انسانيت ته الله تعالی ډېر ارزښت ورکړی دی ځکه نو په کوم چا کې چې انسانيت وي هغه بايد ډېر دروند او سنګين طبيعت ولري؛ د سپکو کارونو څخه ډډه وکړي، سپکې خبري د ځان طبيعت جوړ نکړي، په هره خبره باندې پر چا نيوکه يا اعتراض ونکړي، د چا د خبري په منځ کې ځان داخل نکړي، د هيچا خدمت ته په سپکه سترګه و نه ګوري که څه هم د ده په نظر ډېر سپک او کوچنی ښکاري، د خپلو همفکرو ملګرو سره پر مشترکاتو راټول سي او تفردات پسې پريږدي، هيڅوک دي د خپل فکر په منلو مکلف نه ګڼي، کوښښ دي وکړي چې د عيب سره ملګري قبول کړي ځکه بې عيبه انسان نه موندل کيږي، ځان ته دي د جامع الکمالات په سترګه نه ګوري، مشوره دي د ځان عادت جوړ کړي خو بېله غوښتنې دي د سخت ضرورت څخه په استثناء چا ته مشوره نه ورکوي، د لفظي شخړي څخه دي ځان وساتي که څه دی خوند ورباندې اخلي، ښه خبره دي ومني که څه هم بد سړی يې کوي، بده خبره دي نه مني که څه هم ظاهرا ښه سړی يې کوي، بې ځايه ټوکي دي نه کوي که څه هم د ملګرو سره وي، د هيچا په اړه دي منفي خبره نه مني تر څو په يقين ورته ثابته سوې نه وي او د بدو خلکو سره دي ملګرتيا نه کوي که څه هم د ده خپلوان وي.
مولوي نورالحق مظهري
د ديني علومو مدرس، څېړونکی او آزاد ليکوال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر