هغه شيان چې د انسان لپاره غوره دي:

عبدالله ابن مبارک ته يو چا وويل: د اسلام وروسته کوم شی ډېر ښه دی چي بنده ته ورکول شوی دی؟ هغه ورته وويل: عقل دی. بيا يې ورڅخه وپوښتل که عقل نه و؟ هغه وويل: ښه ادب دی. بيا يې پوښتنه ورڅخه وکړه که ادب نه و؟ هغه وويل: صالح ورور دی چې دی مشوره ورسره وکړي. بيا يې وپوښتل که صالح ورور نه و؟ هغه وويل: اوږد سکوت دی. بيا يې وپوښتل که سکوت نه و؟ هغه وويل: عاجل مرګ دی.[ذم الهوي ص10]

توضيح: يعني د انسان لپاره د اسلام وروسته تر ټولو ښه شی عقل دی د هغه وروسته ښه شی نيک ادب دی د هغه وروسته ښه شی صالح او نيک ورور دی تر څو دی مشوره ورسره وکړي د هغه وروسته ښه شی ډېر وخت چوپ پاتې کېدل دي ځکه په چوپ پاتې کېدلو باندي انسان د ډېرو آفاتو څخه ساتل کېدلای شي او که دا ټول شيان نه وي بيا نو انسان ته دا غوره ده چې دستي مړ شي ځکه په دې وخت کي ژوند هيڅ هدف نه لري او تر بې هدفه ژوند مرګ ډېر ښه دی.
مولوي نورالحق مظهري
https://t.me/isalamimaqali

د امريکا او انګلیس لخوا د اسرائيلو احتمالي ننګه:

داسي ښکاري چې امريکا او انګليس د اسرائیلو ننګه کوي او په پلوۍ يې پر ايران بريدونه کوي؛ د دې څخه داسي ښکاري چې د ايران بریدونو اسرائيلو ته ډېر زيانونه اړولي او د دې اټکل کيږي چې اسرائيل دي په نظامي لحاظ ضعيف سي او په يواځي ډول دي د ايران په وړاندي جګړه و نه ګټي.

د کومي ورځي څخه چې د فلسطين پر ځمکه اسرائيلو ځان ته حکومت جوړ کړی دی د هماغه ورځي څخه امريکا او انګليس په ټول توان سره د اسرائيلو تر څنګ ولاړ دي او چې د هر چا لخوا اسرائيلو ته ګواښ متوجه کيږي امريکا د هغه په وړاندي د اسرائیلو مرسته کوي لکه د عربو او اسرائیلو په جګړه کې چې امريکا او انګلیس په تمامه معنی د اسرائیلو سره ولاړ وه او يا لکه نن چې د ايران په وړاندي د اسرائیلو سره دريږي.

تاريخ ته په کتو داسي ویلای سو چې ایران اوس د اسرائيلو لومړی هدف دی، که ایران ته ماتي ورکړي دستي به د سيمي نورو هيوادونو ته هم لاس اچوي او د ځان په وړاندي به ټولو احتمالي ګواښونه له منځه وړي.

د اسلامي نړۍ هيوادونه يې اوس ننداره کوي او ځينې خو لا د اسرائيلو سره مرسته هم کوي خو دا په يقین باندي وايو چې لکه د اسرائيلو چې دا لومړنی برید نه دی وروستنی به هم نه وي بلکې نور اسلامي هيوادونه په خاصه توګه نسبتا قوي هیوادونه به هم تر برید لاندي نيسي.

کاشکي د اسلامي هيوادونو مشرانو عقل درلودلای او اخف د شرینو يې پېژندلای وای تر څو د اسرائيلو په وړاندي يې معقوله پالیسي غوره کړې وای او د ځان او نورو اسلامي هیوادونه راتلونکی يې د اسرائیلو غوندي تېريګرو څخه ساتلای وای.
مولوي نورالحق مظهري

د ايران او اسرائيلو د جګړې څخه بايد موږ درس او عبرت واخلو:

دا خو يقيني خبره ده چې ټول حقيقي او رښتيني مسلمانان د اسرائيلو په شکست او بربادۍ خوشحاله دي ځکه اسرائيل د اسلامي نړۍ لپاره ډېر لوی او ستر خطر دی په خاصه توګه په داسي حالت کې چې اسلامي نړۍ ډېره سره پاشلې او بې اتفاقه هم ده، او که اسرائيل په دې جګړه کې برلاسه سي بيا به يې هيڅوک مخي ته د درېدلو جرأت ونکړي.

کوم شی چې موږ مسلمانانو ته ډېر مهم دی هغه دا دی چې موږ د دې جګړې د نوعيت څخه عبرت او درس واخلو ځکه دا جګړه د توري، ټوپک او سړيو جګړه نه ده بلکې د پرمختللي تکنالوژۍ او لويو وسلو جګړه ده؛ داسي جګړه ده چې د زرګونو کيلومټرونو څخه پر يو بل باندي واري کوي او په ډېر دقت سره د دومره اوږد مسافت څخه هدف ويشتلای سي.

اسرائيل د ايران په نسبت بيخي ډېر کوچنی هيواد دی او لږ نفوس لري خو په نظامي برخه کې دومره پر مخ تللی دی چې د ايران غوندي پر سترو هيوادونو يرغل کوي او پر شااوخوا يې عربي هيوادونه خو سوڼ هم نه سي ورته وهلی.

که ايران داسي مسلح وای لکه اسرائيل، لومړی خو اسرائيلو بريد نه ورباندي کوی او که يې کړی وای په يوه ورځ يې اسرائيل د خاورو سره خاوري کوی خو خبره ټوله په وسله او نظامي سمبالښت کې ده.

موږ مسلمانان بايد وږي او تږي وګرځو خو د ځانونو د ساتني لپاره تکنالوژي او پرمختللي وسلې لاس ته راوړو کنه نو د اسرائيلو غوندي بدمعاش هيوادونه به هميشه ګواښونه راته کوي او تل به د ځان او خپلو نورو مسلمانانو وړونو په دفاع کې پاتي راځو.

دا زما باور دی چې شرائطو ته په کتو نړۍ په دوو شيانو کې ورځ تر بلي پرمختګ کوي چې يو رسنۍ دي او بل تکنالوژي ده او ورځ تر بلي د ساينسي اختراعاتو بازار ګرميږي نو زموږ لپاره لازمه ده چې په دغه دواړو برخو کې هم د ځان دفاع ته او هم د اړتيا په صورت کې پر دښمن بريد کولو ته ځانونه پوره چمتو کړو تر څو مو ځان، هيواد، فکر او فرهنګ ټوله په آسانۍ سره وساتو. 

موږ مسلمانان به هم خپله بزرګي کوو او هم به په مادي برخه کې د نړۍ سره متوازن روانيږو ځکه زموږ په دين کې د اعداد عمومي فرمول موږ ته همدا لارښوونه کوي چې تاسي بايد ځانونه په مادي او معنوي دواړو قوتونو باندي سمبال کړئ. 

مولوي نورالحق مظهري

شيطان ته د هوښيار انسان خطاايستل ډېر سخت کار دی:

ژباړه: وهب ابن منبه ويلي دي: د غره ايسته کول او ډبره ډبره کول شيطان ته آسانه دی تر مقابلې د هوښيار مؤمن.

دا د مؤمن د عقل د ارزښت ښکارندويي کوي چې شيطان يې د مقابلې څخه عاجز دی او د عاقل مسلمان سره مقابله ورته دومره سخته ده چې د غره ټوټه ټوټه کول ورته تر هغه آسانه دی؛ دا يوه پرتله ده او هدف ورڅخه دا دی چې شيطان ته د عاقل مسلمان سره مقابله ډېره سخته ښکاري.

موږ بايد الله تعالی ته دعا وکړو چې موږ ته کامل عقل راکړي او د شیطان د دسيسو څخه مو وساتي همداسي هغه کارونه وکړو چې په هغو باندي د انسان عقل قوي کيږي.

قال وهب ابن منبه: و إزالة الجبل صخرة صخرة أهون علي الشيطان من مکابدة المؤمن العاقل.[العقل لابن ابي الدنيا ص 17]

مولوي نورالحق مظهري

پر ايران د اسرائيلو بريد:

دا يقیني خبره ده چې پر ایران باندي اسرائیلو په خپل سر بريد نه دی کړی بلکې د امريکا په مستقیم فرمان يې کړی دی او دا حمله د ايراني حکومت د سقوط لپاره نه دی سوې بلکې ايران ته د خطر يو زنګ دی چې يا به تر خپلو اټمي پروګرامونو تېريږي او يا به هم د عراق په برخليک اخته کيږي؛ د دې حملې تر شا ډېر اهداف پراته دي چې تر ټولو مهم يې د روسيې، شمالي کوريا، چين او ايران اتحاد له منځه وړل دي او د اسرائيلي جغرافیا د توسعې خوبونه رښتيا کول دي چې له مخکې څخه يهودانو  پلان ورته جوړ کړی دی.

امريکا به د اسرائیلو په واسطه په منځني ختيځ کې د ځان په وړاندي ټول احتمالي ګواښونه له منځه يوسي چې په نتيجه کې به اسرائيل د منځني ختيځ زبرځواک سي او د اسیايي هيوادونو د کنټرول لپاره به د امريکا تر ټولو ستره اډه ورڅخه جوړه شي چې بيا چين او روسيه هم د امريکا ګټو ته زیان نه سي رسولای، د ترکيې د پرمختګ مخه به ونيول سي او عربي هيوادونه به لا نور هم د امريکا په وړاندي د غلامۍ سر ټيټ کړي.

سياسي حالات ډېر پېچلي دي او په سوريې، لبنان او غزه کې تحولات د ځانه سره ډېر لوی پيغام لري، الله تعالی دي وکړي چې د مسلمانانو په ګټه تمام شي.

مولوي نورالحق مظهري

هغه وخت چې مسلمانانو تر ټولو قوي پوځ درلودی:

د عثماني خلافت پوځ د نړۍ تر ټولو قوي او پياوړی پوځ و، او په دريو پېړیو کې (له 1447م تر 1771م پورې) د نړۍ پر مخ داسي قوي پوځ نه و.

بیا یو بله پېړۍ (تر 1871م پورې) د نړۍ درېیم تر ټولو قوي پوځ و.

د یادونې وړ ده چې د یو نیمي پېړۍ (له 1517م تر 1683م پورې) د عثماني پوځ ځواک دومره زیات و، چې د نړۍ د ټولو پوځونو د ګډ ځواک سره برابر ګڼل کېدی.

امریکایي تاریخ‌پوه "مایکل اورين" وايي: عثماني پوځ تر خپلې وروستۍ شیبې پورې، د 1917م کال د لومړۍ نړیوالي جګړې تر پایه، له ماتي ډېر لیري و او هيچا د دې ګمان نه کوی چې عثماني پوځ دې په کومه جګړه کې ماتي وخوري.

په همدې جګړه کې، که څه هم عثماني خلافت په خپل تر ټولو کمزوري حالت کې و، خو بیا هم وتوانېد چې په یو وخت کې پر پنځو جبهو وجنګېږي، د ۲ میلیونه او ۹۰۰ زره عسکرو په شتون سره تقريبا د نړۍ د ټولو زبرځواکو هیوادونو سره جګړه وکړي.

په دې جګړه کې ۱۳ زره انګرېز عسکر عثماني پوځ ته تسلیم شوه چې دا د بریتانوي نظامي تاریخ تر ټولو سپکونکی تسلیم ګڼل شوی، لکه څنګه چې بریتانوي تاریخ‌پوه "جېمز موریس" یې بیانوي.

عثماني خلافت یواځې د کورنیو خیانتونو له امله مات شو، چې ملت‌پال سیکولرې تتريکي ډله، غداره ماسوني ډله، او لوی عربي خیانت یې د زوال لامل شول.

تر څو چې مسلمانان پر يوه اسلامي نظام سره راټول نه شي او تر خپل منځ پولي ماتي نه کړي تر هغه وخته به بيا د داسي قوي پوځ خاوندان نه شي.

ژباړه: مولوي نورالحق مظهري

چې هر چيري عقل وي هلته به دين او اخلاق هم وي:

ژباړه: ځينو اهل علمو ويلي دي: کله چې الله تعالی آدم عليه السلام ځمکي ته راشوه کړ جبريل عليه السلام د دريو شيانو سره ورته راغی چې هغه دين، اخلاق او عقل دی نو يې آدم عليه السلام ته وويل: الله تعالی تا ته د دغه دريو شيانو په منځ اختيار درکړی دی(هريو چې غواړې)، آدم عليه السلام وويل: ای جبريله! تر دغه دريو ما ښايسته شيان نه دي ليدلي مګر په جنت کې بيا يې خپل لاس عقل ته اوږد کړ او هغه يې ځان ته نژدې کړ، جبرئيل عليه السلام هغه دوو نورو ته وويل: پورته شئ (بيرته ولاړ شئ) هغو ويل: موږ ته امر شوی دی چې بايد د عقل سره و اوسو چې هر چيري عقل وي موږ هم بايد ورسره و اوسو، نو دا درې واړه شيان (دين، اخلاق، عقل) د آدم عليه السلام سره پاتې شول. او دا درې شيان تر ټولو ستر کرامت دی چې الله تعالی خپل بنده ته په هغو عزت ورکړی، او تر ټولو ستر نعمت دی چې بنده ته يې ورکړی دی. خو الله تعالی د دې دريو لپاره دښمنان هم پيدا کړي دي: خواهشات (نفساني غوښتنې)، شيطان، او نفسِ اماره (هغه نفس چې تل بدۍ ته انسان هڅوي). او ترمنځ يې جګړه روانه ده، کله يو غالب شي، کله بل، خو بريا يواځي د الله تعالی له لوري ده، چې هغه غښتلی او حکمت لرونکی دی.

د دې اثر څخه د عقل ډېر ارزښت په ډاګه کيږي چې هر څوک يې ولري نو هغه د ستري هستۍ درلودونکی دی او چې د چا سره عقل وي د هغه سره به ديانت او اخلاق هم وي او چې څوک د عقل څخه محروم شو بيا به د اخلاقو او ديانت څخه هم محروم وي.

وقال بعض أهل العلم لما أهبط الله تبارك وتعالى آدم إلى الأرض أتاه جبريل عليه السلام بثلاثة أشياء الدين والخلق والعقل فقال إن الله يخيرك بين هذه الثلاثة فقال يا جبريل ما رأيت أحسن من هؤلاء إلا في الجنة ومد يده إلى العقل فضمه إلى نفسه فقال للآخرين اصعدا فقالا أمرنا أن نكون مع العقل حيث كان فصارت الثلاثة إلى آدم عليه السلام وهذه الثلاثة أعظم كرامة أكرم الله بها عبده وأجل عطية أعطاه إياها وجعل لها ثلاثة أعداء الهوى والشيطان والنفس الأمارة والحرب بينها دول وسجال وما النصر إلا من عند الله العزيز الحكيم.[العقل لابن ابي الدنيا ص20]

مولوي نورالحق مظهري

نيکمرغه لوی اختر مو مبارک سه!

د ګروپ ټولو ګډونوالو او ملګرو ته د نيکمرغه لوی اختر د را رسېدلو مبارکي وايم، الله تعالی مو ټول عبادتونه او قربانۍ په خپل دربار کې قبول کړه او د ژوند په ټولو چارو کې مو بریاليتوب او سرلوړي په برخه سه.

موږ بايد کوښښ وکړو چې په داسي مبارکو او د خوشحالۍ ډکو ورځو کې د خپلو مسلمانانو وړونو سره مرسته وکړو په خاصه توګه د غزې مسلمانان په مالي مرسته او دعا کې ياد وساتو.

په درنښت:

مولوي نورالحق مظهري

د لوی اختر فلسفه، ارزښت او لمانځل:

ليکوال: مولوي نورالحق مظهري

د اختر د ورځي فلسفه:

د اختر ورځ هغه ورځ ده چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د مسلمانانو لپاره د خوشالۍ او خوشبختۍ ورځ نومولې ده لکه څنګه چې د ابو داود شريف په حديث کې راځي: کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم مدينې منورې ته راغی خلکو دوې ورځي چې ورځ د نوروز او اوله ورځ د ميزان وه په اختريزو ځانګړيو مراسمو باندي لمانځلې رسول الله صلی الله عليه وسلم پوښتنه وکړه چې دا کومې ورځي دي چې تاسو يې لمانځی؟ هغوی وويل: موږ په جاهليت کې لمانځلې نو اوس يې هم لمانځو. 

رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وفرمايل: الله پاک تاسو ته د دغو ورځو په بدل کې تر هغو غوره دوې نوري ورځي درکړيدي چې تاسو يې د ځان لپاره اختر ونيسئ او په اختريزو مراسمو يې و لمانځئ چې ورځ د کوچني او ورځ د لوی اختر ده.

نو له هماغه ورځي څخه په اسلام کې د اخترونو په صفت همدغه دوې ورځي پېژندل کېږي او په اختريزو مراسمو يې لمانځل مسلمان ته روا کېږي نوري ورځي چې ځيني نور خلک ورته اختر وايي او په اختريزو مراسمو يې لمانځي په اسلام کې کوم ثبوت او ارزښت نه لري او مسلمان يې بايد د لمانځلو څخه په کلکه ډډه وکړي په خاصه توګه د نوروز ورځ چې مسلمان ته يې په هيڅ صورت لمانځل نه دی روا.

په خلاف د هغو خلکو چې عقيدې يې ضعيفي وي، د اسلام د دين په کامله کېدلو يې سر نه خلاصيږي او د ژوند په ټولو برخو کې د اسلام د دين بسيا او خود کفايي ورته نه معلوميږي دوی هغه ورځي لمانځي کومي چې په اسلام کې نه تنها دا چې ثبوت نه لري بلکې د ځينو د لمانځلو څخه خو صراحتا ممانعت راغلی وي او اسلام و هيڅ مسلمان ته د دې اجازه نه ورکوي چې هغه ورځي دي په ځانګړيو اختريزو مراسمو باندي و لمانځي آن تر دې چې د دې اجازه لا نسته چې د اختر په نامه يې ونوموي.

د اخترونو ورځي د هغو ورځو بدیل راغلي دي چې مخکې تر اسلام خلکو لمانځلې او د دې لپاره چې مسلمانان د خوشالۍ کولو لپاره ځانګړي ورځي ولري او د عبادت په کولو باندي یې مرتبې لوړي شي الله پاک ورته دغه مبارکې ورځي ورکړیدي.

د لوی اختر د ورځي فضايل:

1 – د لوی اختر ورځ د هغو لسو ورځو څخه يوه ورځ ده چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د کال بهترينه ورځي بللي دي.

2 – د لوی اختر ورځ د مسلمانانو لپاره شرعي اختر دی، مسلمانان هر کال و دغه ورځي ته انتظار باسي او چې کله دا مبارکه ورځ را رسیږي په دې ورځي کې مسلمانان يو بل ته مبارکي ورکوي، او د نيکو اعمالو په کولو باندي الله جل جلاله ته ځانونه نژدې کوي ځکه په دې ورځ کې مسلمانان پر يوبل باندي پوښتنه کوي، صله رحمي مراعات کوي، اختريان حلالوي، د مسکېنانو سره مرسته کوي، په اجتماع باندي د اختر لمونځ آداء کوي، د تشريق تکبيرونه وايي، پر ځان او اولاد باندي پيراخي د روزۍ کوي او داسي ډېر نور ښه کارونه سر ته رسوي، چې دا ټوله د دې ورځي پر ارزښت او فضيلت باندي دلالت کوي.

3 – د لوی اختر ورځ د لوی حج ورځ ده په دې ورځو کې حجاج کرام د حج ډېر افعال او مناسک سر ته رسوي لکه طواف کول، د صفا او مروا تر منځ تګ کول، شکريه حلالول، د سر د ورېښتيانو خريل يا لنډول او د جمرة العقبة ويشتل، دا ټوله هغه کارونه دي چې د دې ورځي پر فضيلت او ارزښت باندي دلالت کوي.

4 – د اختر ورځي فضيلت په يوې ورځي کې نه خلاصيږي بلکې څو ورځي نور هم دوام کوي ځکه درې ورځي د اختر وروسته هم ډېري معززي ورځي دي چې مسلمانان پکې ډېر ښه اعمال سر ته رسوي.

نو موږ مسلمانان بايد ودې مبارکې ورځي ته د ډېر عزت او احترام په سترګه و ګورو او په ډېرو ښو مراسمو يې و لمانځو.

د منکراتو څخه د ځان ساتنه:

کله چې الله پاک پر انسان خپل خاص رحمت وکړ او داسي ورځ يې ورکړه لکه ورځ د اختر نو د انسان لپاره هم دا لازمه ده چې د الله پاک شکر پرځای کړي چې يقينا د شکر په آداء کولو د انسان لپاره د الله پاک رحمتونه او نعمتونه ډېريږي لکه د آيت مفهوم چې همداسي دی: چې ای بندګانو که چېري تاسو زما شکر آداء کړ نو زه به خپل نعمتونه نور هم  درباندي ډېر کړم او که مو کفران د نعمت وکړ بيا نو پوه سئ چې زما عذاب ډېر سخت دی.

د الله پاک د شکر آداء کول په لاندي شيانو کولای شو:

• د اختر په ورځو کې بايد د اسراف څخه ځان وساتو، د شيرينۍ او ځينو خوراکې توکو په رانیولو او استعمالولوکې اعتدال مراعات کړو، که څوک د ځان او خپل کور لپاره شيريني رانيسي نو د بل مسکېن غم هم بايد ورسره وي، د دې پر ځای چې پر شيرينۍ او خوراکې شيانو ډېري روپۍ لګوي هغه دي و يو مسکېن ته ورکړي تر څو مسکېن هم ورڅخه خوشاله سي، الله پاک هم ورڅخه خوشاله سي، او ځان د الله پاک د رحمت مستحق هم وګرځوي.

•  د اختر په مبارکو ورځو کې بايد انسان ځان د بې فايدې او عبثو کارونو څخه وساتي لکه د سپيو، خروسانو، هګيو او نورو حيواناتو د جنګولو څخه، ځکه متقي انسان دا نه دی چې نفلي عبادات ډېر کوي بلکې متقي او پرهيزګار انسان هغه دی چې د عباداتو د کولو ترڅنګ د محرماتو څخه هم ځان ساتي.

• د اختر په ورځو کې دي د غير شرعي او ناروا رواجونو څخه  ځان وساتي، ځيني داسي مراسم شته چې نه تنها دا چې جايز نه دي او فايده نه لري بلکې شرعا حرام او ناروا دي لکه د موسيقۍ محفل جوړول، د شراب څښلو او ورقو کولو مجلس جوړول او دېته ورته نور محافل چې ځيني د دين څخه ناخبره خلک يې په دې مبارکو ورځو کې جوړوي. 

همدا راز په دې ورځو کې ځيني خلک فاتحه نيسي چې داکار هم شرعا نه دی روا ځکه دا ورځي د مصيبت لپاره نه بلکې د خوشالۍ لپاره دي.

• لکه په نورو ورځو کې چې مسلمان لمونځ په جماعت سره کوي د اختر په ورځو کې هم بايد مسلمان لمونځ په جماعت سره وکړي او په دې پلمه چې ورځ د اختر ده او زما مصروفیتونه ډېر دي د جماعت پرېښودل ورته نه رواکېږي.

• په ځينو سيمو كې داسي رواج دی چې د اختر مخکې د هر چا مړی سوی وي هغه دغه اختر نه لمانځي، نوي کالي نه اغوندي، ځان نه پاکوي او هیڅ ډول اختریز مراسم نه ترسره کوي چی دا غلط کار او غلط رواج دی موږ باید د دې رواج څخه ځان وساتو.

• همداسي کور ته چې د اختر مخکې یې مړی سوی وي په ځینو ځایونو کې د کلي خلک او امام ټوله په یووار د فاتحې لپاره ورځي سره د دې چې د هغه شرعي درې ورځي فاتحه خو مخکې خلاصه سوې وي دوی هم مخکی تسلیت ورکړی وي خو د اختر په ورځ بیا ورځي دا رواج هم هیڅ شرعي ثبوت نه لري او موږ باید ورڅخه ډډه وکړو ځکه شرعا تر درو ورځو اضافه مصیبت په اسلام کې نسته دا چې څو میاشتي یا هفتې وروسته دوی ورځي بیرته یې مصیبت را تازه کوي دا خپله یو غیر شرعي عمل دی.

د اختر د ورځي آداب:

د دې مبارکې ورځي د آدابو د پرځای کولو لپاره بايد مسلمان مخکې تر دې چې د لمانځه لپاره عيدګاه ته ولاړ سي غسل وکړي، ښه کالي واغوندي، عطر وکاروي او د اختري تر حلالولو پوري دي ځان د خوراک څخه وساتي.

په دې ورځي کې بايد مسلمان خپل اړ او ناداره ګاونډيان هېر نکړي ځکه چې په دې ورځي کې نفلي صدقات ډېر ثواب لري.

کله چې عيدګاه ته ځي تکبيرونه دي نه هېروي، پر يوې لاري دي ولاړ سي او پر بلي لاري دي بيرته خپل کورته راسي، په لوی اختر کې دي مخکې تر تللو و عيدګاه هیڅ شی نه خوري بلکې د خپل اختري تر حلالولو پوري دي صبر وکړي کله چې یې اختری حلال کړ خپل امساک دي د اختري په غوښو باندي مات کړي.

د عیدګاه د لمانځه وروسته چې کله د خپل مسلمان ورور سره مخامخ کېږي د ځان او د خپل مسلمان ورور د عباداتو د قبوليت دعاء دي وکړي ځکه په صحابه وو کې دا رواج وو چې د اختر په ورځ به  دوی سره مخامخ کېدل نو يو بل ته به يې ويل: تقبل الله منا ومنکم صالح اعمالنا. يعني الله پاک دي زموږ او ستاسو نيک اعمال قبول کړي.

د رسول الله صلی الله عليه وسلم د لارښوونو پراساس بايد هر مسلمان نور مسلمانان د خير کارونو ته تشويق کړي او د بدو کارونو څخه يې را وګرځوي. 

کله چې د عیدګاه څخه کور ته راسي خپل اختری دي حلال کړي، د اختري په حلالولو کې ښه خبره دا ده چې خپله یې حلال کړي که یې خپله نه شو حلالولای بل څوک دي ورته حلال کړي خو خپله دي ورته ودریږي.

د اختري په غوښو کې سنت طریقه دا ده چې غوښي یې درې برخي سي یوه برخه یې خپله وخوري بله برخه یې خپلو اړو خپلوانو ته ورکړي او درېیمه برخه دي بېګانه مسکینانو ته ورکړي.

اختر د چا لپاره دی؟

يو څوک د اختر په ورځ د حضرت علي رضي الله عنه کور ته ځي که ګوري چې مخته يې ارزان قيمته او عادي خواړه ايښي دي دا سړی ورته وايي: ای علي(رضي الله عنه) د اختر ورځ ده خو ته د ارزان قيمته خوړو څخه استفاده کوې؟ حضرت علي رضي الله عنه ورته فرمايي: «ليس العيد لمن لبس الجديد، إنما العيد لمن طاعته تزيد». يعني اختر د هغه چا لپاره نه دی چې نوي کالي واغوندي بلکې اختر د هغه چا لپاره دی چې ډير طاعت او بندګي وکړي.

«ليس العيد لمن حاز الدرهم والدينار... إنما العيد لمن أطاع العزيز الغفار». اختر د هغه چا لپاره نه دی چې ډېر دراهم او دنانير لاسته راوړي بلکې اختر د هغه چا لپاره دی چې د عزيز اوغفار الله پاک اطاعت وکړي.

نو د هغو خلکو لپاره دي خوشالي او مبارکې وي چې د ذوالحجې په نورو ورځو کې یې عبادت کړی وي، د مساکېنو او فقيرانو سره يې مرسته کړې وي او پوره تقوی يې لاسته راوړې وي ځکه اصلي اختر هم د دوی لپاره دی.

د اختر د ورځي پيغام:

د اختر ورځ د مسلمانانو لپاره د يووالي او اتحاد د ثابتوالي ورځ ده، د اختر ورځ د توبې او مغفرت ورځ ده، د اختر ورځ د نورو اړو مسلمانانو د حاجت پوره کولو ورځ ده.

دېته بايد تل ډېره پاملرنه ولرو چې مسلمانان بايد هميشه د دښمنانو په مقابل کې خپل يووالی او اتفاق په ثبوت ورسوي په ځانګړې توګه پداسي ورځي کې چې د اجرت او مزدورۍ ورځ ياديږي، هغه ورځ چې مسلمانان په يو ځای کې په يوه امام پسې د اختر لمونځ آداء کوي چې دا خپله پر فکري، عقيدتي او عملي وحدت او يووالي دلالت کوي او د دې ښکارندويي کوي چې مسلمانان د ځايونو، قومونو، رنګونو او ژبو د توپير سره سره د يوې کورنۍ په شان دي او دا بايد موږ مسلمانان د ځان وظيفه وبولو چې ټوله اوږه پر اوږه په عيدګاه کې په يوه امام پسې د اختر لمونځ آداء کړو او بيرته په ډېري خوښۍ او خوشالۍ سره خپلو کورونو ته  ستانه سو.

د اختري په اړه د عوامو ځيني غلطياني:

د اختري په اړه دغه لاندي شيان چې په ځينو ځايونو کې رواج دي هيڅ اصل او حقيقت نه لري موږ بايد ځان ورڅخه وساتو:

1 – مخکې تر حلالولو د اختري سترګي په رانجو او يا بل شي باندي تورول.

2 – د اختري په خوله باندي مالګه يا شيريني ورکول او هغه بيا تر څه وخته د تبرک لپاره ساتل.

3 – د اختري ورېښتيان يا پړی د تبرک لپاره د ځانه سره ساتل.

4 – د اختري د حلالولو په وخت کې چې کومه وينه توی سوې وي هغه وينه اخيستل بيا مخ پر قبلې پر يو ديوال باندي د هغې مښوول.

دا هغه شيان دي چي په ځينو ځايونو کې رواج دي خو هيڅ حقيقت نه لري بايد موږ ځانونه ورڅخه وساتو.

د اختري حيوان هم لکه نور حيوانان داسي حلاليږي، شرعي دستور دا دی چې مخکې تر حلالولو د حيوان، چاړه بايد ښه تېره کړل سي او په شرعي طريقه باندي ذبح کړل سي، د اختري ذبح لکه نارينه چې يې کولای سي ښځينه يې هم کولای سي.

مولوي نورالحق مظهري

اختری(قرباني) د څه شي لپاره کيږي؟

د اختري د وجوب لپاره ډېر حکمتونه سته خو موږ يې يو څو دانې ذکر کوو:

1 – اختری کول د ابراهيم عليه السلام سنت دی موږ هم د هغه د سنت په ژوندي ساتلو باندي امر سوي يو لکه رسول الله صلی الله عليه وسلم چې فرمايي: سنة ابيکم ابراهيم. يعني ستاسو د پلار ابراهيم عليه السلام سنت دی.

2 – د اختري په حلالولو کې پر خپل ځان، اولاد، کورنۍ، دوستانو او مسکينانو باندي پيراخي د رزق ده او دا کار د الله جل جلاله ډېر خوښيږي.

څوک چې د طاقت او توان سره پر خپل اولاد باندي د رزق او روزۍ  پيراخي کوي، د خپلو خپلوانو او نورو مسکينانو سره مرسته کوي دا کار د الله جل جلاله ډېر خوښيږي له همدې امله د اختري په غوښو کې مستحب دا دی چې درې  برخي سي يوه برخه يې انسان خپله د خپلو اولادونو سره وخوري، بله برخه يې خپلو اړو خپلوانو ته ورکړي او درېيمه برخه يې نورو بېګانه مسکينانو ته ورکړي.

3 – د اختري په حلالولو باندي د الله جل جلاله شکر اداء کيږي ځکه د دې تر څنګ چې د اختري په کولو باندي د الله پاک امر عملي کيږي د الله تعالی د رضايت لپاره مالي لګښت او مصرف هم کيږي چې د الله جل جلاله د خوشالۍ سبب جوړيږي.

4 – د اختري په کولو باندي انسان ته ثواب په لاس ورځي  لکه په فضائلو کې د اختري چې راځي: د اختر په ورځ کې تر بل هر عمل الله پاک ته د اختري حلالول ډېر خوښ دي او انسان ته د اختري د غوښو، ښکرونو، ورېښتيانو او ښنګوروکو په مقابل کې ثواب ورکول کيږي او د اختري د لومړي څاڅکي ويني سره د انسان هره ګناه ورته بخښل کيږي.[سنن ترمذي]

مولوي نورالحق مظهري

ولس بايد خوله ولري او مشران بايد غوږونه ولري:

ژباړه: حسن بصري رحمه الله فرمايي: يو سړي عمر رضي الله عنه ته وويل: ای عمره د خدای څخه و وېرېږه! او دا خبره يې بيخي ډېره ورته وکړه؛ يو کس دغه سړي ته وويل: چوپ سه امير المؤمنين ته دي ډېري خبري وکړې! عمر رضي الله عنه ورته وويل: پرې ايږده په دوی کې به خير نه وي چې موږ ته يې و نه وايي او په موږ کې به خير نه وي چې د دوی څخه يې و نه منو.

يعني پرې ايږده چې خپلي خبري ما ته وکړي؛ په دوی کې به هيڅ خير نه وي چې موږ ته خپلي خبر ونکړي او په موږ کې به هيڅ خير نه وي چې د دوی خبري و نه منو.

په بل روايت کې راځي چې يوه ښځه د أم حکيم په نامه د حضرت عمر رضي الله عنه مخي ته ولاړه سوه نيوکه يې ورباندي وکړه او ورته ويې ويل: د خدای څخه و وېرېږه ای عمره! د ناستو کسانو څخه يو نفر اراده وکړه چې ښځه په چپلاخه/څپېړه ووهي، عمر رضي الله عنه منع کړ او ورته ويې ويل: پرې ايږده چې خپله خبره وکړي! زما دې په الله قسم وي چې په دوی کې هيڅ خير نسته که خپلي خبري موږ ته ونکړي او په موږ کې هيڅ خير نسته چې د دوی خبرو ته غوږ و نه نيسو.  

په کوم نظام کې چې ملت خپلي مشورې، وړانديزونه او سالمي نيوکي د مسئولينو تر غوږو پوري ورسوي او مسئولين يې هم په ورين تندي واوري لکه حضرت عمر رضي الله عنه چې د دغه سړي او د دغې ښځي خبري واورېدلې يقينا چې نظام به هم سمبال وي او هم به د خپل ولس ډېر باور تر لاسه کړي ځکه د هر ځای خپلواک نظام د هماغه ځای د خلکو څخه جوړ دی نو که د خلکو او نظام تر منځ پوره همږغي او د يو بل په وړاندي پوره خواخوږي  موجوده وي هيڅ کله به د نظام او ولس تر منځ منفي واټن نه پيدا کيږي او که خلک خپل ږغ تر مسئولينو پوري و نه رسوي او يا يې مسئولين ورڅخه وا نه وري يقينا چې دواړو د يو بل په وړاندي خپل مسئوليت سر ته نه دی رسولی او د کارونو په پرمختګ کې يې د يو بل سره مرسته نه ده کړې. 

خلاصه داسي ويلای شو چې ملت بايد خوله ولري يعني د خپل نظام په اړه مشرانو ته مشوره ورکړي او مشران بايد غوږونه ولري يعني د ملت خبره واوري او غور ورباندي وکړي، کوم ملت چې د خپل دولت سره مشورې نه شريکوي او يا د اړتيا په صورت کې سالمه نيوکه د مسئولينو تر غوږو پوري نه رسوي د حضرت عمر رضي الله عنه د خبري په حواله په داسي ملت کې خير نشته او که چارواکي د خلکو پر خبرو غوږ و نه نيسي او د هغوی خبري يا سالمي نيوکي وا نه وري بيا نو د حضرت عمر رضي الله عنه د خبري حواله په داسي چارواکو کې خير نشته.

عن الحسن البصري أن رجلا قال لعمر بن الخطاب: اتق الله يا عمر!(واکثر عليه) فقال له قائل: اسکت فقد أکثرت علي أميرالمؤمنين فقال له عمر: دعه، لا خير فيهم إن لم يقولوا لنا، و لاخير فينا إن لم نقبل.[الخراج ص 12]

قالت له أم حكيم بنت الحارث اتق الله يا عمر، فقام إليها أحد الحاضرين يريد لطمها، فمنعه عمر وقال له: دعها تقول، فوالله لا خير فيهم إن لم يقولوها، ولا خير فينا إن لم نسمعها.[الفتنة في عهدالصحابة98]

مولوی نورالحق مظهری

کله به اسلامي امت را ويښ شي؟

د غزې د مسلمانانو په حالت باندي ټول خبر دي چې تر تصور او فکر لوړ ظلمونه ورسره کيږي، بسته بسته کورنۍ تر خاورو لاندي کيږي او پوره ښارونه د خاورو سره خاوري شوي دي.

څه موده وړاندي د يوې خور ډاکټري آلاء النجار 9 اولادونه د غاصبو اسرائيلو په بمبار کې شهيدان شوه او نن يې خاوند ډاکټر حمدي النجار هم په شهادت ورسېدی.

که آسمانونه پر مځکه د ظلم له کبله را شوه کېدلای نو نن به ارومرو را شوه شوي وای او که مځکي د ظلم له کبله زلزله کولای نن به يې ارومرو زلزله کړې وای خو هغوی د الله تعالی تکويني امر ته په انتظار دي مګر مسلمانان دومره بې غيرته او بې همته دي چې د 57 اسلامي هيوادونو په مخ کي نن د دوی د مسلمانانو وړونو، خويندو او ماشومانو سره داسي کيږي.

د تعجب خبره لا دا ده چې ځيني مسلمان هيوادونو اوس لا هم د اسرائيلو سره ديپلوماتيکي او تجارتي اړيکي لري چې مصر، ترکيه، اردن، متحده امارات، مراکش، اذربايجان، بحرين، قزاقستان، ترکمنستان او ازبکستان هيوادونه اوس هم اسرائيل په رسميت پېژني او لا هم ديپلوماتيکي اړيکي ورسره ساتي او د المغرب هيواد خو د اسرائيلو دفاع وزير ته ډالۍ هم ورکوي ځکه پر غزې يې خورا منظم بمبارونه کړي دي.

تر څو مسلمانان را ويښ نه شي، په هغه اسلامي هيوادونو کې چې بې غيرته حاکمان لري انقلابونه را نه شي او بې دينه حاکمان د واک څخه ګوښه نه شي، او ټول مسلمانان پر يو مسلمان حاکم سرا راټول نه شي تر هغې پوري به د نړۍ په هيڅ ځای کې مسلمانان د بې غمۍ ژوند ونکړي.

مولوي نورالحق مظهري

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(شپږمه او آخري برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

د منافقينو ځيني خصلتونه او حالات:

د دې لپاره چې مسلمان مشران او عام مسلمانان، اسلام او مسلمانانو ته د منافقينو په زيانونو ډېر پوه شي او په پوره توګه يې وپېژني راځو په قرآن شريف کې د منافقينو ځيني راغلي حالات په لنډ ډول بيانوو:

په سورة البقره کې الله تعالی د منافقينو د زړونو ناروغي او د دوی لخوا د مسلمانانو دوکه کول ذکر کړي دي، په سورة آل عمران کې يې د دوی نا آرامي او خواري ذکر کړې ده، په سورة النساء کې يې د الله او رسول الله صلی الله عليه وسلم د حکمونو څخه د دوی مخ اړول ذکر کړي دي، په سورة المائده کې يې د کفارو سره د منافقينو د دوستۍ بيان کړی دی، په سورة الانفال کې يې د دين د قوي کېدلو لپاره د الله تعالی په نصرت کې د دوی د شک او ترديد بيان کړی دی، په سورة التوبة کې يې د جهاد څخه د دوی د تښتي او پر مسلمانانو باندي د دوی د بد ويلو يادونه کړېده، په سورة الحچ کې يې د دوی د تزلزل يادونه کړېده، په سورة النور کې يې د دې بيان کړی دی چې منافقين په خپلو نفسي غوښتنو پر دين باندي نيوکه کوي، په سورة العنکبوت کې يې د دوی د صبر د لږوالي يادونه کړېده، په سورة الأحزاب کې يې د الله تعالی د وعدې څخه د دوی د مخالفت بيان کړی دی، په سورة محمد کې يې د دوی د بېغيرتۍ يادونه کړېده، په سورة الفتح کې يې پر الله تعالی د دوی د بدګمانۍ يادونه کړېده، په سورة الحديد کې يې په هيلو باندي د دوی لخوا د خپلو ځانونو د دوکه کولو بيان کړی دی، په سورة المجادلة کې يې د دوی د درواغ قسم اخيستلو يادونه کړېده، په سورة الحشر کې يې د قيامت په ورځ د منافقينو د دوستانو د ذلت او خوارۍ بيان کړی دی، په سورة المنافقين کې يې د رسول الله صلی الله عليه وسلم سره د منافقينو د بې ادبۍ ذکر کړی دی او په سورة التحريم کې پر منافقينو د سختۍ کولو او د دوی په وړاندي د جهاد کولو بيان کړی دی.

لنډه دا چې د منافقينو د تاوانونو د ډېروالي له کبله او د دوی په وړاندي د مسلمانانو د ويښتوب لپاره الله تعالی د قرآن شريف په 17 سورتونو کې د دوی د بديو، فريبونو او ګمراهيو يادونه کړېده له همدې امله ټوله مسلمانان په خاصه توګه په اسلامي نظام کې مسئولين بايد د هغه کسانو په وړاندي چې د منافقينو کړني تر سره کوي ډېر ويښ او ځيرک وي تر څو يې دوکه نه کړي او مسلمانان يا اسلامي نظام د ستونزو او ننګونو سره مخ نه کړي.

اسلام او مسلمانانو ته د منافقينو د ډېر زيان په خاطر رسول الله صلی الله عليه وسلم د خپل امت په وړاندي د منافقينو د دسيسو او چلونو څخه ډېر د ويري اظهار کړی او فرمايي:

عن عمران بن حصين قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم إن أخوف ما أخاف عليكم بعدي كل منافق عليم اللسان.[صفة المنافق ص23]

ژباړه: عمران به حصين رضي الله عنه فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: هغه څوک چې د هغه څخه زه پر تاسي باندي ډېر وېرېږم هر هغه منافق دي چې په ژبه عالم وي.

محدثينو د دې حديث په تشريح کې ليکلي دي: په ژبه باندي عالم هغه چا ته وايي چې علم يې يواځي په ژبه کې وي نه په زړه کې يعني په خوله او ژبه ښې خبري کوي خو په زړه کې پر الله تعالی او پر خپلو ښو خبرو باور و نه لري چې دا په اصل کې د منافق عمل دی ځکه نو رسول الله صلی الله عليه وسلم دې شخص ته منافق ويلي دي.

د منافق د خطر او تاوان ډېروالی په دې خاطر دی چې هغه ځان د مسلمان په بڼه ښکاره کوي، د مسلمانانو سره په ټولۍ کې ژوند کوي او د مسلمانانو په ټولو حالاتو ښه پوره خبر وي نو د هر ناوړه کار اراده چې وکړي د کافر په نسبت يې ډېر ژر په اسلامي ټولني کولای شي.

د يوې شبهې جواب:

ځيني خلک وايي: تاسي ولي د ځانونو او خپلو ځينو مشرانو ملامتيا پر منافقينو اچوی او تل واياست چې په فلاني وخت کې منافقينو داسي او داسي کړي دي؟ او ولي په دې کار کې د خلپو مشرانو او ځانونو نيمګړتيا له پامه غورځوی؟

د دوی په جواب کې بايد وويل شي چې: موږ د ځان او خپلو مشرانو ملامتيا پر منافقينو نه اچوو بلکې د منافقينو په دسيسو خلک خبروو او د دوی کرغېړنه څېره خلکو ته معرفي کوو ځکه دوی د اسلام په جامه کې په خوږه ژبه د مسلمانانو په منځ کې ژوند کوي او د مسلمانو مشرانو په شمول هر څوک ورباندي نيک ګمان کوي او دوی ته د خپلو مسلمانو وړونو په سترګه ګوري ځکه يې په خپلو رازونو خبروي او مشورې ورسره کوي؛ نو په داسي حالت کې دوکه کېدل د انساني فطرت او بشري طبيعت عارضه ده.

پایله:

منافقين هغه خلک دي چې تر ټولو ډېر يې مسلمانانو ته زيان رسيږي ځکه موږ دا د ځان لپاره دنده بولو چې په اسلامي نړۍ کې د مسلمانانو هر بدخواه که ښکاره کافر وي، که منافق وي او که ضعيف الايمان مسلمان وي مسلمانو مشرانو او خپلو عامو مسلمانانو ته د کارونو او عادتو پر اساس معرفي کړو تر څو زموږ اسلامي نظامونه او زموږ مسلماني ټولني د دوی د هر ډول شر او فساد څخه خوندي وساتل شي.

په دې خاطر چې منافقين د نفس د عزت او حياء څخه خلاص دي عموما په دوو حالتونو کې د مسلمانانو په منځ کې منافقت کوي او د نفرت خپرولو کوښښ کوي:

1 – په هغه حالت کې چې مسلمانان د زور او قوت پر لوري روان وي؛ په دې حالت کې منافقين خپل موقف او د خپلو بادارانو چې يهود او نصاری دي راتلونکې په خطر کې ويني ځکه نو د ايمان اظهار کوي او د نفاق د خپرولو له لاري مسلمانانو ته ستونزي پيدا کوي.

2 – په هغه وخت کې چې مسلمانان د اسلامي نظام خاوندان وي؛ منافقينو ته اسلامي نظام په هيڅ صورت کې د منلو نه دی ځکه چې د اسلامي نظام د حاکميت سره د منافقينو او د دوی د بادارانو ګټي په خطر کې لويږي او همدا راز مسلمانان پر يو امير باندي سره راټوليږي چې منافقين د مسلمانانو لپاره داسي حالت نه شي زغملای.

د رسول الله صلی الله علیه وسلم د زمانې څخه بيا تر اوسه پوري د منافقينو دسيسې د دې پوره ښکارندوويي کوي چي منافقين د مسلمانانو او اسلامي نظامونو لپاره هر ډول دسيسې جوړوي ځکه نو بايد مسلمانان او اسلامي مشران د دوی په وړاندي ډېر ويښ وي.

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(پنځمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

 د عثماني خلافت په وړاندي د منافقينو دسيسې: 

عثماني خلافت چې شپږ پېړۍ يې مسلمانان پر ځان راټول كړي وه، د شرق او غرب د کفارو څخه يې په هر ځای کې مسلمانان ساتلي وه او د اروپا پر ډېره برخه يې اسلامي واکمني حاکمه کړې وه د يهودو په پلان او د منافقينو په دسيسو باندي ړنګ شو او د خلافت په آخره کې هغه معامله ورسره وشوه کومه چې د عباسي خلافت سره شوې وه.

منافقينو د عثماني خلافت پر ضد هم داسي دسيسې جوړولې لکه د اسلام د پيل څخه يې چې د اسلامي نظامونو په وړاندي جوړولې؛ د نصاراوو لخوا د اندلس د اشغال وروسته چې کوم يهودي منافقين ترکېې ته راغلي وه د ځينو نورو داخلي منافقينو په مرسته يې د يهودانو د پلانونو عملي کول پيل کړه تر څو عثماني خلافت ړنګ کړي، د مسلمانانو اتحاد له منځه يوسي او بې دينه انسانان پر اسلامي هيوادونو حاکمان کړي.

يهودانو هغه وخت نور هم منافقين د خلافت په وړاندي مبارزې ته وهڅول کله چې سلطان عبدالحميد رحمه الله د يهودانو وړانديز رد کړ او دوی ته يې په فلسطين کې د حکومت جوړولو اجازه ورنکړه.

وروسته تر دې چې يهودان د عثماني خلافت څخه ناهيلي شوه د اوسني اسرائيلي دولت مؤسس او نقشه جوړوونکې ثيودر هرتزل په خلافت کې د ننه د ځينو په نامه مسلمانانو سره چې په اصل کې منافقين وه نوري هم اړيکې ټينګي کړې او د عثماني خلافت د ړنګولو پلانونه يې ورکړه. 

چې يو د هغو څخه مدحت باشا وو؛ نوموړی هغه بدمرغه يهودي الاصل منافق وو چې عثماني خلافت ته يې ځان داخل کړی وو او د خلافت تر لومړي وزيرۍ پوري رسېدلي وو؛ نوموړي د خپل نفوذ څخه په استفاده او د خپلو نورو منافقو ملګرو په مرسته د عثماني خلافت پر ضد ډېر کارونه وکړه چې ځيني يې  په لاندي ډول دي:

1 – سره د دې چې نوموړی د خلافت په لوړ پوړو چارواکو کې هم وو خو بيا يې هم په پټه په اسلامي هيوادونو کې شيطنت کوی، د مسلمانانو په منځ کې يې د عرب او عجم په نامه قومي نفرتونه پيدا کول، د عثماني خلافت د رهبرۍ د بدنامولو کوښښ يې کوی تر څو خلک د عثماني خلافت پر ضد را وپاريږي او ړنګ يې کړي.

2 – د سلطان عبدالعزيز بدنامه کول وروسته يې عزل کول او بيا يې وژل؛ کله چې سلطان عبدالعزيز پوه شو چې اروپايي دولتونه غواړي د عثماني خلافت پر ضد يو ائتلاف جوړ کړي نو يې هڅي پيل کړې چې د اروپا او روسيې د اختلافاتو څخه د عثماني خلافت په ګټه کار واخلي ځکه يې نو د روسيې سفير استانبول ته د خبرو لپاره ډېر رابلی؛ کله چې مدحت باشا د سلطان عبدالعزيز په دې کار باندي خبر شو دستي يې د ده پر ضد شائعات خپاره کړه چې سلطان عبدالعزيز ډېر اسراف کوي او د روسي کافر سره يې دوستي شروع کړېده تر څو چې سلطان يې په دغه افواهاتو باندي عزل کړ او بيا يې په مرموز شکل وواژه.

3 – مدحت باشا په مسلمانانو کې د بې دينۍ يا سيکولر فکر خپرولو ډېره هڅه وکړه آن تردې چې وضعي قانون يې جوړ كړ  چې له مخي يې ځيني نصاری د ځينو ولايتونو واليان ټاکل کېدل او نصراني زده کوونکې د عثماني لښکر حربي پوهنتون کې شاملېدل خو اصلي هدف د ده دا وو چې د شرعي قانون پر ځای يې عملي کړي خو سلطان د قانون د لاسليک کولو څخه ډډه وکړه.

4 – مدحت باشا د خلافت تر حاکميت لاندي د ځينو سياسي ګوندونو جوړولو ته لاره آواره کړه چې مشهور يې د اتحاد او ترقۍ ګوند دی چې ډېری غړي يې دونمي ماسوني يهودان وه او بل د ځواني ترکېې ګوند وو چې ډېری غړي يې بې دينان او سيکولران وه.[الدولة العثمانية عوامل النهوض واسباب السقوط ج2 ص27]

منافقين په ډېري ځيرکتيا سره د اسلامي نظامونو د ړنګولو لپاره کار کوي؛ په لومړۍ نړيواله جګړه کې چې عثماني خلافت د امريکا، بريتانيا، ايټاليا، فرانسه، روسيه او د دوی د نورو متحدينو سره په جنګ بوخت وو د انګريزانو او فرانسويانو لخوا د يو پټ پلان او له مخکې آماده شوي طرحي له مخي د عثماني خلافت د ړنګولو په موخه د هغه وخت عثماني افسر "رئوف بی" مجبور کړل شو چې په يونان کې د مودروس په بندر کې د اوربند تړون امضاء کړي د دې تړون د امضاء کولو دوه کاله وروسته د يهودانو او انګريزانو په توطئه او د هغه وخت د منافقينو په دسيسه په فرانسه کې د هغه وخت د عثماني خلافت د صدر اعظم "دامات عادل فريد باشا" لخوا د امريکا او متحدينو سره د عثماني خلافت د بدنامولو په هدف د سور په نوم تړون امضاء شو چې له مخي يې د عثماني خلافت څو سيمي يونان، ارمنستان او کردستان ته ورکول کېدلې؛ دامات عادل فريد باشا هغه څوک وو چې د عثماني خلافت د دښمنانو سره له مخکې په مرسته او د خلافت د بدنامولو لپاره د ځينو کارونو په کولو باندي متهم وو ځکه چې نوموړی د يهودانو او منافقينو ډېر غمخوار وو؛ که څه هم د دغه تړون وروسته د خليفه لخوا دی عزل شو خو دغه تړون د عثماني خلافت نوم ډېر بد کړ او په خلافت کې د ننه يې ډېر مخالفتونه را پيدا کړه.

د تاريخي حوادثو څخه داسي ښکاري چې د دغه دواړو تړونونو تر شا د مشهور منافق او بې دینه انسان مصطفي کمال اتاترک لاس وو چې قصدا يې غوښتل عثماني خلافت بدنام کړي او خلک يې پر ضد را وپاروي ځکه اتاترک چې په دې وخت کې په عثماني فوج کې مشهور افسر وو د سور تړون څخه د ځان د مشهور کولو او مطرح کولو په ګټه ډېره استفاده وکړه، عثماني خلافت يې د ترکانو سره په خيانت متهم کړ او پر ضد يې عملا په فوج کې کمياين شروع کړ چې بالآخره يې په دې نامه چې ګويا دی د سور د تړون مخالف دی په څو ځايونو کې د فرانسويانو او يونانيانو سره د جګړې په نامه مانورونه وکړه او دې جګړې ته يې د ترکېې د استقلال نوم ورکړ چې تر اوسه يې ترکان په همدغه نامه باندي لمانځي، خو په اصل کې دغه جګړه د ترکېې د استقلال لپاره نه بلکې د عثماني خلافت د ړنګولو لپاره وه.

مصطفي کمال اتاترک د انگريزانو، فرانسويانو او امريکايانو لخوا واک ته ورسېدی، عثماني خلافت يې لغوه اعلان کړ او اوسنې ترکېه يې د مستقل هيواد په بڼه جوړه کړه.

دا يو ثابت شوی حقيقت دی چې د اسلامي نظامونو مخالفين په خاصه توګه منافقين د اسلامي نظامونو د ړنګولو لپاره هره کړنه تر سره کوي لکه: د اسلامي نظام پر ضد تبليغات، يواځي د اسلامي نظام منفي ټکې خلکو ته بيانول، د اسلامي نظام د حاکم پر ضد د خلګو راپارول، د شرعي قوانينو کم رنګه کول او د سياسي ګوندونو جوړول.

په هر وخت کې بايد حاکم اسلامي نظام او اسلامي ټولنه د خپل وخت پردي پال او منافق مزاجه خلک تشخيص کړي او اجازه ورنکړي چې اسلامي نظامونه د ننګونو او چالشونه سره مخامخ کړي.

دوام لري...

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(څلورمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

د عباسي خلافت چه وړاندي د منافقينو دسيسې:

د عباسي خلافت آخري خليفه معتصم بالله د تساهل او آسانۍ په نتيجه کې يوه منافق ځان ورته نژدې کړ او د خلافت تر وزارت او مشاورې پوري يې ځان ورسوی.

نوموړی کس محمد بن ابي طالب مؤيدالدين العلقمي نومېدی، علقمي کوښښ کوی چې خلافت د اهل سنتو له لاسه وباسي او روافضو ته يې په لاس ورکړي خو په دې خاطر چې په دې وخت کې روافض ډېر ضعيف وه نو دغه منافق قصد وکړ چې اسلامي خلافت ړنګ کړي او کفارو ته يې په لاس ورکړي هغه وو چې په پټه يې د تتاريانو له مشر هولاکو سره تماس ونيوی او د هغه څخه يې د عباسي خلافت پر ضد د حملې کولو غوښتنه وکړه.

په دې خاطر چې عباسي خلافت ډېر تکړه ځواکونه درلودل هولاکو نه غوښتل د داسي لوی فوج سره ځان په جګړه بوخت کړي ځکه تر دې مخکې د مستنصر بالله په وخت کې يوځل هولاکو پر بغداد بريد وکړ چې بريد يې ناکامه شو او ډېر کسان يې په بغداد کې ووژل شوه له همدې امله هولاکو علقمي ته وويل: مخکې تر دې چې زه پر بغداد باندي بريد وکړم  ته بايد ما ته خپله ملګرتيا او صداقت په اثبات ورسوې او پر بغداد زموږ حملې ته زمينه برابره کړې. 

په دې خاطر چې علقمي خليفه ته ځان ډېر نژدې کړی وو او د هغه باور يې تر لاسه کړی وو نو يې د خليفه د دوکه کولو اراده وکړه تر څو په يو ډول يې خطاباسي او داسي غلط تصميم په ونيسي چې په نتيجه کې يې عباسي خلافت ړنګ شي.

علقمي منافق، خليفه ته په ډېره پسته لهجه او خوږه ژبه وويل: زموږ او ستاسي ښارونه اوس د ښه امنيت درلودونکې دي او د هيڅ دښمن لخوا موږ ته خطر نه دی متوجه او له بله پلوه زموږ اقتصادي وضعيت هم برابر نه دی او دومره ډېرو کسانو ته د معاش ورکول ستونزمن کار دی نو که ستا خوښه وي لښکر به کم کړو؟ خليفه غريب هم د ده خبره ومنل او نوموړي ته يې د دې کار د اجراء کولو اجازه ورکړه؛ علقمي پر فوجيانو معاشونه بند کړه او په لومړي قدم کې يې 15000 تکړه او غښتلي فوجيان د فوج څخه و ايستل، څه موده وروسته يې 20000 پياوړي او تکړه فوجيان د فوج څخه بهر کړه؛ بيا يې ټولو ته وويل: نور په بغداد کې ستاسي پاتي کېدلو ته اړتيا نشته د بغداد څخه ووځئ او ځانونو ته د روزۍ پيدا کولو لپاره کار پيدا کړئ او په دې ډول يې د عباسي خلافت ډېر فوجيان د صف څخه بهر کړه تر څو په بغداد کې يواځي 10000 عسکر پاتي شوه؛ هغه وو چې وروسته يې هلاکو ته خبر ورکړ، هولاکو راغی او پر بغداد يې بريد وکړ چې په نتيجه کې يې خليفه شهيد کړ بغداد يې ونيوی او همدغه علقمي خبيث يې د بغداد والي وټاکی؛ چې بيا بيرته د هولاکو لخوا ووژل شو ځکه هغه په دې باور وو چې دا سړي کله د معتصم بالله سره خيانت وکړ زما سره يې خو بيخي کوي.[سیر اعلام النبلاء ج23 ص180]

په هره زمانه کې منافقين کوښښ کوي چې ځان ته په اسلامي نظام او يا اسلامي خلافت کې ځای پيدا کړي چې په نتيجه کې د نظام رهبرۍ ته ځان ورسوي او د ګڼو دسيسو له لاري نظام ضعيف او ړنګ کړي.

منافقين هيڅ وخت د اسلامي نظام حاکميت نه غواړي او ډېری وختونه يهودان او نصاری خپل پلانونه د دوی په واسطه عملي کوي له همدې امله که تاريخ ته وګورو نو دا به راته ثابته شي چې  د تاريخ په اوږدو کې هر اسلامي هيواد ته کفار راغلي وي همدغه منافقينو لاره ورته آواره کړې وي.

منافق هغه داخلي دښمن دی چې په خپله هم فساد کوي او نورو بهرنيو دښمنانو ته هم د  فساد کولو فرصت په لاس ورکوي او که د منافقينو خصلت ته وګورو او په تاريخ کې د منافقينو حالات وڅېړو دا به راته ښکاره شي چې منافق توبه هم نه باسي او ډېر لږ داسي پيښيږي چې منافق دي د خپل نفاق څخه لاس واخلي چې لويه او نژدې بېلګه يې زموږ په هيواد کې هغه کسان دي چې د شورويانو سره هم ولاړ وه او چې کله امريکايانو پر هيواد يرغل وکړ  تر ټولو مخكي دوی ورته ښه راغلاست ووايه او په صف کې ورسره ودرېدل.

د منافقينو سره ډېر احتياط په کار دی؛ الله تعالی مسلمانانو ته د دوی په اړه داسي خبره کړېده چې د يهودو او نصاراوو په اړه يې نده کړې او فرمايي: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ.[المنافقون4] يعني دوی دښمنان دي احتياط ورسره وکړئ. 

که څه هم هر کافر د مسلمانانو دښمن دی خو په دې خاطر چې د منافق دښمني خطرناکه او ډېره پېچلې ده ځکه نو الله تعالی مسلمانان د دوی په وړاندي په احتياط کولو سره امر کوي.

دوام لري...

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(درېيمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

د عثمان او علي رضي الله عنهما په وړاندي د منافقينو دسيسې:

کله چې عثمان رضي الله عنه د مسلمانانو خليفه وټاکل شو حضرت عثمان رضي الله عنه د حضرت عمر رضي الله د لاري تعقيبول پيل کړه او د هغو ناتمامو پروژو اکمال يې شروع کړ کومې چې د حضرت عمر رضي الله عنه څخه پاتي شوي وې د بېلګې په ډول: د اسلامي حاکميت په داخل کې به د مسلمانانو تر مينځ يووالي او اصلاح ته کار کوي، د اسلامي نظام حاکميت به نورو سيمو ته غځوي او د الله تعالی دين به ټولي نړۍ ته رسوي، دلته د يهودو په زړه کې اورونه بل شوه او د وخت منافقين يې د اسلامي نظام په وړاندي ورانيو ته ودرول.

عبدالله بن سبأ يهودي چې په ابن السوداء باندي مشهور وو د حضرت عثمان رضي الله عنه په زمانه کې يې د اسلام اظهار وکړ تر څو په مسلمانانو کې د مسلمان په نوم نفوذ وکړي او د يهوادنو پلانونه عملي کړي.

ابن سبأ يهودي د اسلامي نظام په حاکميت کې خپل شيطنت پيل کړ او د خپلو شخصي منافقو ملګرو په ذريعه يې ډېر منافقين او ساده فکره مسلمانان پر ځان باندي راټول کړه او په عراق، شام او مصر کې يې د اسلامي نظام او حضرت عثمان رضي الله عنه پر ضد تبليغات شروع کړه البته تبليغات يې د ښکاره منفي خبرو په شکل نه کول بلکې په ډېري چاپلوسۍ سره يې د نصيحت او خير خواهۍ په بڼه تبليغات کول او د نظام او خليفه پر ضد يې د خلکو په ذهنونو کې شبهات پيدا کول.[الفتنة في عهدالصحابة ج1ص96]

عبدالله بن سبأ منافق د حضرت عثمان رضي الله عنه پر ضد خلک را وپارول او ډېره لويه فتنه يې پيل کړه آن تردې چې د حضرت عثمان رضي الله عنه د عزل او ګوښه کېدلو غوښتنه يې وکړه چې په سبب يې حضرت عثمان رضي الله عنه شهيد شو او د مسلمانانو په منځ کې ډېرو لويو فتنو ځای ونيوی، او همدغه عبدالله بن سبأ وو چې حضرت علي رضي الله عنه ته يې د خدای نسبت وکړ چې وروسته يې پر همدغه عقيده لويه ډله جوړه شوه.[تاريخ الأمم والملوک ج2 ص647]

ابن سبأ يهودي د مسلمانانو په منځ کې خپل  منافقين داسي پاشلي وه چې مؤرخين وايي: د جمل او صفين لوی جنګونه چې د عثمان رضي الله عنه د شهادت وروسته وشوه سبب يې هغه منافقين وه چي د مسلمانانو په صفونو کې يې ځای نيولی وو او په خاصو دسيسو باندي به يې مسلمانان يو د بل په وړاندي تحريکول.

د همدغه ابن سبأ د منافقت په سبب په مسلمانانو کې د هغه وخت څخه دوې لويي فتنه اچوني ډلي روافض او خوارج پيدا شوه.[ابن السبأمؤسس الماسونیة فی الاسلام ص92]

نو منافقين تل د دې کوښښ کوي چې په مسلمانانو کې بې اتفاقي پيدا کړي، د مسلمانانو پر اسلامي نظام د خلکو باورونه له منځه يوسي، د مسلمانانو پر خليفه يا اميرالمؤمنين شبهات واردوي او تبليغات پسې کوي تر څو مسلمانان يې په وړاندي را وپاريږي، د مسلمانانو په منځ کې د يو بل په وړاندي مخالفتونه پيدا کوي او بالآخره کوښښ کوي چې مسلمانانو په ګڼو ډلو او حزبونو سره وويشي.

په دويمه صدۍ کې د ابوالخطاب ابن الاجدع په نوم يو منافق چې د جعفر الصادق رضي الله عنه څخه يې په دې پلمه چې ګويا زه ستا خدمت کوم بده استفاده کول او د مسلمانانو تر منځ يې نفاق خپروی تر څو همدغه منافق د خطابيه په نوم ډله جوړه کړه او د ده يو شاګرد وو چې ميمون القداح نومېدی او په اصل کې يهودي وو د إباحيه په نوم ډله جوړه کړه چې بيا د ده يوه لمسي چې سعيد نومېدی د دې دعوه يې وکړه چې زه د اسماعيل بن جعفر د هغو زامنو څخه يم چې ځانونه يې پټ کړيدي؛ بيا يې پر ځان د عبيدالله نوم کښېښودی او ملګرو يې په نوم تبليغات شروع کړه چې ګويا دی د فاطمې رضي الله عنها د اولادې څخه دی چې په سبب يې په المغرب، بحرين او يمن کې ډېر پلويان پيدا کړه او د عبيديينو په نوم يې ځان ته حکومت جوړ کړ چې په المغرب کې د 297هـ ق څخه بيا تر 363 هـ ق پوري د دوی حکومت دوام وکړ.[سيراعلام النبلاء ج15ص142]

د عبيديينو عادت دا وو چې ځانونه به يې يهودو او نصاراوو ته ډېر نژدې کول، د هغوی سره به يې د نکاح دوستۍ کولې، هغوی ته به يې په خپل دولت کې وظيفې ورکولې تر څو آخر د دوی حکومت د يهودو لاس ته ولوېدی او د دوی مشران د شام څخه چې د دوی په لاس کې وو وتښتېدل چې د هغه وروسته يهودانو په سميه کې ډېر نفوذ وکړ او د اقصي مسجد يې اشغال کړ.

مسلمانان بايد تل هوښيار وي او د منافقينو په وړاندي ځانونه ډېر ځيرک ونيسي تر څو خدای مکړه دوکه يې نکړي، اسلامي نظام يې بدنام او ړنګ نکړي او د دوی دښمنان ورباندي واکمن نکړي.

دوام لري...

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(دويمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

د ابوبکر او عمر رضي الله عنهما په وړاندې د منافقينو دسيسې

لکه څنګه چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې منافقينو د اسلام او مسلمانانو پر ضد خپل ناوړه کارونه کول د هغه د وفات وروسته يې نور هم خپلو کارونو ته کش ورکړ او د دې لپاره چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم په لاس جوړ شوی اسلامي نظام ړنګ کړي او د اسلام د پرمختګ مه ونيسي د صحابه وو په زمانه کې يې هم خپل منافقت ته دوام ورکړ او د وخت اسلامي نظام يې د ګڼو ننګونو سره مخ کړ. 

د رسول الله صلي الله عليه وسلم په زمانه کې ډېرو منافقينو ظهور نه شو کولای خو کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم وفات شو ځينو يې سر راپورته کړ او د وخت حاکم اسلامي نظام پر ضد يې بغاوت وکړ چې لويه بېلګه يې د زکات څخه انکار وو او بيا ارتداد وو.

د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې ځينو خلکو لکه اسد او غطفان قبيلو زکاتونه په اخلاص نه آداء کول چې همدې خبري ته په قرآن شريف کې هم اشاره شوېده: وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَنْ يَتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَائِرَ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ.[التوبة98] ژباړه: ځيني د اعرابو هغه کسان دي چې د الله په لاره کې مال مصرفول تاوان ګڼي او ستاسي لپاره آفتونو ته انتظار کوي، پر دوی باندي به بد آفت وي او الله تعالی اورېدونکی او باخبر دی.

په تفاسيرو کې راځي چې دغه آيت د دوی په باره کې نازل شو چې په اخلاص يې زکات نه ورکوی، کله چې ابوبکر رضي الله عنه خليفه وټاکل شو دوی وړانديز ورته وکړ چې زموږ څخه زکات معاف کړي خو ابوبکر رضي الله عنه د دوی خبره و نه منل او زکات يې ورته معاف نه کړ، هغه وو چې د خپل قوم پر يوه سړي طليحة الاسدي باندي راټول شوه چې هغه د پيغمبرۍ دعوه کړېوه چې هغه بيا د خالد بن وليد رضي الله عنه سره په جګړه کې ماتي وخوړل او بيرته مسلمان شو.[حقبة من التاريخ ج1ص67]

مؤرخينو ليکلي دي چې دا د منافقينو په دسيسه يو لوی سياسي ارتداد وو چې هدف يې د اسلامي نظام دړي وړي کېدل او د عربو ټوټه ټوټه کېدل وو تر څو اسلامي نظام ړنګ شي او يا هم لږترټږه د پرمختګ  مخه يې ونيول شي خو الله تعالی د ابوبکر رضي الله عنه او نورو صحابه وو په قوي ايمان او جديت سره دا دسيسه شنډه کړه.

بايد ووايو چې د دين څخه د مسلمانانو اړول د منافقينو لوی هدف دی چې هم يې د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې د لاس ته راوړلو کوښښ کوی او هم يې د صحابه وو په وخت کې کوی؛ دا ځکه چې د مسلمانانو د يووالي او اتحاد محور يواځي دين دی تر څو چې دوی پر دين سره راټول وي هيڅ وخت يې په منځ  کې تفرقه او درځ نه راځي خو که د دين څخه واووښتل بيا به يې په منځ کې هر ډول طبقاتي توپيرونه، ژبني تبعيضونه، قومي شخړي او سيمه ايز وېشونه راځي چې په نتيجه کې به د هر ډول قوي او خپلواک نظام څخه محروم وي؛ چې دا ترخه تجربه مو د اسلامي خلافتونو له ړنګېدلو څخه بيا تر اوسه په خپلو حواسو او ذائقو ليدلې او څکلې ده.

د ابوبکر رضي الله څخه وروسته چې حضرت عمر رضي الله عنه خليفه شو بيا هم منافقين آرام نه وه ناست خو د حضرت عمر رضي الله عنه الهي رعب پر دوی غالب شوی وو ځکه يې نو په چټکۍ او زغرده کوم کار نه شو کولای.

د حضرت عمر رضي الله عنه د شهادت پلان هم دوو منافقينو جوړ کړ او امکانات يې د ابولؤلؤ مجوسي په لاس ورکړه ترڅو چې يې عمر رضي الله عنه په شهادت ورسوی.[الفتنة في عهدالصحابةج1ص95]

د تاريخ په کتابونو کې راځي: هرمزان د فارس د حاکمانو څخه يو حاکم وو کله چې مسلمانانو ګير کړ نو ده په ښکاره د حضرت عمر رضي الله عنه مخ ته ايمان راوړ خو په اصل کې يې د حضرت عمر رضي الله عنه وژلو ته فرصت جوړوی ځکه نو ډېر وختونه د حضرت عمر رضي الله عنه څخه نه جلا کېدی هغه وو چې زهرجن خنجر يې جوړ کړ او د ابولؤلؤ مجوسي په لاس يې ورکړ هغه حضرت عمر رضي الله عنه ورباندي شهيد کړ، دويم منافق د حيرې اوسېدونکی جفينة نصراني وو چې سعد بن ابي وقاص رضي الله عنه مدينې منورې ته را لېږلی وو تر څو مسلمانانو ته ليکل او لوستل ور زده کړي خو هغه بدمرغه د هرمزان سره په ګډه د حضرت عمر رضي الله عنه د شهادت پلان جوړ کړ.[اسدالغابة ج2ص331][الأوائل للعسکري ج1ص52]

د اوږد تاريخ په پاڼو کې دا يوه وړوکې بېلګه ده؛ خو که موږ تاريخ وګورو دا به راته ثابته شي چې د هر مسلمان رهبر په وژلو، متهم کولو او ضعيف کولو کې د منافقينو لاس دی په خاصه توګه هغه منافقين چې اصليت يې يهودي وي ځکه يهودان بيا په شيطنت، منافقت او دسيسه جوړولو کې خورا ډېره لويه سابقه لري.

دوام لري...

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(لومړی برخه)

لیکنه: مولوي نورالحق مظهري

په دې خاطر چې اسلامي نظام په مځکه کې د الله تعالی دين پياده کوي، د حقيقي سياسي اسلام نماينده ګي کوي، د ظالمانو د ظلم مخه نيسي او د هر ډول فساد مخنيوی کوي ځکه نو هر اهل باطل يې په وړاندي دريږي او د حاکم کېدلو مخه يې نيسي او که اسلامي نظام حاکم وي بيا يې د توسعې او بقاء پر ضد دسيسې جوړوي تر څو يې ړنګ کړي. 

اهل باطل د عقيدې، عمل او سياسي ليدلوري په لحاظ ډېر دي خو د اسلامي نظام لپاره تر ټولو ډېر خطرناک يې منافقين دي کوم چې ځانونه د اسلام يا تقوی په لباس کې ښکاره کوي خو اصالت يې بل ډول وي له همدې امله الله تعالی مسلمانان د دوی سره په احتياط کولو امر کوي او فرمايي: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ.[المنافقون: 4] ژباړه: دوی دښمنان دي نو احتياط ورسره وکړئ. يعني منافقين ستاسي دښمنان دي ځکه نو تاسي مأمور ياست چې د دوی سره ډېر احتياط وکړئ او د دوست په سترګه مه ورته ګورئ تر څو مو دوکه نکړي او د ستونزو سره مخامخ نه شی.

منافقين دوه ډوله دي: عقيدوي منافق او عملي منافق؛ لکه امام ترمذي رحمه الله چې د حسن بصري رحمه الله په حواله فرمايي: النفاق نفاقان: نفاق التكذيب ونفاق العمل.[سنن ترمذي2632] ژباړه: نفاق پر دوه ډوله دی: د تکذيب نفاق او د عمل نفاق.

د تکذيب نفاق هغه وي چې څوک په ښکاره ايمان راوړي خو په اصل کې يې ايمان نه وي راوړی بلکې کافر وي او د عمل نفاق هغه دی چې ايمان يې راوړی وي خو کارونه د منافق کوي لکه په احاديثو کې چې ځيني نښي د عملي نفاق ذکر شوي دي.

د تاريخ په اوږدو کې دواړي ډلي د اسلامي نظامونو په وړاندي خطرناکې تمامي شوي دي په خاصه توګه عقيدوي منافقين چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم د زمانې څخه بيا زموږ تر زمانې  پوري يې تل عموما د مسلمانانو پر ضد او بيا يې په خاصه توګه د اسلامي نظامونو پر ضد ناوړه کړني ترسره کړيدي چې موږ يې په څو کتګوريو کې په دې مقاله کې ذکر کوو:

شرعي نصوصو او تجربو ته په کتو داسی ویلای سو چې د اسلامي نظامونو په وړاندي منافقين ډېر خطرناک دي او دسیسې یې ډېري ستري دي ځکه نو مسلمانان او اسلامي نظام بايد د دوی په وړاندي تل ويښ وي.

د اسلامي نظام ارزښت ته په کتو او په هکله يې د ټولو مسلمانانو مسئوليت درلودل د دې غوښتنه کوي چې موږ د اسلامي نظام د ساتني لپاره د منافقينو دسيسې وپېژنو تر څو چې د مسلمانانو اسلامي نظامونه د تېر په څېر د ننګونو سره مخ نکړي او اسلامي نړۍ د اسلامي نظام د شتون څخه محرومه نکړي.

په دې خاطر چې په هر وخت کې اسلامي نظامونه د کفارو او د هغوی د پلويانو لخوا تر فشارونو لاندي وي او په هره زمانه کې د دين دښمنان اسلامي نظام ته په کمين کې ناست وي دا مو لازمه وګڼله چې د ويښتوب لپاره د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو ځيني دسيسې په ګوته کړو او په يوې ليکني کې يې سره راټولي کړو.

د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې د منافقينو چلند او دسيسې

د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې د يهودو او عربو منافقينو تل د دې کوښښ کوی چې رسول الله صلی الله عليه وسلم او مسلمانانو ته ستونزي جوړي کړي او د دوی نوی تأسيس شوی اسلامي نظام ړنګ کړي او يا يې هم لږ تر لږه د توسعې او پرمختګ مخه ونيسي؛ منافقينو به په دين کې شبهات پيدا کول، مسلمانان به يې پر دين باندي بې باوره کول، د مسلمانانو په منځ کې به يې بې اتفاقي خپرول، په مسلمانانو کې نيک خلک به يې په بدو کارونو متهم کول آن تر دې چې خپله پر رسول الله صلی الله عليه وسلم او د ده پر مبارکي کورنۍ به يې هم تهمتونه ويل او ټول هغه کارونه به يې کول چې د اسلام او مسلمانانو په تاوان تمامېدل؛ د بېلګي په ډول: 

1 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د تبوک غزوې ته آمادګي نيوله او صحابه يې وتلو ته امر کړه منافقينو د دې ترڅنګ چې ځانونه يې د جهاد څخه کښل او د تللو څخه يې ډډه وکړه بلکې نور مسلمانان يې هم د جهاد څخه راګرځول او کوښښ يې کوی چې مسلمانان د رسول الله صلی الله عليه وسلم د امر مخالفت وکړي؛ الله تعالی د دوی په اړه فرمايي:

فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ.[التوبة81]

ژباړه: خوشحاله شوه پاته شوي کسان په ناستي سره د دوی، وروسته تر رسول الله صلی الله عليه وسلم او دوی بد وګڼل چې په خپلو مالونو او ځانونو د الله تعالی په لاره کې جهاد وکړي او دوی وويل: په ګرمۍ کې مه وځئ! ورته ووايه چې د جهنم اور ډېر ګرم دی که دوی پوهيږي.

دلته منافقين خپله هم جهاد ته نه تلل او د مسلمانانو په منځ کې  يې نفاق ته هم لمنه وهل تر څو هغوی هم د دوی غوندي جهاد ته ولاړ نه شي ځکه يې نو ورته وويل: په ګرمۍ کې مه وځئ.

2 – کله چې رسول الله صلی الله عليه د تبوک غزوې ته د وتلو اراده وکړه نو جد بني قيس ته يې ويل: څنګه يې د بني الاصفر قوم سره جنګ کولو ته؟ هغه ورته وويل: يارسول الله ته پوهېږې  چې زه د ښځو ډېر شوقي يم نو که زه جنګ ته درسره ولاړ شم ممکن د ښځو په فتنه کې ولوېږم او دين به مي خراب شي؛ مفسرينو ليکلي دي چې دا سړی منافق وو په دې ډول يې د جهاد څخه ځان کښووی او رسول الله صلی الله عليه وسلم ته يې درواغ ويل؛ الله تعالی يې په اړه دا آيت نازل کړ: وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلا تَفْتِنِّي أَلا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ.[التوبة49]

ژباړه: ځيني د دوی(د منافقينو څخه) هغه څوک دی چې وايي: ما ته اجازه( د پاتي کېدلو) راکړه او په فتنه کې مي مه اچوه، خبر اوسه چې دوی په فتنه کې لوېدلي دي او يقينا چې جهنم پر کافرانو باندي راګرځېدلی دی.

دې منافق د دې تر څنګ چې خپله جهاد ته نه تلی نور مسلمانان يې هم د جهاد نه تللو ته هڅول او هغوی ته يې هم د عذر او ګناه نقل ورکوی.

3 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د تبوک غزوې ته د تللو اراده وکړه څو منافقين د يوه يهودي چې سويلم نومېدی په کور کې سره راټول شوه تر څو مسلمانان د کفارو سره د جګړې څخه را وګرځوي؛ کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم په خبر شو طلحه بن عبيدالله رضي الله عنه يې د څو نفرو سره ور واستوی او امر يې ورته وکړ چې د سويلم کور وسوځوي او راټول شوي خلک پسې واخلئ؛ طلحه بن عبيدالله رضي الله عنه دا کار وکړ او منافقين ټول و تښتېدل.

دا د مسلمانانو پر ضد د منافقينو د دسيسو څخه يوه دسيسه وه تر څو په مسلمانانو کې وېره خپره کړي، د دښمن څخه يې ووېروي او د جهاد کولو څخه يې را وګرځوي.

4 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د تبوک غزوې ته تلی حضرت علي رضي الله عنه يې د لنډ وخت لپاره په مدينه منوره کې د خليفه په حيث پرېښودی دلته نو منافقينو په خپل منافقت پيل وکړ او آوازه يې ګډه کړه چې رسول الله صلی الله عليه وسلم علي رضي الله عنه په دې خاطر د ځانه سره نه بيايي چې زړه يې  نه غواړي او د هغه تلل ورباندي سخت تماميږي؛ علي رضي الله عنه راغی او رسول الله صلی الله عليه وسلم ته يې ويل: يا رسول الله ځيني خلک وايي: ته ځكه ما دلته پرېږدې چې زما په تللو نه يې خوشحاله او زما تلل پر تا باندي سخت تماميږي، رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: آيا ته نه خوشحاله کېږې چې ته زما سره داسي شې لکه هارون عليه السلام د موسی عليه السلام سره؟ يعني کله چې موسی عليه السلام د طور غره ته تلی نو هارون عليه السلام يې تر خپل راتګ پوري د ځان نماينده وټاکی؛ زه هم تر خپل راتګ پوري تا خپل نماينده ټاکم؛ حضرت علي رضي الله عنه په دې باندي خوشحاله شو او د منافقينو د نفاق پلان شنډ شو.

د لته منافقينو غوښتل د رسول الله صلی الله عليه وسلم او د ده د صحابه وو تر منځ اختلاف او بې باوري پيدا کړي ترڅو د ده ملګري د ده د امر مخالفت وکړي او په خپل منځ کې سره اخته شي او د کفارو سره جګړه کول ورڅخه پاته شي.

5 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم صحابه د خيراتونو او صدقاتو ورکولو ته تشويق کړه عبدالرحمن بن عوف رضي الله عنه څلور زره ديناره د صدقې لپاره راوړه؛ منافقينو وويل: دا خو يې د رياء لپاره راوړي دي؛ او چه کله بل صحابي دوه پيمانې خورما  د صدقې لپاره راوړه منافقينو وويل: الله او د هغه رسول ستا دغه پيمانې ته هيڅ ضرورت نه لري.

د منافقينو هدف دلته دا وو چې مسلمانان د خيراتونو د ورکولو څخه را وګرځوي ځکه يې نو پر ډېر مال ورکوونکې او لږ مال ورکوونکې دواړو نيوکې وکړې، يو يې په ريا متهم کړ او د هغه بل صدقه يې بې ارزښته وګڼل؛ الله تعالی د دوی په رد کې دا آيت نازل کړ: الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ.[التوبة79]

ژباړ: هغه منافقان چې عيب وايي پر خيرات ورکوونکو د مؤمنانو په خيراتونو کې او د هغه کسانو عيب وايي چې دوی نه شي موندلای مګر د خپل کوښښ په اندازه الله تعالی به د دوی د مسخرو عذاب ورکوي او د دوی لپاره سخت عذاب دی.

منافقانو پر هغو مؤمنانو هم بد ويل چې ډېر خيرات يې ورکړی وو او پر هغو مسلمانانو يې هم بد ويل چې لږ خيرات يې ورکړی وو ځکه دا د منافق عادت دی چې په هر شي کې پلمه او فاسده خبره پيدا کوي؛ الله تعالی د دوی دغه کار وغندی او دوی يې مؤمنانو ته رسوا کړه.

6 – کله مسلمانان د تبوک غزوې ته د روميانو سره جګړې ته روانېدل ځينو منافقينو ورته ويل: تاسي پر روميانو د عربو ګمان کوی چې جګړې مو ورسره کولې؟ هدف يې دا وو چې مسلمانان و وېروي او د روميانو سره د جګړې څخه يې را وګرځوي.

7 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم په مدينې منورې کې د اسلامي نظام بنسټ کېښودی او مهاجرين او انصار يې سره وړونه کړه د منافقينو دغه حالت نه خوښېدی نو د دې لپاره چې د مسلمانانو په منځ کې بې اتفاقي راولي مسجد ضرار يې جوړ کړ خو الله تعالی دوی رسوا کړه او رسول الله صلی الله عليه وسلم يې مسجد وران کړ.

8 – منافقينو د دې لپاره چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم شخصيت داغداره کړي او د ده مبارکه کورنې بدنامه کړي د مشهور منافق عبدالله بن ابی بن سلول په دسیسه يې پر عائشې رضي الله عنها تهمت ولګوی ځکه تهمت لګول هم د فکري جګړې هغه برخه ده چې تل يې کفار او منافقين د مسلمانانو او بيا اسلامي نظامونو پر ضد کاروي؛ خو الله تعالی د عائشې رضي الله عنها پر پاکۍ قرآن نازل کړ او منافقين يې رسوا کړه.

لنډه دا چې په زمانه کې د رسول الله صلی الله عليه وسلم منافقينو ډېر کوښښونه وکړه تر څو د صحابه وو تر منځ اختلافات پيدا کړي، د رسول الله صلی الله عليه وسلم د اطاعت ارزښت په صحابه وو کې کم کړي، د مسلمانانو دښمنان پر دوی باندي را وپاروي، انصار او مهاجرين، اوس او خزرج سره وجنګوي او د دوی ترمنځ قومي جګړې پيل کړي؛ دا ټول د دې لپاره چې په مدينه منوره کې د اسلامي نظام مخنيوی وکړي.

په هره زمانه کې بايد مسلمانان په خاصه توګه د اسلامي نظام مشران د منافقينو مکر او فريب ته متوجه وي او د دوی په چاپلوسۍ، خوړمالۍ، خوږو خبرو او ظاهري دوستۍ دوکه نه شي تر څو خدای مکړه تسلط، نفوذ او اقتدار يې له منځه يو نه شي.

دوام لري...

په سياست کې د انسانانو د خطاوتلو اسباب:

په دې خاطر چې بېله پيغمبره بل څوک معصوم نه دی نو ځکه هر انسان په خپل ژوند کې په ګڼو برخو کې خطاوځي چې دلته موږ په سياست کې د ځينو انسانانو د خطاوتلو ځيني اسباب بيانوو البته هغه اسباب چې د سياسي انحراف څخه نه وي پيدا شوي ځکه د سياسي انحراف موضوع بيا ځان ته مستقل بحث لري:

۱ – د خپلواک فکر نه درلودل: ځيني انسانان خپلواک فکر نه لري ځکه نو په هره خبره کې وارخطايي او تزلزل لري او ډېر ژر يې موقف تغيير کوي، داسي انسانانو ته چې هر څوک خبره وکړي دی يې  ورسره مني له همدې امله بېله فکر کولو د ځينو خلکو داسي خبري مني چې په اصل کې بايد و نه منل شي چې په نتيجه کې په تصميم نيولو او پرېکړه کولو کې خطاوځي.

۲ – د پخوانيو انسانانو د تاريخ څخه ناخبري: د تېرو انسانانو تاريخ ټول د انسان لپاره درس او عبرت دی له همدې امله کوم کسان چې يې نه مطالعه کوي هغوی داسي تېروتني کوي چې په پخوا کې څو ځلي نورو انسانانو کړي دي خو په دې خاطر چې دی ورڅخه خبر نه دی نو د ده څخه هم هماغه تېروتني کيږي کومي چې پخوانيو کسانو کړي دي.

۳ – د چاپلوسو انسانانو خبره منل: ځيني انسانان په خپل شخصي طبيعت باندي سم خلک وي خو پر شااوخوا يې د چاپلوسو او متملقو انسانانو راټولېدل د دوی د خطاوتلو لامل جوړ سوی وي دا ځکه چې چاپلوس انسان هيڅوخت چا ته ښه مشوره نه ورکوي بلکې ستا تندي ته ګوري؛ په کوم شي چې ته خوشحاله کيږې که څه هم بد وي دی يې د مشورې په بڼه د ښه په نوم درسره شريکوي او ستا نيمګړتياوې نه درته په ګوته کوي چې طبعا به خطاوځې او دوکه کېږې.

۴ – خپلوي يا منفي روابط: ځيني کسان په سياسي پاليسۍ کې د خپلوۍ او منفي روابطو ښکار شي او داسي تصميمونه ونيسي چې په ملي او بين المللي لحاظ ډېر وران وي، د داسي کسانو تمرکز ټول پر شخصي ګټو يا پر شخصي افکار وي له همدې امله يې فکر ډېر محدود او تنګ وي چې په نتيجه کې په ملي او بين المللي کچه ډېري لويي تېروتني ورڅخه کيږي.

۵ – منفي ديکتاتوري: ځيني کسان د دې ترڅنګ چې خپله سياسي پوهه نه لري په ځان ډېر باور لري ځکه نو د هيچا سره مشوره نه کوي چې په نتيجه کې ډېري تېروتني ورڅخه کيږي.

۶ – د ضعف او بې صلاحیتۍ چاپېريال: ځيني کسان که څه هم په ښکاره په ډېر لوی موقف کې وي خو د ځينو پابنديو يا سياسي ملحوظاتو له کبله د خپل موقف سره سم فيصله نشي کولای بلکې د خپل محيط په تأثر يا وېري داسي فيصلې کوي چې وروسته يې تاريخ د تېروتنو په نوم ليکي.

۷ – ړوند يا وچ تقليد: ځيني کسان په دې خاطر چې د نوښت او ابتکار فکر نه لري په کړنو کې تل د نورو څخه په پټو سترګو تقليد کوي ځکه نو کله کله په منفي کړنو کې د هغوی پسې ولاړ  شي چې دا لويه تېروتنه او خطاوتل دي او دا تېروتنه هغه وخت لا هم ډېريږي چې انسان خپله د فکر څخه کار نه اخلي او په کارونو کې څېړنه او تحقيق نه کوي چې په نتيجه کې په داسي فکري جمود او عملي سادګۍ اخته شي چې د نورو خلکو تر تاريخ تېر کارونه دی لا هم ورته نا آشنا ښکاري.

۸ – تعصب او حسد: ځيني کسان د ځينو کسانو سره د تعصب او حسد له امله په شعوري ډول داسي سياسي پريکړي کوي چې په تمامه معنی تېروتنه وي ځکه چې تعصب د انسان عقل له منځه وړي او حسد انسان داسي بې بصيرته ګرځوي چې په هر اړخيز ډول منفيګرا ورڅخه جوړيږي او مثبت ليدلوری يې له منځه ځي.

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري

هغه وخت چې موږ خلافت درلودی:

لاندي متن د هغه ليک دی چې دويم سلطان عبدالحميد رحمه الله یهودي ثیودر هرتسل ته په جواب کې ليکلی دی، ثيودر هرتسل هغه يهودي وو چې د يهودانو لپاره يې د خپلواک دولت جوړولو هڅي کولې؛ نوموړي سلطان عبدالحميد رحمه الله ته پيغام رالېږلی وو چې که موږ يهودانو ته په فلسطين کې ځمکه راکړی تر څو موږ ځان ته خپلواک دولت ورباندي جوړ کړو نو موږ به تا ته په ميليونونه پيسې درکړو تر څو د خلافت پورونه په آداء کړی، سلطان عبدالحميد رحمه الله د ده غوښتنه ردوي او په لاندي ډول جواب ورته ليکي:

ډاکټر هرتزل ته مشوره ورکړئ چې په دې موضوع کې دي جدي ګامونه نه اخلي، ځکه زه د فلسطین له خاورې نه حتی یوه لوېشته هم نه شم تېرېدلای. دا ځمکه زما شخصي ملکیت نه دی، بلکې د اسلامي امت ملکيت دی. زما ولس د دې خاورې لپاره جهاد کړی او دا یې په خپلو وینو خړوبه کړې ده. یهودیان دې خپل میلیونونه(پيسې) وساتي. که یوه ورځ د خلافت دولت ټوټه ټوټه شي، نو هغه مهال شاید هغوی وکولای شي فلسطین بې قیمته او مفت ترلاسه کړي. خو تر هغه چې زه ژوندی یم، زما لپاره دا آسانه ده چې چړې زما په بدن کې ووهل شي، خو دا نه شم زغملی چې فلسطین دې د خلافت له دولت څخه جلا شي. دا هېڅکله نه شي کېدای. زه نه شم کولی پر دې موافقت وکړم چې زموږ بدنونه دې زموږ په ژوند کې ټوټه ټوټه شي.

سلطان عبدالحمید دویم

استانبول 1901م

نن هغه دی د سلطان عبدالحميد رحمه الله خبره رښتيا شوه او د خلافت د ړنګېدلو وروسته يهودانو مفته د فلسطين ځمکه اشغال کړله او ځان ته يې د اسرائيلو په نوم دولت ورباندي جوړ کړ؛ سلطان عبدالحميد رحمه الله په داسي وخت کې د يهودانو وړانديز رد کړ چې خلافت د ډېرو اقتصادي ستونزو سره مخ وو خو بيا د نوموړي غيرت او وجدان دا نه قبلول چې د يهودانو څخه دي پيسې واخلي او فلسطين دي پر دوی باندي وپلوري خو له بده مرغه نن ډېرو اسلامي هيوادونو نه تنها دا چې فلسطين يې يهودانو ته خوشي کړی دی بلکې د خپلو هيوادونو واګي يې د يهودانو په اختيار کې ورکړي دي او د هغوی سره ډول ډول مرستي کوي.

فلسطين به تر هغه وخت پوري بيا د مسلمانانو په واکمنۍ کې داخل نه شي تر څو چې مسلمانان د ځان لپاره يو قوي اسلامي خلافت جوړ نه کړي او دا خبره هغه وخت شونې ده چې اوسني بېغیرته واکمان له واکه ليري شي او پر ځای يې د افغانستان غوندي اسلامي نظام حاکم شي.

مولوي نورالحق مظهري

د الله خوښېدونکې شيان او د اسلامي سياست يو اصل:

په لاندي حدیث کې ځیني هغه شیان ذکر کیږي چې د الله پاک خوښیږي او د اسلامي سیاست یو اصل ته هم پکې اشاره سوېده چې هغه د هر کار سپارل د هغه کار اهل او مستحق ته دي.

د الله پاک خوښېدونکې شیان:

۱ – پر خپل اولاد باندي د مال مصرفول د الله پاک خوښيږي.

۲ – قوي ليد او ټينګ تصميم يې خوښيږي.

۳ – پوره او قوي عقل يې خوښيږي.

۴ – سخاوت يې خوښيږي.

۵ – شجاعت يې خوښيږي.

مهمه نکته: د قوي ليد او قوي عقل خوښوالی نسبتي ذکر سوی دی په دې معنی سره چې د شبهاتو په ځايونو کې چې قوي ليد او ټينګ تصميم ته اړتيا سته په هغه ځای کې يې قوي ليد او ټينګ تصميم خوښيږي او د شهواتو په ځايونو کې چط قوي عقل ته اړتيا سته هلته يې بيا قوي عقل خوښيږي؛ دا ځکه چې هر شی د ځان لپاره معلوم ځای لري او د الله پاک هر شي پر هغه خپل ځای باندي خوښيږي.

استنباط: د دې حديث څخه د اسلامي سياست مهم اصل هم معلوميږي چې هر مسئوليت بايد د هغه و اهل او مستحق ته وسپارل سي ځکه د شبهاتو په وخت کې قوي ليد او بصيرت ته اړتيا سته نو د شبهاتو د دفع مسئوليت دي هغه چا ته وسپارل سي چې قوي بصيرت ولري، د شهواتو په وخت کې قوي عقل ته اړتيا سته نو د شهواتو د دفع مسئوليت دي هغه چا ته و سپارل سي چې قوي عقل ولري.

عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ، قَالَ: أَخَذَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِطَرَفِ عِمَامَتِي مِنْ وَرَائِي، فَقَالَ: يَا عِمْرَانُ! إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الإِنْفَاقَ، وَ يُبْغِضُ الإِقْتَارَ، فَأَنْفَقْ وَأَطْعِمْ، وَلا تُصِرُّ صَرًّا، فَيَعْسُرَ عَلَيْكَ الطَّلَبُ، وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُحِبُّ البَصَرَ النَّافِذَ عِنْدَ مَجِيءِ الشُّبُهَاتِ، وَالْعَقْلَ الْكَامِلَ عِنْدَ نُزُولِ الشَّهَوَاتِ، وَيُحِبُّ السَّمَاحَةَ وَلَوْ عَلَى تَمَرَاتٍ ، وَيُحِبُّ الشَّجَاعَةَ وَلَوْ عَلَى قَتْلِ حَيَّةٍ.[مسندالشهاب القضاعي1005]

ژباړه: عمران بن حصين وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم زه د شا لخوا تر لنګوټې ونيولم او راته ويې ويل: ای عمرانه! يقينا چې پر خپلي کورنۍ باندي د مال لګښت د الله پاک خوښيږي او د لګښت د بندولو څخه يې بد راځي نو مصرف وکړه او نفقه ورکړه او ډېر يې پر ځان ټينګ مه نيسه چې طلب يې بيا درباندي سختيږي، پوه سه چې الله پاک د شبهاتو د راتلو په وخت کې قوي ليد خوښوي او د شهواتو د راتلو په وخت کې کامل عقل خوښوي، او د الله پاک سخاوت خوښيږي که څه هم پر څو دانو خورماوو وي او شجاعت يې خوښيږي که څه هم د مار پر وژولو باندي وي.

مولوي نورالحق مظهري

پر ګناه باندي د ټينګار او اصرار تاوانونه:

هغه خلک چې پر ګناه باندي ټينګار او اصرار کوي د لاندي تاوانونو سره به مخامخ کيږي:

۱ – پر ګناه باندي اصرار د دې لامل جوړيږي چې د بنده او الله ترمنځ دي واټن پيدا شي او بنده دي د الله پاک د رحمت څخه محروم شي.

 

۲ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي الله پاک او مقربي ملائکې هغه ته ښېراوي کوي يعني لعنت ورباندي وايي.

۳ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي پر هغه باندي به جني او انسي شيطانان مسلط کيږي.

۴ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي پر هغه طاعات او عبادات سختيږي، د دعاء څخه به غافل کيږي او د شيطان او نفس تابع به جوړيږي.

۵ – څوک چې پر ګناه اصرار کوي هغه به تل د خلق تنګۍ احساس کوي، طبيعت به يې تل خراب وي او زړه به يې ډېر تنګ وي.

۶ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي د هغه به دنيا په سترګو کې ډېره لويه معلوميږي نو ځکه به پر هغې باور کوي او تل به ورپسې لا لهانده وي.

۷ – څوک چې پر ګناه اصرار کوي د هغه به عقل ډېر لږ وي او ايمان به يې ډېر ضعيف وي.

۸ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي هغه چې کله مړ شي د عذاب ملائکې به  ورته راشي او عذاب ورکول به ورته شروع کړي.

۹ – څوک چې د ګناه پر کولو باندي اصرار کوي هغه به د قيامت په ورځ د هغو خلکو په ټولۍ کې را روان وي چې عمل نامې يې په چپه لاس ورکول شوي وي.

۱۰ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي هغه به د خلکو او ټولني په سترګو کې ډېر سپک معلوميږي.

۱۱ – څوک چې پر ګناه باندي اصرار کوي هغه به د خلکو مخ ته د ذلت او خوارۍ سره مخامخ کيږي. 

ژباړه: مولوی نورالحق مظهری

که مشر پر خپلو خلکو بدګماني وکړي!

ژباړه: د ابي امامه رضي الله عنه څخه روايت دي چې رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: امير چې کله پر خلکو بدګماني وکړي نو فاسدوي يې.

توضيح: مناوي رحمه الله ويلي دي: کله چې کوم مشر په خلکو کې د رسوايۍ په نيت د بدګمانۍ پسې ولاړ شي نو هغوی فاسد او خرابوي چې په نتيجه کې د هغوی څخه هغه کارونه کيږي چې ده يې ورباندي ګمان کوی. 

د حديث مقصد دا دی چې امام او مشر بايد د خلکو د عيبونو او اسرارو پسې ولاړ نه شي ځکه چې نظام په همدې باندي ټينګيږي او ډېر لږ انسانان پيدا کيږي چې د عيب څخه دي خالي وي نو که چېري مشر د دوی سره پر هره خبره او هره کړنه حساب وکړي ډېره سخته به پر دوی تمامه شي او ژوند به يې تنګ شي له همدې امله بايد مشر د خپل رعيت عيبونه پټ کړي، يو ډول تغافل وکړي، دوی ته عفوه وکړي، د دوی په اسرارو پسې دي نه ځي او په  دوی پسې دي تجسس نه کوي.[موسوعة الأخلاق]

مشر بايد تل پر خپلو خلکو او رعيت نيک ګمان ولري مګر دا چې کوم شی په خپلو سترګو وويني يا د کوم شي په اړه کره معلومامت ورته راشي؛ داسي دي نه کوي چې د احتمالاتو او تخمین پر اساس پر خپلو خلکو بد ګمانه وي ځکه د لاندي حديث په حواله داسي بد ګماني د ولس د خرابوالي سبب جوړيږي.

تنبيه: مشر کولای شي د خپلو خلکو حالات وڅاري او د اصلاح په نيت لارښووني ورته وکړي خو د عيبونو پلټنه او بدګماني دي ورباندي نه کوي ځکه د عيبونو پلټنه او بدګماني د دغه حديث په حواله د فساد سبب جوړيږي.

عَن أَبِى أُمَامَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: إِنَّ الأَمِيرَ إِذَا ابْتَغَى الرِّيبَةَ فِى النَّاسِ أَفْسَدَهُمْ.[سنن ابي داود ۴۸۹۱] ژباړه: که مشر په خلکو کې د شک پلټنه وکړي نو دوی به خراب کړي.

مولوي نورالحق مظهري

د امير المؤمنين شيخ الحديث والتفسير هبة الله آخندزاده صاحب حفظه الله سره د ملاقات تفصيل:

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري

د دوشنبې ورځ ۱۴۴۶ هـ ق کال ۲۲ د شوال، چې د ۱۴۰۴ هـ ش کال ۱ ثور سره موافقه ده امير المؤمنين حفظه الله د کندهار پوهنتون په عمومي جامع جومات کې د ټول افغانستان د پوهنتونونو د رئيسانو، د شرعياتو پوهنځيو رئيسانو او د شرعياتو پوهنځيو د ټولو استاذانو سره ملاقات وکړ.

تقريبا د سهار نه بجې وې چې اميرالمؤمنين حفظه الله تعالی د غونډي تالار ته داخل شو او خپله ګټوره وينا يې ګډونوالو ته واورول؛ امير المؤمنين حفظه الله د ټولو کډونوالو مخ ته پر لوړه چوکۍ کښېناست او خپله ارزښتناکه وينا يې پيل کړه، د وينا په پيل کي يې د علم پر ارزښت خورا ډېري مهمي خبري وکړې وروسته يې ټولو ګډونوالو ته په خطاب کې لاندي لاروښوونې وکړې: 

۱ - د خلکو پر ذهنونو کار وکړئ او د سيلکولرانو په مقابل کې د نظام د فرامينو او احکامو څخه دفاع وکړئ. د اميرالمؤمنين حفظه الله اشاره و فکري مبارزې ته وه چې په عموم کې د باطل په وړاندي د هر مسلمان دنده ده او بيا په خاصه توګه د اسلامي نظام په دفاع کې د افغانانو او علماؤ مهمه وظيفه ده ځکه چې سيلکولران او يا بې دينه خلک تل د اسلامي نظامونو په وړاندي خلکو ته شکونه پيدا کوي او د اسلامي نظام پر ضد پروپاگند او ناوړه شبهات خپروي تر څو د اسلامي نظام نوم بد کړي او خلک يې پر ضد راوپاروي.

۲ - دويمه خبره چې امير المؤمنين حفظه الله يې په اړه ډېر ټينګار وکړ د مذهب ساتنه وه چې ټول يې د مذهب په ساتني امر کړه او بېله استثناء يې دا د ټولو پوهانو وجيبه وګڼله. دا ځکه د ټولو پوهانو او علماؤ وظيفه ده چې د مذهب په ساتلو کې د يووالي او اتفاق ساتنه ده او له بلي خوا د نفسي غوښتنو پسې د تللو د مخنيوي مهمه ذريعه ده له همدې امله موږ وينو چې په کومو ځايونو کې مذهب ضعيف او يا کمرنګه وي هلته به نه تنها دا چې په خلکو کې ډېر اختلافات وي بلکې ډېر خلک به د نفسي غوښتنو پسې روان وي چې په نتيجه کې به سمه لاره د خلکو څخه ورکه وي. 

۳ – اميرالمؤمنين حفظه الله ټولو ګډونوالو ته هدايت وکړ چې تاسې زما لپاره خيرخواه وشئ او زه به ستاسې لپاره خيرخواه يم. د امير المؤمنين حفظه الله اشاره هغه حديث ته وه چې په صحيح مسلم کې راځي: عَنْ تَمِيمٍ الدَّارِىِّ أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ: الدِّينُ النَّصِيحَةُ. قُلْنَا لِمَنْ؟ قَالَ: لِلَّهِ وَلِكِتَابِهِ وَلِرَسُولِهِ وَلأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِينَ وَعَامَّتِهِمْ.[صحيح مسلم: ۲۰۵] ژباړه: تميم داري رضي الله عنه فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: دين خيرخواهي ده، موږ وويل: د چا لپاره خيرخواهي ده؟ رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: د الله لپاره، د الله د کتاب لپاره، د الله د رسول لپاره، د مسلمانانو د امامانو لپاره او د عامو مسلمانانو لپاره.

۴ – اميرالمؤمنين حفظه الله په ټولنه کې فرهنګي اصلاح ته په اشاره وويل: د جاهليت او ناپوهۍ سره مقابله د هر چا وظيفه ده آن تر دې چې د جاهليت او ناپوهانو د تلفظاتو د ويلو څخه لا بايد تاسې ډډه وکړئ چې په د ليل کې يې هغه د ابوداود شريف حديث ولوستئ چې رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي: تاسې د ماخستن لمانځه ته عتمه ما واياست لکه د جاهليت په زمانه کې چې خلکو ورته ويل، بلکې عشاء ورته وواياست. دا خبره د دې ښکارندويي کوي چې د اميرالمؤمنين حفظه الله سره په پوره توګه د ټولني غم دی او په فرهنګي برخه کې د اصلاحاتو او سمونونو غوښتونکی دی  تر څو مسلمانان په خپل ژوند کې ښه اسلامي فرهنګ او کلچر ولري او د کفارو د فرهنګي يرغل څخه په امان وشي.

۵ – امير المؤمنين حفظه الله د اسلامي نظام څخه د مسلمانان طمعي او آرزو ته اشاره وکړه او زياته يې کړه: کله چې خلک د اميرالمؤمنين نوم اوري نو دستي يې د حضرت عمر بن خطاب رضي الله عنه خلافت ورته په زړه کيږي. دا په دې معنی ده چې لکه حضرت عمر بن خطاب رضي الله عنه چې د عدالت او سمون څخه ډک نظام جوړ کړی وو هر اميرالمؤمنين بايد په خپل وخت کې د عدالت او سمون څخه ډک نظام جوړ کړي چې په نتيجه کې به هم الله تعالی خوشحاله شي او هم مسلمانان پر نظام باندي راټول شي.

۶ – اميرالمؤمنين حفظه الله د واليانو صاحبانو او نورو مسئولينو مسئوليت او حيثيت ته اشاره وکړه او ويې فرمايل: زموږ مسئولين او واليان بايد د خپلو اسلافو پر لاره باندي ولاړ شي او د هغوی لاره تعقيب کړي؛ هر والي بايد د ځانه سره فکر وکړي چې آيا په ده کې د سعدبن ابي وقاص رضي الله عنه عدالت او اخلاص شته کنه؟ او بايد کوشش وکړي چې په حکومت کولو کې ځان د هغه غوندي جوړ کړي. د دې خبري څخه د اميرالمؤمنين حفظه الله هدف دا وو چې د اسلامي نظام لومړی او تر ټولو ښه بېلګه د رسول الله صلی الله عليه وسلم او د هغه د اصحابو نظام دی نو که څوک غواړي اسلامي نظام جوړ کړي بايد د دوی تګلاره په ځان کې عملي کړي.

۷ – اميرالمؤمنين حفظه الله په نړۍ کې د مسلمانانو اوسني حالت ته هم اشاره وکړه چې نن مسلمانان د نړۍ په ګوټ گوټ کې په ډېر مظلوميت کې ژوند تېروي بلکې کفارو د مسلمانانو نسل وژنه شروع کړېده ځکه نو هر مسلمان بايد د دې حالت څخه د مسلمانانو د ايستلو کوښښ وکړي او هر وخت ضعيفو مسلمانانو ته دعا وکړي، همدا راز هر مسلمان بايد دعاء وکړي چې الله تعالی ټول مسلمان د خواجو(داعش)مفتني ډلي له شر څخه وساتي.

۸ – اميرالمؤمنين حفظه الله د غزې د مجاهدينو صبر او استقامت ته هم اشاره وکړه او زياته يې کړه: نن په فلسطين کې مسلمانان د يهودانو په مقابل کې ډېر سخت درېدلي دي، زموږ څخه يې د زغم او استقامت الهام اخيستی دی او موږ ته يې د مرستي کولو سترګي دي ځکه نو په هيڅ صورت تسليمۍ ته حاضر نه دي او تر دې دمه يې خپل جهاد او مبارزې ته په ډېري مېړاني سره دوام ورکړی دی.

۹ – اميرالمؤمنين حفظه الله د شل کلن اشغال په دوره کې د کفارو لخوا د مسلمانانو پر ضد د فکري جګړې پر مخ بيولو ته هم اشاره وکړه او زياته يې کړه: کفارو نه يواځې زموږ کلي او کورونه ورانول بلکې زموږ عقيدې او فکرونه يې هم ورانول چې په دې برخه کې يواځي دغه استاذان ښه کار کولای شي او د خلکو پر فکر او عقيدې ښه کار کولای شي.

۱۰ – امير المؤمنين حفظه الله د علماؤ د ملګريتوب ارزښت ته په اشاره وويل: چې تاسې زما سره ملګري شی زه نه د شرق په قيصه کې يم نه د غرب.

اميرالمؤمنين حفظه الله ډېره هر اړخيزه وينا وکړه او د يادو لسو مواردو تر څنګ يې نوري ارزښتناکې خبري هم وکړې خو موږ د اختصار په نيت دغه لس خبري وليکلې.

په همدې غونډه کې د ځينو ګډونوالو په غوښتنه اميرالمؤمنين حفظه الله د تميم داري رضي الله عنه پورته حديث په اسناد باندي ګډونوالو ته ولوست او د هغه څخه يې د اورېدلو د روايت اجازه ورکړه چې الحمدلله امير المؤمنين د ټولو ګډونوالو استاذ هم شو.

د غونډي په آخره کې ټولو ګډونوالو چې تقريبا ۲۰۰۰ نفره کېدل د اميرالمؤمنين حفظه الله سره بيعت هم تجديد کړ او په خوښيو او ولولو سره يې د اميرالمؤمنين حفظه الله سره د شرعي بيعت آواز بدرګه کړ، ياد مبارک مجلس د امير المؤمنين حفظه الله لخوا په جامعي دعا باندي پای ته ورسېدل.

لنډه تبصره او تحليل:

الف: د اميرالمؤمنین شيخ الحدیث والتفسير هبة الله آخند زاده صاحب د ليدلو څخه بصیرت والا انسان ته دا ثابتيږي چې اميرالمؤمنین حفظه الله ډېر زیات دروند شخصيت دی او په ډېرو الهامي نظرياتو الله تعالی نازولی دی همدا راز د خبرو څخه يې له ورايه ښکاري چې اميرالمؤمنین حفظه الله ته الله تعالی په علم او پوهه کې ځانګړی مهارت ورکړی دی چې په شرعي، سياسي او اجتماعي لحاظ په رښتيا توګه د همدې منصب لائق دی؛ الله تعالی دي د پوره صحت او برياليتوب سره اوږ عمر ورکړي.

ب: د مشرانو لخوا د عامو مسلمانانو سره رابطه ټينګول او د هغوی سره ليده کاته د دې سبب ګرځي چې د مشرانو او کشرانو تر منځ واټن کم شي او په هره برخه کې يې تر منځ همږغي راشي لکه د لاندي حديث څخه چې ښکاري چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د صحابه وو په منځ کې عادي ژوند تېروی او د هغوی سره يې ليدل:

كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَليْهِ وسَلَّمَ يُخَالِطُنَا حَتَّى يَقُولَ لأَخٍ لِي صَغِيرٍ : يَا أَبَا عُمَيْرٍ مَا فَعَلَ النُّغَيْرُ ؟.[سنن ابن ماجه3720] ژباړه: انس بن مالک وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم به زموږ سره وخت تېراوه، آن تر دې چې زما کوچني ورور ته به يې ويل: ای ابا عمير! ستا مرغۍ څه شوه؟.

د مشرانو لخوا د خلکو سره ملاقات کول او ليدل ډېري ګټي لري چې يو څو دانې يې په لاندي ډول بيانوو:

۱ - د اعتماد فضا رامنځته کېدل:

کله چې مشر له خلکو سره مخامخ ناستې کوي په دې باندي د باور او اعتماد فضا رامنځته کيږي چې په نتيجه کې د خلکو سره داسي احساس کيږي چې مشر يې يواځې پر کاغذ او خبرو نه، بلکې په عمل کې هم د دوی غمخوار دی.

۲ - د ستونزو د حل لپاره کليدي لاري پيدا کېدل:

د ولس ستونزې يواځې د راپورونو او مکتوبونو له لارې نه حل کېږي، بلکې هغه مشر تل بريالی وي چې له ولس يا د ولس له نماينده ګانو سره مستقيمې خبرې کوي او د حل لاره له ولس څخه خپله په مستقيمه توګه پوښتي.

۳ - د اسلامي لارښوونو سره سم عمل کول:

رسول الله صلی الله عليه وسلم به د صحابه‌وو او عامو مسلمانانو خلکو سره وخت تېروی، خبري يې اورېدلې، مشورې يې اخيستې او شکايتونو ته به يې غوږ نيوه. دا سيرت د هر مسلمان مشر لپاره غوره بېلګه ده.

۴ – د تواضع او عاجزۍ څرګندونه:

هر مشر چې له خلکو سره ناستې کوي، دا ښيي چې هغه مشر الله تعالی د تکبر څخه ساتلی دی، متواضع شخصيت دی او د خلکو درد ته رسېدونکی انسان دی چې په داسي تواضع باندي د مشر عزت نور هم ډېريږي.

۵ - د يووالي او همږغۍ سبب کېږي:

د خلکو او مشر ترمنځ ناستې اختلافات کموي، سهوي او تېروتني اصلاح کوي او د زړه له کومي اتحاد رامنځته کوي.

۶ – مبارزينو ته يې بارزه ګټه:

په دې خاطر چې د اوسني خلکو عقل په حواسو کې دی نو ځکه ډېری وختونه د مشر د شتون څخه انکار کوي لکه زموږ په زمانه کې چې ځيني هغه خلک چې فکرونه يې مسخ شوي دي د اميرالمؤمنين حفظه الله د وجود څخه انکار کوي او په نظري، عقلي او خبري دلائلو يې قناعت نه کيږي نو کله يې چې څوک وويني د دې پر ځای چې هغه نور اطرافي دلائل وايي په خپلې مشاهدې باندي استدلال کوي چې منل يې حتمي يا غالب دي.

العالم الظالم والمسلمون الغافلون:

في مواجهة ما يقرب من 200 دولة، منها 57 دولة إسلامية، تم تدمير غزة الصغيرة على يد الاحتلال الإسرائيلي الظالم، واستشهد الآلاف من الأبرياء وجُرحوا وشُرّدوا.

هذه الدول التي تدّعي الإنسانية وتعتبر نفسها من البشر! إن السكوت على مثل هذه الجرائم، فضلًا عن عدم الرد، هو جريمة لا تُغتفر، ومع الأسف فإن أغلب الدول متورطة في هذا الصمت، بل إن بعض الدول الخائنة وقفت إلى جانب إسرائيل وتقدم لها الدعم.

حتى الحيوانات تتحرك مشاعرها أمام هذه الجرائم، وتحاول إنقاذ الأطفال العالقين تحت الأنقاض، أما البشر فقد غفلوا إلى درجة أنهم لا يشعرون بشيء، بل يشاهدون قصف الأطفال والنساء والشيوخ وكأنه مشهد عادي.

أما تلك المنظمات الدولية التي ترفع شعارات حقوق الإنسان، فهي اليوم صامتة تمامًا بشأن غزة؛ هذه المنظمات لا تُجيد سوى الصراخ بشأن "حقوق المرأة" في دول آمنة كأفغانستان، لكنها تغمض عينيها وتلجم لسانها عن الحديث عن حقوق النساء في غزة، مما يُظهر فشلها وسلوكها التمييزي، ويدل على أن هذه الجهات لا تهتم بالبشر، بل بمصالحها الخاصة فقط؛ وإلا لكان أقلّ ما يفعلونه هو إصدار صوت صغير كالكلب اعتراضًا على قنبلة إسرائيلية.

أما قادة كثير من الدول الإسلامية، فقد أصبحوا عديمي الغيرة لدرجة أنهم لا يرفعون صوتًا ضد إسرائيل، بل إن بعضهم يعترف بإسرائيل رسميًا ويقدم لها الدعم. ومن هذه الدول: مصر، تركيا، الأردن، الإمارات، المغرب، أذربيجان، البحرين، كازاخستان، تركمانستان، وأوزبكستان، حيث توجد سفارات إسرائيلية، وبعضها لا يزال يمدّ إسرائيل بالنفط والسلاح.

لا أفهم، ما هذا النوع من السياسة التي تُهمّش فيها الأصول الإسلامية ومبدأ "الولاء والبراء"، وتُتجاهل فيها السياسة القرآنية والنبوية، وتُداس فيها الأخوة الدينية؟! ما هذه السياسة التي تستغل فيها أمريكا وإسرائيل هؤلاء القادة لمصالحها وتجبرهم على اتخاذ مواقف ضد إخوانهم المسلمين، بينما لا يملكون حتى إغلاق سفارات إسرائيل في بلادهم؟

أقول: لا أظن أن ما أقوله مبالغة أو خلاف للواقع، فهؤلاء القادة ما هم إلا دُمى بيد أمريكا وإسرائيل، كما تلعب الفتيات بالدُمى، كذلك تلعب أمريكا وإسرائيل بهؤلاء القادة لمصالحها في كل وقت، فهم لا يملكون إيمانًا قويًا ولا غيرة على الدين. لذا يجب على الشعوب المسلمة أن تسعى لقيادة قوية وتُسقط هؤلاء الجبناء من الحكم بالقوة.

وبالنظر إلى حالة المسلمين اليوم، يمكن القول إن هذه هي أسوأ مرحلة مرّ بها المسلمون، وهي المرحلة التي أصبح فيها المسلمون أذلّ وأضعف من أي وقت مضى، كما جاء في الحديث الشريف:

الترجمة: روى ثوبان رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: "يوشك أن تداعى عليكم الأمم كما تداعى الأكلة إلى قصعتها"، فقال قائل: ومن قلة نحن يومئذ؟ قال: "بل أنتم يومئذ كثير، ولكنكم غثاء كغثاء السيل، ولينزعن الله من صدور عدوّكم المهابة منكم، وليقذفن في قلوبكم الوهن". فقال قائل: يا رسول الله، وما الوهن؟ قال: "حب الدنيا وكراهية الموت". [سنن أبي داود: 4299]

الشرح: يعني أنه سيأتي على المسلمين زمان تتحد فيه الأمم الكافرة ضدهم، وينتزعون منهم عزتهم وكرامتهم، فسأل الصحابة: أذلك لأننا قلة؟ قال رسول الله: بل أنتم كثير، ولكنكم غثاء، لا قيمة لكم، لأن هيبتكم ستزول بسبب ضعف غيرتكم وتفرقكم، وسيُنتزع الخوف من قلوب أعدائكم، ويُلقى في قلوبكم حب الدنيا وكراهية الموت.

وحال الدول الإسلامية اليوم، التي عجزت عن نصرة إخوتها المسلمين في غزة، وتركوا أهلها وحدهم في وجه العدوان، سببه أن كل حاكم مشغول بكرسيه وسلطانه، غارق في متاع الدنيا، وقد فقد الإحساس والإيمان، مما جعله عديم الغيرة، ومنح العدو كإسرائيل جرأة على العدوان والحرب.

مولوي نورالحق مظهري

ظالمه نړۍ او غافله مسلمانان:

د تقريبا ۲۰۰ هيوادونو په وړاندي چې ۵۷ يې اسلامي دي وړوکې غزه د ظالمو اسرائيلو له لاسه ورانه شوه او په لکهاوو بې ګناه انسانان يې شهيدان، ټپيان او بې کوره شوه.

دا هيوادونه به هم د بشريت دعوه لري او ځانونه به بشر بولي! د داسي ظلمونو په وړاندي غبرګون خو لا پرېږده سکوت لا نه بښونکی جرم دی چې له بده مرغه ډېری هيوادونه يې مرتکب شوي دي بلکې ځيني غدار هيوادونه خو د اسرائيلو تر څنګ ولاړ دي او د هغوی مرسته کوي.

پر داسي ظلمونو د حيواناتو شعور راپورته کيږي او تر نړېدلو دېوالونو لاندي د بندو ماشومانو د خلاصون هڅه کوي خو انسانان دومره غافله شوي دي چې يوه ذره يې احساس حرکت نه کوي بلکې پر ماشومانو، ښځو او سپينږيرو د اسرائيلو د بمباريو ننداره کوي.

هغه د بشري حقوقو په نوم نړيوالي ادارې چې تل د بشر د حقوقو بغاري وهي نن ټوله د غزې په موضوع کې چوپ دي؛ دوی يواځي دېته ښه جوړ دي چې په جوړو او آرامو هيوادونو کې لکه افغانستان د ښځو په نوم د حقوقو او آزادۍ نغارې وډنګوي خو په غزه کې د همدغه ښځو پر حقوقو پوټي سترګي او ګونګۍ ژبه ناست دي چې دا د دوی نااهليت او تبعيضي چلند په ډاګه كوي او د دې ښکارندويي کوي چې د دوی سره د بشر غم نشته بلکې يواځي د ځان او خپلو موخو غم ورسره دی کنه نو لږ تر لږه د يوه سپي غوندي به يې د اسرائيلو يوه بمب ته وړوکې غپا خو کولای.

د ډېرو اسلامي هيوادونو مشران هم دومره بې غيرته شوي دي چې د اسرائيلو پر ضد خپل ږغ لا نه پورته کوي بلکې د دې پر عکس ځيني اسلامي هيوادونو لا هم اسرائيل په رسميت پېژني او د هغوی سره مرسته کوي؛ مصر، ترکيه، اردن، متحده امارات، مراکش، اذربايجان، بحرين، قزاقستان، ترکمنستان او ازبکستان هغه اسلامي هيوادونه دي چې لا هم اسرائيل سفارتونه پکې لري آن تر دې چې ځيني خو اوس هم اسرائيلو ته تېل او وسلې ورکوي.

زه نه پوهېږم دا څنګه سیاست دی چې اسلامي اصل، ولاء او براء پکې شا ته غورځول شوېده، قرآني او نبوي سياست پکې ناديده نيول شوی دی، ديني ورورولي پکې تر پښو لاندي شوېده او د سالم عقل پر خلاف عمل پکې شوی دی؟؛ دا څنګه سياست دی چې امريکا او اسرائيل د دوی څخه خپلي استفادې کوي او د خپلو مسلمانو وړونو پر ضد يې موقف ته مجبور کوي خو دوی لږ تر لږه په خپلو هیوادونو کې د اسرائیلو سفارت نه شي تړلای؟

زه خو وايم چې دا به نه مبالغه وي او نه به هم د واقعيت څخه خلاف خبره چې د يادو هيوادونو مشران د امريکا او اسرائيلو نانزکي وبولو؛ لکه نجوني چې په نانزکو هر ډول لوبي کوي امريکا او اسرائیل هم د یادو هیوادونو مشران په خپله ګټه هر وخت او هر ګړی لوبوي، دوی هم د قوي ايمان څخه خلاص دي او هم د غيرت څخه خلاص دي؛ نور بايد مسلمان ولسونه د ځانونو لپاره د غښتلو مشرانو په غم کې شي او داسي بزدله مشران د مټو په زور د قدرت څخه را وپرځوي.  

د مسلمانانو اوسني حالت ته په کتو داسي ويلای شو چې د مسلمانانو لپاره دا د تر ټولو بده زمانه ده او هغه وخت دی چې اسلامي امت تر بل هر وخت سپک او بې اعتباره شوی دی لکه په لاندي حديث کې چې راځي:

ژباړه: ثوبان رضي الله عنه روايت کوي چې رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: نژدې دی چې کفار به پر تاسي داسي سره راټول شي لکه خوړونکې چې پر کاسې سره راټوليږي، يو چا وويل: يا رسول الله په دې خاطر چې په دې وخت کې موږ لږ يو؟ رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: تاسي په دې وخت کې ډېر ياست خو تاسي داسي سپک ياست لکه د سيل زګ او الله تعالی به ستاسي وېره  ستاسي د دښمن له زړونو څخه وباسي او ستاسي په زړونو کې به وهن واچوي؛ يو چا وويل يارسول الله وهن څشی دی؟ رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وفرمايل: د دنيا محبت او د مرګ څخه کرکه. [ سنن ابي داود4299]

توضيح: يعني پر تاسي مسلمانانو به داسي وخت راشي چې د نړۍ کفار به ستاسي پر ضد اتحاد او اتفاق سره وکړي او ستاسي څخه به خپلواکي، عزت او سرلوړي واخلي صحابه وو پوښتنه وکړه: يارسول الله په دې وخت کې موږ لږ يو چې کفار زموږ سره داسي کوي؟ رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: نه؛ تاسي لږ نه ياست بلکې ډېر ياست خو تاسي به دومره بې اعتباره او سپک ياست لکه د سيل د اوبو پر مخ زګ چې څومره سپک او بې اعتباره دي دا ځکه چې ستاسي د بې غيرتۍ او بې اتفاقۍ له کبله به ستاسي هيبت او وقار له منځه ولاړ شي او د کفارو د زړونو څخه به ستاسي څخه وېره ووځي او ستاسي په زړونو کې به د دنيا سره محبت او د مرګ څخه کرکه ځای ونيسي.

نن چې ډېری اسلامي هيوادونه د خپلو مسلمانو وړونو د مرستي څخه عاجز دي او د غزې مسلمانان يې يواځي پرې ايښي دي سبب يې دغه دی چې د هر يوه سره د خپل قدرت او چوکۍ غم دی او د ژوند په عشرتونو او مزو کې نشه دی، ايماني جذبه او اسلامي احساس ورسره نشته چې د دوی همدغه حالت دوی بې غيرته کړي او د اسرائيلو غوندي دښمن ته يې جرئت او حرکت ورکړی.

مولوي نورالحق مظهري

زموږ او د پخوانيو توپير:

ژباړه: عون بن عبدالله رحمه الله فرمايي: ستاسو مخکې خلکو به د دنيا لپاره هغه شی ځانګړی کوی چې تر آخرت به يې اضافه شو او تاسو نن د آخرت لپاره هغه شی ځانګړی کوی چې تر دنيا مو اضافه شي.

يعني پخوانيو خلکو خپل کار او مال ټول د آخرت لپاره مصرفوی؛ کوم شی چې به د آخرت د مصرف څخه اضافه شو هغه به يې د دنيا لپاره مصرفوی ځکه آخرت د هغوی هدف وو او دنيا ته يې د ضرورت په سترګه کتل، خو تاسو بيا د هغوی پر عکس ياست خپل ټوله کار او مال د دنيا لپاره مصرفوی؛ کوم شی چې د دنيا څخه اضافه شي هغه بيا د آخرت لپاره مصرفوی ځکه ستاسو هدف او ټوله غم د دنيا ژوند ګرځېدلی دی نو له همدې امله مو د آخرت لپاره مصرف ضمني وي که تر دنيا کوم شی اضافه شو هغه د آخرت لپاره مصرفوی که اضافه نه شو خو هيڅ شی د آخرت لپاره نه مصرفوی.

ښه وضاحت:

۱ - د پخوا خلکو به لمانځه او عبادت ته پر دنيوي کار باندي ترجيح ورکوله خو د اوس خلک بيا کار ته تر لمانځه ترجيح ورکوي له همدې امله که د ځان سره د وخت محاسبه وکړو او هر لمونځ ۱۵ دقيقې حساب کړو نو د ۲۴ ساعته څخه موږ ۱ ساعت او ۱۵ دقيقې عبادت ته ورکوو نور ۲۲ ساعته او ۴۵ دقيقې کارونو، خوب او خوراک ته ورکوو دا يې زموږ انصاف او مسلماني؟!

۲ - د پخوا خلکو به د الله په لاره کې دومره مال مصرفوی چي د خپل کار او کور تر مصرف به يې د الله په لاره کې ډېر لګښت کوی خو زموږ د زمانې خلګ د ۱۰۰ څخه يو فيصد مال د الله په لاره کې بېله چندو، مرکو او ويلو نه مصرفوي دا يې هم د الله لپاره زموږ قرباني؟!

۳ - د پخوا خلکو به د خپل فکر ډېره برخه د الله پاک په ذکر او د مسلمانانو د مصلحت لپاره کارول خو زموږ د زمانې خلک بيا تل تنها د ځان په فکر کې وي نه يې الله هر وخت په ياد وي او نه يې د مسلمانانو په مصلحتونو باندي ځان ستړی کړی وي.

۴ - د پخوا خلکو به د خپل هر مسلمان ورور سره د اړتيا په صورت کې فزيکي کومک هم کوی خو زموږ د زمانې خلک بيا دـدې پر ځای چې د مظلوم او لوېدلي انسان لاس ونيسي او اړتيا يې پوره کړي د هغه څخه د يادګارۍ فيلمونه او عکسونه اخلي.

۵ - د پخوا خلکو به هر مسلمان د ځان دوست بلی او هر کافر به يې د ځان دښمن بلی خو زموږ د زمانې خلک بيا کافر ته دوست او مسلمان ته دښمن وايي.

۶ - د پخوا د خلکو د دوستۍ او انډيوالۍ معيار اسلام او تقوی وه خو زموږ د زمانې د خلکو د دوستۍ او انډيوالۍ معيار قدرت، پيسې، قوم، وطن، ژبه او واسطه ده.

۷ - د پخوا خلکو به پر مسجد، مدرسې او ديني علم باندي تر بل هر شي ډېر مصرف کوی خو زموږ د زمانې خلک بيا پر مسجد، مدرسې او ديني علم باندي تر بل هر شي لږ مصرف کوي.

۸ - د پخوا خلکو به د ځانونو لپاره علماء او پوهان خلک مشران ټاکل خو زموږ په زمانه کې په ډېرو هيوادونو کې خلک د ځانونو لپاره ناپوهان او د دين څخه ناخبره خلک مشران ټاکي.

۹ ـ د پخوا خلکو به د يو بل سره داسي خوا خوږي کول چې پر خپل مسلمان ورور يې ځان قربانوی خو موږ وينو چې زموږ په زمانه کې د ټولو مسلمانانو په مخ کې د غزې مسلمانان د اسرائيلو لخوا قتل عام کيږي.

۱۰ ـ د پخوا خلکو به پر يو بل باندي داسي نيک ګمان درلودی چې د هيڅ مسلمان په اړه به يې بې دليله خبره نه منل خو زموږ په زمانه کې ځيني خلک قصدا مسلمان متهم کوي او پر هغه بې ځايه تورونه لګوي.

او داسي نور........

عن عون بن عَبْد الله ان من كان قبلكم كانوا يجعلون للدنيا ما فضل عن آخرتهم وانكم اليوم تجعلون لآخرتكم ما فضل عن دنياكم.[حلية الأولياء]

مولوي نورالحق مظهري

د روژې مبارکي مياشتي برکتونه:(دويمه برخه)

اتم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې په دې مياشتي کې د بنده نفل په فرضو او يو فرض يې په اويا فرضو باندي حسابل کېږي لکه په حديث کې چې راځي: مَنْ تَقَرَّبَ فِيهِ بِخَصْلَةٍ مِنَ الْخَيْرِ كَانَ كَمَنْ أَدَّى فَرِيضَةً فِيمَا سِوَاهُ، وَمَنْ أَدَّى فَرِيضَةً فِيهِ كَانَ كَمَنْ أَدَّى سَبْعِينَ فَرِيضَةً فِيمَا سِوَاهُ. [شعب الايمان 224]

ژباړه: څوک چې په دې مياشتي کې په يوه خصلت د خير ځان نژدې کړي،  نو داسي دی لکه هغه څوک چې په نورو مياشتو کې يې فرض أداء کړی وي او چې څوک په دې مياشتي کې فرض آداء کړي نو داسي دی لکه په نورو مياشتو کې چې یې اويا 70 فرضه آداء کړي وي. 

نو موږ بايد دې میاشتي ته د یو فرصت په سترګه وګورو او د لاسه یې ورنکړو ځکه داسي فضیلت بیا په بل وخت کې په لاس نه راځي.

نهم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې په دې مياشتي کې د يوې روژې په نيولو سره انسان د اويا کالو سفر مسافت په اندازه د دوږخ څخه ليري کېږي. لکه په حديث کې چې راځي:

مَنْ صَامَ يَوْمًا فِي سَبِيلِ اللهِ بَعَّدَ اللَّهُ وَجْهَهُ، عَنِ النَّارِ سَبْعِينَ خَرِيفًا.[صحيح البخاري 2840]

ژباړه: څوک چې يوه ورځ د الله په لاره کې روژه ونيسي نو الله پاک به يې مخ د اويا 70 کاله سفر مسافت په اندازه د اور څخه ليري کړي.

دا معلومه خبره ده چې هر مسلمان د دې غوښتونکی دی چې الله پاک یې د اور څخه لیري کړي نو د اور د لیري کېدلو لپاره یوه ذریعه د دې مبارکې میاشتي د روژې نیول دي چې هر مسلمان یې باید عملي کړي.

لسم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې دا مياشت د توبې کولو لپاره ځانګړی وخت بلل شوی دی چې په اخلاص باندي توبه کول ارومرو د الله پاک په دربار کې قبليږي لکه په حديث کې چې راځي: وَرَغِمَ أَنْفُ رَجُلٍ دَخَلَ عَلَيْهِ رَمَضَانُ ثُمَّ انْسَلَخَ قَبْلَ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ.[سنن ترمذي 3890]

ژباړه: په خاورو دي شي پزه د هغه انسان چې مياشت د روژې ورباندي راشي او بيا بيرته ځيني ولاړه شي مخکې تر دې چې ده ته بخښه وشي. 

نو مخكې تر دې چې الله مکړه دا طلایي فرصت راڅخه ولاړ شي راشئ همدا اوس توبه وکړو او پر تېرو ګناهونو باندي د پښېمانۍ په ښکاره کولو سره د الله پاک سره دا وعده وکړو چې هیڅ وخت بیا هغه ګناهونو ته نه ورځو، همدا راز د را روانو وختونو په اړه هم د الله پاک څخه د دې توفیق وغواړو چې د ګناهونو څخه مو وساتي او موږ ته پر توبې د استقامت همت او غیرت راکړي.

يوولسم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې د دې مياشتي د روژې په نيولو باندي د انسان لپاره د دې مياشتي مخکې د ټول عمر ګناهونه ور بخښل کېږي لکه په حديث کې چې راځي: من صام رمضان إيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ. [متفق عليه] ژباړه: څوک د روژې مياشتي روژه په ايماندارۍ او طلب د ثواب ونيسي ټول هغه ګناهونه به ورته وبخښل شي چې ده مخکې کړيدي.

دا ډېر عظیم او لوی برکت دی چې الله پاک د روژاتي په نصیب کړی دی، د دې عظیم برکت د لاسته راوړلو لپاره باید موږ د روژې په نیولو کې خپل نیتونه صفا کړو او تنها د الله پاک د رضایت لپاره روژه ونیسو.

دوولسم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې د دې مياشتي په تراويح لمانځه باندي د انسان لپاره تر دې مياشتي مخکې د ټول عمر ګناهونه بخښل کېږي لکه په حديث کې چې راځي: مَنْ قَامَ رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ.[متفق عليه] ژباړه: څوک چې په ايماندارۍ او طلب د ثواب د روژې  د مياشتي عبادت وکړي ټول هغه ګناهونه به ورته وبخښل شي چې ده مخکې کړيدي.

دا عظیم برکت به موږ د تراویح لمانځه په کولو سره لاسته راوړو نو باید کوښښ وکړو چې تراویح راڅخه پاته نشي او په هغه ډول تراویح وکړو کوم چې د رسول الله صلی الله علیه وسلم د اصحابو څخه موږ ته را نقل شویدي.

د دې لپاره چې موږ سمي تراویح وکړو باید ټول سنتونه یې پرځای کړو، نارینه باید د تراویح د کولو لپاره جماعت ته ولاړ شي هلته یې ښه په اطمینان او سکون باندی آداء کړي او په تراویح کې لږ لږه یوځل قرآن ختم کړي همداسي د روژې ټوله میاشت یې وکړي او ښځینه باید تراویح په ښه سکون او اطمینان سره په خپل کور کې وکړي.

یادونه: ځیني خلګ د تراویح د لمانځه سره ډېره بې باكي كوي او په لږ وخت کې یې په ډېري تیزۍ سره کوي داسي لمونځ د انسان په درد نه خوري مسلمان باید ځان ورڅخه وساتي.

ديارلسم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې په دې مياشتي کې د روژې نيولو په سبب چې د بنده په خوله کې کوم بوی پيدا کېږي هغه بوی الله پاک ته د مشکو تر بوی هم ښه خوند ورکوي: لکه په حديث کې چې راځي: وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ.[متفق عليه]

ژباړه: زما دي قسم وي په هغه ذات چې نفس د محمد د ده په لاس کې دی چې د روژاتي د خولې بوی الله پاک ته د مشکو تر بوی خوښ دی.

د خولې بوی ظاهرا بد معلومیږي او د انسان پر طبیعت باندي سم نه لګیږي خو الله پاک روژاتي ته د روژې په برکت دومره لوړه مرتبه ورکړېده چې دغه بد بوی ورته ښه ښکاري او ښه یې ورڅخه راځي، روژاتی باید په خپل قدر باندي پوه شي.

دوام لري...

مولوي نورالحق مظهري

د روژې مبارکې میاشتي برکتونه:(لومړی برخه)

د رسول الله صلي الله عليه وسلم د امت سره دا د الله پاک لوی احسان دی چې دوی ته يې د روژې مبارکه مياشت ورکړېده او دا مبارکه مياشت لکه الله پاک چې په قرآن کې او رسول الله صلي الله عليه وسلم په خپلو احاديثو کې مبارکه بللې ده همداسي د برکتونو او ثوابونو څخه ډکه ده. راځو ځینی برکتونه یې ذکر کوو:

لومړی برکت:

لومړی بركت د دې مياشتي دا دی چې الله پاک دا مياشته د عظيم عبادت یعني روژې لپاره ځانګړې کړې او تر نورو مياشتو يې د دې رتبه لوړه کړې لکه الله پاک چې فرمايي: فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه. [ البقرة 185] ژباړه: څوک چې ستاسو څخه مياشت وويني نو حتما دې روژة ونيسي.

دا چې الله پاک دا میاشت د داسي عظیم عبادت لپاره ځانګړې کړه او د دغه عبادت وخت یې دغه میاشت وګرځوله دا خپله لوی برکت دی.

نو موږ باید د دې میاشتي قدر وپېژنو په دې میاشتي کې د عظیم عبادت تر څنګ نور عبادتونه هم ډېر وکړو تر څو الله پاک مو د خپلو خاصو بندګانو څخه وګرځوي.

دويم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې الله پاک په دې مياشتي کې قرآن عظيم الشأن نازل کړی دی هغه قرآن چې د انسان د دنيوي او اخروي سعادت لپاره اساسي قانون دی لکه څنګه چې الله پاک فرمايي: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.[البقرة 185] ژباړه: د روژې مياشت هغه مياشت ده چې په هغې کې قرآن نازل سوی دی، هغه قرآن چې د خلکو لپاره هدايت دی او د لارښووني او د حق او باطل تر مينځ د توپير کولو لپاره نښي دي.

نو موږ مسلمانان چې څومره قرآن ته احترام لرو، هغه پر خپل ژوند باندي حاکم بولو او خپله هره ستونزه پر قرآن باندي آواروو؛ د روژې د مبارکې میاشتي احترام هم باید ولرو او چې په کومو کارونو یې سمه لمانځنه او حق آداینه کیږي هماغه کارونه باید وکړو. 

درېيم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې په دې مياشتي کې د جنتونو دروازې خلاصيږي او د دوږخونو دروازې تړل کېږي لکه ابوهريره رضي الله عنه چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه روايت کوي: إذا جاء رمضان فُتّحت أبواب الجنة وغُلّقت أبواب النار.[صحيح مسلم 2547] ژباړه: کله چې د روژې مياشت راشي نو د جنت دروازې خلاصي شي او د دوږخ دروازې بندي شي.

د جنت د دروازو خلاصېدل او د دوږخ د دروازو تړل کېدل کنایه د دې څخه ده چې د الله پاک د رحمتونو دروازې به خلاصیږي او د غضب دروازې به یې تړل کیږي، پر مؤمن باندي به ډېر ژر د الله پاک رحمتونه کیږي او عبادات به یې ډیر ژر د الله پاک په دربار کې د قبولیت درجې ته رسیږي چې په نتیجه کې به جنت ته داخلیږي او د دوږخ څخه به نجات پیدا کوي.

فایده: دا د مسلمانانو لپاره یو فرصت دی چې څوک یې په ارزښت پوه شي ارومرو ګټه ورڅخه پورته کوي او په ټوله کال کې بیا داسي فرصت د مسلمانانو په لاس نه راځي نو باید کوښښ وکړو چې ځانونه د جنت دروازو ته برابر کړو. 

څلورم برکت: 

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې په دې مياشتي کې شيطانان تړل کېږي تر څو د الله پاک مخلص بندګان د هغوی د وسوسو او فتنو څخه نجات پيدا کړي لکه په حديث کې چې راځي: وصُفّدت الشياطين.[صحيح مسلم 2547] يعني د روژې د راتللو سره شيطانان تړل کېږي.

د شیطانانو د تړلو دوې معناوې دي یا دا چې ټوله هغه شیطانان به تړل کیږي كوم چې په نورو وختونو کې خلاص وه او په بندګانو یې ګناهونه کول یا په دې معنی سره چې د شیطانانو مشران به تړل کیږي کوم چې د انسانانو د بربادۍ لپاره او په انسانانو د ګناه کولو لپاره یې خپله هم کارونه کول او خپل نورو افرادو ته یې هم مسئولیتونه ورکول.

خو په هر حال هره ډله د شیطانانو چې وي الله پاک یې د روژې په فضیلت د خپلو بندګانو لپاره تړي نو موږ بندګان باید د لاډېر عبادت کوښښ وکړو او په دې میاشتي کې خپل نفس ضعیف کړو او غوښتني یې ونه منو.

پنځم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې دا مياشت د سخاوت او پېرزويني مياشت ده له همدې کبله په دې مياشت کې رسول الله صلی الله عليه وسلم سخاوت ډېر کوی لکه په حديث کې چې راځي: كان رسول الله صلى الله عليهم وسلم أجود الناس وكان أجود ما يكون في رمضان.[متفق عليه] 

ژباړه: رسول الله صلی الله عليه وسلم تر ټولو خلکو سخي وو خو د روژې په مياشتي کې بيا بيخي ډېر سخي وو.

په دې خاطر چې په دې میاشتي کې د انسانانو نیک اعمال د دې ترڅنګ چې د قبلېدلو درجې ته ډېر نژدې دي څو برابره ورته حسابل کیږي نو ځکه رسول الله صلی الله علیه وسلم هم په دې میاشتي کې ډېر سخاوت کوی او د نورو مسلمانانو لپاره هم په دې میاشتی کې سخاوت ډېر ثواب لري.

شپږم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې څوک روژاتي ته روژه مات ورکړي نو الله پاک به و ده ته د روژاتي ثواب ورکوي لکه په حديث کې چې راځي: من فطر صائماً كان له مثل أجره غير أنه لا ينقص من أجر الصائم شيء. [مسند أحمد]

ژباړه: څوک چې روژاتي ته روژه مات ورکړي نو ده ته به د روژاتي غوندي مزدوري ورکول کېږي بېله دې چې د روژاتي د مزدورۍ څخه دي کوم شی کم کړل شي.

د روژاتي په ثواب باندي یواځي الله پاک خبر دی چې څومره به وي، دا په دې خاطر نه چې ثواب یې معلوم نه دی بلکې په دې خاطر چې ثواب یې بیخي ډېر دی نو څومره ثواب چې هغه ته د روژې پر نیولو ورکول کیږي و هغه چا ته به هم هغومره ثواب ورکول کیږي چې روژاتي ته روژه مات ورکوي.

اووم برکت:

بل برکت د دې مياشتي دا دی چې په دې مياشتي کې د پېشلمي په کولو کې الله پاک ډېر فضيلت ايښی دی لکه چې په حديث کې راځي: تَسَحَّرُوا فَإِنَّ فِي السَّحُورِ بَرَكَةً.[متفق عليه]

ژباړه: پيشلمی وکړئ ځکه چې په پېشملي کې برکت دی.

زموږ او د اهل کتابو د روژې یو تفاوت په دغه کې دی چې موږ پېشلمی کوو دوی یې نه کوي او د پېشلمي كول لکه په ظاهري معنی چې د الله پاک لخوا امت ته د رسول الله صلی الله علیه وسلم یو ځانګړیتوب او احسان دی په معنوي لحاظ هم پر ډېرو برکتونو باندي مشتمل دی، پېشلمي ته کښیناستل د دې لامل جوړیږي چې انسان دي عبادت وکړي، د دې برکتناکه وخت د انوارو څخه دي برخمن شي او الهي رحمتونه دي ورباندی ووریږي.

د پېشلمي لپاره کوم خاص ټاکل شوی وخت نشته د شپې په آخرنۍ برخه کې د صبح دمېدلو څخه دي دومره وخت مخکې کښېني چې د صبح تر دمېدلو پوري په کافي اندازه خوراک او څښاک وکړي البته د صبح تر دمېدلو څو دقیقې مخکې باید پېشلمی بند کړل شي.

دوام لري...

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري

په روژه کې د اعتکاف ستر عبادت:

د روژې په مبارکه میاشت کې اعتکاف هغه مبارک عبادت دی چې پر کولو یې ډېر زیات ثواب مرتب دی او اعتکاف په قرآن او حدیث باندی ثابت دی په قرآن شریف کې راځي: وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ.[البقرة 187] ژباړه: تاسي ښځو ته مه ور نژدې کېږئ په داسي حال کې چې تاسي په جوماتونو کې معتکفین وشی. او په حدیث شریف کې راځي:

عن ابن عمر - رضي الله عنهما - قال: كان النبي صلى الله عليه وسلم يعتكف في العشر الأواخر من رمضان.[متفق علیه]

ژباړه: د عبدالله ابن عمر رضي الله عنهما څخه روایت راغلی دی چې رسول الله صلی الله علیه وسلم به د روژې میاشتي په لسو آخرو شپو کې اعتکاف کوی.

په دې آیت او حديث باندي مشروعيت د اعتکاف ثابتيږي او اعتکاف دېته وايي چې د ثواب په نيت په خاصه طريقه او خاص صفت باندي سړی په مسجد کې تر معلومي مودې پوري کښيني.

علامه ابن القيم رحمه الله فرمايلي دي: اعتکاف هغه عبادت دی چې مقصود او اصلي هدف ورڅخه پر الله پاک باندي د خپل زړه تړل دي، پر الله پاک باندي د خپلو ټولو تصوراتو راټول دي، ځان د مخلوقاتو څخه فارغ کول او د الله پاک په ذکر باندي ځان په پوره توګه مصروف کول دي؛ داسي چې په هر وخت کې په خاصه توګه د غم او مصيبت په وخت کې د معکتف ټوله توجه او پاملرنه د الله پاک ذکر او محبت ته وي د زړه ټول مقصود او هدف يې د الله پاک سره محبت او د هغه رضا وي.

د الله پاک د خوشحاله کولو لپاره خطرونه او ستړياوې پر ځان باندي ګالي، د الله پاک په خوشحاله کولو کې او الله پاک ته د نژدې کېدلو لپاره خپل فکر په کار اچوي.

نو د دې پر ځای چې د مخلوقاتو سره محبت وکړي د الله پاک سره يې محبت ډېريږي چې په همدغه محبت باندي دی د هغي ورځي د محبت مستحق ګرځي کومه ورځ چې بېله الله پاک بل هيڅ محبت کوونکی نشته او بېله الله تعالی هيڅوک د انسان په درد باندي نه خوري او هغه ورځ د وحشت او يواځي والي ده په قبر کې.

په قبر کې تنها د الله پاک محبت دی چې انسان ژغوري، د قبر د عذاب څخه نجات ورکوي او د جنت د نعمتونو دروازې ورباندي را خلاصوي چې د اعتکاف څخه مهم او لوی هدف هم دغه دی.

د دې لپاره چې معتکف وکولای شي سم او مقبول اعتکاف وکړي نو لاندي آداب بايد په نظر کې ونيسي:

1 – خپل نيت دي خالص او صفا کړي او يواځي دي د الله پاک رضايت او د رسول الله صلی الله عليه وسلم په سنت باندي عمل کول خپل په زړه کې را وګرځوي او د الله تعالی څخه دي د اجرت تر لاسه کولو په نيت اعتکاف وکړي.

2 – د عبادت لپاره دي ځان فارغ کړي، د ټولو هغو شيانو سره دي رابطه قطعه کړي چې د ده د عبادت مخنيوی کوي او الله پاک ته دي تنها په زړه باندي توجه وکړي.

3 – بېله شرعي او انساني ضروت څخه دي د مسجد څخه نه وځي.

4 – پر ورځنيو نيکو اعمالو او ذکرونو دي کوښښ وکړي، لکه رواتب سنتونه، د اشراق او غرمې لمونځ، د شپې او تهجد لمونځ، تل په اوداسه باندي اوسېدل، د سهار او ماښام منقول ذکرونه کول، د فرضي لمونځونو وروسته ثابت اذکار نه هېرول، د موذن جواب ورکول او داسي نور هغه اعمال چې د معتکف د اعتکاف د مقصود برخه وي.

5 – معتکف چې د هر لمانځه مخکې ويديږي لمانځه ته دي وختي کښېني تر څو په ښه طريقه اودس وکړي او په پوره اطمينان او آمادګۍ سره لمونځ آداء کړي.

6 – معتکف دي نفلي عبادات ډېر کوي او د دې لپاره چې احساس د ستړيا ونکړي په عباداتو کې دي تنوع راوړي مثلا کله ناکله دي لمونځ کوي، کله دي بيا تلاوت د قرآن کوي، کله دي بيا تسبيح، تهليل، تحميد او تکبير وايي، کله دي دعاء کوي، کله دي استغفار کوي، کله دي پر رسول الله صلی الله عليه وسلم باندي درود وايي او ځيني وختونه دي د الله پاک په مخلوقاتو کې تفکر کوي تر څو د الله پاک عظيم قدرت ته متوجه شي او عاجزي يې په برخه شي.

7 – هغه څوک چې اهل د مطالعې وي هغه دي د ځانه سره ښه په زړه پوري کتابونه کښيږدي او کله ناکله دي مطالعه کوي په خاصه توګه د قرآن تفسيرونه چې په مطالعه کولو سره يې  د قرآن تلاوت ته نور هم د انسان شوق کېږي.

8 – معتکف دي خوراک لږ کوي، عادي خبري دي لږ کوي او خوب دي لږ کوي تنها دومره خوراک، خبري او خوب دي کوي چې خپل ضرورت ورباندي رفع کولای شي نور ټول وخت دي عبادت ته ورکړي ځکه د خوراک، خوب او خبرو په لږولو سره د انسان زړه نرم کېږي، نفس يې عاجزه کېږي، وخت يې د ضياع څخه ساتل کېږي او د ګناه څخه ژغورل کېږي.

9 – معتکف بايد د اوداسه پر درلودلو ډېر حريص وي او هيڅ وخت بې اودسه پاته نشي او بې اوسده ويده نشي.

10 – معتکف بايد د سنتونو پر تطبيق، د حق او صبر پر وصيت، پر امر بالمعروف او نهي عن المنکر، پر نصيحت او تذکر او په نيکو کارونو کې د نورو سره پر مرسته کولو ډېر حريص وي. 

هغه شيان چې معتکف بايد ځان ورڅخه وساتي:

1 – مسجد ته دي ورته ډېر ملاقات کوونکې نه راځي ځکه دا کار د دې سبب کېږي چې دی دي عبادت لږ وکړي او ډېر وخت دي په مجلس او بانډار کې ورباندي تېر شي.

2 – په ټليفون دي ځان ډېر نه مصروف کوي تنها د ضرورت د رفع کولو په اندازه دي استفاده ورڅخه کوي.

3 – ډېر خوراکونه دي پر ځان باندي نه راکوټه کوي ځکه دا کار د دې سبب جوړيږي چې دی دي ډېر خوراک وکړي او د ډېر خوراک نو بيا ځان ته ډېر تاوانونه دي.

4 – خوب دي ډېر نه کوي، د خوب څخه دي ژر را ولاړيږي، څوک چې يې د خوب څخه ويښ کړي د هغه څخه دي مننه او تشکر وکړي او ورته په خښم کېږي دي نه.

5- وخت او فرصت دي نه ضايع کوي بېله عباداتو دي بل په هيڅ شي باندي ځان نه مصروف کوي.

6 – داسي څوک دي په اعتکاف کې د ځانه سره نه کښېنوي چې د اعتکاف آداب نه مراعات کوي او د دې احتمال شته چې دی دي هم ورسره په تکليف شي او اعتکاف دي ورباندي خراب کړي.

7 – د مسجد څخه دي بېله انساني او شرعي اړتیا څخه نه را وځي او کوښښ دي وکړي چې ډېری وخت په مسجد کې پاتي شي.

منبع: تحف رمضانية.

ژباړه او وضاعت: مولوي نورالحق مظهري