ژباړه: په عقيده کې فسق داسي دی لکه فسق د هغو بدعتيانو چې پر الله ايمان لري، پر رسول د الله ايمان لري او پر ورځي د آخرت ايمان لري، دوی هغه څه حرام ګڼي کوم چې الله تعالی حرام ګڼلي دي او دوی هغه څه واجب ګڼي کوم چې الله تعالی واجب ګڼلي دي مګر دوی د ناپوهۍ او تأويل په سبب او د خپلو مشرانو څخه په تلقليد ډېر هغه شيان نفي کوي کوم چې الله تعالی او د هغه رسول ثابت کړي دي او داسي شيان ثابتوي چې الله تعالی او د هغه رسول نه دي ثابت کړي، د دغه فاسقانو توبه د خپلي فاسدي عقيدې څخه يوازې د سنت په متابعت سره کېدلای سي او د دوی څخه يوازې په دې کار باندې هم بسنه نه کيږي تر څو چې دوی خلکو ته فساد د خپلو هغو کارونو بيان نه کړي چې مخکي يې کول.
يعني بدعتي انسان تر څو د خپل بدعت څخه لاس وانخلي او چې څومره بدعتونه يې په خلکو کې رواج کړي هغه خلکو ته باطل معرفي نه کړي تر هغه وخته يې توبه ورڅخه نه قبليږي.
وَفِسْقُ الِاعْتِقَادِ كَفِسْقِ أَهْلِ الْبِدَعِ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ، وَيُوجِبُونَ مَا أَوْجَبَ اللَّهُ، وَلَكِنْ يَنْفُونَ كَثِيرًا مِمَّا أَثْبَتَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ، جَهْلًا وَتَأْوِيلًا، وَتَقْلِيدًا لِلشُّيُوخِ، وَيُثْبِتُونَ مَا لَمْ يُثْبِتْهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ كَذَلِكَ.
فَتَوْبَةُ هَؤُلَاءِ الْفُسَّاقِ مِنْ جِهَةِ الِاعْتِقَادَاتِ الْفَاسِدَةِ بِمَحْضِ اتِّبَاعِ السُّنَّةِ، وَلَا يُكْتَفَى مِنْهُمْ بِذَلِكَ أَيْضًا حَتَّى يُبَيِّنُوا فَسَادَ مَا كَانُوا عَلَيْهِ مِنَ الْبِدْعَةِ.(مدراج السالکين 369)
مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر