۱۴۰۴/۰۵/۱۴

د ځوانانو د انحراف بېلګې:(پنځمه برخه)

سياسي انحراف: 
د ځوانانو د انحراف بله بېلګه د اسلامي سياست څخه اووښتل دي؛ دا معلومه خبره ده چې اصلي سياست د دين نه بېلېدونکې برخه ده بناءً هر مسلمان بايد ځان په اسلامي سياست کې ورسوي خو له بده مرغه چې زموږ ځيني ځوانان اوس د کاذب سياست ښکار سويدي او د اسلامي سياسي مسير څخه اووښتي دي.

اسلامي حاکميت او اسلامي نظام چې د اسلامي سياست بنسټيز اصل او اساسي محور دی د ځينو ځوانانو څخه بيخي بېګانه سوی دی نو ځکه د تېرو اسلامي خلافتونو په اړه معلومات نه لري، د اسلامي نظام په فلسفه باندې خبر نه دي، د اسلامي نظام په ارزښت باندې نه پوهيږي او د اسلامي نظام راتللو، پياده کولو او قوي کولو ته نه ليوالتيا لري او نه يې هم دومره مهم بولي په داسي حال کي چي د تجربو پر اساس او د سالم عقل په حکم په اسلامي هيوادونو کې بېله اسلامي نظامه بل هيڅ نظام نه نتيجه ورکوي او نه هم د مسلمانانو د هر اړخيز ژوند ضمانت کولای شي.

مسلمان ځوانان بايد په هغه سياست باندي ځان سمبال کړي چې مأخذ يې قرآن، سنت او اسلامي تاريخ وي او خپل هر سياسي فعاليت د اسلامي نظام د راتللو په موخه سر ته ورسوي.

مسلمان ځوانان که سياسي تبصره او تحليل کوي، که سياسي ليکني کوي او که په عملي بڼه د سياست په ډګر کې د واک، ځواک او ټولنيز حاکميت لپاره کار کوي هدف يې بايد اسلامي نظام وي ځکه د مسلمان لپاره په دنيا کې د سياسي فعاليت يواځنی مجوز د اسلامي نظام إحياء او بقاء ده.
دوام لري...
مولوي نورالحق مظهري

۱۴۰۴/۰۵/۱۳

اصل په عباداتو کې منع ده:(اصولي قاعده)

موږ په خپل ژوند کې ډېر عبادات لکه لمونځ، حج، روژه، زکات او داسي نور سر ته رسوو خو دا عبادات ځکه کوو چې په شريعت کې د قرآن، سنت او اجماع په لاسوند باندې ثابت دي، کوم شی چې شرعا ثبوت و نه لري د هغه کول د عبادت په نوم موږ ته نه روا کيږي ځکه په عباداتو کې اصل منع دی مګر دا چې په شريعت باندي ثابت وي يعني په دې خاطر چې عبادت الله تعالی لره د عبوديت او غاړي ايښوولو د ښکاره کولو لپاره کيږي نو تر څو چې په شريعت باندې ثابت نه وي تر هغه وخته پوري د عبادت په نوم هيڅ عمل نه تر سره کيږي ځکه عبادت په رأيه او قياس باندي نه ثابتيږي؛ امام سرخسي رحمه الله په خپل کتاب اصول السرخسي کې فرمايي: ولا مدخل للرأي في معرفة ما هو طاعة لله، ولهذا لا يجوز إثبات أصل العبادة بالرأي، وهذا لان الطاعة في إظهار العبودية والانقياد، وما كان التعبد مبنيا على قضية الرأي بل طريقه طريق الابتلاء.(اصول السرخسي:2/122)
ژباړه: د الله تعالی د طاعت (فرمانبردارۍ) په پېژندلو کې عقل او نظر (رأيي) ته هيڅ دخل نسته، له همدې امله د عبادت بنسټ پر نظر باندې ايښوول روا نه دی ځکه طاعت د بنده‌ګۍ او غاړي ايښوولو په ښکاره کولو کې دی او عبادت داسې شی نه دی چې د نظر پر بنسټ ولاړ وي، بلکې د هغه لاره د آزموينې (ابتلاء) لاره ده.
يعنې: د عبادت اساس بايد د شرع له خوا وي، نه د عقل يا نظر له مخې، ځکه چې د الله تعالی عبادت د تسليمۍ او بنده‌ګۍ اظهار دی نه د عقلاني تجزيو او تحليلونو نتيجه.
شاه انور شاه كشميري رحمه الله په خپل کتاب فيض الباري کې وايي: ونعم ما قال أحمد رحمه الله تعالى: الأصلُ في العبادات أن لا يُشْرِع منها إلا ما شرعه اللَّهُ، والأَصل في المعاملات أن لا يُحْذَر منها إلا ما حَذَّرَ اللَّهُ منه.(فيض الباري:3/170)
ژباړه: امام احمد رحمه الله تعالی څومره ښه خبره کړې ده چې ويلي يې دي: د عباداتو په برخه کې اصل دا دی چې له هغو څخه هيڅ يو نه مشروع کېږي، مګر هغه چې الله مشروع کړی وي؛ او د معاملاتو په برخه کې اصل دا دی چې له هغو څخه هيڅ يو نه منع کېږي، مګر هغه چې الله تعالی ترې منع کړې وي.
دغه اصل ته په کتو داسي ويلای شو چې هغه کسان ډېر خطا وتلي دي چې په خپل فکر عبادات ټاکي، په خپل فکر پر ځينو کارونو ثواب او پر ځينو عذاب مرتب کوي او په ټولنه کې داسي کارونه د عبادت او ثواب په نوم رواجوي چې په شريعت کې هيڅ اصل او بنسټ نه لري.
مولوي نورالحق مظهري

د صفر مياشت د بدفالۍ او بدمرغۍ مياشت نه ده:

ژباړه: جابر رضي الله عنه فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: د ناروغۍ سرايت نسته، د انسان څخه لاره ورکوونکی پېری نسته، او په صفر (مياشتي) باندي بدفالي نسته.

توضيح: پورته هغه شيان دي چې د جاهليت په زمانه کې خلکو ورباندې عقيده درلودل خو د اسلام په راتګ سره پر هغو باندې عقيده درلودل رد سوه.

د "عدوی" لپاره څو تفسيرونه راغلي دي خو يو تفسير يې دا دی چې د يوه شخص څخه ناروغي بل شخص ته ورتلل، په دې روايت باندې صراحتا د دې خبري رد سوی دی چې د يوه شخص ناروغي دي بل چا ته سرايت وکړي، خو د نورو احاديثو څخه داسي ښکاري چې ناروغي سرايت کوي؛ په تطبيق کې يې مختلف قولونه راغلي دي، خو معتبر قول دا دی چې د ناروغۍ ورتلل د يو شخص څخه وبل شخص ته د الله پاک تر قضاء او فيصلې پوري اړه لري، داسي نه ده چې که يوه سړي ته يوه ناروغي ورغله نو ارومرو د بل انسان څخه ورغلې ده که هغه نه وای نو دغه ناروغي به د ته نه ورتلل، او دا هم يقيني خبره نه ده چې د ناروغ انسان سره دي تماس نيول د ناروغۍ د انتقال سبب سي.
 
د جهالت د زمانې خلکو داسي عقيده وه چې جوړ سړي ته ورغلې ناروغي هماغه ناروغي ده چې هغه بل انسان ورباندې اخته و، خو رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي: داسي نه ده. بلکې دغه سړي ته ناروغي د هغه ذات په قضاء باندې سوېده کوم چې د لومړني سړي د ناروغۍ فيصله يې کړېوه؛ نو انسان بايد د ناروغۍ څخه په دې خاطر کرکه ونکړي چې که مي د ناروغ سره ارتباط ونيوی نو ارومرو يې ناروغي ماته راځي.

او "غول" هغه تخيلي شيطان يا پېري ته ويل کيږي چې د جاهليت په زمانه کې خلکو عقيده ورباندې درلودل؛ دوی په دې باور وه چې په دښت کې يو شيطان او يا پېری دی چې د انسانانو څخه لاره ورکوي او يا انسان وېروي خو رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي: داسي نه ده. د غول په نامه هيڅ شی نسته.
د "صفر" په تفسير کې هم مختلف اقوال راغلي دي خو مشهور قول يې دا دی چې د دې څخه د صفر المظفر مياشت مراد ده.

د جاهليت د زمانې خلکو به د صفرالمظفر په مياشتي باندې بدفالي کول، په دې مياشتي کې به يې سفر نه کوی، په دې مياشتي کې به يې کوزده او واده نه کوی، دا مياشت به يې د آفتونو او بلاګانو مياشت بلل او همدا راز نوري فاسدي عقيدې چې دوی د دې مياشتي په باره کې درلودلې.

رسول الله صلی الله عليه وسلم دغه ټولي رد کړې؛ داسي چې د صفرالمظفر د مياشتي په هکله چې خلک کوم فاسد باور لري هغه درست نه دی، په دې مياشت کې واده کول او سفرکول هيڅ پروا نه لري، او په دې مياشتي کې هيڅ ځانګړی مصيبت او غم نسته او نه هم دغه مياشت يو ځانګړی عبادت او طاعت لري بلکې د نورو مياشتو غوندي دا هم يوه د دوولسو مياشتو څخه ده چې کال ورڅخه جوړ دی.

نو دې مياشتي ته د غم او بلاګانو مياشت ويل او يا د دې مياشتي په تېرېدلو باندې خوشحالي ښکاره کول او د مياشتي په آخره کې د خوشالۍ مراسم نيول دا ټوله هغه شيان دي چې مسلمان يې په کولو باندي ګناهکاره کيږي او په کله بايد ځان ورڅخه وساتي.

په دې مياشتي کې واده کول هيڅ پروا نه لري ځکه رسول الله صلی الله عليه وسلم د خديجة بنت خويلد رضي الله عنها سره په همدې مياشتي کې واده کړی دی او حضرت علي رضي الله عنه د فاطمې رضي الله عنها سره هم په همدې مياشتي کې واده کړی دی.

د صفر په مياشت کې سفر کول هيڅ پروا نه لري ځکه رسول الله صلی الله عليه وسلم په همدې مياشت کې د مکې مکرمې څخه په هجرت ووتی او په ربيع الاول کې مدينې منورې ته ورسېدی.

عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-  لاَ عَدْوَى وَلاَ غُولَ وَلاَ صَفَرَ.[صحيح مسلم 5929]
مولوي نورالحق مظهري

۱۴۰۴/۰۵/۱۲

الله تعالی ته محبوبه او کرکجنه د غوښي ټوټه:

ژباړه: ما د فضيل بن عیاض څخه اورېدلي دي چې ویل یې: په بدن کې هيڅ غوښه الله تعالی ته دومره محبوبه نه ده لکه رښتینې ژبه، او هيڅ غوښه الله تعالی ته دومره کرکجنه نه ده لکه دروغجنه ژبه.

يعني د انسان په بدن کې چې څومره د غوښو ټوټې دي تر ټولو الله تعالی ته رښتيا ويونکې ژبه محبوبه او ګرانه ده او تر ټولو کرکجنه او بده ټوټه الله تعالی ته درواغ ويونکې ژبه ده.

که غواړی ستاسې ژبه الله تعالی ته محبوبه سي نو رښتيا وواياست او د درواغو څخه ځان وساتئ.

سمعت الفضيل بن عياض يقول ما من مضغة أحب الى الله من لسان صدوق وما من مضغة أبغض الى الله من لسان كذوب.(روضة العقلاء:43)
مولوي نورالحق مظهري
https://t.me/isalamimaqali