لیکنه: مولوي نورالحق مظهري
په دې خاطر چې اسلامي نظام په مځکه کې د الله تعالی دين پياده کوي، د حقيقي سياسي اسلام نماينده ګي کوي، د ظالمانو د ظلم مخه نيسي او د هر ډول فساد مخنيوی کوي ځکه نو هر اهل باطل يې په وړاندي دريږي او د حاکم کېدلو مخه يې نيسي او که اسلامي نظام حاکم وي بيا يې د توسعې او بقاء پر ضد دسيسې جوړوي تر څو يې ړنګ کړي.
اهل باطل د عقيدې، عمل او سياسي ليدلوري په لحاظ ډېر دي خو د اسلامي نظام لپاره تر ټولو ډېر خطرناک يې منافقين دي کوم چې ځانونه د اسلام يا تقوی په لباس کې ښکاره کوي خو اصالت يې بل ډول وي له همدې امله الله تعالی مسلمانان د دوی سره په احتياط کولو امر کوي او فرمايي: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ.[المنافقون: 4] ژباړه: دوی دښمنان دي نو احتياط ورسره وکړئ. يعني منافقين ستاسي دښمنان دي ځکه نو تاسي مأمور ياست چې د دوی سره ډېر احتياط وکړئ او د دوست په سترګه مه ورته ګورئ تر څو مو دوکه نکړي او د ستونزو سره مخامخ نه شی.
منافقين دوه ډوله دي: عقيدوي منافق او عملي منافق؛ لکه امام ترمذي رحمه الله چې د حسن بصري رحمه الله په حواله فرمايي: النفاق نفاقان: نفاق التكذيب ونفاق العمل.[سنن ترمذي2632] ژباړه: نفاق پر دوه ډوله دی: د تکذيب نفاق او د عمل نفاق.
د تکذيب نفاق هغه وي چې څوک په ښکاره ايمان راوړي خو په اصل کې يې ايمان نه وي راوړی بلکې کافر وي او د عمل نفاق هغه دی چې ايمان يې راوړی وي خو کارونه د منافق کوي لکه په احاديثو کې چې ځيني نښي د عملي نفاق ذکر شوي دي.
د تاريخ په اوږدو کې دواړي ډلي د اسلامي نظامونو په وړاندي خطرناکې تمامي شوي دي په خاصه توګه عقيدوي منافقين چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم د زمانې څخه بيا زموږ تر زمانې پوري يې تل عموما د مسلمانانو پر ضد او بيا يې په خاصه توګه د اسلامي نظامونو پر ضد ناوړه کړني ترسره کړيدي چې موږ يې په څو کتګوريو کې په دې مقاله کې ذکر کوو:
شرعي نصوصو او تجربو ته په کتو داسی ویلای سو چې د اسلامي نظامونو په وړاندي منافقين ډېر خطرناک دي او دسیسې یې ډېري ستري دي ځکه نو مسلمانان او اسلامي نظام بايد د دوی په وړاندي تل ويښ وي.
د اسلامي نظام ارزښت ته په کتو او په هکله يې د ټولو مسلمانانو مسئوليت درلودل د دې غوښتنه کوي چې موږ د اسلامي نظام د ساتني لپاره د منافقينو دسيسې وپېژنو تر څو چې د مسلمانانو اسلامي نظامونه د تېر په څېر د ننګونو سره مخ نکړي او اسلامي نړۍ د اسلامي نظام د شتون څخه محرومه نکړي.
په دې خاطر چې په هر وخت کې اسلامي نظامونه د کفارو او د هغوی د پلويانو لخوا تر فشارونو لاندي وي او په هره زمانه کې د دين دښمنان اسلامي نظام ته په کمين کې ناست وي دا مو لازمه وګڼله چې د ويښتوب لپاره د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو ځيني دسيسې په ګوته کړو او په يوې ليکني کې يې سره راټولي کړو.
د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې د منافقينو چلند او دسيسې
د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کې د يهودو او عربو منافقينو تل د دې کوښښ کوی چې رسول الله صلی الله عليه وسلم او مسلمانانو ته ستونزي جوړي کړي او د دوی نوی تأسيس شوی اسلامي نظام ړنګ کړي او يا يې هم لږ تر لږه د توسعې او پرمختګ مخه ونيسي؛ منافقينو به په دين کې شبهات پيدا کول، مسلمانان به يې پر دين باندي بې باوره کول، د مسلمانانو په منځ کې به يې بې اتفاقي خپرول، په مسلمانانو کې نيک خلک به يې په بدو کارونو متهم کول آن تر دې چې خپله پر رسول الله صلی الله عليه وسلم او د ده پر مبارکي کورنۍ به يې هم تهمتونه ويل او ټول هغه کارونه به يې کول چې د اسلام او مسلمانانو په تاوان تمامېدل؛ د بېلګي په ډول:
1 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د تبوک غزوې ته آمادګي نيوله او صحابه يې وتلو ته امر کړه منافقينو د دې ترڅنګ چې ځانونه يې د جهاد څخه کښل او د تللو څخه يې ډډه وکړه بلکې نور مسلمانان يې هم د جهاد څخه راګرځول او کوښښ يې کوی چې مسلمانان د رسول الله صلی الله عليه وسلم د امر مخالفت وکړي؛ الله تعالی د دوی په اړه فرمايي:
فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ.[التوبة81]
ژباړه: خوشحاله شوه پاته شوي کسان په ناستي سره د دوی، وروسته تر رسول الله صلی الله عليه وسلم او دوی بد وګڼل چې په خپلو مالونو او ځانونو د الله تعالی په لاره کې جهاد وکړي او دوی وويل: په ګرمۍ کې مه وځئ! ورته ووايه چې د جهنم اور ډېر ګرم دی که دوی پوهيږي.
دلته منافقين خپله هم جهاد ته نه تلل او د مسلمانانو په منځ کې يې نفاق ته هم لمنه وهل تر څو هغوی هم د دوی غوندي جهاد ته ولاړ نه شي ځکه يې نو ورته وويل: په ګرمۍ کې مه وځئ.
2 – کله چې رسول الله صلی الله عليه د تبوک غزوې ته د وتلو اراده وکړه نو جد بني قيس ته يې ويل: څنګه يې د بني الاصفر قوم سره جنګ کولو ته؟ هغه ورته وويل: يارسول الله ته پوهېږې چې زه د ښځو ډېر شوقي يم نو که زه جنګ ته درسره ولاړ شم ممکن د ښځو په فتنه کې ولوېږم او دين به مي خراب شي؛ مفسرينو ليکلي دي چې دا سړی منافق وو په دې ډول يې د جهاد څخه ځان کښووی او رسول الله صلی الله عليه وسلم ته يې درواغ ويل؛ الله تعالی يې په اړه دا آيت نازل کړ: وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلا تَفْتِنِّي أَلا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ.[التوبة49]
ژباړه: ځيني د دوی(د منافقينو څخه) هغه څوک دی چې وايي: ما ته اجازه( د پاتي کېدلو) راکړه او په فتنه کې مي مه اچوه، خبر اوسه چې دوی په فتنه کې لوېدلي دي او يقينا چې جهنم پر کافرانو باندي راګرځېدلی دی.
دې منافق د دې تر څنګ چې خپله جهاد ته نه تلی نور مسلمانان يې هم د جهاد نه تللو ته هڅول او هغوی ته يې هم د عذر او ګناه نقل ورکوی.
3 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د تبوک غزوې ته د تللو اراده وکړه څو منافقين د يوه يهودي چې سويلم نومېدی په کور کې سره راټول شوه تر څو مسلمانان د کفارو سره د جګړې څخه را وګرځوي؛ کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم په خبر شو طلحه بن عبيدالله رضي الله عنه يې د څو نفرو سره ور واستوی او امر يې ورته وکړ چې د سويلم کور وسوځوي او راټول شوي خلک پسې واخلئ؛ طلحه بن عبيدالله رضي الله عنه دا کار وکړ او منافقين ټول و تښتېدل.
دا د مسلمانانو پر ضد د منافقينو د دسيسو څخه يوه دسيسه وه تر څو په مسلمانانو کې وېره خپره کړي، د دښمن څخه يې ووېروي او د جهاد کولو څخه يې را وګرځوي.
4 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د تبوک غزوې ته تلی حضرت علي رضي الله عنه يې د لنډ وخت لپاره په مدينه منوره کې د خليفه په حيث پرېښودی دلته نو منافقينو په خپل منافقت پيل وکړ او آوازه يې ګډه کړه چې رسول الله صلی الله عليه وسلم علي رضي الله عنه په دې خاطر د ځانه سره نه بيايي چې زړه يې نه غواړي او د هغه تلل ورباندي سخت تماميږي؛ علي رضي الله عنه راغی او رسول الله صلی الله عليه وسلم ته يې ويل: يا رسول الله ځيني خلک وايي: ته ځكه ما دلته پرېږدې چې زما په تللو نه يې خوشحاله او زما تلل پر تا باندي سخت تماميږي، رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: آيا ته نه خوشحاله کېږې چې ته زما سره داسي شې لکه هارون عليه السلام د موسی عليه السلام سره؟ يعني کله چې موسی عليه السلام د طور غره ته تلی نو هارون عليه السلام يې تر خپل راتګ پوري د ځان نماينده وټاکی؛ زه هم تر خپل راتګ پوري تا خپل نماينده ټاکم؛ حضرت علي رضي الله عنه په دې باندي خوشحاله شو او د منافقينو د نفاق پلان شنډ شو.
د لته منافقينو غوښتل د رسول الله صلی الله عليه وسلم او د ده د صحابه وو تر منځ اختلاف او بې باوري پيدا کړي ترڅو د ده ملګري د ده د امر مخالفت وکړي او په خپل منځ کې سره اخته شي او د کفارو سره جګړه کول ورڅخه پاته شي.
5 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم صحابه د خيراتونو او صدقاتو ورکولو ته تشويق کړه عبدالرحمن بن عوف رضي الله عنه څلور زره ديناره د صدقې لپاره راوړه؛ منافقينو وويل: دا خو يې د رياء لپاره راوړي دي؛ او چه کله بل صحابي دوه پيمانې خورما د صدقې لپاره راوړه منافقينو وويل: الله او د هغه رسول ستا دغه پيمانې ته هيڅ ضرورت نه لري.
د منافقينو هدف دلته دا وو چې مسلمانان د خيراتونو د ورکولو څخه را وګرځوي ځکه يې نو پر ډېر مال ورکوونکې او لږ مال ورکوونکې دواړو نيوکې وکړې، يو يې په ريا متهم کړ او د هغه بل صدقه يې بې ارزښته وګڼل؛ الله تعالی د دوی په رد کې دا آيت نازل کړ: الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ.[التوبة79]
ژباړ: هغه منافقان چې عيب وايي پر خيرات ورکوونکو د مؤمنانو په خيراتونو کې او د هغه کسانو عيب وايي چې دوی نه شي موندلای مګر د خپل کوښښ په اندازه الله تعالی به د دوی د مسخرو عذاب ورکوي او د دوی لپاره سخت عذاب دی.
منافقانو پر هغو مؤمنانو هم بد ويل چې ډېر خيرات يې ورکړی وو او پر هغو مسلمانانو يې هم بد ويل چې لږ خيرات يې ورکړی وو ځکه دا د منافق عادت دی چې په هر شي کې پلمه او فاسده خبره پيدا کوي؛ الله تعالی د دوی دغه کار وغندی او دوی يې مؤمنانو ته رسوا کړه.
6 – کله مسلمانان د تبوک غزوې ته د روميانو سره جګړې ته روانېدل ځينو منافقينو ورته ويل: تاسي پر روميانو د عربو ګمان کوی چې جګړې مو ورسره کولې؟ هدف يې دا وو چې مسلمانان و وېروي او د روميانو سره د جګړې څخه يې را وګرځوي.
7 – کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم په مدينې منورې کې د اسلامي نظام بنسټ کېښودی او مهاجرين او انصار يې سره وړونه کړه د منافقينو دغه حالت نه خوښېدی نو د دې لپاره چې د مسلمانانو په منځ کې بې اتفاقي راولي مسجد ضرار يې جوړ کړ خو الله تعالی دوی رسوا کړه او رسول الله صلی الله عليه وسلم يې مسجد وران کړ.
8 – منافقينو د دې لپاره چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم شخصيت داغداره کړي او د ده مبارکه کورنې بدنامه کړي د مشهور منافق عبدالله بن ابی بن سلول په دسیسه يې پر عائشې رضي الله عنها تهمت ولګوی ځکه تهمت لګول هم د فکري جګړې هغه برخه ده چې تل يې کفار او منافقين د مسلمانانو او بيا اسلامي نظامونو پر ضد کاروي؛ خو الله تعالی د عائشې رضي الله عنها پر پاکۍ قرآن نازل کړ او منافقين يې رسوا کړه.
لنډه دا چې په زمانه کې د رسول الله صلی الله عليه وسلم منافقينو ډېر کوښښونه وکړه تر څو د صحابه وو تر منځ اختلافات پيدا کړي، د رسول الله صلی الله عليه وسلم د اطاعت ارزښت په صحابه وو کې کم کړي، د مسلمانانو دښمنان پر دوی باندي را وپاروي، انصار او مهاجرين، اوس او خزرج سره وجنګوي او د دوی ترمنځ قومي جګړې پيل کړي؛ دا ټول د دې لپاره چې په مدينه منوره کې د اسلامي نظام مخنيوی وکړي.
په هره زمانه کې بايد مسلمانان په خاصه توګه د اسلامي نظام مشران د منافقينو مکر او فريب ته متوجه وي او د دوی په چاپلوسۍ، خوړمالۍ، خوږو خبرو او ظاهري دوستۍ دوکه نه شي تر څو خدای مکړه تسلط، نفوذ او اقتدار يې له منځه يو نه شي.
دوام لري...
