مسلمانه وروره تا ته وایم!

مسلمانه وروره! کفار او دښمنان ستا هيڅ ډول پرمختګ نسي زغملای ځکه نو د هري ممکني لاري څخه ستا د پرمختګ او بريا مخه نيسي.
مسلمانه وروره! ستا دښمنان که تا ضعيف او ناتوان وويني ممکن ښکاره زور درسره وکړي او خپلي غوښتني په تا ومني او که دي قوي او غښتلی وويني ممکن ښکاره زور درسره ونکړي خو د چم، فريب او دوکې له لاري ستا د برياليتوب مخه نيسي.
مسلمانه وروره! تېر تاريخ ټوله درسونه او عبرتونه دي؛ ته وګوره چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم د زمانې څخه بيا تر اوسه پوري د رښتينو مسلمانانو دښمنانو د دوی د ترقۍ د مخنيوي لپاره څه ورسره کړي دي؟
مسلمانه وروره! هغه دښمن چي ستا سره نسي مخامخ کېدلای او يا نه غواړي ستا سره مخامخ سي هغه د پردې تر شا او په پټه ستا تخريب او ورانۍ ته پلانونه جوړوي او کوښښ کوي چي د لاندي لارو څخه ستا پر ضد ځان خپلي موخي ته ورسوي او يا لږ تر لږه ستا د پرمختګ مخه ونيسي:
۱ – کوښښ کوي چي ستا په صف کي بې اتفاقي پيدا کړي، ستا او بل مسلمان ورور تر مينځ ستونزي رامينځ ته کړي او د کار خلګ درڅخه ليري يا خوابدي کړي.
۲ – کوښښ کوي چي ستا نفوذ، آبرو او حيثيت له مينځه يوسي تر څو د نورو خلګو باور درباندي کم کړي او په ټولنه کي ستا د همکارۍ او پلوۍ څخه خلګ را وګرځوي.
۳ – عقيدوي دښمن دي د عقيدې، مذهبي دښمن دي د مذهب، سياسي دښمن دي د نظام، فکري دښمن دي د تګلاري او عُقدوي دښمن دي د خدمت او شهرت بدنامي کوي او د ګڼو لارو څخه ستا د پرمختګ مخه نيسي.
۴ – دښمن نه تنها دا چي ستا لپاره خير نه غواړي بلکي ستا په غم او مصيبت باندي خوشحاله کيږي ځکه نو هيڅ وخت آرام نه کښېني له همدې امله کوښښ کوي چي فرصتونه ستا له لاسه وباسي، په لايعني شيانو دي مصروف کړي، د خپلو نفوذي کسانو له لاري غلطي مشورې درکړي، مصلحتونه او نفرتونه درڅخه ګډوډ کړي، ستا د نيمګړتياوو څخه ستا پام بلي خوا ته واړوي او ذهنيتونه ستا پر ضد تخريش کړي نو ډېر ځيرک وسه او د ښه او بد په درک کي د خپل عقل، هوښيارانو او تجربو څخه کار واخله.
۵ – قدرت، مال او ښځي هغه لويي فتنې دي چي د تاريخ په اوږدو کي يې ډېر غټ خلګ د هلاکت او بربادۍ کندي ته ټېل وهلي دي ممکن دښمن يې د کمين په صفت وکاروي او که ستا فکري عشق ورسره وي او د تکبر، غرور او غفلت په ناروغۍ اخته وسې دښمن به دي د قدرت ټول صلاحيت، د مال عمده ګټه او د کار اصلي پايله  ځان ته راکش کړي او په خپل اختيار خو په غير شعوري ډول به د دښمن خادم جوړ سې؛ او که دي فکري تړون او عملي مينه د قدرت، مال او نورو مفاسدو سره نه وه دښمن به ارومرو کوښښ وکړي چي د تخريب لپاره تا پوري وتړي او ستا په ذريعه ځان خپلي موخي ته ورسوي ځکه نو ډېر هوښيار وسه او په هر کار کي د تدبير او پوره پلټني څخه کار واخله.
۶ – دښمن لکه په فزيکي لحاظ  چي ستا لپاره تل دفاعي حالت غواړي په نورو برخو کي هم دغه توازن ته ډېر اعتبار ورکوي او په فکر، عقل، درک، ساينس، اقتصاد، تعليم او روحيه کي ستا لپاره بريا نه غواړي؛ خو ته بايد د دښمن داسي فکرونه او مکرونه د عملي کولو څخه مخکي شنډ کړې او نه تنها دا چي  د دفاع حالت څخه ځان وباسې بلکي پر دښمن د بريد حالت ته ځان ورسوې.
مولوي نورالحق مظهري

د حجاب په اړه د شبهاتو جوابونه:(اوومه شبهه)

د حجاب او ستر دښمنانو د حجاب پر نه مهموالي باندي دا دليل نيولی دی چي په پخوا كي په مختلفو طبقاتو كي ډېري ښه ښځي تيري سويدي چي لڅ مخ ګرځېدلې او حجاب يې نه كوی، همدا راز د نارينه وو سره د اختلاط او ګډ كار څخه يې هم ځان نه ساتی.

دوی د خپل دې دليل لپاره د تاريخ او تراجمو پر ځينو كتابونو باندي حوالې وركوي او په ډېري عميقي پلټني سره د خپل طبيعت موافق خپله هغه مهمه وركه او د دوی په فكر خپله لا دركه ملغلره پيدا كوي چي په نمونې ګرځولو سره يې نوري مسلماني ښځي د ګمراهۍ او بې حجابۍ لوري ته بيايي. 

دوی د بيلګي لپاره د ځينو هغو ښځو نومونه اخلي كوم چي د را نقل سوو اخبارو پر بنسټ دوی د نارينه وو مخته خپل مخونه لڅول او د نارينه وو سره يې د دوی په وينا په ادبي او علمي محفلونو او سیمينارونو كي بېله كوم محدوديته ګډون كوی.

ځواب: د دغه خلګو په جواب كي بايد وويل سي چي:تر دې به تېر سو چي ستاسي له خوا کېدونکي قيصې څومره رښتیا او پر واقعيت بناء دي! که يې فرض کړو چي تاسي داسي قيصې ليدلي یا مو اورېدلي دی نو درته وايو: كوم دلائل چي پر هغو باندي شرعي احكام بناء كيږي ‌هغه قرآن، ‌سنت، ‌اجماع او قياس دي د بلي مرجع څخه لكه تاريخ چي هر شی اخيستل كيږي بايد د دغو څلورو سره پرتله كړل سي كه يې د دغو څلورو سره ټكر نه درلودی هغه قبول دی او كه يې ټكر درلودی بيا هغه قبول نه بلكي رد دی. 

نو بناءً د تاريخ په كتابونو كي چي كوم شيان ذكر كيږي هغه بايد د دغو څلورو اصولو سره مقايسه او پرتله كړل سي، كه ورسره موافق وه بايد ومنل سي او كه مخالف وه بايد رد كړل سي تنها د تاريخ كتاب دديني احكامو مرجع نسي جوړېدلای او نه هم يواځي پر تاريخ باندي باور كېدلای سي.

او بيا د تاريخ كتابونه هم څو ډوله دي سم او خراب دواړه پكښې سته،‌ هر مؤرخ د خپلو معلوماتو سره سم پيښي او واقعات پكښې ليكلي وي، ‌ځيني مؤرخين چي رښتيني مسلمانان تېر سويدي د تاريخ په ليكلو كي يې هم پوره دقت كړی وي او هغه شيان يې ليكلي وي چي د ده په پلټني سره د هغو صحت او رښتيا والی ثابت سوی وي. 

او هغه مؤرخين چي يا مسلمانان نه وه او يا هم په اصطلاح نيمچه مسلمانان وه هغوی په خپلو تاريخونو كي لوند او وچ، ښه او بد ټوله ليكلي وي؛ نو مخكي تر دې چي د دوی خبره دي ومنل سي او بيا دي د دوی د خبري په حواله نوري خبري وسي بايد د دوی په خبرو كي چاڼ وسي، ښه خبري يې را واخيستل سي او بدي خبري يې پرېښودل سي؛ بېله تحقيقه د تاريخ خبره هيڅ وخت قوي او موثقه نسي كېدلای او نه هم ورباندي باور كېدلای سي.

اسلامي احكام د اعتبار له وجهي د همدغو څلورو منابعو څخه اخيستل كيږي د دغو څخه بغير د تاريخ څخه او يا هم د اشخاصو او افرادو د اعمالو او تصرفاتو څخه نه اخيستل كيږي بلكي په اتفاق سره د مسلمانانو د ټولو افرادو تصرفات د صحت او بطلان له مخي په اسلامي ميزان او ترازو باندي تلل كيږي نه داسي چي اسلامي احكام دي د افرادو په تصرفاتو باندي وتلل سي. 

مشهوره خبره ده چي حق په خلګو نه پېژندل كيږي بلكي خلګ په حق باندي پېژندل كيږي چي كله حق وپيژنې اهل حق خپله پيژنې.

بله خبره چي د بې حجابۍ دعوتګرانو ته بايد وسي دا ده چي تاسو د خپل عمل لپاره په تاريخ كي يوه يوه ښځه پيدا كوی چي ستاسو د فكر سره سمه وي بيا په هغې باندي د خپلي مدعی د ثبوت لپاره دليل نيسی پداسي حال كي چي په هغه وخت كي محجبې او مستوري ښځي په سلهاو وې؛ دا څومره لويه نيمګړتيا او بې انصافي ده چي د سلهاوو ښځو په حجاب باندي دليل نه نيسی بلكي په يوې يا دوو باندي دليل نيسی!

امام غزالي رحمه الله په احياء علوم الدين كي وايي: په مسلمانانوكي تل داسي وه چي نارينه وو به مخونه لڅول او ښځو به خپل مخونه پټول او په لڅو مخونو به د كور څخه بهر ته نه وتلې.

او ابن ارسلان رحمه الله په عون المعبود كي ويلي دي: مسلمانانو پر دې خبره اتفاق كړی دی چي ښځي دي په لڅو مخونو د كورو څخه نه وځي.

ښه چي كله د ټولو مسلمانانو دغه عادت او اصطلاح وه او په دوی كي دغه يو لوی اتفاقي امر وو چي ښځي بايد حجاب وكړي، او د تاريخ په اوږدو كي هم مسلمانانو ښځو حجاب كوی نو ښكاره خبره ده چي په هغه وخت كي هم د كومي ښځي څخه چي بې حجابي را نقل سوې وي هغه د دې انحراف او ناپوهي وه او اسلامي اصولو څخه يې سرغړونه وه هيڅكله د داسي ښځي په عمل باندي دليل نسي نيول كېدلای.

او بيا ولي په اسلام كي د مباركو او پتمنو ښځو په عمل باندي دليل نه نيول كيږي؟ چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم ازواج مطهرات وه، مباركي صحابياتي وې چي د هغوی ژوند د نورو مسلمانو ښځو لپاره يوه نمونه او سمبول دی او هغوی په پوره توګه حجاب كوی او حجاب ته يې د يوه شرعي اصل او قانون په سترګه كتل.

دلته به يوه لنډه واقعه د صفيه بنت حيي رضي الله عنها بيان كړم كومه چي امام بخاري رحمه الله په خپل صحيح كي د انس بن مالك رضي الله په سند باندي راوړېده.

انس بن مالك رضي الله عنه فرمايي: موږ د رسول الله صلی الله عليه وسلم سره د عسفان د عزوې څخه د مديني پر لوري را روان وو،‌ رسول الله صلی الله عليه وسلم خپل شا ته پر اوښي باندي ام المؤمنين صفيه بنت حيي سوره كړېوه چي يو دم يې اوښه غوځاره سوه او دوی دواړه د اوښ څخه ولوېدل، ابوطلحه رضي الله عنه چي كله دوی وليدل ډېر ژر يې ځان د خپلي سورلۍ څخه را وغورځوی او چيغي يې كړې يَا رَسُوْلَ اللهِ جَعَلَنِيَ اللهُ فِدَاءَكَ، الله دي مي تر تا قربان كړي يارسول الله! رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: عَلَيْكَ بِالْمَرْأَةِ يعني ښځه پټه كړه وايي ده په خپلو كالو باندي خپل مخ پټ كړ، نژدې سو او پر حضرت صفيه بنت حيي رضي الله عنها باندي يې پړونی راكش كړ يعني سر او مخ يې ورته پټ كړه، اُوښه يې ورته سمه كړه او دوی دواړه بيرته پر سواره سوه.

پداسي حساسو او اضطراري حالاتو كي هم رسول الله صلی الله عليه وسلم حجاب ته پاملرنه كول او د دې څخه له ورايه معلوميږي چي مخكي هم حضرت صفيه رضي الله عنها په حجاب كي وه.

مولوي نورالحق مظهري

https://chat.whatsapp.com/JYUzaGcwWR642f1eJi3lvn

د حجاب اړوند د شبهاتو جوابونه:(شپږمه شبهه)

د حجاب دښمنان ددې قاعدې څخه چي ځينو فقهاؤ ايښې ده: تُبَدَّلُ الأَحْكَامُ بِتَبَدُّلِ الزَّمَانِ. او يا: اَلعَادَةُ مُحَكِّمَةٌ. د خپلي فاسدي مدعی لپاره دليل نيسي ‌او وايي: احكام خو د زمانې په تغيير سره تغيير كوي او د خلګو عادت په مسائلو كي فيصله کوونکی دی‌ نو يو وخت چي حجاب وو هغه جدا زمانه وه او حجاب د هغه وخت د خلګو پر عادت باندي بناء وو اوس خو جدا او بله زمانه ده او عادت د خلګو هم تغيير كړی دی نوحجاب هم د هغې زمانې او هغه عادت سره ولاړی او ختم سو نور يې د وجوب او مهم والي خبره نده پاتي.

جواب:ددې خلګو په جواب كي بايد وويل سي: چي دغه قواعد پر ظاهر او ښكاره باندي مطلقا ندي بناء، ‌ځكه كه داسي سي نو ټوله شرعي احكام به د خلګو د عاداتو او اصطلاحاتو تابع وګرځي او چي په خلګو كي هر قسم عادتونه او اصطلاګاني پيدا كيږي؛ كه بدي وي او كه ښه نو شرعي احكام به د هغو تابع سي او دا خبره هيڅ مسلمان نه كوي او نه هم كېدلای سي ځكه اصطلاح او عرف هيڅ وخت پر شريعت باندي حاكم كېدلای نسي بلكي د دې پر عكس شريعت بايد پر اصطلاح او عرف باندي حاكم وي؛ نو د دغو قاعدو څخه هغه چا ته چي ورته قبولي دي غرض او هدف دا دی چي كوم شيان د خلګو عادات او اصطلاح جوړ سي هغه كي به لاندي څو حالات وي:

1. يا به داسي وي چي د خلګو هغه عادت او اصطلاح په خپله شرعي حكم وي؛ هغه داسي چي شريعت د دوی لپاره موجود كړی وي او يا به داسي وي چي هغه عادت په دوی كي موجود وو كله چي شريعت راغلی دی هغه عادت يې پر خپل حال باندي پرې ايښی دی، هغه ته يې دعوت وركړی او نور يې هم ټينګ كړی دی لكه د لمانځه لپاره د نجاست او بې اودستيا څخه ځان پاك ساتل‌ همدا راز په لمانځه كي د عورت پټول‌ او لكه د بېګانه خلګو څخه د ښځو حجاب كول او لكه قصاص، حدود او داسي نور مسائل؛ ‌دا ټوله هغه احكام دي چي د مسلمانانو عادات هم بلل كيږي او په نفس وخت كي شرعي احكام هم دي چي كول يې اړين دی او ثواب لري او نه كول يې منع دی او عذاب لري. 

اوس نو فرق نه لري كه هغه احكام مخكي تر اسلام د خلګو عادت وو لكه: حكم د قسامې، ‌ديت او پر بيت الله باندي طواف كول او كه يې عادت نه وو بلكي د اسلام په راتګ سره د هغو پيدايښت سوی وي لكه احكام د اوداسه، ‌لمانځه، زكات او داسي نور.

دغه قسم عادات او اصطلاګاني  هيڅ قسم تغيير او تبديل نه قبلوي، هر څومره چي په زمانې كي تغيير راسي دوی به پر خپل حال باندي پاته وي، ځكه چي دوی خو شرعي احكام دي په هغو شرعي دلائلو ثابت دي كوم چي تر قيامته به پر خپل ثبوت باندي پاته وي،‌ او دغه قسم عادات په پورته قواعدو كي ندي داخل.

يعني دغه قسم عادات او شرعي احكام په بدلېدلو او تېرېدلو سره د زمانې تغيير نه كوي او نه هم هغو كي د خلګو د عاداتو او اصطلاګانو پر بنسټ حكم كيږي‌ بلكي تر قيامته پوري يې هغه حكم وي كوم چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم د زمانې څخه بيا تر اوسه پوري يې لري.

2. او يا به د خلګو عادات او اصطلاګاني داسي وي چي خپله به شرعي حكم نه وي بلكي شرعي حكم به په هغو پوري تعلق نيولی وي؛ يعني شرعي حكم پر هغو باندي بناء كيږي داسي چي كه هغه عرف وي نو شرعي حكم به هم ورسره وي او كه نه وي نو شرعي حكم به هم ورسره نه وي.

لكه د خلګو په خبرو كي تعبيرونه، خطابونه او ژبني ادبيات‌ چي هره ټولنه په هر وخت كي ځان ته ځانګړي تعبيرونه، خطابونه او ادبيات لري ‌چي په هغه وخت كي ورباندي شرعي احكام مرتب كيږي؛ ‌لكه زموږ فقهاء چي وايي: د طلاقونو ډولونه، نذرونه او قسمونه د خلګو پر عرف او اصطلاح باندي بناء دي هدف يې دغه دی چي هره ټولنه ځان ته خاص الفاظ لري چي د خاصو مقاصدو لپاره كاريږي، كه يوه خبره په يوې ټولني كي د طلاق لفظ وي په بلي ټولني كي به شايد نه وي، همدا راز كه په يوې ټولني كي يو لفظ د نذر وي شايد په بلي ټولني كي بيا دغه لفظ د نذر لپاره نه وي نو چي په كومي ټولني كي د هر شي لپاره وي حكم به يې هم د هماغه شي لپاره وي او كه نه وي نو بيا حكم به يې هم د هماغه شي لپاره نه وي او دېته ورته نور مسایل.

همدا راز هغه كارونه چي هره ټولنه يې په خپلو كاري او عملي آدابو كي درانه او يا سپك بولي د هغو د دروند والي او سپك والي حكم په عرف او اصطلاح پوري اړه لري؛ همدا راز د بلوغ، ‌حيض او نفاس ځيني مسائل چي د خلګو تر عاداتو پوري تعلق لري هغه د دوی تر عادت او اصطلاح پوري ارتباط لري.

دغه دويم قسم عادات خپله شرعي احكام نه دي بلكي شرعي احكام په دوی پوري تعلق نيسي؛ مثلا بلوغ چي يو د هغه شيانو څخه دی چي شرعي احكام تر هغه پوري تعلق نيسي خپله شرعي حكم نه دی او بناء پر عاداتو د خلګو تغيير كوي په دې خاطر دی چي د هغه د معلومېدلو لپاره ځيني نښي او علامې ايښودل سويدي چي په مختلفو عمرونوكي په انسانانو كي ښكاره كيږي او په ليدلو يې انسان ته بالغ ويل كيږي. همدا رازپه مدې كي يې د كلنو په اعتبار اختلاف دی چي په حنفي او شافعي فقه كي بناء پر راجح قول 15 كاله دی چي د عبدالله ابن عمر رضي الله عنه رأيه هم همدغه ده او په مالكي مذهب كي 18 كاله دی لكه د عبدالله ابن عباس رضي الله عنه رأيه چي هم همدغه ده.

 او په بلوغ پوري  ډيری شرعي احكام تعلق نيسي‌ لكه د عباداتو وجوب، د تعبيراتو اعتبار او داسي نور، نو كله چي يو څوك بلوغ ته ورسيږي دی اهل د مكلفيت سو نو ټول هغه شيان ورباندي لازميږي كوم چي پر نورو بالغينو باندي د دوی د بلوغ په سبب لازميږي.

خلاصه د خبري دا ده چي د عادت پر بنسټ حكم كېدل او يا هم د زمانې په تېرېدلو باندي د حكم بدلېدل په هغه شيانو كي كيږي چي هغه خپله شرعي احكام نه وي خو حجاب خپله شرعي حكم دی او په صريح نص باندي ثابت دی او په نص باندي ثابت شيان هيڅ وخت او په هيڅه زمانه كي تغيير او تبديل نه قبلوي.

نو په پورته قاعدو باندي د دغو خلګو استدلال سل په سلوكي فاسد دی مسلمانان بايد هيڅ پاملرنه ورته ونكړي.

مولوي نورالحق مظهري

د غزې مسلمانان لا هم په وينو کي لامبي:

اسرائيل علني جنايت کوي او امريکا یې علني ملاتړ کوي، د ملګرو ملتونو په امنيت شورا کي د ټولو غړو پر خلاف امريکا په غزه کي د اوربند مخالفت کوي او پر غزې د اسرائيلو د بريدونو پر دوام ټينګار کوي.

کوم دي هغه د بشر حقوق؟ کوم دي هغه بشرپالنه او انسان ساتنه؟ ممکن اوس هم په نړۍ کي داسي سرټمبه انسانان شتون ولري چي د دوی سره د بشر په نامه دروغجن شعارونه بدرګه کوي او مسلمانانو ته د ترهګرو نسبت کوي!

د امريکا او امریکا پلوو انسانانو څخه خو هيڅ ګيله نسته ځکه دوی په نړۍ کي د ظلم، خونخوارۍ، بربريت، وحشت او انسان وژني ريکارډ مات کړی دی او بېله ځانه د نورو انسانانو بربادي او تباهي د دوی طبيعت او لومړنی هدف دی ګيله مو د هغو اسلامي هيوادونو څخه ده چي لا هم د غفلت او ټمبلۍ په خوب کي ويده دي او يا هم د خپلو غربي بادارانو لپاره د غزې پر حالت چوپ پاته دي.

د بې غیرتيو په تاريخ کي داسي بې غيرته انسانان ممکن تر اوسه نه وي پيدا سوي چي مسلمانان وړونه او خويندي يې د غاصبو اسرائیلو لخوا د امريکا په مستقيمه مرسته او ملاتړ په وينو لامبول کيږي خو دوی لا هم د امريکا او اسرائيلو سره ديپلوماتيکي، سياسي او تجاري اړيکي ساتي او د خپلو مسلمانانو وړونو او خويندو د خلاصون لپاره هيڅ ممکن کار ته لاس نه اچوي.

يا الله د مسلمانانو په نامه ستا بنده ګان د غزې د مسلمانانو د خلاصون او ملاتړ څخه عاجز دي يا الله ته يې د غيب څخه مرسته وکړې او ته يې د اسرائيلو په وړاندي بريالي او کامياب کړې.

مولوي نورالحق مظهري

شهرت طلبي او د هغې سزا:

ژباړۀ: رسو الله صلی الله علیه وسلم وفرمايل: هر څوک چي خپل نوم خلګو ته واوروي الله تعالی به يې د قيامت په ورځ نوم په خلګو واوروي او څوک چي ځان خلګو ته ښکاره کړي الله تعالی به يې د قيامت په ورځ خلګو ته ښکاره کړي.

توضيح: يعني څوک چي په خلګو کي د ځان مشهوره کول غواړي او خپل ږغ او نوم د شهرت لپاره په خلګو کي نشر کوي نو الله تعالی به د قيامت په ورځ دی رسوا کړي او د ده نوم به د قيامت په ورځ خلګو ته واوروي تر څو ټول خلګ پدې باندي پوه سي چي دغه سړی په دنيا کي شهرت طلب وو او څوک چي په دنيا کي خپل ځان او خپل اعمال په خلګو کي ښکاره کوي او د ريا لپاره کارونه کوي الله تعالی به يې د قيامت په ورځ خلګو ته ښکاره کړي او ټولو ته به دده ريا کاري معلومه سي.

د دې حديث په توضيح کي علامه خطابي رحمه الله ليکلي:من عمل عملًا على غير إخلاص وإنما يريد أن يراه الناس ويسمعوه جوزي على ذلك بأن يشهره الله ويفضحه ويظهر ما كان يبطنه. أهـ. 

يعني څوک چي بېله اخلاصه يو کار وکړي، د ده مقصد او اراده دا وي چي خلګ يې وويني او واوري نو الله تعالی به پر دې کار باندي د ته داسي جزاء ورکړي چي په آخرت کي به يې مشهوره او رسوا کړي او ټوله هغه شيان چي ده د خلګو څخه پټول هغه به ښکاره کړي.

قَالَ النَّبِيُّ صى الله عليه وسلم : مَنْ سَمَّعَ سَمَّعَ اللَّهُ بِهِ ، وَمَنْ يُرَائِي يُرَائِي اللَّهُ بِهِ.[صحیح البخاری ۶۴۹۹]

الله پاک دي مو د شهرت طلبۍ او رياکارۍ څخه وساتي.

مولوي نورالحق مظهري