بل برکت د دې مياشتي دا دی چې د دې مياشتي په خاطر الله تعالی مسلمان ته دوې خوشالۍ ورکړي دي: يوه خوشالي د روژه مات پر وخت او بله خوشالي د قيامت په ورځ کې ده لکه په حديث کې چې راځي: لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ.[متفق عليه]
ژباړه: د روژاتي لپاره دوې خوشالۍ دي: کله چې روژه ماته کړي خوشاله سي او کله چې د الله سره ملاقات وکړي په خپلي روژې به خوشاله سي.
په روژه ماتي کې دوه ډوله خوشالي د روژاتي په برخه کيږي؛ يوه ظاهري او طبعي خوشالي ده چې د لوږي او تندي د ختمېدلو له کبله انسان ته پيدا کيږي ځګه دی په دې وخت کې وږی او تږی وي نو چې کله روژه ماته کړي ارومرو يې لوږه او تنده ورسره ختمېږي او احساس د خوشالۍ کوي، بله معنوي او پټه خوشالي ده چې هغه انسان ته د عبادت او دعا د قبوليت له کبله پيدا کيږي؛ روژاتي چې ټوله ورځ سمه د شرايطو سره برابره روژه نيولې وي نو چې کله روژه ماتوي يو ډول احساس د خوشالۍ ورته پيدا کيږي چې الحمدلله روژه مي په خير سره تر دې ځايه را ورسول او دا د روژې د قبوليت يوه نښه هم ده همدا راز په دې خاطر چې د روژه مات وخت د دعا د قبلېدلو لپاره خاص وخت دی نو چې کله انسان دعا کوي او په دې باندي يقين هم لري چې زما دعا قبليږي نو حتما يو قسم خوشالي ورته پيدا کيږي.
دويمه خوشالي د آخرت د ورځي خوشالي ده چې الله پاک يې و روژاتي ته د اجرت او مزدورۍ په ورکولو باندي ورکوي د هغې خوشالۍ کيفيت او کميت الله تعالی ته معلوم دی چې څومره ډېره لويه خوشالي به وي؟ ځکه چې د روژې د ډېر فضيلت له کبله بنده ته د هغې اجرت نه دی معلوم لکه په حديث کې چې راځي تنها الله پاک ته معلوم دی.
مولوي نورالحق مظهري
