د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(شپږمه او آخري برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

د منافقينو ځيني خصلتونه او حالات:

د دې لپاره چې مسلمان مشران او عام مسلمانان، اسلام او مسلمانانو ته د منافقينو په زيانونو ډېر پوه شي او په پوره توګه يې وپېژني راځو په قرآن شريف کې د منافقينو ځيني راغلي حالات په لنډ ډول بيانوو:

په سورة البقره کې الله تعالی د منافقينو د زړونو ناروغي او د دوی لخوا د مسلمانانو دوکه کول ذکر کړي دي، په سورة آل عمران کې يې د دوی نا آرامي او خواري ذکر کړې ده، په سورة النساء کې يې د الله او رسول الله صلی الله عليه وسلم د حکمونو څخه د دوی مخ اړول ذکر کړي دي، په سورة المائده کې يې د کفارو سره د منافقينو د دوستۍ بيان کړی دی، په سورة الانفال کې يې د دين د قوي کېدلو لپاره د الله تعالی په نصرت کې د دوی د شک او ترديد بيان کړی دی، په سورة التوبة کې يې د جهاد څخه د دوی د تښتي او پر مسلمانانو باندي د دوی د بد ويلو يادونه کړېده، په سورة الحچ کې يې د دوی د تزلزل يادونه کړېده، په سورة النور کې يې د دې بيان کړی دی چې منافقين په خپلو نفسي غوښتنو پر دين باندي نيوکه کوي، په سورة العنکبوت کې يې د دوی د صبر د لږوالي يادونه کړېده، په سورة الأحزاب کې يې د الله تعالی د وعدې څخه د دوی د مخالفت بيان کړی دی، په سورة محمد کې يې د دوی د بېغيرتۍ يادونه کړېده، په سورة الفتح کې يې پر الله تعالی د دوی د بدګمانۍ يادونه کړېده، په سورة الحديد کې يې په هيلو باندي د دوی لخوا د خپلو ځانونو د دوکه کولو بيان کړی دی، په سورة المجادلة کې يې د دوی د درواغ قسم اخيستلو يادونه کړېده، په سورة الحشر کې يې د قيامت په ورځ د منافقينو د دوستانو د ذلت او خوارۍ بيان کړی دی، په سورة المنافقين کې يې د رسول الله صلی الله عليه وسلم سره د منافقينو د بې ادبۍ ذکر کړی دی او په سورة التحريم کې پر منافقينو د سختۍ کولو او د دوی په وړاندي د جهاد کولو بيان کړی دی.

لنډه دا چې د منافقينو د تاوانونو د ډېروالي له کبله او د دوی په وړاندي د مسلمانانو د ويښتوب لپاره الله تعالی د قرآن شريف په 17 سورتونو کې د دوی د بديو، فريبونو او ګمراهيو يادونه کړېده له همدې امله ټوله مسلمانان په خاصه توګه په اسلامي نظام کې مسئولين بايد د هغه کسانو په وړاندي چې د منافقينو کړني تر سره کوي ډېر ويښ او ځيرک وي تر څو يې دوکه نه کړي او مسلمانان يا اسلامي نظام د ستونزو او ننګونو سره مخ نه کړي.

اسلام او مسلمانانو ته د منافقينو د ډېر زيان په خاطر رسول الله صلی الله عليه وسلم د خپل امت په وړاندي د منافقينو د دسيسو او چلونو څخه ډېر د ويري اظهار کړی او فرمايي:

عن عمران بن حصين قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم إن أخوف ما أخاف عليكم بعدي كل منافق عليم اللسان.[صفة المنافق ص23]

ژباړه: عمران به حصين رضي الله عنه فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: هغه څوک چې د هغه څخه زه پر تاسي باندي ډېر وېرېږم هر هغه منافق دي چې په ژبه عالم وي.

محدثينو د دې حديث په تشريح کې ليکلي دي: په ژبه باندي عالم هغه چا ته وايي چې علم يې يواځي په ژبه کې وي نه په زړه کې يعني په خوله او ژبه ښې خبري کوي خو په زړه کې پر الله تعالی او پر خپلو ښو خبرو باور و نه لري چې دا په اصل کې د منافق عمل دی ځکه نو رسول الله صلی الله عليه وسلم دې شخص ته منافق ويلي دي.

د منافق د خطر او تاوان ډېروالی په دې خاطر دی چې هغه ځان د مسلمان په بڼه ښکاره کوي، د مسلمانانو سره په ټولۍ کې ژوند کوي او د مسلمانانو په ټولو حالاتو ښه پوره خبر وي نو د هر ناوړه کار اراده چې وکړي د کافر په نسبت يې ډېر ژر په اسلامي ټولني کولای شي.

د يوې شبهې جواب:

ځيني خلک وايي: تاسي ولي د ځانونو او خپلو ځينو مشرانو ملامتيا پر منافقينو اچوی او تل واياست چې په فلاني وخت کې منافقينو داسي او داسي کړي دي؟ او ولي په دې کار کې د خلپو مشرانو او ځانونو نيمګړتيا له پامه غورځوی؟

د دوی په جواب کې بايد وويل شي چې: موږ د ځان او خپلو مشرانو ملامتيا پر منافقينو نه اچوو بلکې د منافقينو په دسيسو خلک خبروو او د دوی کرغېړنه څېره خلکو ته معرفي کوو ځکه دوی د اسلام په جامه کې په خوږه ژبه د مسلمانانو په منځ کې ژوند کوي او د مسلمانو مشرانو په شمول هر څوک ورباندي نيک ګمان کوي او دوی ته د خپلو مسلمانو وړونو په سترګه ګوري ځکه يې په خپلو رازونو خبروي او مشورې ورسره کوي؛ نو په داسي حالت کې دوکه کېدل د انساني فطرت او بشري طبيعت عارضه ده.

پایله:

منافقين هغه خلک دي چې تر ټولو ډېر يې مسلمانانو ته زيان رسيږي ځکه موږ دا د ځان لپاره دنده بولو چې په اسلامي نړۍ کې د مسلمانانو هر بدخواه که ښکاره کافر وي، که منافق وي او که ضعيف الايمان مسلمان وي مسلمانو مشرانو او خپلو عامو مسلمانانو ته د کارونو او عادتو پر اساس معرفي کړو تر څو زموږ اسلامي نظامونه او زموږ مسلماني ټولني د دوی د هر ډول شر او فساد څخه خوندي وساتل شي.

په دې خاطر چې منافقين د نفس د عزت او حياء څخه خلاص دي عموما په دوو حالتونو کې د مسلمانانو په منځ کې منافقت کوي او د نفرت خپرولو کوښښ کوي:

1 – په هغه حالت کې چې مسلمانان د زور او قوت پر لوري روان وي؛ په دې حالت کې منافقين خپل موقف او د خپلو بادارانو چې يهود او نصاری دي راتلونکې په خطر کې ويني ځکه نو د ايمان اظهار کوي او د نفاق د خپرولو له لاري مسلمانانو ته ستونزي پيدا کوي.

2 – په هغه وخت کې چې مسلمانان د اسلامي نظام خاوندان وي؛ منافقينو ته اسلامي نظام په هيڅ صورت کې د منلو نه دی ځکه چې د اسلامي نظام د حاکميت سره د منافقينو او د دوی د بادارانو ګټي په خطر کې لويږي او همدا راز مسلمانان پر يو امير باندي سره راټوليږي چې منافقين د مسلمانانو لپاره داسي حالت نه شي زغملای.

د رسول الله صلی الله علیه وسلم د زمانې څخه بيا تر اوسه پوري د منافقينو دسيسې د دې پوره ښکارندوويي کوي چي منافقين د مسلمانانو او اسلامي نظامونو لپاره هر ډول دسيسې جوړوي ځکه نو بايد مسلمانان او اسلامي مشران د دوی په وړاندي ډېر ويښ وي.

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(پنځمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

 د عثماني خلافت په وړاندي د منافقينو دسيسې: 

عثماني خلافت چې شپږ پېړۍ يې مسلمانان پر ځان راټول كړي وه، د شرق او غرب د کفارو څخه يې په هر ځای کې مسلمانان ساتلي وه او د اروپا پر ډېره برخه يې اسلامي واکمني حاکمه کړې وه د يهودو په پلان او د منافقينو په دسيسو باندي ړنګ شو او د خلافت په آخره کې هغه معامله ورسره وشوه کومه چې د عباسي خلافت سره شوې وه.

منافقينو د عثماني خلافت پر ضد هم داسي دسيسې جوړولې لکه د اسلام د پيل څخه يې چې د اسلامي نظامونو په وړاندي جوړولې؛ د نصاراوو لخوا د اندلس د اشغال وروسته چې کوم يهودي منافقين ترکېې ته راغلي وه د ځينو نورو داخلي منافقينو په مرسته يې د يهودانو د پلانونو عملي کول پيل کړه تر څو عثماني خلافت ړنګ کړي، د مسلمانانو اتحاد له منځه يوسي او بې دينه انسانان پر اسلامي هيوادونو حاکمان کړي.

يهودانو هغه وخت نور هم منافقين د خلافت په وړاندي مبارزې ته وهڅول کله چې سلطان عبدالحميد رحمه الله د يهودانو وړانديز رد کړ او دوی ته يې په فلسطين کې د حکومت جوړولو اجازه ورنکړه.

وروسته تر دې چې يهودان د عثماني خلافت څخه ناهيلي شوه د اوسني اسرائيلي دولت مؤسس او نقشه جوړوونکې ثيودر هرتزل په خلافت کې د ننه د ځينو په نامه مسلمانانو سره چې په اصل کې منافقين وه نوري هم اړيکې ټينګي کړې او د عثماني خلافت د ړنګولو پلانونه يې ورکړه. 

چې يو د هغو څخه مدحت باشا وو؛ نوموړی هغه بدمرغه يهودي الاصل منافق وو چې عثماني خلافت ته يې ځان داخل کړی وو او د خلافت تر لومړي وزيرۍ پوري رسېدلي وو؛ نوموړي د خپل نفوذ څخه په استفاده او د خپلو نورو منافقو ملګرو په مرسته د عثماني خلافت پر ضد ډېر کارونه وکړه چې ځيني يې  په لاندي ډول دي:

1 – سره د دې چې نوموړی د خلافت په لوړ پوړو چارواکو کې هم وو خو بيا يې هم په پټه په اسلامي هيوادونو کې شيطنت کوی، د مسلمانانو په منځ کې يې د عرب او عجم په نامه قومي نفرتونه پيدا کول، د عثماني خلافت د رهبرۍ د بدنامولو کوښښ يې کوی تر څو خلک د عثماني خلافت پر ضد را وپاريږي او ړنګ يې کړي.

2 – د سلطان عبدالعزيز بدنامه کول وروسته يې عزل کول او بيا يې وژل؛ کله چې سلطان عبدالعزيز پوه شو چې اروپايي دولتونه غواړي د عثماني خلافت پر ضد يو ائتلاف جوړ کړي نو يې هڅي پيل کړې چې د اروپا او روسيې د اختلافاتو څخه د عثماني خلافت په ګټه کار واخلي ځکه يې نو د روسيې سفير استانبول ته د خبرو لپاره ډېر رابلی؛ کله چې مدحت باشا د سلطان عبدالعزيز په دې کار باندي خبر شو دستي يې د ده پر ضد شائعات خپاره کړه چې سلطان عبدالعزيز ډېر اسراف کوي او د روسي کافر سره يې دوستي شروع کړېده تر څو چې سلطان يې په دغه افواهاتو باندي عزل کړ او بيا يې په مرموز شکل وواژه.

3 – مدحت باشا په مسلمانانو کې د بې دينۍ يا سيکولر فکر خپرولو ډېره هڅه وکړه آن تردې چې وضعي قانون يې جوړ كړ  چې له مخي يې ځيني نصاری د ځينو ولايتونو واليان ټاکل کېدل او نصراني زده کوونکې د عثماني لښکر حربي پوهنتون کې شاملېدل خو اصلي هدف د ده دا وو چې د شرعي قانون پر ځای يې عملي کړي خو سلطان د قانون د لاسليک کولو څخه ډډه وکړه.

4 – مدحت باشا د خلافت تر حاکميت لاندي د ځينو سياسي ګوندونو جوړولو ته لاره آواره کړه چې مشهور يې د اتحاد او ترقۍ ګوند دی چې ډېری غړي يې دونمي ماسوني يهودان وه او بل د ځواني ترکېې ګوند وو چې ډېری غړي يې بې دينان او سيکولران وه.[الدولة العثمانية عوامل النهوض واسباب السقوط ج2 ص27]

منافقين په ډېري ځيرکتيا سره د اسلامي نظامونو د ړنګولو لپاره کار کوي؛ په لومړۍ نړيواله جګړه کې چې عثماني خلافت د امريکا، بريتانيا، ايټاليا، فرانسه، روسيه او د دوی د نورو متحدينو سره په جنګ بوخت وو د انګريزانو او فرانسويانو لخوا د يو پټ پلان او له مخکې آماده شوي طرحي له مخي د عثماني خلافت د ړنګولو په موخه د هغه وخت عثماني افسر "رئوف بی" مجبور کړل شو چې په يونان کې د مودروس په بندر کې د اوربند تړون امضاء کړي د دې تړون د امضاء کولو دوه کاله وروسته د يهودانو او انګريزانو په توطئه او د هغه وخت د منافقينو په دسيسه په فرانسه کې د هغه وخت د عثماني خلافت د صدر اعظم "دامات عادل فريد باشا" لخوا د امريکا او متحدينو سره د عثماني خلافت د بدنامولو په هدف د سور په نوم تړون امضاء شو چې له مخي يې د عثماني خلافت څو سيمي يونان، ارمنستان او کردستان ته ورکول کېدلې؛ دامات عادل فريد باشا هغه څوک وو چې د عثماني خلافت د دښمنانو سره له مخکې په مرسته او د خلافت د بدنامولو لپاره د ځينو کارونو په کولو باندي متهم وو ځکه چې نوموړی د يهودانو او منافقينو ډېر غمخوار وو؛ که څه هم د دغه تړون وروسته د خليفه لخوا دی عزل شو خو دغه تړون د عثماني خلافت نوم ډېر بد کړ او په خلافت کې د ننه يې ډېر مخالفتونه را پيدا کړه.

د تاريخي حوادثو څخه داسي ښکاري چې د دغه دواړو تړونونو تر شا د مشهور منافق او بې دینه انسان مصطفي کمال اتاترک لاس وو چې قصدا يې غوښتل عثماني خلافت بدنام کړي او خلک يې پر ضد را وپاروي ځکه اتاترک چې په دې وخت کې په عثماني فوج کې مشهور افسر وو د سور تړون څخه د ځان د مشهور کولو او مطرح کولو په ګټه ډېره استفاده وکړه، عثماني خلافت يې د ترکانو سره په خيانت متهم کړ او پر ضد يې عملا په فوج کې کمياين شروع کړ چې بالآخره يې په دې نامه چې ګويا دی د سور د تړون مخالف دی په څو ځايونو کې د فرانسويانو او يونانيانو سره د جګړې په نامه مانورونه وکړه او دې جګړې ته يې د ترکېې د استقلال نوم ورکړ چې تر اوسه يې ترکان په همدغه نامه باندي لمانځي، خو په اصل کې دغه جګړه د ترکېې د استقلال لپاره نه بلکې د عثماني خلافت د ړنګولو لپاره وه.

مصطفي کمال اتاترک د انگريزانو، فرانسويانو او امريکايانو لخوا واک ته ورسېدی، عثماني خلافت يې لغوه اعلان کړ او اوسنې ترکېه يې د مستقل هيواد په بڼه جوړه کړه.

دا يو ثابت شوی حقيقت دی چې د اسلامي نظامونو مخالفين په خاصه توګه منافقين د اسلامي نظامونو د ړنګولو لپاره هره کړنه تر سره کوي لکه: د اسلامي نظام پر ضد تبليغات، يواځي د اسلامي نظام منفي ټکې خلکو ته بيانول، د اسلامي نظام د حاکم پر ضد د خلګو راپارول، د شرعي قوانينو کم رنګه کول او د سياسي ګوندونو جوړول.

په هر وخت کې بايد حاکم اسلامي نظام او اسلامي ټولنه د خپل وخت پردي پال او منافق مزاجه خلک تشخيص کړي او اجازه ورنکړي چې اسلامي نظامونه د ننګونو او چالشونه سره مخامخ کړي.

دوام لري...

د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(څلورمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.

د عباسي خلافت چه وړاندي د منافقينو دسيسې:

د عباسي خلافت آخري خليفه معتصم بالله د تساهل او آسانۍ په نتيجه کې يوه منافق ځان ورته نژدې کړ او د خلافت تر وزارت او مشاورې پوري يې ځان ورسوی.

نوموړی کس محمد بن ابي طالب مؤيدالدين العلقمي نومېدی، علقمي کوښښ کوی چې خلافت د اهل سنتو له لاسه وباسي او روافضو ته يې په لاس ورکړي خو په دې خاطر چې په دې وخت کې روافض ډېر ضعيف وه نو دغه منافق قصد وکړ چې اسلامي خلافت ړنګ کړي او کفارو ته يې په لاس ورکړي هغه وو چې په پټه يې د تتاريانو له مشر هولاکو سره تماس ونيوی او د هغه څخه يې د عباسي خلافت پر ضد د حملې کولو غوښتنه وکړه.

په دې خاطر چې عباسي خلافت ډېر تکړه ځواکونه درلودل هولاکو نه غوښتل د داسي لوی فوج سره ځان په جګړه بوخت کړي ځکه تر دې مخکې د مستنصر بالله په وخت کې يوځل هولاکو پر بغداد بريد وکړ چې بريد يې ناکامه شو او ډېر کسان يې په بغداد کې ووژل شوه له همدې امله هولاکو علقمي ته وويل: مخکې تر دې چې زه پر بغداد باندي بريد وکړم  ته بايد ما ته خپله ملګرتيا او صداقت په اثبات ورسوې او پر بغداد زموږ حملې ته زمينه برابره کړې. 

په دې خاطر چې علقمي خليفه ته ځان ډېر نژدې کړی وو او د هغه باور يې تر لاسه کړی وو نو يې د خليفه د دوکه کولو اراده وکړه تر څو په يو ډول يې خطاباسي او داسي غلط تصميم په ونيسي چې په نتيجه کې يې عباسي خلافت ړنګ شي.

علقمي منافق، خليفه ته په ډېره پسته لهجه او خوږه ژبه وويل: زموږ او ستاسي ښارونه اوس د ښه امنيت درلودونکې دي او د هيڅ دښمن لخوا موږ ته خطر نه دی متوجه او له بله پلوه زموږ اقتصادي وضعيت هم برابر نه دی او دومره ډېرو کسانو ته د معاش ورکول ستونزمن کار دی نو که ستا خوښه وي لښکر به کم کړو؟ خليفه غريب هم د ده خبره ومنل او نوموړي ته يې د دې کار د اجراء کولو اجازه ورکړه؛ علقمي پر فوجيانو معاشونه بند کړه او په لومړي قدم کې يې 15000 تکړه او غښتلي فوجيان د فوج څخه و ايستل، څه موده وروسته يې 20000 پياوړي او تکړه فوجيان د فوج څخه بهر کړه؛ بيا يې ټولو ته وويل: نور په بغداد کې ستاسي پاتي کېدلو ته اړتيا نشته د بغداد څخه ووځئ او ځانونو ته د روزۍ پيدا کولو لپاره کار پيدا کړئ او په دې ډول يې د عباسي خلافت ډېر فوجيان د صف څخه بهر کړه تر څو په بغداد کې يواځي 10000 عسکر پاتي شوه؛ هغه وو چې وروسته يې هلاکو ته خبر ورکړ، هولاکو راغی او پر بغداد يې بريد وکړ چې په نتيجه کې يې خليفه شهيد کړ بغداد يې ونيوی او همدغه علقمي خبيث يې د بغداد والي وټاکی؛ چې بيا بيرته د هولاکو لخوا ووژل شو ځکه هغه په دې باور وو چې دا سړي کله د معتصم بالله سره خيانت وکړ زما سره يې خو بيخي کوي.[سیر اعلام النبلاء ج23 ص180]

په هره زمانه کې منافقين کوښښ کوي چې ځان ته په اسلامي نظام او يا اسلامي خلافت کې ځای پيدا کړي چې په نتيجه کې د نظام رهبرۍ ته ځان ورسوي او د ګڼو دسيسو له لاري نظام ضعيف او ړنګ کړي.

منافقين هيڅ وخت د اسلامي نظام حاکميت نه غواړي او ډېری وختونه يهودان او نصاری خپل پلانونه د دوی په واسطه عملي کوي له همدې امله که تاريخ ته وګورو نو دا به راته ثابته شي چې  د تاريخ په اوږدو کې هر اسلامي هيواد ته کفار راغلي وي همدغه منافقينو لاره ورته آواره کړې وي.

منافق هغه داخلي دښمن دی چې په خپله هم فساد کوي او نورو بهرنيو دښمنانو ته هم د  فساد کولو فرصت په لاس ورکوي او که د منافقينو خصلت ته وګورو او په تاريخ کې د منافقينو حالات وڅېړو دا به راته ښکاره شي چې منافق توبه هم نه باسي او ډېر لږ داسي پيښيږي چې منافق دي د خپل نفاق څخه لاس واخلي چې لويه او نژدې بېلګه يې زموږ په هيواد کې هغه کسان دي چې د شورويانو سره هم ولاړ وه او چې کله امريکايانو پر هيواد يرغل وکړ  تر ټولو مخكي دوی ورته ښه راغلاست ووايه او په صف کې ورسره ودرېدل.

د منافقينو سره ډېر احتياط په کار دی؛ الله تعالی مسلمانانو ته د دوی په اړه داسي خبره کړېده چې د يهودو او نصاراوو په اړه يې نده کړې او فرمايي: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ.[المنافقون4] يعني دوی دښمنان دي احتياط ورسره وکړئ. 

که څه هم هر کافر د مسلمانانو دښمن دی خو په دې خاطر چې د منافق دښمني خطرناکه او ډېره پېچلې ده ځکه نو الله تعالی مسلمانان د دوی په وړاندي په احتياط کولو سره امر کوي.

دوام لري...