په داسی وخت کې چې په نړۍ کې د اسلام سیاسی نظام هیڅ شتون نه درلودی او په افغانستان کې د روسیانو د ماتی وروسته خودسریو او پاټک سالارۍ ټول هیواد په سر اخیستی وو د روسانو په مقابل کې د جهادی بهیر یو تن مجاهد او د مبارزینو د کاروان ګډونوال د ظلم، فساد او لنډغرۍ په وړاندی را پورته سو او په جهادی مبارزه یې د هیواد ډېره برخه د ښایسته اسلامی نظام په عدل ښایسته کړه او محمد شریعت یې د قانون په صفت په هیواد کې نافذ کړ؛ هغه کس ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله وو، نوموړی داسی مشر وو
چې په هيواد كې يې په خپلي واكمنۍ كې داسي شرعي نظام راويست چې د اسلامي خلافت د سقوط را پدې خوا يې نمونه نه وه لیدل سوې؛
داسي مشر وو چې نړۍ ته يې د هغه خلکو طاقت او توان وښود چې خلکو ورسره باچاهي بده ګڼل بلكې د هغوی وظيفه يې تنها: د ماشوم په غوږ كې آذان، په جوماتونو كې امامت، د مړو پرېول او داسی نور شیان بلل؛
داسی مشر وو چې ټوله قومندانان يې د اخلاقو، اخلاص او ساده سيرت څخه متأثر شوي وه او يوه ذره يې ورڅخه بغاوت نه كوی؛
داسی مشر وو چې هر چا يوځلي ليدلی وای ټوله عمر يې تعريف كوی، او په تنها ليدلو يې تر تأثير لاندي راتلی؛
داسي مشر وو چې د نړۍ ټوله رښتيني مجاهدين يې اتل، قهرمان او عمر ثالث بولي؛
داسي مشر وو چې د فرمان چلېدلو ته يې نه د فيلم اړتيا وه، نه د تصوير اړتيا وه او نه هم د ږغ بلکې په ليكلو پيغامونو او نامه يې فرمان چلېدی.
داسي مشر وو چې د يوه مسلمان مجاهد لپاره يې درست حكومت له لاسه وركړ خو د كفر غلامي يې قبوله نه كړه او د اسلام د هيبت او وقار شمله يې ټيټه نه كړه؛
داسي مشر وو چې كله امريكا ورڅخه د اسامه د ورسپارلو غوښتنه كوي دی د ځينو خلکو سره مشوره كوي څوك ورته وايي: د اسامه سپارل ضرر قليل دی او زموږ د اسلامي نظام پاتېدل منفعت كثير دی د ډېر منفعت لپاره سړی لږ ضرر ګالي؛ دی ورته وايي: ډېر منفعت د اسلام د هيبت او وقار ساتل دي، د اسلام د حريت او ايماني عزم ښكاره كول دي او كافر ته نه تسليميدل دي او لږ ضرر زما د حكومت له لاسه وركول دي؛ زه خپل حكومت له لاسه وركوم خو د اسلام وقار او عزت نه كښته كوم؛ هيڅ كله به اسامه امريكايانو ته تسليم نه كړم؛
داسي مشر وو چې په يوه فرمان يې په ټول هيواد كې مطلقا د نشه ايزو توكو كرل عملي بند كړه؛
داسي مشر وو چې له دنيا ولاړی خو نه يې شخصي ښارګوټي پرېښودل نه يې لويي بنګلې او ساختمانونه پرېښودل؛
داسي مشر وو چې كله به د خپلو ملګرو سره پر لاره روان وو د چا په فكر كې به نه راتله چې دغه به مشر وي؛
داسي مشر وو چې د يوې خاوريني جونګړي څخه يې د داسي حركت قيادت كوی چې د 47 متكبرو هيوادونو سره يې مقابله كول؛
داسي مشر وو چې نه يې مال ډېر وو نه يې نفر ډېر وه او نه يې هم ځمكه ډېره وه په خپل قوي ايمان او اوسپنيز عزم يې ځان د هر شي څخه مستغني كړی وو او د نړۍ تر ټولو لوی زبرځواك يې په همدغه ايماني قوت او الهي نصرت باندي مات كړ؛
داسي مشر وو چې په خپلي واكمنۍ كي يې داسي امنيت راوستلی وو چې په بازارونو كې به د لمانځه پر وخت د دوكانونو دروازې خلاصي وې يوه سورې ستن به هم نه غلا كېدل؛
او داسي مشر وو چې د هر چا سره يې موافقت او مخالفت يواځي د الله تعالی د دين لپاره وو.
الله تعالی دي قبر د جنت باغچه وګرځوي او د ده مجاهدينو ته دي الله تعالی د ده پر قدم باندي د تللو توفيق وركړي.
په رښتيا دغسي پوره انسان ته وايي رښتينی مشر؛ الله پاك دي ورته جنت الفردوس وركړي.
مولوي نورالحق مظهري
د ديني علومو مدرس، څېړونکی او آزاد ليکوال
۱۴۰۳/۰۱/۲۹
فکري اصلاح/داسي فکر مکوه:
۱ ـ داسي فکر مکوه چې هر شی چې ته یې صحي بولې هغه به خاماخا صحي وي؛ ځکه یو خو ته معصوم نه یې بل که ستا هر فکر صحي شي نو د هر چا هر فکر صحي دی بیا نو غلط او خطأ نشي موجودېدلای سره د دې چې د خطأ او غلط وجود حق دی.
۲ ـ داسي فکر مکوه چې کوم حیثیت چې ته يې په خپل قوم او وطن کې لرې هغه به په ټولو قومونو او وطنونو کې لرې؛ ځکه ستا قوم به د قومیت په خاطر او وطنداران به دې د وطندارۍ په خاطر عزت کوي او دا دواړه تړونونه ته د نورو خلکو سره نه لرې.
۳ ـ داسي فکر مکوه چې ته په يوې ټولني کې په علمیت باندي مشهوره یې نو په ټولي نړۍ کې به ته په علميت باندي مشهوره کیږې او په نړیواله سطحه به ستا کلیوال حیثیت منل کیږي؛ ځکه نړیوال شهرت نړیوال ظرفیت غواړي او هغه په هر چا کې نشته.
۴ ـ داسي فکر مکوه چې ستا هره خبره بايد نور خلک ومني او يا په هر شي کې بايد نور خلک ستا سره مشوره وکړي؛ ځکه ستا خبره خو قرآن او حدیث نه دی چې په منلو یې نور انسانان مجبور وي او نه هم هر څوک په تا باور کوي چې ستا سره مشوره وکړي.
۵ ـ داسي فکر مکوه چې کله ته په يو نظام کې وظیفه لرې نو ستا هر کار دي په هره برخه کې د نظام په نماينده ګۍ وي او تا ته دي دا حق وي چې خپل هر کار نظام ته منسوب کړې؛ ځکه نظام د پاشل شوو فکرونو څخه نه دی جوړ، همداسي نظام یواځې ستا پر فکر او ستا پر عمل باندي نه دی ولاړ بلکې په نظام کې ستا په څېر په سلهاوو خلک سته نو که هر یو ستا غوندي دعوه وکړي بیا خو نو د یوه نظام څخه په سلهاوو نظامونه جوړيږي.
۶ ـ داسي فکر مکوه چې دين او مذهب د یوه ښار او یوه کلي لپاره راغلي تر څو نور ښارونه او کلي ستا د ښار او کلي په مذهب شي؛ بلکې دین او مذهب د عقیدې او عمل نوم دی په هر ځای او هر کس کې موجودېدلای سي.
۷ ـ داسي فکر مکوه چې دين او مذهب ته ستا لخوا جوړ شوي شعارونه بايد ټول خلک ومني؛ ځکه ستا لخوا جوړ شوي شیان د دین او مذهب شعایر نه دي بلکې ستا تفردات دي، منل او نه منل یې یواځي ستا کار دی نور خلک یې په منلو باندي نه دي مکلف.
۸ ـ داسي فکر مکوه چې د یو شخص د کاري ظرفیت او استعداد په تشخیص کې ته حتما پر حق یې او نور خلک هم باید د هغه شخص په اړه ستا خبره ومني؛ ځکه دا ستا خپل شخصي فکر او انفرادي استنباط دی ممکن ته پکې خطاوتلی وسې.
۹ ـ داسي فکر مکوه چې ته به هميشه پر یو حالت يې او تغيير به ستا په حالت کې نه راځي؛ ځکه ته انسان يې او هر انسان محل د حوادثو دی له همدې امله خپل پخوانی حالت مه هېروه، په اوسني حالت سل په سلو باور مکوه او را روان حالت پر پخواني او اوسني حالت مه قياسوه؛ د هري زمانې پر ښه حالت شکر آداء کړه او د تکبر څخه ځان وساته او د هر بد حالت په وخت کې مه نا اميده کېږه او زغم له لاسه مه ورکوه.
۱۰ ـ داسي فکر مکوه چې ستا مرموز منفي کارونه به د تل لپاره پټ پاتيږي او هيڅوک به نه په خبريږي؛ ځکه دا د الله تعالی عادت دی چې باطل ته لږ وخت ورکوي خو وروسته يې بيا د رسوايۍ ميدان ته را باسي.
۱۱ ـ داسي فکر مکوه چې ستا په مقابل کې هره چوپتيا ستا تأييدی او احترام دی؛ ممکن ځيني خلک ستا د شر څخه د ځان ساتني لپاره ستا مخي ته چوپ پاتیږي او يا ممکن ستا خبره د جواب ورکولو ارزښت ونلري.
مولوي نورالحق مظهري
۲ ـ داسي فکر مکوه چې کوم حیثیت چې ته يې په خپل قوم او وطن کې لرې هغه به په ټولو قومونو او وطنونو کې لرې؛ ځکه ستا قوم به د قومیت په خاطر او وطنداران به دې د وطندارۍ په خاطر عزت کوي او دا دواړه تړونونه ته د نورو خلکو سره نه لرې.
۳ ـ داسي فکر مکوه چې ته په يوې ټولني کې په علمیت باندي مشهوره یې نو په ټولي نړۍ کې به ته په علميت باندي مشهوره کیږې او په نړیواله سطحه به ستا کلیوال حیثیت منل کیږي؛ ځکه نړیوال شهرت نړیوال ظرفیت غواړي او هغه په هر چا کې نشته.
۴ ـ داسي فکر مکوه چې ستا هره خبره بايد نور خلک ومني او يا په هر شي کې بايد نور خلک ستا سره مشوره وکړي؛ ځکه ستا خبره خو قرآن او حدیث نه دی چې په منلو یې نور انسانان مجبور وي او نه هم هر څوک په تا باور کوي چې ستا سره مشوره وکړي.
۵ ـ داسي فکر مکوه چې کله ته په يو نظام کې وظیفه لرې نو ستا هر کار دي په هره برخه کې د نظام په نماينده ګۍ وي او تا ته دي دا حق وي چې خپل هر کار نظام ته منسوب کړې؛ ځکه نظام د پاشل شوو فکرونو څخه نه دی جوړ، همداسي نظام یواځې ستا پر فکر او ستا پر عمل باندي نه دی ولاړ بلکې په نظام کې ستا په څېر په سلهاوو خلک سته نو که هر یو ستا غوندي دعوه وکړي بیا خو نو د یوه نظام څخه په سلهاوو نظامونه جوړيږي.
۶ ـ داسي فکر مکوه چې دين او مذهب د یوه ښار او یوه کلي لپاره راغلي تر څو نور ښارونه او کلي ستا د ښار او کلي په مذهب شي؛ بلکې دین او مذهب د عقیدې او عمل نوم دی په هر ځای او هر کس کې موجودېدلای سي.
۷ ـ داسي فکر مکوه چې دين او مذهب ته ستا لخوا جوړ شوي شعارونه بايد ټول خلک ومني؛ ځکه ستا لخوا جوړ شوي شیان د دین او مذهب شعایر نه دي بلکې ستا تفردات دي، منل او نه منل یې یواځي ستا کار دی نور خلک یې په منلو باندي نه دي مکلف.
۸ ـ داسي فکر مکوه چې د یو شخص د کاري ظرفیت او استعداد په تشخیص کې ته حتما پر حق یې او نور خلک هم باید د هغه شخص په اړه ستا خبره ومني؛ ځکه دا ستا خپل شخصي فکر او انفرادي استنباط دی ممکن ته پکې خطاوتلی وسې.
۹ ـ داسي فکر مکوه چې ته به هميشه پر یو حالت يې او تغيير به ستا په حالت کې نه راځي؛ ځکه ته انسان يې او هر انسان محل د حوادثو دی له همدې امله خپل پخوانی حالت مه هېروه، په اوسني حالت سل په سلو باور مکوه او را روان حالت پر پخواني او اوسني حالت مه قياسوه؛ د هري زمانې پر ښه حالت شکر آداء کړه او د تکبر څخه ځان وساته او د هر بد حالت په وخت کې مه نا اميده کېږه او زغم له لاسه مه ورکوه.
۱۰ ـ داسي فکر مکوه چې ستا مرموز منفي کارونه به د تل لپاره پټ پاتيږي او هيڅوک به نه په خبريږي؛ ځکه دا د الله تعالی عادت دی چې باطل ته لږ وخت ورکوي خو وروسته يې بيا د رسوايۍ ميدان ته را باسي.
۱۱ ـ داسي فکر مکوه چې ستا په مقابل کې هره چوپتيا ستا تأييدی او احترام دی؛ ممکن ځيني خلک ستا د شر څخه د ځان ساتني لپاره ستا مخي ته چوپ پاتیږي او يا ممکن ستا خبره د جواب ورکولو ارزښت ونلري.
مولوي نورالحق مظهري
فرهنګي مبارز ته د فرهنګي مبارزې ګټي:
فرهنګي مبارزه وروره! په دې خاطر چې د اسلام او اسلامي نظام لپاره ستا مبارزه د الله تعالی لوري ته دعوت او د دين دفاع ده نو که ته خپل نيت سم کړې او په پوره اخلاص د ښو اخلاقو په چوکاټ کې خپله مبارزه پر مخ يوسې ستا مبارزه به ارومرو مثبته نتيجه ورکړي او لاندي ګټي او فايدې به ورباندي مرتبي سي:
۱ – د الله تعالی لوري ته په دعوت باندي د مسلمان په ايمان کې قوت راځي او د لا هدايت سبب يې جوړيږي.
۲ – د الله تعالی لوري ته په دعوت داسي لويي مزدورۍ د انسان په برخه کيږي چې د مړيني وروسته يې هم ثواب ورته رسيږي.
۳ – د الله تعالی لوري ته په دعوت انسان ته د زړه سکون او اطمينان حاصليږي او ورځ تر بلي يې پرمختګ په برخه کيږي.
۴ – د الله تعالی لوري ته په دعوت د انسان په علم او پوهه کې ډېروالی راځي آن تر دې چې په دعوت او مبارزه کې يې نوښتونه په برخه کيږي.
۵ – د الله تعالی لوري ته دعوت د ستري بريا او کاميابۍ سبب دی چې هر مسلمان يې په هره زمانه کې غوښتونکی دی.
۶ – د الله تعالی لوري ته په دعوت پر انسان د الله تعالی رحمتونه نازليږي او ډېر توفيقات يې په برخه کيږي.
۷ – د الله تعالی لوري ته په دعوت اسلامي امت ته اسباب د نصرت په لاس ورځي او پر خپلو دښمنانو د بريا فرصتونه ورته برابريږي.
۸ – د الله تعالی لوري ته دعوت د هغو اسبابو څخه دی چې په درلودلو يې اسلامي امت په غوروالي او خيريت متصف سوی او د دې امت لپاره ممتاز صفت ګرځېدلی دی.
۹ – د الله تعالی لوري ته دعوت د ټولو خبرو غوره خبره ده ځکه نو کوونکي ته يې الله تعالی تر بل هر چا ډېر ثوابونه او لوړي مرتبې ورکوي.
۱۰ – د الله تعالی لوري ته دعوت د انبياؤ او پيغمبرانو دنده ده او د هغوی وروسته د رسول الله صلی الله علیه وسلم په امت کې د علماء کرامو وظيفه ده.
۱۱ – د الله تعالی لوري ته په دعوت په کفارو کې اسلام او په مسلمانانو کې تقوی خپريږي چې په نتيجه کې اسلام او تقوی ته خلک راځي او د کفر او فسق څخه خلک وځي چې دا کار خپله دعوت کوونکي ته لويه بريا ده.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۳/۰۱/۲۳
دا کوم ښار او څنګه ځای دی؟
دا نه کوم غټ هيواد دی او نه هم کوم لوی ښار دی؛ بلکي يوه کوچنۍ ټوټه د مځکي ده چې د ټولي کفري نړۍ په وړاندي يې قدعلم کړی او د خپل دين، اسلام او خاوري څخه په دفاع کې د امريکا، بریتانیا، فرانس او اسرائيلو په مقابل کې په ډېري ميړاني سره جنګيږي.
دا د غزې کوچنی ښارګوټی دی چې د اسلامي نړۍ د بې غیرتۍ په سبب د فلسطين ستر هيواد څخه يواځي همدغه د مسلمانانو په واک پاتي دی نور خو ټول فلسطين تقريبا اسرائيلو اشغال کړی دی.
د غزې د ښارګوټي طول/اوږدوالی ۴۱ کیلومتره دی او عرض/بر يې د ۶ څخه تر ۱۲ کيلومتره پوري دی چې ټوله مځکه يې ۳۶۰ کيلومتر مربع کيږي او د حماس مجاهدينو په واک کې ده.
دا به د نړۍ په تاريخ کې ممکن ډېره نادره وي چې دومره کوچنۍ جغرافيه دي ۷ میاشتي پر له پسې د نړۍ د لویو کفري زبرځواکونو سره په ميړانه وجنګیږي؛ دا که د الله تعالی نصرت او د جهاد برکت نه وي د یوې ورځي لپاره د داسي ناانډوله جګړې وړاندوينه نسي کېدلای.
خو افسوس د مسلمانانو پر حال چې په ټولو د خپل دغسي مبارک کور ساتنه نسي کولای بلکې د غاصبو اسرائیلو او د هغوی د کلکو ملاتړو يعني غربي کفارو په وړاندي تونده خبره لا نسي کولای او تر دې لا د شرم خبره دا ده چې ځيني اسلامي هيوادونه اوس لا هم د اسرائیلو سره امنيتي، ديپلواتيکي او سوداګريزي اړيکي ساتي او د اسرائيلو سره د امريکانو نظامي مرستي د دوی پر پوله اسرائيلو ته رسیږي او تر دې لا د بې غيرتۍ خبره دا ده چې ځيني بې غيرته اسلامي هيوادونه اوس لا هم اسرائیلو ته د الووتکو تېل او وسلې ورکوي.
د رسول الله صلی الله علیه وسلم د وړاندويني سره سم نن مسلمانان داسي دي لکه د اوبو زګ چې هيڅ شی ندی په جوړ او هيڅ اعتبار نه لري.
مولوي نورالحق مظهري
په تاريخ کې درواغجن او مکار قوم:
په تاريخ کې تر یهودانو درواغجن او چمبازه خلک نسته د فلسطيني مجاهدینو په اړه به يې تل ويل: چې د دوی د مشرانو اولادونه د غزې څخه بهر په نورو هيوادونو کې اوسيږي او هوسی ژوند لري؛ دا خبري يې کولې تر څو د عامو مسلمانانو ذهنیتونه د مجاهدينو په اړه خراب کړي او خلک پر مجاهدينو بدګمانه کړي خو په غزه کې د اسماعيل هنية د درو زامنو او لمسيانو شهادت دا وښودله چې يهودان لا هم په نړۍ کې تر ټولو درواغجن، مکار او چمبازه قوم دي چې هميشه د اسلامي نظامونو، مجاهدينو او مسلمانانو پر ضد تبليغات کوي لکه د رسول الله صلی الله عليه وسلم په وخت کې يې چې کول.
يهود هغه بدبخته قوم دی چې د ځينو روایاتو پر بنسټ يې په يوه ورځ کې ۱۲۰ انبياء په شهادت ورسول.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۳/۰۱/۲۱
د اختر فلسفه، ارزښت ، آداب او لمانځل:
ليکوال: مولوي نورالحق مظهري
د اختر د ورځي فلسفه:
د اختر ورځ هغه ورځ ده چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د مسلمانانو لپاره د خوشالۍ او خوشبختۍ ورځ نومولې ده لکه څنګه چې د ابو داود شريف په حديث کې راځي: کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم مدينې منورې ته راغی خلګو دوې ورځي چې ورځ د نوروز او اوله ورځ د ميزان وه په اختريزو ځانګړيو مراسمو باندي لمانځلې رسول الله صلی الله عليه وسلم پوښتنه وکړه چې دا کومي ورځي دي چې تاسو يې لمانځی؟ هغوی وويل: موږ په جاهليت کې لمانځلې نو اوس يې هم لمانځو.
رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وفرمايل: الله پاک تاسو ته د دغو ورځو په بدل کې تر هغو غوره دوې نوري ورځي درکړيدي چې تاسو يې د ځان لپاره اختر ونيسی او په اختريزو مراسمو باندي يې و لمانځئ چې ورځ د کوچني او ورځ د لوی اختر ده.
نو له هماغه ورځي څخه په اسلام کې د اخترونو په صفت همدغه دوې ورځي پېژندل کېږي او په اختريزو مراسمو يې لمانځل مسلمان ته روا کېږي نوري ورځي چې ځيني نور خلګ ورته اختر وايي او په اختريزو مراسمو يې لمانځي په اسلام کې کوم ثبوت او ارزښت نه لري او مسلمان يې بايد د لمانځلو څخه په کلکه ډډه وکړي په خاصه توګه د نوروز غوندي د کفارو عقیدوي ورځ چې مسلمان ته يې په هيڅ صورت لمانځل ندی روا.
په خلاف د هغو خلګو چې عقيدې يې ضعيفي وي، د اسلام د دين په کامله کېدلو يې سر نه خلاصيږي او د ژوند په ټولو برخو کې د اسلام د دين بسيا او خود کفايي ورته نه معلوميږي دوی هغه ورځي لمانځي کومي چې په اسلام کې نه تنها دا چې ثبوت نه لري بلکې د ځينو د لمانځلو څخه خو صراحتا ممانعت راغلی وي او اسلام و هيڅ مسلمان ته د دې اجازه نه ورکوي چې هغه ورځي دي په ځانګړيو اختريزو مراسمو باندي و لمانځي آن تر دې چې د دې اجازه لا هم نسته چې د اختر په نامه يې ونوموي.
همدا راز اختر د دې لپاره مشروع سوی دی چې مسلمانانو ته د روژې د تېرېدلو وروسته الله پاک طبعی او معنوي خوشالي ورکړي، ځکه چې په روژه کې مسلمان په نه خوړلو، نه څښلو او شهوت نه پوره کولو باندي مقید وو چې د اختر په راتګ سره دغه قید ورڅخه پورته کیږي، او همداسي اختر وروسته تر هغه راځي چې مسلمانانو یوه میاشت پوره د الله پاک د امر اطاعت کړی دی چې حیثیت د کار لري او دا معلومه خبره ده چې کارګر ته چې د کار وروسته مزدوري ورکوي دا د هغه لپاره ځای د خوشالۍ دی.
ودې حکمت ته په لاندی حدیث سره اشاره سوېده: إِنَّ لِكُلِّ قَوْمٍ عِيدًا وَهَذَا عِيدُنَا.[صحیح البخاری] یعنی د هر قوم لپاره اختر سته زموږ اختر دغه دی.
د اختر د ورځي ارزښت:
د اختر ورځ ډېر ارزښت لري په ځانګړې توګه د کوچني اختر ورځ چې مسلمانانو ته د الهي وجيبې څخه د فراغت وروسته د اجرت او مزدورۍ اخيستلو د ورځي حثيثيت لري لکه څنګه چې د شعب الايمان په حديث شريف راغلي دي: الله پاک د روژې مياشتي په هره شپه کې په زرهاو هغه خلګ د اور څخه آزادوي چې هغوی د اور لايق وه کله چې وروستۍ ورځ د رمضان سي الله پاک دومره انسانان د اور څخه آزادوي څومره يې چې د روژې د لومړۍ ورځي څخه بيا تر اوسه آزاد کړيدي.
کله چې د اختر سهار سي الله پاک هر ځای ته خپلي ملائکې ليږي، ملائکې د سړکانو او کوڅو پر سرو باندي دريږي او داسي آواز کوي: ای امته د رسول الله صلی الله عليه وسلم! را ووځئ او د خپل پروردګار لوري ته راسئ چې ستاسو د نيکو اعمالو ښه مزدوري درکوي او ستاسو ګناهونه در بخښي.
کله چې خلګ د عيدګاه لوري ته حرکت کوي الله پاک خپلو ملائکو ته وايي: جزا د هغه چا څشئ ده چې خپل ورکول سوی کار سم سر ته ورسوي؟ چې دا اشاره د روژې مبارکې مياشتي ته ده چې امت د رسول الله صلی الله عليه وسلم په دې مياشتي کې روژه نيولې ده.
ملائکې ورته وايي: ای الله! د داسي خلګو جزا دا ده چې مزدوري يې بايد ورکړل سي. الله جل جلاله فرمايي: ای ملائکو! تاسو ګواهان او شاهدان وسئ چې زه دوی ته د روژې او عباداتو د ثواب په بدل کې خپله خوشالي او بخښه ورکوم!.
او الله جل جلاله وفرمايي: ای زما بندګانو! نن ورځ تاسو زما څخه غوښتنه وکړئ! زما دي په خپل عزت او لويۍ سره قسم وي چې په دې ورځي کې تاسي د خپل آخرت په اړه يو شی نه غواړی مګر دا چې زه يې درکوم او تاسي د خپلي دنيا لپاره يو شی نه غواړی مګر دا چې زه يې ستاسي لپاره په نظر کې نيسم.
زما دي په خپلي لويۍ سره قسم وي تر هغه وخته پوري چې تاسي زما ذکر کوی زه به ګناهونه ستاسي څخه ليري کوم او زما دي قسم په خپلي لويۍ سره وي چې هيڅ وخت به تاسي نه رسو ا کوم.
کله چې د اختر لمونځ آداء سي او لمونځ کوونکې د خپلو کورونو پر لوري حرکت وکړي الله پاک ورته وايي: ولاړ سئ ما و تاسي ته بخښه کړې پداسي حال کې چې تاسي زما څخه خوشال ياست او زه ستاسي څخه خوشال يم.
د اختر د ورځي فلسفه:
د اختر ورځ هغه ورځ ده چې رسول الله صلی الله عليه وسلم د مسلمانانو لپاره د خوشالۍ او خوشبختۍ ورځ نومولې ده لکه څنګه چې د ابو داود شريف په حديث کې راځي: کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم مدينې منورې ته راغی خلګو دوې ورځي چې ورځ د نوروز او اوله ورځ د ميزان وه په اختريزو ځانګړيو مراسمو باندي لمانځلې رسول الله صلی الله عليه وسلم پوښتنه وکړه چې دا کومي ورځي دي چې تاسو يې لمانځی؟ هغوی وويل: موږ په جاهليت کې لمانځلې نو اوس يې هم لمانځو.
رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وفرمايل: الله پاک تاسو ته د دغو ورځو په بدل کې تر هغو غوره دوې نوري ورځي درکړيدي چې تاسو يې د ځان لپاره اختر ونيسی او په اختريزو مراسمو باندي يې و لمانځئ چې ورځ د کوچني او ورځ د لوی اختر ده.
نو له هماغه ورځي څخه په اسلام کې د اخترونو په صفت همدغه دوې ورځي پېژندل کېږي او په اختريزو مراسمو يې لمانځل مسلمان ته روا کېږي نوري ورځي چې ځيني نور خلګ ورته اختر وايي او په اختريزو مراسمو يې لمانځي په اسلام کې کوم ثبوت او ارزښت نه لري او مسلمان يې بايد د لمانځلو څخه په کلکه ډډه وکړي په خاصه توګه د نوروز غوندي د کفارو عقیدوي ورځ چې مسلمان ته يې په هيڅ صورت لمانځل ندی روا.
په خلاف د هغو خلګو چې عقيدې يې ضعيفي وي، د اسلام د دين په کامله کېدلو يې سر نه خلاصيږي او د ژوند په ټولو برخو کې د اسلام د دين بسيا او خود کفايي ورته نه معلوميږي دوی هغه ورځي لمانځي کومي چې په اسلام کې نه تنها دا چې ثبوت نه لري بلکې د ځينو د لمانځلو څخه خو صراحتا ممانعت راغلی وي او اسلام و هيڅ مسلمان ته د دې اجازه نه ورکوي چې هغه ورځي دي په ځانګړيو اختريزو مراسمو باندي و لمانځي آن تر دې چې د دې اجازه لا هم نسته چې د اختر په نامه يې ونوموي.
همدا راز اختر د دې لپاره مشروع سوی دی چې مسلمانانو ته د روژې د تېرېدلو وروسته الله پاک طبعی او معنوي خوشالي ورکړي، ځکه چې په روژه کې مسلمان په نه خوړلو، نه څښلو او شهوت نه پوره کولو باندي مقید وو چې د اختر په راتګ سره دغه قید ورڅخه پورته کیږي، او همداسي اختر وروسته تر هغه راځي چې مسلمانانو یوه میاشت پوره د الله پاک د امر اطاعت کړی دی چې حیثیت د کار لري او دا معلومه خبره ده چې کارګر ته چې د کار وروسته مزدوري ورکوي دا د هغه لپاره ځای د خوشالۍ دی.
ودې حکمت ته په لاندی حدیث سره اشاره سوېده: إِنَّ لِكُلِّ قَوْمٍ عِيدًا وَهَذَا عِيدُنَا.[صحیح البخاری] یعنی د هر قوم لپاره اختر سته زموږ اختر دغه دی.
د اختر د ورځي ارزښت:
د اختر ورځ ډېر ارزښت لري په ځانګړې توګه د کوچني اختر ورځ چې مسلمانانو ته د الهي وجيبې څخه د فراغت وروسته د اجرت او مزدورۍ اخيستلو د ورځي حثيثيت لري لکه څنګه چې د شعب الايمان په حديث شريف راغلي دي: الله پاک د روژې مياشتي په هره شپه کې په زرهاو هغه خلګ د اور څخه آزادوي چې هغوی د اور لايق وه کله چې وروستۍ ورځ د رمضان سي الله پاک دومره انسانان د اور څخه آزادوي څومره يې چې د روژې د لومړۍ ورځي څخه بيا تر اوسه آزاد کړيدي.
کله چې د اختر سهار سي الله پاک هر ځای ته خپلي ملائکې ليږي، ملائکې د سړکانو او کوڅو پر سرو باندي دريږي او داسي آواز کوي: ای امته د رسول الله صلی الله عليه وسلم! را ووځئ او د خپل پروردګار لوري ته راسئ چې ستاسو د نيکو اعمالو ښه مزدوري درکوي او ستاسو ګناهونه در بخښي.
کله چې خلګ د عيدګاه لوري ته حرکت کوي الله پاک خپلو ملائکو ته وايي: جزا د هغه چا څشئ ده چې خپل ورکول سوی کار سم سر ته ورسوي؟ چې دا اشاره د روژې مبارکې مياشتي ته ده چې امت د رسول الله صلی الله عليه وسلم په دې مياشتي کې روژه نيولې ده.
ملائکې ورته وايي: ای الله! د داسي خلګو جزا دا ده چې مزدوري يې بايد ورکړل سي. الله جل جلاله فرمايي: ای ملائکو! تاسو ګواهان او شاهدان وسئ چې زه دوی ته د روژې او عباداتو د ثواب په بدل کې خپله خوشالي او بخښه ورکوم!.
او الله جل جلاله وفرمايي: ای زما بندګانو! نن ورځ تاسو زما څخه غوښتنه وکړئ! زما دي په خپل عزت او لويۍ سره قسم وي چې په دې ورځي کې تاسي د خپل آخرت په اړه يو شی نه غواړی مګر دا چې زه يې درکوم او تاسي د خپلي دنيا لپاره يو شی نه غواړی مګر دا چې زه يې ستاسي لپاره په نظر کې نيسم.
زما دي په خپلي لويۍ سره قسم وي تر هغه وخته پوري چې تاسي زما ذکر کوی زه به ګناهونه ستاسي څخه ليري کوم او زما دي قسم په خپلي لويۍ سره وي چې هيڅ وخت به تاسي نه رسو ا کوم.
کله چې د اختر لمونځ آداء سي او لمونځ کوونکې د خپلو کورونو پر لوري حرکت وکړي الله پاک ورته وايي: ولاړ سئ ما و تاسي ته بخښه کړې پداسي حال کې چې تاسي زما څخه خوشال ياست او زه ستاسي څخه خوشال يم.
نو بايد هر مسلمان چې په دې ورځي کې په داسي ځای کې وي چې هلته د اختر لمونځ کېږي ځان و عيدګاه ته ورسوي او د اختر لمونځ آداء کړي تر څو د يادو فضايلو او ثوابونو څخه برخمن سي.
د منکراتو څخه د ځان ساتنه:
کله چې الله پاک پر انسان باندي خپل خاص رحمت وکړ او داسي ورځ يې ورکړه لکه ورځ د اختر نو د انسان لپاره هم دا لازمه ده چې د الله پاک شکر پر ځای کړي چې يقينا د شکر په آداء کولو باندي د انسان لپاره د الله پاک رحمتونه او نعمتونه ډيريږي لکه د آيت مفهوم چې همداسي دی: چې ای بندګانو که چېري تاسي زما شکر آداء کړ نو زه به خپل نعمتونه نور هم درباندي ډېر کړم او که مو کفران د نعمت وکړ بيا نو پوه سئ چې زما عذاب ډېر سخت دی.
د الله پاک د شکر آداء کول په لاندي شيانو باندي کولای سو:
• د اختر په ورځو کې بايد د اسراف څخه ځان وساتو، د شيرينۍ او ځينو خوراکې توکو په رانیولو او استعمالولوکې اعتدال مراعات کړو، که څوک د ځان او خپل کور لپاره شيريني رانيسي نو د بل مسکېن غم هم بايد ورسره وي، د دې پر ځای چې پر شيرينۍ او خوراکې شيانو ډېري روپۍ لګوي هغه دي و يو مسکېن ته ورکړي تر څو مسکېن هم ورڅخه خوشاله سي، الله پاک هم ورڅخه خوشاله سي او ځان د الله پاک د رحمت مستحق هم وګرځوي.
• د اختر په مبارکو ورځو کې بايد انسان ځان د بې فايدې او عبثو کارونو څخه وساتي لکه د سپيو، خروسانو، هګيو او نورو حيواناتو د جنګولو څخه، ځکه متقي انسان دا ندی چې نفلي عبادات ډېر کوي بلکې متقي او پرهيزگار انسان هغه دی چې د عباداتو د کولو تر څنګ د محرماتو څخه هم ځان ساتي.
• د اختر په ورځو کې دي د غيرشرعي او ناروا رواجونو څخه ځان وساتي، ځيني داسي مراسم سته چې نه تنها دا چې جايز ندي او فايده نه لري بلکې شرعا حرام او ناروا دي لکه د موسيقۍ محفل جوړول، د شراب څښلو او ورقو کولو مجلس جوړول او دېته ورته نور محافل چې ځيني د دين څخه ناخبره خلګ يې په دې مبارکو ورځو کې جوړوي.
همدا راز په دې ورځو کې ځيني خلګ فاتحه نيسي چې داکار هم شرعا نه دی روا ځکه دا ورځي د مصيبت لپاره نه بلکې د خوشالۍ لپاره دي.
• لکه په نورو ورځو کې چې مسلمان لمونځ په جماعت باندي کوي د اختر په ورځو کې هم بايد مسلمان لمونځ په جماعت باندي وکړي او په دې پلمه چې ورځ د اختر ده او زما مصروفیتونه ډېر دي د جماعت پرېښودل ورته نه روا کېږي.
• په ځينو سيموكې داسي رواج دی چې د اختر مخکې د هر چا مړی سوی وي هغه دغه اختر نه لمانځي، نوي کالي نه اغوندي، ځان نه پاکویي او هیڅ ډول اختریز مراسم نه ترسره کوي چې دا غلط کار او غلط رواج دی موږ باید د دې رواج څخه ځان وساتو.
• همداسي کور ته چې د اختر مخکې یې مړی سوی وي په ځینو ځایونو کې دکلي خلګ او امام ټوله په یووار د فاتحې لپاره ورځي سره د دې چې د هغه شرعي درې ورځی فاتحه خو مخکې خلاصه سوې وي دوی هم مخکی تسلیت ورکړی وي خو د اختر په ورځ بیا ورځي دا رواج هم هیڅ شرعي ثبوت نه لري او موږ باید ورڅخه ډډه وکړو ځکه شرعا تر درو ورځو اضافه مصیبت په اسلام کې نسته دا چې څو میاشتي یا هفتې وروسته څوک ورځي بیرته یې مصیبت را تازه کوي دا خپله یو غیر شرعي عمل دی.
د اختر د ورځي آداب:
د دې مبارکي ورځي د آدابو د پر ځای کولو لپاره بايد مسلمان مخکې تر دې چې د لمانځه لپاره عيدګاه ته ولاړ سي غسل وکړي، ښه کالي واغوندي، عطر وکاروي او مخکې تر آداء کولو د لمانځه سرسايه ورکړي.
په دې ورځي کې بايد مسلمان خپل اړ او ناداره ګاونډيان هېر نه کړي ځکه چې په دې ورځي کې نفلي صدقات ډېر ثواب لري.
کله چې عيدګاه ته ځي تکبيرونه دي نه هېروي، پر يوې لاري دي ولاړ سي او پر بلي لاري دي بيرته خپل کور ته راسي، په کوچني اختر کې دي مخکې تر تللو و عيدګاه ته څو دانې خرماوي وخوري او كه خورماوي نه وې بيا دی بل شی وخوری، خو هر شی چی د خوړلو لپاره ورته برابریږی ډېره ښه خبره دا ده چی په خپل کور کې یې وخوری.
د عیدګاه د لمانځه وروسته چې کله د خپل مسلمان ورور سره مخامخ کېږي د ځان او د خپل مسلمان ورور د عباداتو د قبوليت دعاء دي وکړي ځکه په صحابه وو کې دا رواج وو چې د اختر په ورځ به دوی سره مخامخ کېدل نو يو بل ته به يې ويل تقبل الله منا ومنکم صالح اعمالنا. يعني الله پاک دي زموږ او ستاسي نيک اعمال قبول کړي.
د رسول الله صلی الله عليه وسلم د لارښوونو پر اساس بايد هر مسلمان نور مسلمانان د خير کارونو ته تشويق کړي او د بدو کارونو څخه يې را وګرځوي.
اختر د چا لپاره دی؟
يو څوک د اختر په ورځ د حضرت علي رضي الله عنه کور ته ځي که ګوري چې مخ ته يې ارزان قيمته او عادي خواړه ايښي دي دا سړی ورته وايي: ای علي(رضي الله عنه) د اختر ورځ ده خو ته د ارزان قيمته خوړو څخه استفاده کوې؟ حضرت علي رضي الله عنه ورته فرمايي: «اعلم يا أخي أن العيد لمن قبل الله صومه وغفر ذنبه ... ثم قال له: اليوم لنا عيد وغدا لنا عيد وكل يوم لا نعص الله فيه فهو عندنا عيد».
د منکراتو څخه د ځان ساتنه:
کله چې الله پاک پر انسان باندي خپل خاص رحمت وکړ او داسي ورځ يې ورکړه لکه ورځ د اختر نو د انسان لپاره هم دا لازمه ده چې د الله پاک شکر پر ځای کړي چې يقينا د شکر په آداء کولو باندي د انسان لپاره د الله پاک رحمتونه او نعمتونه ډيريږي لکه د آيت مفهوم چې همداسي دی: چې ای بندګانو که چېري تاسي زما شکر آداء کړ نو زه به خپل نعمتونه نور هم درباندي ډېر کړم او که مو کفران د نعمت وکړ بيا نو پوه سئ چې زما عذاب ډېر سخت دی.
د الله پاک د شکر آداء کول په لاندي شيانو باندي کولای سو:
• د اختر په ورځو کې بايد د اسراف څخه ځان وساتو، د شيرينۍ او ځينو خوراکې توکو په رانیولو او استعمالولوکې اعتدال مراعات کړو، که څوک د ځان او خپل کور لپاره شيريني رانيسي نو د بل مسکېن غم هم بايد ورسره وي، د دې پر ځای چې پر شيرينۍ او خوراکې شيانو ډېري روپۍ لګوي هغه دي و يو مسکېن ته ورکړي تر څو مسکېن هم ورڅخه خوشاله سي، الله پاک هم ورڅخه خوشاله سي او ځان د الله پاک د رحمت مستحق هم وګرځوي.
• د اختر په مبارکو ورځو کې بايد انسان ځان د بې فايدې او عبثو کارونو څخه وساتي لکه د سپيو، خروسانو، هګيو او نورو حيواناتو د جنګولو څخه، ځکه متقي انسان دا ندی چې نفلي عبادات ډېر کوي بلکې متقي او پرهيزگار انسان هغه دی چې د عباداتو د کولو تر څنګ د محرماتو څخه هم ځان ساتي.
• د اختر په ورځو کې دي د غيرشرعي او ناروا رواجونو څخه ځان وساتي، ځيني داسي مراسم سته چې نه تنها دا چې جايز ندي او فايده نه لري بلکې شرعا حرام او ناروا دي لکه د موسيقۍ محفل جوړول، د شراب څښلو او ورقو کولو مجلس جوړول او دېته ورته نور محافل چې ځيني د دين څخه ناخبره خلګ يې په دې مبارکو ورځو کې جوړوي.
همدا راز په دې ورځو کې ځيني خلګ فاتحه نيسي چې داکار هم شرعا نه دی روا ځکه دا ورځي د مصيبت لپاره نه بلکې د خوشالۍ لپاره دي.
• لکه په نورو ورځو کې چې مسلمان لمونځ په جماعت باندي کوي د اختر په ورځو کې هم بايد مسلمان لمونځ په جماعت باندي وکړي او په دې پلمه چې ورځ د اختر ده او زما مصروفیتونه ډېر دي د جماعت پرېښودل ورته نه روا کېږي.
• په ځينو سيموكې داسي رواج دی چې د اختر مخکې د هر چا مړی سوی وي هغه دغه اختر نه لمانځي، نوي کالي نه اغوندي، ځان نه پاکویي او هیڅ ډول اختریز مراسم نه ترسره کوي چې دا غلط کار او غلط رواج دی موږ باید د دې رواج څخه ځان وساتو.
• همداسي کور ته چې د اختر مخکې یې مړی سوی وي په ځینو ځایونو کې دکلي خلګ او امام ټوله په یووار د فاتحې لپاره ورځي سره د دې چې د هغه شرعي درې ورځی فاتحه خو مخکې خلاصه سوې وي دوی هم مخکی تسلیت ورکړی وي خو د اختر په ورځ بیا ورځي دا رواج هم هیڅ شرعي ثبوت نه لري او موږ باید ورڅخه ډډه وکړو ځکه شرعا تر درو ورځو اضافه مصیبت په اسلام کې نسته دا چې څو میاشتي یا هفتې وروسته څوک ورځي بیرته یې مصیبت را تازه کوي دا خپله یو غیر شرعي عمل دی.
د اختر د ورځي آداب:
د دې مبارکي ورځي د آدابو د پر ځای کولو لپاره بايد مسلمان مخکې تر دې چې د لمانځه لپاره عيدګاه ته ولاړ سي غسل وکړي، ښه کالي واغوندي، عطر وکاروي او مخکې تر آداء کولو د لمانځه سرسايه ورکړي.
په دې ورځي کې بايد مسلمان خپل اړ او ناداره ګاونډيان هېر نه کړي ځکه چې په دې ورځي کې نفلي صدقات ډېر ثواب لري.
کله چې عيدګاه ته ځي تکبيرونه دي نه هېروي، پر يوې لاري دي ولاړ سي او پر بلي لاري دي بيرته خپل کور ته راسي، په کوچني اختر کې دي مخکې تر تللو و عيدګاه ته څو دانې خرماوي وخوري او كه خورماوي نه وې بيا دی بل شی وخوری، خو هر شی چی د خوړلو لپاره ورته برابریږی ډېره ښه خبره دا ده چی په خپل کور کې یې وخوری.
د عیدګاه د لمانځه وروسته چې کله د خپل مسلمان ورور سره مخامخ کېږي د ځان او د خپل مسلمان ورور د عباداتو د قبوليت دعاء دي وکړي ځکه په صحابه وو کې دا رواج وو چې د اختر په ورځ به دوی سره مخامخ کېدل نو يو بل ته به يې ويل تقبل الله منا ومنکم صالح اعمالنا. يعني الله پاک دي زموږ او ستاسي نيک اعمال قبول کړي.
د رسول الله صلی الله عليه وسلم د لارښوونو پر اساس بايد هر مسلمان نور مسلمانان د خير کارونو ته تشويق کړي او د بدو کارونو څخه يې را وګرځوي.
اختر د چا لپاره دی؟
يو څوک د اختر په ورځ د حضرت علي رضي الله عنه کور ته ځي که ګوري چې مخ ته يې ارزان قيمته او عادي خواړه ايښي دي دا سړی ورته وايي: ای علي(رضي الله عنه) د اختر ورځ ده خو ته د ارزان قيمته خوړو څخه استفاده کوې؟ حضرت علي رضي الله عنه ورته فرمايي: «اعلم يا أخي أن العيد لمن قبل الله صومه وغفر ذنبه ... ثم قال له: اليوم لنا عيد وغدا لنا عيد وكل يوم لا نعص الله فيه فهو عندنا عيد».
ای وروره! اختر د هغه چا لپاره دی چې الله پاک يې روژه قبوله کړېوي. بيا يې ورته وويل: نن ورځ زموږ لپاره اختر دی، سبا ورځ زموږ لپاره اختر دی او هره هغه ورځ چې موږ د الله پاک نافرماني پکښې ونکړو زموږ لپاره اختر دی.
همداسي راغلي دي :«ليس العيد لمن لبس الجديد، إنما العيد لمن طاعته تزيد». يعني اختر د هغه چا لپاره نه دی چې نوي کالي واغوندي بلکې اختر د هغه چا لپاره دی چې ډېر طاعت او بندګي وکړي.
«ليس العيد لمن حاز الدرهم والدينار... إنما العيد لمن أطاع العزيز الغفار». اختر د هغه چا لپاره نه دی چې ډېر دراهم او دنانير لاس ته راوړي بلکې اختر د هغه چا لپاره دی چې د عزيز او غفار الله پاک اطاعت وکړي.
نو د هغو خلګو لپاره دي خوشالي او مبارکې وي چې د رمضان روژه يې نيوليې وي عبادت يې کړی وي، د مساکېنو او فقيرانو سره يې مرسته کړې وي او پوره تقوی يې لاس ته راوړې وي ځکه اصلی اختر هم د دوی دی.
د اختر د ورځي پيغام:
د اختر ورځ د مسلمانانو لپاره د يووالي او اتحاد د ثابتوالي ورځ ده، د اختر ورځ د توبې او مغفرت ورځ ده، د اختر ورځ د نورو اړو مسلمانانو د حاجت پوره کولو ورځ ده.
دېته بايد تل ډېره پاملرنه ولرو چې مسلمانان بايد هميشه د دښمنانو په مقابل کې خپل يووالی او اتفاق په ثبوت ورسوي په ځانګړې توګه پداسي ورځي کې چې د اجرت او مزدورۍ ورځ ياديږي، هغه ورځ چې مسلمانان په يو ځاي کې په يوه امام پسې د اختر لمونځ آداء کوي چې دا خپله پر فکري، عقيدتي او سليقوي وحدت او يووالي باندي دلالت کوي او د دې ښکارندويي کوي چې مسلمانان د ځايونو، قومونو، رنګونو او ژبو د توپير سره سره د يوې کورنۍ په شان دي او دا بايد موږ مسلمانان د ځان وظيفه وبولو چې ټوله اوږه پر اوږه په عيدګاه کې په يوه امام پسې د اختر لمونځ آداء کړو او بيرته په ډېري خوښۍ او خوشالۍ سره خپلو کورونو ته ستانه سو.
همداسي راغلي دي :«ليس العيد لمن لبس الجديد، إنما العيد لمن طاعته تزيد». يعني اختر د هغه چا لپاره نه دی چې نوي کالي واغوندي بلکې اختر د هغه چا لپاره دی چې ډېر طاعت او بندګي وکړي.
«ليس العيد لمن حاز الدرهم والدينار... إنما العيد لمن أطاع العزيز الغفار». اختر د هغه چا لپاره نه دی چې ډېر دراهم او دنانير لاس ته راوړي بلکې اختر د هغه چا لپاره دی چې د عزيز او غفار الله پاک اطاعت وکړي.
نو د هغو خلګو لپاره دي خوشالي او مبارکې وي چې د رمضان روژه يې نيوليې وي عبادت يې کړی وي، د مساکېنو او فقيرانو سره يې مرسته کړې وي او پوره تقوی يې لاس ته راوړې وي ځکه اصلی اختر هم د دوی دی.
د اختر د ورځي پيغام:
د اختر ورځ د مسلمانانو لپاره د يووالي او اتحاد د ثابتوالي ورځ ده، د اختر ورځ د توبې او مغفرت ورځ ده، د اختر ورځ د نورو اړو مسلمانانو د حاجت پوره کولو ورځ ده.
دېته بايد تل ډېره پاملرنه ولرو چې مسلمانان بايد هميشه د دښمنانو په مقابل کې خپل يووالی او اتفاق په ثبوت ورسوي په ځانګړې توګه پداسي ورځي کې چې د اجرت او مزدورۍ ورځ ياديږي، هغه ورځ چې مسلمانان په يو ځاي کې په يوه امام پسې د اختر لمونځ آداء کوي چې دا خپله پر فکري، عقيدتي او سليقوي وحدت او يووالي باندي دلالت کوي او د دې ښکارندويي کوي چې مسلمانان د ځايونو، قومونو، رنګونو او ژبو د توپير سره سره د يوې کورنۍ په شان دي او دا بايد موږ مسلمانان د ځان وظيفه وبولو چې ټوله اوږه پر اوږه په عيدګاه کې په يوه امام پسې د اختر لمونځ آداء کړو او بيرته په ډېري خوښۍ او خوشالۍ سره خپلو کورونو ته ستانه سو.
د روژې د نيکو اعمالو تأثيرات او ساتنه يې:
په دې خاطر چې د روژې مبارکه مياشت د عبادت، دعا، رحمت او آزادۍ مياشت وه ځکه نو په تېرېدلو يې هر با احساسه او متقي مسلمان خوابدی دی او داسي احساس کوي چې ما ډېر لوی فرصت له لاسه ورکړی دی خو خوشحالي دي وي د هغو کسانو لپاره چې د دې مبارکي مياشتي روژه يې نيولې وي، په دې مبارکه مياشت کې يې د فرائضو تر څنګ نوافل عبادات هم ډېر کړي وي او د نيکيو په لاس ته راوړلو کې يې د سيالۍ په څېر زيار او کوښښ کړی وي.
يقينا چې دغه انسانانو ځانونه د احسان مرتبې ته رسولي دي او ځانونه يې د هغو کسانو څخه ګرځولي دي چې د الله تعالی عبادت يې په پوره توګه سر ته رسولی او د عبادت ټول حق يې په تمامه معنی آداء کړی دی؛ په رښتيا چې دغه انسانان د نورو څخه بېل او متمايز دي ځکه دوی الله تعالی لره خپل اخلاص او صفاوالی د نيت ثابت کړی دی او د روژې مبارکه مياشت يې په ښه مراسمو باندي لمانځلې ده.
هغه کسانو چې روژه نيولې، ځانونه يې د هر هغه شي څخه ساتلي دي چې الله تعالی په قهر کوي، خپله روژه يې د هر ډول فساد او نيمګرتيا څخه ساتلې ده خو د روژې په مياشت کې يې نفلي عبادتونه نه دي کړي په رښتيا چي دوی د اسلام د مرتبې څخه د ايمان مرتبې ته عروج کړی دی او د دې اميد شته چې الله تعالی به يې روژه او ټول عبادات په خپل دربار کې قبول کړي خو دوی د احسان مرتبې ته لا هم ندي رسېدلي.
او هغه کسان چې روژه يې نيولې وي خو سمه روژه يې نه وي نيولې بلکې په روژه کې يې خپله ژبه د غيبت، بهتان، درواغو چغلګرۍ څخه نه وي ساتلې، خپل غوږونه يې د باطل او بدو شيانو د اورېدلو څخه نه وي ساتلي، خپلي سترګي يې د ناروا کتلو څخه نه وي خوندي کړي، خپل نس يې د حرام خوړلو څخه نه وي ژغورلی او خپل لاسونه او پښې يې د حرام کولو څخه نه وي راګرځولي که څه هم دوی د روژې فرض آداء کړی دی خو روژه يې د ثواب څخه خالي ده او رسول الله صلی الله عليه وسلم د داسي خلګو په اړه فرمايي: رُبَّ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلاَّ الْجُوعُ.[سنن إبن ماجه1690] ژباړه: ځينو روژاتيانو لره د دوی د روژې څخه بېله لوږي بل هيڅ ګټه نه رسيږي.
يعني دوی ته د روژې څخه يواځي لوږه رسېدلې وي نور ثواب يې پر روژه باندي مرتب نه وي.
د روژې مياشتي د عبادتونو مثبت تأثير څنګه حس کړو؟
دا معلومه خبره ده چې په هر عبادت کې الله تعالی مثبت تأثير ايښی دی؛ روژه هم د هغو عبادتونو څخه ده چې الله تعالی د بنده لپاره ډېر مثبت تأثيرونه پکې ايښي دي.
د دې تر څنګ چې روژه د انسان ظاهري روغتيا ته ګټه لري د انسان لپاره د ګناهونو څخه پاک کوونکې مياشت هم ده ځکه نو بايد په روژه باندي د انسان ايمان قوي شي، اخلاق يې برابر شي او د نيکو کارونو سره يې علاقه مندي ډېره شي.
که د روژې مياشتي د تېرېدلو وروسته په کوم انسان کې د عبادت سره مينه موجوده وه، پر جماعت او نورو عبادتونو يې پابندي کوله، د خپلوانو سره يې صله رحمي ټينګوله، د مور او پلار سره يې پوره نيکي کوله، د صدقاتو او نفلي عباداتو سره يې مينه درلودله، د ځان او نورو مسلمانانو تزکيه يې کوله، همداسي د حرام خوړلو، حرام ويلو، حرام کتلو، حرام اورېدلو او حرام کولو څخه يې د ځان ساتنه کوله يقينا چې په دغه انسان کې روژې پوره تأثير کړی او روژه يې الله تعالی ورڅخه قبوله کړېده.
د روژې مياشت د حمام کولو حيثيت لري لکه په حمام کولو باندي چې انسان د ظاهري چټليو او بديويۍ څخه ساتل کيږي په روژه باندي هم انسان د ګناه د چټليو څخه ساتل کيږي او په هره برخه کې تهذيب او تزکيه د انسان په برخه کيږي.
د روژې مياشتي اعمال به څنګه ساتو؟
د هر نيک عمل د کولو وروسته د هغه عمل ساتل ډېر مهم دي ځکه که عمل و نه ساتل شي نو هغه عمل ضائع او خراب شو او انسان ته يې هيڅ ګټه نه رسيږي؛ الله تعالی فرمايي: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ.[محمد33] ژباړه: ای مؤمنانو د الله تعالی اطاعت وکړئ، د رسول اطاعت وکړئ او خپل عملونه مه باطلوئ.
يعني خپل عملونه په ګناهونو باندي مه باطلوئ ځکه په ګناه باندي د انسان صالح اعمال له منځه ځي لکه په حديث شريف کې چې راځي: إِيَّاكُمْ وَالْحَسَدَ فَإِنَّ الْحَسَدَ يَأْكُلُ الْحَسَنَاتِ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ.[سنن ابي داود4905]ژباړه: ځانونه د حسد څخه وساتئ ځکه حسد نيکۍ داسي خوري لکه اور چې بوټي خوري.
همداسي په حديث کې راځي: عن حذيفة، عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: قذف المحصنة يهدم عمل مائة سنة.[مساوئ الأخلاق للخرائطي703]
ژباړه: حذيفه رضي الله عنه د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه روايت کوي چې ده وفرمايل: پر پاکي ښځي تهمت ويل د انسان د سلو کلونو عملونه خرابوي.
ژباړه: رسول الله صلی الله عليه وسلم وويل: خپلي نيکۍ وساتئ او ستاسي څخه دي په ناخبرۍ کي نه ځي لکه اوبه چې ستاسي د لاس څخه ځي، صحابه وو وويل: په څشي باندي نيک اعمال زموږ د لاسه څخه ځي يا رسول الله؟ رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: په غيبت کولو باندي.
يعني که تاسي د نورو مسلمانانو غيبت وکړی نو ستاسي نيک اعمال به ورسره له منځه ځي.
لکه د ګناه څخه په ځان ساتنې چې د انسان صالح اعمال ساتل کېدلای شي پر نيکو اعمالو په استقامت باندي هم نيک اعمال د ضائع کېدلو څخه ساتل کېدلای شي.
علماؤ فرمايلي دي: که څوک په لاندي پنځو شيانو کي استقامت وکړي ارومرو به يې مخکني نيک اعمال قبول شي او په را روان وخت کي به د نورو نيکو اعمالو توفيق ورته په نصيب شي:
۱ – استقامت د الله تعالی پر توحيد او يووالي.
۳ – استقامت پر عباداتو او طاعاتو.
۳ – استقامت پر اخلاص او حسن نيت.
۴ – استقامت د وينا او عمل پر يووالي يعني لکه په خوله چې ښه خبري کوي په عمل کې هم ښه کارونه وکړي.
۵ – استقامت د ظاهر او باطن پر يووالي يعني لکه په ظاهره چې انسان ځان له ګناه څخه ساتي په باطن کې هم ځان د ګناه څخه وساتي.
نو مسلمان بايد خپل ټول صالح اعمال د کولو څخه وروسته وساتي تر څو ضائع نه شي او د ثواب څخه يې محروم نشي.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۳/۰۱/۱۰
د روژې مياشتي شيلم برکت:
بل برکت د دې مبارکي مياشتي دا دی چې په دې مبارکه مياشت کې الله پاک امت ته د رسول الله صلی الله عليه وسلم د اعتکاف په نوم ښکلی عبادت ورکړی دی چې نارينه او ښځينه دواړه يې کولای سي البته نارينه به يې په جوماتونو کې کوي او ښځينه به يې په خپلو کورونو کې کوي.
اعتکاف هغه عبادت دی چې رسول الله صلی الله عليه وسلم نه دی قضاء کړی، عايشه رضي الله عنها فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم چې ژوندی وو نو خپله به يې د روژې مياشتي په لسو آخرو شپو کې اعتکاف کوی او کله چې دی مبارک وفات سو بيا د ده ميرمنو اعتکاف کوی.
د اعتکاف د فضيلت لپاره په آثارو کي ډېر ښه مثال راغلی دی هغه دا چې: د معتکف مثال د هغه چا دی چې د يو چا پر دروازه باندي و دريږي او دا ورته وايي تر څو چې زما اړتيا پوره نکړې د دروازې څخه دي نه ځم؛ معتکف هم همداسي دی کله چې دی په اعتکاف کې کښيني نو داسي مثال لري لکه دی چې د الله پاک پر دروازه باندي د سوال کولو لپاره ولاړ وي او داسي په جديت ولاړ دی چې تر څو يې الله پاک غوښتني او سوالونه و نه مني د دروازې څخه يې نه ځي، بالآخره د دې ډېر احتمال سته چې الله پاک دي د ده غوښتني او سوالونه ومني لکه د روژې په آخره کې د اختر په ورځ چې د روژاتيانو لپاره الله پاک ثوابونه ورکوي و معتکف ته دي هم ډېر ثواوبونه ورکړي.
خلاصه داسي ويلای سو چې اعتکاف د عبادت، توبې او دعا قبلېدلو لپاره ښه وخت دی هيڅ مسلمان يې بايد له لاسه ورنکړي.
همداسي په يوه حديث کې راځي: څوک چې د روژې مياشتي په لسو شپو کې اعتکاف وکړي نو ده ته به د دوو حجونو او عمرو ثواب ورکول کيږي.
عَنْ عَلِيِّ بْنِ حُسَيْنٍ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنِ اعْتَكَفَ عَشْرًا فِي رَمَضَانَ كَانَ كَحَجَّتَيْنِ وَعُمْرَتَيْنِ. إِسْنَادُهُ ضَعِيفٌ وَمَا قَبْلَهُ فِيهِ ضَعْفٌ، وَاللهُ أَعْلَمُ[شعب الايمان 3680]
ژباړه: علي بن حسين د خپل پلار څخه روايت کوي چې هغه وويل: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: څوک چې د روژې مياشتي په لسو شپو کې اعتکاف وکړي داسي مثال لري لکه ده چې دوه حجه او دوې عمرې کړي وي.
مولوی نورالحق مظهری
اعتکاف هغه عبادت دی چې رسول الله صلی الله عليه وسلم نه دی قضاء کړی، عايشه رضي الله عنها فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم چې ژوندی وو نو خپله به يې د روژې مياشتي په لسو آخرو شپو کې اعتکاف کوی او کله چې دی مبارک وفات سو بيا د ده ميرمنو اعتکاف کوی.
د اعتکاف د فضيلت لپاره په آثارو کي ډېر ښه مثال راغلی دی هغه دا چې: د معتکف مثال د هغه چا دی چې د يو چا پر دروازه باندي و دريږي او دا ورته وايي تر څو چې زما اړتيا پوره نکړې د دروازې څخه دي نه ځم؛ معتکف هم همداسي دی کله چې دی په اعتکاف کې کښيني نو داسي مثال لري لکه دی چې د الله پاک پر دروازه باندي د سوال کولو لپاره ولاړ وي او داسي په جديت ولاړ دی چې تر څو يې الله پاک غوښتني او سوالونه و نه مني د دروازې څخه يې نه ځي، بالآخره د دې ډېر احتمال سته چې الله پاک دي د ده غوښتني او سوالونه ومني لکه د روژې په آخره کې د اختر په ورځ چې د روژاتيانو لپاره الله پاک ثوابونه ورکوي و معتکف ته دي هم ډېر ثواوبونه ورکړي.
خلاصه داسي ويلای سو چې اعتکاف د عبادت، توبې او دعا قبلېدلو لپاره ښه وخت دی هيڅ مسلمان يې بايد له لاسه ورنکړي.
همداسي په يوه حديث کې راځي: څوک چې د روژې مياشتي په لسو شپو کې اعتکاف وکړي نو ده ته به د دوو حجونو او عمرو ثواب ورکول کيږي.
عَنْ عَلِيِّ بْنِ حُسَيْنٍ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنِ اعْتَكَفَ عَشْرًا فِي رَمَضَانَ كَانَ كَحَجَّتَيْنِ وَعُمْرَتَيْنِ. إِسْنَادُهُ ضَعِيفٌ وَمَا قَبْلَهُ فِيهِ ضَعْفٌ، وَاللهُ أَعْلَمُ[شعب الايمان 3680]
ژباړه: علي بن حسين د خپل پلار څخه روايت کوي چې هغه وويل: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: څوک چې د روژې مياشتي په لسو شپو کې اعتکاف وکړي داسي مثال لري لکه ده چې دوه حجه او دوې عمرې کړي وي.
مولوی نورالحق مظهری
۱۴۰۳/۰۱/۰۶
عالم شاګرد او ملګري ته توصيې او پيغامونه:
۱ ـ د هيچا د شخصيت سره دښمني مکوه بلکې د هر چا سره باید ستا دوستي او دښمني د هغه د کردار په خاطر او د کردار په اندازه وي.
۲ ـ هيڅ وخت خپل تېر ژوند او حالت مه هېروه، په اوسني ژوند مه مغروره کېږه او مه ناهيلی کېږه او را روان ژوند پر تېر سوي او اوسني ژوند مه قياسوه.
۳ ـ د هغو کسانو سره د رازونو ملګرتيا کوه چې ستا همفکره او همعقيده وي د داسي چا سره مه همرازه کېږه چې ستا سره فکري اختلاف ولري.
۴ ـ هيڅ وخت بې هدفه ژوند مکوه بلکي ته بايد په خپل ژوند کې کوچني او لوی هدفونه ولرې تر څو د لاس ته راوړلو لپاره يې کوښښ وکړې.
۵ ـ په مثبت کې د خپلي بريا څخه هيڅ وخت مه نا اميده کيږه بلکي که ته مقاومت، استقامت او صبر وکړې ارومرو بريالی کيږې کڅه هم د څلورو ديوالونو تر منځ بندي وسې.
۶ ـ پخواني دوستان د نوو دوستانو په خاطر د ځان څخه مه بېګانه کوه بلکې د پخوانيو سره دوستي وغځوه او د نوو دوستانو سره دوستي ونښلوه خو د تعارض په صورت کې د پخوانيو دوستۍ ته ترجيح ورکړه.
۷ ـ په دې خاطر چې ته عالم يې نو د هر کار په کولو کې دي د خپل علم عزت، وقار او ارزښت په پام کې ونيسه او هر هغه کار چې ستا د علميت سره مناسب نه وي ځان ورڅخه وساته.
۸ ـ د رسول الله صلی الله عليه وسلم د احاديثو په استناد چاپلوسي د انسان لپاره ډېره بده ناروغي ده او د منافقت يو ښاخ دی ځکه نو هيڅ وخت يې د هيچا په مخ کې ونکړې تنها د استاذانو مخ ته ځينو علماؤ په ځينو خاصو مواردو کې اجازه ورکړې ده.
۹ ـ باطل او بدعت ته تسليم نسې کڅه هم د مځکي ټول مخ د باطل او بدعت په واک کې وي.
۱۰ ـ په دعوت او خدمت کې نيک اخلاق د ځان سپر او سورلی جوړ کړه تر څو هم پر مخ ولاړ سې او هم د آينده نسلونو لپاره مقتدا جوړ سې.
۱۱ ـ د علم طلب هيڅ وخت مه دروه بلکي تر مرګه د خپل علم د زياتوالي کوښښ وکړه.
۱۲ ـ په افاده کي د بخالت او په استفاده کې د شرم څخه ځان وساته تر څو دې د علم کميت او کيفيت دواړه قوي سي.
۱۳ ـ ښه خبره اوره او منه يې هر څوک چې يې وکړي او بده خبره مه اوره او مه يې منه هر څوک چې يې وکړي.
۱۴ ـ په اسلام کې دي بايد پاليسي سپينه وي او د تلفيق او تلبيس څخه پاکه وي البته د حربي کافر په وړاندي د "الحرب خدعة" په تقاضا مداراتي پاليسي انتخابولای سې.
۱۵ ـ ځان داسي ويښ ونيسه چې هيڅوک دي دوه ځلي دوکه نکړي او هيڅوک درڅخه بده استفاده ونکړي.
۱۶ ـ د ژوند کارونه درجه بندي کړه او د لمړيتوبونو پر اساس يې سر ته ورسوه.
۱۷ ـ وخت ستا عمر دی په تېريدلو کې ستا خوښي ته نه ګوري ځکه نو بايد کوښښ وکړې چې بې فايدې يې تېر نکړې.
۱۸ ـ ځواني د ژوند يو پسرلی دی ځکه نو د خپل ټول ژوند لپاره بايد ښه کښت پکې وکړې.
۱۹ ـ ديني خدمت داسي دی لکه کښت چې ويې کرې ارومرو حاصل کوي که يې څوک غواړي او که يې نه غواړي ځکه نو په ديني خدمت کې د خلکو افواهاتو او د خپلو مخالفينو تبليغاتو ته هيڅ پاملرنه مکوه.
۲۰ ـ د اهل باطل په چيغو او د اهل حق په مصلحتي سکوت معکوسه فيصله مکوه بلکې هر څه ته د ثابتو نصوصو او سالم عقل په چوکاټ کې وګوره.
۲۱ ـ د باطل سکوت ته د ختم په سترګه مه ګوره او هيڅ وخت يې په وړاندي مبارزه مه دروه.
مولوي نورالحق مظهري
۲ ـ هيڅ وخت خپل تېر ژوند او حالت مه هېروه، په اوسني ژوند مه مغروره کېږه او مه ناهيلی کېږه او را روان ژوند پر تېر سوي او اوسني ژوند مه قياسوه.
۳ ـ د هغو کسانو سره د رازونو ملګرتيا کوه چې ستا همفکره او همعقيده وي د داسي چا سره مه همرازه کېږه چې ستا سره فکري اختلاف ولري.
۴ ـ هيڅ وخت بې هدفه ژوند مکوه بلکي ته بايد په خپل ژوند کې کوچني او لوی هدفونه ولرې تر څو د لاس ته راوړلو لپاره يې کوښښ وکړې.
۵ ـ په مثبت کې د خپلي بريا څخه هيڅ وخت مه نا اميده کيږه بلکي که ته مقاومت، استقامت او صبر وکړې ارومرو بريالی کيږې کڅه هم د څلورو ديوالونو تر منځ بندي وسې.
۶ ـ پخواني دوستان د نوو دوستانو په خاطر د ځان څخه مه بېګانه کوه بلکې د پخوانيو سره دوستي وغځوه او د نوو دوستانو سره دوستي ونښلوه خو د تعارض په صورت کې د پخوانيو دوستۍ ته ترجيح ورکړه.
۷ ـ په دې خاطر چې ته عالم يې نو د هر کار په کولو کې دي د خپل علم عزت، وقار او ارزښت په پام کې ونيسه او هر هغه کار چې ستا د علميت سره مناسب نه وي ځان ورڅخه وساته.
۸ ـ د رسول الله صلی الله عليه وسلم د احاديثو په استناد چاپلوسي د انسان لپاره ډېره بده ناروغي ده او د منافقت يو ښاخ دی ځکه نو هيڅ وخت يې د هيچا په مخ کې ونکړې تنها د استاذانو مخ ته ځينو علماؤ په ځينو خاصو مواردو کې اجازه ورکړې ده.
۹ ـ باطل او بدعت ته تسليم نسې کڅه هم د مځکي ټول مخ د باطل او بدعت په واک کې وي.
۱۰ ـ په دعوت او خدمت کې نيک اخلاق د ځان سپر او سورلی جوړ کړه تر څو هم پر مخ ولاړ سې او هم د آينده نسلونو لپاره مقتدا جوړ سې.
۱۱ ـ د علم طلب هيڅ وخت مه دروه بلکي تر مرګه د خپل علم د زياتوالي کوښښ وکړه.
۱۲ ـ په افاده کي د بخالت او په استفاده کې د شرم څخه ځان وساته تر څو دې د علم کميت او کيفيت دواړه قوي سي.
۱۳ ـ ښه خبره اوره او منه يې هر څوک چې يې وکړي او بده خبره مه اوره او مه يې منه هر څوک چې يې وکړي.
۱۴ ـ په اسلام کې دي بايد پاليسي سپينه وي او د تلفيق او تلبيس څخه پاکه وي البته د حربي کافر په وړاندي د "الحرب خدعة" په تقاضا مداراتي پاليسي انتخابولای سې.
۱۵ ـ ځان داسي ويښ ونيسه چې هيڅوک دي دوه ځلي دوکه نکړي او هيڅوک درڅخه بده استفاده ونکړي.
۱۶ ـ د ژوند کارونه درجه بندي کړه او د لمړيتوبونو پر اساس يې سر ته ورسوه.
۱۷ ـ وخت ستا عمر دی په تېريدلو کې ستا خوښي ته نه ګوري ځکه نو بايد کوښښ وکړې چې بې فايدې يې تېر نکړې.
۱۸ ـ ځواني د ژوند يو پسرلی دی ځکه نو د خپل ټول ژوند لپاره بايد ښه کښت پکې وکړې.
۱۹ ـ ديني خدمت داسي دی لکه کښت چې ويې کرې ارومرو حاصل کوي که يې څوک غواړي او که يې نه غواړي ځکه نو په ديني خدمت کې د خلکو افواهاتو او د خپلو مخالفينو تبليغاتو ته هيڅ پاملرنه مکوه.
۲۰ ـ د اهل باطل په چيغو او د اهل حق په مصلحتي سکوت معکوسه فيصله مکوه بلکې هر څه ته د ثابتو نصوصو او سالم عقل په چوکاټ کې وګوره.
۲۱ ـ د باطل سکوت ته د ختم په سترګه مه ګوره او هيڅ وخت يې په وړاندي مبارزه مه دروه.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۳/۰۱/۰۴
د روژې مياشتي څوارلسم برکت:
بل برکت د دې مياشتي دا دی چې د دې مياشتي په خاطر الله تعالی مسلمان ته دوې خوشالۍ ورکړي دي: يوه خوشالي د روژه مات پر وخت او بله خوشالي د قيامت په ورځ کې ده لکه په حديث کې چې راځي: لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ.[متفق عليه]
ژباړه: د روژاتي لپاره دوې خوشالۍ دي: کله چې روژه ماته کړي خوشاله سي او کله چې د الله سره ملاقات وکړي په خپلي روژې به خوشاله سي.
په روژه ماتي کې دوه ډوله خوشالي د روژاتي په برخه کيږي؛ يوه ظاهري او طبعي خوشالي ده چې د لوږي او تندي د ختمېدلو له کبله انسان ته پيدا کيږي ځګه دی په دې وخت کې وږی او تږی وي نو چې کله روژه ماته کړي ارومرو يې لوږه او تنده ورسره ختمېږي او احساس د خوشالۍ کوي، بله معنوي او پټه خوشالي ده چې هغه انسان ته د عبادت او دعا د قبوليت له کبله پيدا کيږي؛ روژاتي چې ټوله ورځ سمه د شرايطو سره برابره روژه نيولې وي نو چې کله روژه ماتوي يو ډول احساس د خوشالۍ ورته پيدا کيږي چې الحمدلله روژه مي په خير سره تر دې ځايه را ورسول او دا د روژې د قبوليت يوه نښه هم ده همدا راز په دې خاطر چې د روژه مات وخت د دعا د قبلېدلو لپاره خاص وخت دی نو چې کله انسان دعا کوي او په دې باندي يقين هم لري چې زما دعا قبليږي نو حتما يو قسم خوشالي ورته پيدا کيږي.
دويمه خوشالي د آخرت د ورځي خوشالي ده چې الله پاک يې و روژاتي ته د اجرت او مزدورۍ په ورکولو باندي ورکوي د هغې خوشالۍ کيفيت او کميت الله تعالی ته معلوم دی چې څومره ډېره لويه خوشالي به وي؟ ځکه چې د روژې د ډېر فضيلت له کبله بنده ته د هغې اجرت نه دی معلوم لکه په حديث کې چې راځي تنها الله پاک ته معلوم دی.
مولوي نورالحق مظهري
ژباړه: د روژاتي لپاره دوې خوشالۍ دي: کله چې روژه ماته کړي خوشاله سي او کله چې د الله سره ملاقات وکړي په خپلي روژې به خوشاله سي.
په روژه ماتي کې دوه ډوله خوشالي د روژاتي په برخه کيږي؛ يوه ظاهري او طبعي خوشالي ده چې د لوږي او تندي د ختمېدلو له کبله انسان ته پيدا کيږي ځګه دی په دې وخت کې وږی او تږی وي نو چې کله روژه ماته کړي ارومرو يې لوږه او تنده ورسره ختمېږي او احساس د خوشالۍ کوي، بله معنوي او پټه خوشالي ده چې هغه انسان ته د عبادت او دعا د قبوليت له کبله پيدا کيږي؛ روژاتي چې ټوله ورځ سمه د شرايطو سره برابره روژه نيولې وي نو چې کله روژه ماتوي يو ډول احساس د خوشالۍ ورته پيدا کيږي چې الحمدلله روژه مي په خير سره تر دې ځايه را ورسول او دا د روژې د قبوليت يوه نښه هم ده همدا راز په دې خاطر چې د روژه مات وخت د دعا د قبلېدلو لپاره خاص وخت دی نو چې کله انسان دعا کوي او په دې باندي يقين هم لري چې زما دعا قبليږي نو حتما يو قسم خوشالي ورته پيدا کيږي.
دويمه خوشالي د آخرت د ورځي خوشالي ده چې الله پاک يې و روژاتي ته د اجرت او مزدورۍ په ورکولو باندي ورکوي د هغې خوشالۍ کيفيت او کميت الله تعالی ته معلوم دی چې څومره ډېره لويه خوشالي به وي؟ ځکه چې د روژې د ډېر فضيلت له کبله بنده ته د هغې اجرت نه دی معلوم لکه په حديث کې چې راځي تنها الله پاک ته معلوم دی.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۲۵
د يوې ورځي که د لسيزو ماسټري؟
کله چې د حوت پر 18 د جمعې په ورځ د لوړو زده کړو وزارت د جامعاتو او تخصصاتو لوی رياست لخوا د علماؤ د اسنادو د ارزيابۍ آزموينه واخيستل سوه ځينو مغرضو او ناخبرو انسانانو نيوکي پيل کړې چي ګويا د لوړو زده کړو وزارت په فوق العاده امتيازي ډول د يوې آساني آزمويني په مقابل کي علماؤ ته د ماسټرۍ اسناد ورکوي؛ يادو کسانو په ډېري سرټمبګۍ سره بېله دې چې ځانونه په حقيقت او واقعيت باندي خبر کړي د شخصي ګمان او عنادي تخمين پر اساس تحليلونه او بحثونه پيل کړه او ياده پروسه يې يوه ورځنۍ ماسټري ونومول.
مخکي تر دې چې د يادي پروسې حيثيت او د علماؤ استحقاق بيان کړو مخکي له مخکي يادونه کوو چې پر يادي پروسې ټولي نيوکې د هغو خلکو لخوا کيږي چې يا خو بيخي د دې پروسې په اړه معلومات نه لري او يا هم د عناد او تضاد له وجهي لکه د اسلامي امارت پر نورو مثبتو کړنو چي نيوکې کوي د علماؤ د اسناد پر ارزيابۍ هم نيوکې کوي.
له بده مرغه چې د اسلامي امارت څخه پرته چې کوم نظامونه په هيواد کي حاکم سوي دي د علماؤ سره د ضديت له کبله يې نه تنها دا چې علماؤ ته د ماسټرۍ اخيستلو آسانتياوي نه برابرولې بلکي د هغوی علمي مقام ته يې ارزښت هم نه ورکوی؛ يواځي د افغاني کلتور په غوښتنه يې څه نا څه ښکاره د احترام تبارز کوی له همدې امله د ديني مدارسو څخه فارغين علماء د علمي اسنادو څخه محروم پاته سوي دي.
خو که واقعيت او حقيقت ته راسو دا به راته جوته سي چې قاطع اکثريت د علماء کرامو د ماسټرۍ د اسنادو مستحق دي ځکه چي کوم کسان چي په پوهنتونونو کي درس وايي او بيا ماسټري اخلي کومو علماؤ چې د ارزيابۍ په آزموينه کي کډون کړی وو څو برابره د ماسټرۍ د نصاب په کچه تدريس کړی دی او ټول هغه کتابونه يې څو ځلي تدريس کړي دي چي د لوستلو وروسته يې بايد لوستونکي د ماسټرۍ سند واخلي.
دا په اصل کي علماؤ ته د دوی د حق ورکول دي چي نورو نظامونو ضائع کړي وو خو اسلامي امارت يې ورته ورکوي؛ نو ټول د علم، قلم او عقل خاوندان بايد خپل سر خلاص کړي وروسته بيا د اسنادو د ارزيابۍ پر پروسته بحث وکړي ځکه يو عالم چې په کلونو يې د ماسټرۍ کتابونه تدريس کړي وي او په تخصص کي يې ډېر شاګردان روزلي وي ولي نو هغه د ماسټرۍ د سند څخه محروم سي په داسي حال کي چي هم استعداد لري او هم حضوري علم؟.
په دې باندي بايد هر څوک ځان پوه کړي چي د آرزيابۍ آزموينه درسي پړاو نه دی چي درې ساعته يې په زرهاوو انسانانو ته درس ورکړ وروسته بيا د ماسټرۍ سند ورکوي بلکي د لسيزو کلونو د درس او تدريس آزموينه ده چي آيا دغه کس عالم دی او که نه دی؟؛ که د يادي آزمويني سوالونو ته وګورو دا به را ته ثابته سي چي ياد سوالونه يواځي هغه کسان حل کولای سي چي عالم وي او په تدريس کي مهارت ولري.
د هر علم او هر عالم په وړاندي د وخت هر حاکم نظام مسئوليت لري چې بايد يې آداء کړي خو له بده مرغه تېرو نظامونو يوه هم د ديني علم او ديني علماؤ په وړاندي خپل مسئوليت نه وو آداء کړی او د ديني علماؤ لپاره يې هيڅ مثبت پلان نه درلودی له همدې امله د ديني مدرسو سيستم او ديني علماؤ تدريس بيخي له پامه غورځول سوو تنها په خصوصي ډول ديني علماؤ خپل ټول پروګرامونه پر مخ بيول.
دا په خپل ډول کې په تاريخ کې بې ساري او په نړۍ کې بې مثاله کار دی چي د نورو تر څنګ ديني علومو ته هم په پوره توګه پاملرنه کيږي او د ديني علماؤ اسناد د دوی د لياقت سره سم ارزيابي کيږي دا کار نه تنها دا چې د علم په ډګر کي لوی خدمت او لويه لاس ته راوړنه ده د علماؤ د ضائع سوو حقوقو ورکول هم دي او داسي ستر نوښت دی چې هيچا تر اوسه نه دی کړی ځکه نو ناخبره خلک او ضدګر انسانان نيوکي ورباندي کوي او په غلطو الفاظو يې تعبيروي.
زموږ ټول علماء کرام او مسلمان ولس بايد د خپل اسلامي نظام څخه مننه وکړي او د نظام په پوره سمبالښت او بقاء کې د مسئولينو تر څنګ په تمامه معنی ودريږي.
ياده آزموينه د هغو خلکو لپاره هم جواب دی چې اسلامي امارت په ملائیزم متهم کوي ځکه که بېله دليله او بېله استحقاقه په پوټو سترګو علماؤ ته هر شی ورکول کېدلای نو ماسټري به يې هم بېله آزمویني ورکړې وای او د آزمويني تر فيلتر به يې نه تېرولای.
مولوي نورالحق مظهري
مخکي تر دې چې د يادي پروسې حيثيت او د علماؤ استحقاق بيان کړو مخکي له مخکي يادونه کوو چې پر يادي پروسې ټولي نيوکې د هغو خلکو لخوا کيږي چې يا خو بيخي د دې پروسې په اړه معلومات نه لري او يا هم د عناد او تضاد له وجهي لکه د اسلامي امارت پر نورو مثبتو کړنو چي نيوکې کوي د علماؤ د اسناد پر ارزيابۍ هم نيوکې کوي.
له بده مرغه چې د اسلامي امارت څخه پرته چې کوم نظامونه په هيواد کي حاکم سوي دي د علماؤ سره د ضديت له کبله يې نه تنها دا چې علماؤ ته د ماسټرۍ اخيستلو آسانتياوي نه برابرولې بلکي د هغوی علمي مقام ته يې ارزښت هم نه ورکوی؛ يواځي د افغاني کلتور په غوښتنه يې څه نا څه ښکاره د احترام تبارز کوی له همدې امله د ديني مدارسو څخه فارغين علماء د علمي اسنادو څخه محروم پاته سوي دي.
خو که واقعيت او حقيقت ته راسو دا به راته جوته سي چې قاطع اکثريت د علماء کرامو د ماسټرۍ د اسنادو مستحق دي ځکه چي کوم کسان چي په پوهنتونونو کي درس وايي او بيا ماسټري اخلي کومو علماؤ چې د ارزيابۍ په آزموينه کي کډون کړی وو څو برابره د ماسټرۍ د نصاب په کچه تدريس کړی دی او ټول هغه کتابونه يې څو ځلي تدريس کړي دي چي د لوستلو وروسته يې بايد لوستونکي د ماسټرۍ سند واخلي.
دا په اصل کي علماؤ ته د دوی د حق ورکول دي چي نورو نظامونو ضائع کړي وو خو اسلامي امارت يې ورته ورکوي؛ نو ټول د علم، قلم او عقل خاوندان بايد خپل سر خلاص کړي وروسته بيا د اسنادو د ارزيابۍ پر پروسته بحث وکړي ځکه يو عالم چې په کلونو يې د ماسټرۍ کتابونه تدريس کړي وي او په تخصص کي يې ډېر شاګردان روزلي وي ولي نو هغه د ماسټرۍ د سند څخه محروم سي په داسي حال کي چي هم استعداد لري او هم حضوري علم؟.
په دې باندي بايد هر څوک ځان پوه کړي چي د آرزيابۍ آزموينه درسي پړاو نه دی چي درې ساعته يې په زرهاوو انسانانو ته درس ورکړ وروسته بيا د ماسټرۍ سند ورکوي بلکي د لسيزو کلونو د درس او تدريس آزموينه ده چي آيا دغه کس عالم دی او که نه دی؟؛ که د يادي آزمويني سوالونو ته وګورو دا به را ته ثابته سي چي ياد سوالونه يواځي هغه کسان حل کولای سي چي عالم وي او په تدريس کي مهارت ولري.
د هر علم او هر عالم په وړاندي د وخت هر حاکم نظام مسئوليت لري چې بايد يې آداء کړي خو له بده مرغه تېرو نظامونو يوه هم د ديني علم او ديني علماؤ په وړاندي خپل مسئوليت نه وو آداء کړی او د ديني علماؤ لپاره يې هيڅ مثبت پلان نه درلودی له همدې امله د ديني مدرسو سيستم او ديني علماؤ تدريس بيخي له پامه غورځول سوو تنها په خصوصي ډول ديني علماؤ خپل ټول پروګرامونه پر مخ بيول.
دا په خپل ډول کې په تاريخ کې بې ساري او په نړۍ کې بې مثاله کار دی چي د نورو تر څنګ ديني علومو ته هم په پوره توګه پاملرنه کيږي او د ديني علماؤ اسناد د دوی د لياقت سره سم ارزيابي کيږي دا کار نه تنها دا چې د علم په ډګر کي لوی خدمت او لويه لاس ته راوړنه ده د علماؤ د ضائع سوو حقوقو ورکول هم دي او داسي ستر نوښت دی چې هيچا تر اوسه نه دی کړی ځکه نو ناخبره خلک او ضدګر انسانان نيوکي ورباندي کوي او په غلطو الفاظو يې تعبيروي.
زموږ ټول علماء کرام او مسلمان ولس بايد د خپل اسلامي نظام څخه مننه وکړي او د نظام په پوره سمبالښت او بقاء کې د مسئولينو تر څنګ په تمامه معنی ودريږي.
ياده آزموينه د هغو خلکو لپاره هم جواب دی چې اسلامي امارت په ملائیزم متهم کوي ځکه که بېله دليله او بېله استحقاقه په پوټو سترګو علماؤ ته هر شی ورکول کېدلای نو ماسټري به يې هم بېله آزمویني ورکړې وای او د آزمويني تر فيلتر به يې نه تېرولای.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۲۴
د حوت ۲۴
د تاريخ په اوږدو کې د اهل حق او اهل باطل تر منځ خورا لويي خونړۍ شخړي او جګړې را منځته سويدي دا ځکه چې اهل باطل کله ميدان ته را ووځي او د اهل حق په وړاندي د درېدلو اراده وکړي اهل حق بې تفاوته نسي پاته کېدلای او پر ځان باندي د اهل باطل حاکميت نسي زغملای له همدې امله کله چې کمونيستانو د نورمحمد ترکي په رهبرۍ پر سردارمحمد داود کودتا وکړه او په هيواد کې يې کمونيستي کفري نظام حاکم کړ د نورو سيمو غوندي د هرات ولايت مسلمان او مجاهد ساتونکي ولس هم پاڅون وکړ او د حوت په ۲۴ – ۲۵ – ۲۶ ورځو کې يې د کمونيستانو سره په کولنګ، بېلچې او لرګيو په ايماني جذبه خورا کلکه جګړه وکړه او د هراتيانو ايماني قوت او قرآني ولوله يې نړيوالو ته په ننداره کښېښودله، د هماغه پاڅون نتيجه وه چي د هيواد په ټولو برخو کې د منحوس کمونيستي نظام پر ضد افغانان را وپارېدل او کمونيستي نظام يې د اشغالګرو روسانو سره پړمخي نسکور کړ.
په ياد پاڅون کې چي درې ورځي يې دوام وکړ تقريبا پنځه ويشت زره افغانان په شهادت ورسېدل خو مقابل لوري يعني کمونيستانو ته هم خورا ډېر ځاني او مالي زيانونه واووښتل.
ياد پاڅون د کمونيستانو بربريت او مسلمانو افغانانو ايماني قوت په اثبات ورسوی او دا يې په ډاګه کړه چي افغانان بېله اسلامي نظامه بل هيڅ نظام نسي منلای او د هيڅ ظالم په وړاندي بې تفاوته نسي پاته کېدلای.
له بده مرغه چي د روسانو د وتلو وروسته د شهيدانو آرمانونه پوره نسوه بلکې د هغه وخت رهبرانو په خپل منځ کې د جګړو په پيلولو هيواد د بل ناوړين خيټي ته ور واچوی خو الله تعالی نه خوښتل د شهيدانو ويني د تل لپاره هدر او بې فايدې پريږدي ځکه يې نو د څو لسيزو وروسته پر هيواد اسلامي نظام اسلامي امارت حاکم کړ او د زرګونو شهيدانو آرمانه يې پوره کړه.
يا الله همدا اسلامي نظام راته سمبال او تل پاتي ولره.
مولوي نورالحق مظهري
په ياد پاڅون کې چي درې ورځي يې دوام وکړ تقريبا پنځه ويشت زره افغانان په شهادت ورسېدل خو مقابل لوري يعني کمونيستانو ته هم خورا ډېر ځاني او مالي زيانونه واووښتل.
ياد پاڅون د کمونيستانو بربريت او مسلمانو افغانانو ايماني قوت په اثبات ورسوی او دا يې په ډاګه کړه چي افغانان بېله اسلامي نظامه بل هيڅ نظام نسي منلای او د هيڅ ظالم په وړاندي بې تفاوته نسي پاته کېدلای.
له بده مرغه چي د روسانو د وتلو وروسته د شهيدانو آرمانونه پوره نسوه بلکې د هغه وخت رهبرانو په خپل منځ کې د جګړو په پيلولو هيواد د بل ناوړين خيټي ته ور واچوی خو الله تعالی نه خوښتل د شهيدانو ويني د تل لپاره هدر او بې فايدې پريږدي ځکه يې نو د څو لسيزو وروسته پر هيواد اسلامي نظام اسلامي امارت حاکم کړ او د زرګونو شهيدانو آرمانه يې پوره کړه.
يا الله همدا اسلامي نظام راته سمبال او تل پاتي ولره.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۲۲
د روژې مبارکي مياشتي برکتونه:
د رسول الله صلی الله عليه وسلم د امت سره الله تعالی لوی احسان کړی دی چې د روژې مبارکه مياشت يې ورکړېده او دا مبارکه مياشت لکه الله تعالی چې په قرآن کې او رسول الله صلی الله عليه وسلم په خپلو احاديثو کي مبارکه بللې ده همداسي د برکتونو او ثوابونو څخه ډکه ده چې ځيني به يې په ترتيب بيانوو:
لومړی بركت د دې مياشتي دا دی چې الله پاک دا مياشته د عظيم عبادت لپاره چې روژه ځانګړې کړېده او تر نورو مياشتو يې د دې مياشتي رتبه لوړه کړې لکه الله پاک چې فرمايي:فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه.[البقرة ۱۸۵] ژباړ: څوک چې ستاسي څخه مياشت و ويني نو حتما دي روژه ونيسي.
ځکه نو موږ ته لازمه ده چې د دې میاشتي قدر وپېژنو او په دې میاشت کې د عظیم عبادت تر څنګ نور عبادتونه هم ډېر وکړو تر څو الله پاک مو د خپلو خاصو بندګانو څخه وګرځوي.
دويم برکت د دې مياشتي دا دی چې الله تعالی په دې مياشت کې قرآن عظيم الشأن نازل کړی دی؛ هغه قرآن چې د انسان د دنيوي او اخروي سعادت لپاره اساسي قانون دی؛ لکه څنګه چې الله تعالی فرمايي: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.[البقرة ۱۸۵] ژباړه: د روژې مياشت هغه مياشت ده چې په هغې کې قرآن نازل سوی دی، هغه قرآن چې د خلکو لپاره هدايت دی او د لارښووني او د حق او باطل تر مينځ د توپير کولو لپاره نښي دي.
دوام لري....
مولوي نورالحق مظهري
لومړی بركت د دې مياشتي دا دی چې الله پاک دا مياشته د عظيم عبادت لپاره چې روژه ځانګړې کړېده او تر نورو مياشتو يې د دې مياشتي رتبه لوړه کړې لکه الله پاک چې فرمايي:فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه.[البقرة ۱۸۵] ژباړ: څوک چې ستاسي څخه مياشت و ويني نو حتما دي روژه ونيسي.
ځکه نو موږ ته لازمه ده چې د دې میاشتي قدر وپېژنو او په دې میاشت کې د عظیم عبادت تر څنګ نور عبادتونه هم ډېر وکړو تر څو الله پاک مو د خپلو خاصو بندګانو څخه وګرځوي.
دويم برکت د دې مياشتي دا دی چې الله تعالی په دې مياشت کې قرآن عظيم الشأن نازل کړی دی؛ هغه قرآن چې د انسان د دنيوي او اخروي سعادت لپاره اساسي قانون دی؛ لکه څنګه چې الله تعالی فرمايي: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.[البقرة ۱۸۵] ژباړه: د روژې مياشت هغه مياشت ده چې په هغې کې قرآن نازل سوی دی، هغه قرآن چې د خلکو لپاره هدايت دی او د لارښووني او د حق او باطل تر مينځ د توپير کولو لپاره نښي دي.
دوام لري....
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۰۹
د دوحې لسمه تاريخي ورځ او درسونه:
په 2001 کال کې چې کله امريکايانو پر افغانستان يرغل وکړ، د ټولو بين المللي او عقلي اصولو پر خلاف يې افغانستان اشغال کړ او د افغانانو له منځ څخه راپورته سوی اسلامي امارت يې ړنګ کړ ډېرو خلکو داسي فکر کوی چې نور نو د افغانستان څخه د طالبانو د اسلامي تحريک ټغر ټول سو؛ ځکه له يوې خوا امريکا د نړۍ تر ټولو لوی او زبرځواک وو او د مادياتو څخه د متأثر سوي عقل له نظره يې ماتېدل او ناکامه کېدل غير ممکن کار وو له بلي خوا يې په اړه خورا ډېر تبليغات کېدل چا به ويل: امريکا د آسمان څخه پر مځکه باندي څلور انچه شی ويني، چا به ويل: امريکا کولای سي چې په يو بم باندي ټول افغانستان وروان کړي او چا به ويل: په تاريخ کې تر امريکا لوی ځواک ندی تېر سوی او ټوله نړۍ د امريکا څخه وېريږي.
د دې تر څنګ چې تبليغات هم ډېر کېدل خو دا هم واقعيت وو چې امريکا د نړۍ زبر ځواک وو او ټوله نړۍ ورڅخه وېرېدل خو لوی الله جل جلاله داسي فيصله کړېوه چې په هغه وخت کې يې هيچا وړاندوينه نسوه کولای.
دا د لوی الله جل جلاله فيصله وه چې د اميرالمؤمنين ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله خبره به رښتيا کوي چې د بي بي سي سره يې په مرکه کي ويل: تر امريکا لوی ځواک هم سته چې الله تعالی دی او ارومرو به يو تحول راځي بيا به يې تاسو ووينی.
د مرحوم اميرالمؤمنين رحمه الله خبره رښتيا سوه او د عادت خلاف د غريبو طالبانو په لاس الله پاک د امريکا غرور مات کړ، هغه غرور چې د يرغل په وخت کې د امريکا د هغه وخت ولس مشر جورج ډبليو بوش ټولي نړۍ ته اعلان وکړ چې يا به زما سره درېږئ يا به د تروريستانو سره درېږئ.
د الله جل جلاله په فضل، د مجاهدينو په اخلاص او قربانۍ او د افغان ولس په مرسته د ۱۸ کاله جهاد وروسته مغروره امريکا دېته مجبوره سوه چې په ۱۳۹۸ هـ ش کال کې د حوت پر ۱۰ د طالبانو سره د دوحې مشهور تاريخي تړون امضاء کړي او تر خپلي خبري تېره سي چې تل به يې ويل: طالبان به يا تسلميږي يا به وژل کيږي.
د دوحې د تړون وروسته امريکايانو لکه په جګړه کې چې روحيه له لاسه ورکړېوه په سياسي ډګر کې يې هم روحيه له لاسه ورکړه او د مذاکراتو په ټوله پړاو کې د افغانستان اسلامي امارت مذاکراتي ټېم په روحيه او استدلال کي برلاسی وو.
داسي ويلای سو چې د دوحې تړون په سياسي لحاظ نړيوالو ته طالبان د يوې ډلي د حيثيت څخه د نظام حيثيت ته پورته کړه او په امريکا يې هغه اقرارونه وکړه چي په تاريخ کې يې نه وه کړي.
الحمد لله د اسلامي امارت پلاوي په قطر کې د خپل ولس او نظام داسي استازولي وکړه چې ټوله نړۍ يې ځان ته حيرانه کړه او د افغانانو سياسي نبوغ يې په ټولي نړۍ باندي ومنی.
د دوحې د تړون څخه موږ لاندي عبرتونو او درسونو ته اشاره کولای سو:
۱ – د دوحې د تړون سره هغه باورونه غلط وختل چې خلکو به ويل: امريکا ماتي نه خوري او نه د طالبانو سره خبرو ته کښېني.
۲ – د دوحې تړون په تاريخ کې د امريکا لپاره لوی شا ته تګ وو ځکه د امريکايانو عمومي پاليسي خو دا وه چې: طالبان به يا تسلميږي يا به وژل کيږي.
٣ – د دوحې تړون دا ثابته کړه چې د الله لپاره مبارزه کڅه هم ډېره کمه وي بې نتيجې نه پاتيږي ځکه د دوحې تړون د افغان مجاهدينو د جهاد او قربانۍ د مثبتو پايلو څخه يوه پايله وه.
٤ – د دوحې تړون که په مستقيم ډول د افغانانو لپاره لويه لاس ته راوړنه وه خو په ټولي نړۍ کي د مسلمانانو لپاره آزموينه هم وه ځکه د دوحې د تړون سره دا ثابته سوه چې دا دومره وختونه د امريکا په اړه د اسلامي هيوادونو د مشرانو باورونه بې ځايه او ناسم وه ځکه دوی خو له ويري خپل هر څه او ټوله امکانات د امريکايانو په لاس کې ورکړي وه په دې ګمان چي امريکا به هيڅ وخت ماتي نه خوري او هيڅوک به د امريکا په وړاندي نه دريږي خو الله تعالی د دوحې په تړون باندي د امريکا ماتي او عاجزي په ننداره کښېښودل او مسلمانانو ته يې دا په ډاګه کړه چي اوس هم داسي کسان سته چې زما پر دين غيرت کوي او د نړيوالو غټو کفارو سره د جهاد مقدسه دنده پر مخ وړي نو تاسي مسلمانان هم بايد ويښ او بيداره اوسئ او نور د امريکايانو څخه مه وېرېږئ.
٥ – د دوحې تړون که له يوې خوا د افغانان غيرت نړيوالو ته ښکاره کړ له بلي خوا يې د افغانانو اتفاق او اتحاد هم په ډاګه کړ چي اتلس کاله يې د يوه امير تر قومانده لاندي د جهاد سپېڅلې لاره تعقيب کړه او بېله دې چې تر خپل منځ د ژبي، وطن او قوم پر سر لانجه وکړي په يو موټي او يو آواز د نړيوال مستکبر په وړاندي و درېدل او هغه يې د خپل وطن څخه شړلو ته مجبور کړ.
۶ – د دوحې تړون د مسلمانانو سره د الله تعالی هغه وعده يو ځل بيا تجديد کړه چي فرمايي: و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنين. يعني تاسي به لوړ ياست که چيري تاسو مسلمانان وی.
افغانانو چې کله خپل اسلام وساتی الله تعالی هم خپله وعده ورسره پوره کړه او امريکا يې د دوی په لاس ماته کړه.
موږ بايد دغي ورځي ته په ډېره لويه سترګه وګورو او په خپلو تاريخونو کې يې د حديبيې د سولي په څېر په زرين عنوان وليکو تر څو را روانو نسلونو ته درس سي او موږ د دې ورځي لاس ته راوړني له ياده و نه باسو.
الحمدلله چې اوس اسلامي نظام نافذ دی دا د ټولو مبارزينو د مبارزې نتيجه ده؛ کومو مجاهدينو چې عملا جګړه كړې، کومو مشرانو چې په سياسي دفتر کې د کفارو سره سياسي مقابله کړې، کومو اسلامپالو چې په فکري او فرهنګي ډګرونو کي مبارزه کړې او کوم ولس چې د مجاهدينو او مبارزينو ساتنه او پالنه کړې ټول په دې نظام کې شريکان دي او هر څوک بايد ځان په دې نظام کي وويني او د دې نظام د سمبالښت او ساتني لپاره مسئوليت سر ته ورسوي.
موږ افغانان بايد شکر آداء کړو او په خپل مينځ کي یو والی او اتحاد نور هم وساتو تر څو همداسي بريالي پاته سو او د دښمنانو د دسيسو او توطئو څخه په آمان وسو.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۰۳
Who is the terrorist?
Let's look at the pages of history and use our intelligence to find out who the terrorist is. I say especially to those who, out of fanaticism or blind imitation from the world of infidelity, call those who defend their homeland terrorists.
Whoever lifts the veil of fanaticism from his eyes, uses his mind, decides on the scales of justice and fairness, does not imitate liars, and looks at history carefully, will recognize the terrorists.
We leave the terrorist's decision to you, readers! First, we will mention the statistics of the largest murders in history, which abound in history books and websites:
1- Japanese communist Hideki Tojo killed 5 million people.
2- The Belgian Christian Leopold II killed 10 million Africans.
3- The German Catholic Christian “Adolf Hitler” killed 20 million people.
4- The Russian communist “Joseph Stalin” killed 40 million, and according to some reports, 60 million.
5- The Chinese Communist “Maoist Tung” killed 50 million, and according to some reports 70 million.
6- Russian communist Leonid Brezhnev killed 1.5 million people.
7- The Ethiopian communist Mengistu Haile Marila killed 2 million people.
8- The Russian communist “Lenin” killed 4 million people.
9- The Korean communist “Tim Il-sung” killed 2.5 million people.
10- Cambodian communist Pol Pot killed 2 million people.
Good! The above-mentioned people, all non-Muslims, killed millions of people, but why didn't anyone call them terrorists? Why did no one condemn their religion and ideology? Why is their country not considered a danger to the world? Why do their supporters now rule many countries of the world???
Where is the United Nations that distorts justice and mediation? Where are these human rights defenders who always shout under the title of human rights? Where is this International Criminal Court that revolted against Islam and Muslims???
In the age of technology and enlightenment that some idiots whisper about at all times and places, where is this enlightenment, rationality and humanity, which today the usurping Israeli Zionists are killing the Muslims of Gaza en masse under their eyes?
The important thing is that these are all conspiracies against Muslims and Islamic regimes, but what is sad is that some of our mindless, conservative, and pro-Western people still whisper about them and attribute terrorism to Muslims.
Those who call themselves enlightened have made their thoughts, hearts and mouths subject to material things, but why do they not refine their thoughts a little and do not think to distinguish between what is positive and what is negative, what is black and white, what is good and what is evil?
Come on, Muslim brothers and sisters! Let us use our human thinking, our human talents, our religious insight, and our scientific skills, and not be deceived by foreign propaganda against Muslims and the Islamic regime, and let us not make ourselves victims of the ignorant!
Sources of historical events: Wikipedia, Qasioun, and Aram News pages.
Written by: Mawlawi Noorul Haq Mazhari
۱۴۰۲/۱۲/۰۲
ترهګر او تروريست څوک دی؟
راځئ چې د تاريخ پاڼي وګورو او د خپل عقل څخه په استفاده دا معلومه کړو چې تروريست څوک دی؟ په خاصه توګه هغو کسانو ته وايم چي د تعصب له کبله يا د کفري نړۍ څخه په ړوند تقليد مسلمانانو ته او يا هم هغو کسانو ته چې د خپلو هيوادونو څخه دفاع کوي تروريست او ترهګر وايي.
هر انسان چې د تعصب پردې د خپلو سترګو څخه ليري کړي، د خپل عقل څخه کار واخلي، د عدل او انصاف په ترازو فيصله وکړي، د درواغجنو انسانانو تقليد ونکړي او تاريخ ته په ځراکت وګوري ارومرو به ترهګر او تروريست وپېژني.
راځئ د تروريست او ترهګر فيصله به تاسي لوستونکو ته پرېږدو لومړی به په تاريخ کې د هغو سترو وژنو احصائيه ذکر کړو چې د تاريخ کتابونه او ويب سايټونه په ډک دي:
۱ – جاپاني کمونيست "هيديکي توجو" ۵ مليونه انسانان ووژل.
۲ – بلجيکي نصراني دويم "ليوبولد" ۱۰ مليونه افريقايان ووژل.
۳ – آلماني کاتوليک نصراني "ادولف هتلر" ۲۰ مليونه انسانان ووژل.
۴ – روسي کمونيست "جوزف ستالين" ۴۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۶۰ مليونه انسانان ووژل.
۵ – چينايي کمونيست "ماوستي تونغ" ۵۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۷۰ مليونه انسانان ووژل.
۶ – روسي کمونيست "ليونيد بريجينيف" ۱.۵ مليونه انسانان ووژل.
۷ – ايتوپيايي کونيست "منغستو هيلا مريام" 2 مليونه انسانان ووژل.
۸ – روسي کمونيست "لينين" ۴ مليونه انسانان ووژل.
۹ – کوريايي کمونيست "تيم ال سونغ" ۲.۵ مليونه انسانان ووژل.
۱۰ – کمبوديايي کمونيست "بول بوت" ۲ مليونه انسانان ووژل.
ښه! پورته کسانو چې ټوله غير مسلمان وه سره د دې چې په مليونونو انسانان يې وژلي دي ولي څوک ورته ترهګر او تروريست نه وايي؟ ولي يې څوک د مذهب او ايديالوژۍ غندنه نه کوي؟ ولي يې څوک هيوادونه د نړۍ لپاره خطر نه ګڼي؟ او ولي يې لا هم پلويان د نړۍ پر ډېرو هيوادونو واکمن دي؟؟؟
دا ملګري ملتونه چې د عدالت او منځګړيتوب نغارې ډنګوي چيري دي؟ دا د بشر د حقوقو مدافعين چې په ډېرو بغارو يې ستوني څيري سوه چيري دي؟ او دا نړيواله جنايي محکمه چې يواځي يې د مسلمانانو پسې لېڅي رانغښتي دي چيري ده؟؟؟
د تکنالوژۍ او روښن فکرۍ په زمانه کي چې ځيني سوټه فکره انسانان يې هر وخت او هر ځاي زمزمه کوي دا روښن فکري، عقلانيت او بشرپالنه چيري ده چې په مخ کې يې نن د اسرائيلي غاصبو صهيونستانو لخوا په ډله ايز ډول د غزې مسلمانان وژل کيږي؟
اصلي خبره دا ده چې دا ټوله د مسلمانانو او اسلامي نظامونو لپاره دسيسې دي خو د افسوس خبره دا ده چې لا هم زموږ ځيني ساده فکره، سرټمبه او غرب پلوه انسانان د دوی سره د ترهګر خبره زمزمه کوي او مسلمانانو ته يې نسبت کوي.
دا ځيني په اصطلاح روښن فکره انسانان چې خپل فکر، زړه او خوله يې ټوله د مادياتو تابع ګرځولي وي ولي د يو لږ وخت لپاره خپل فکر نه روښانه کوي او د خپل عقل څخه د اصلي مثبت او منفي، تور او سپين او ښه او بد په جلا کولو کې کار نه اخلي؟؟؟
راځئ مسلمانانو وړونو او خويندو! نور د خپل انساني فکر، بشري استعداد، ديني فراست او علمي ځراکت څخه کار واخلو او د خپلو مسلمانانو وړونو او اسلامي نظام په وړاندي د پرديو په تبليغاتو دوکه نسو او ځانونه د ناپوهو انسانانو ښکار جوړ نه کړو!
د تاريخي پيښـو مأخذ: ويکيپډيا، قاسيون او ارم نيوز ويب پاڼي.
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
هر انسان چې د تعصب پردې د خپلو سترګو څخه ليري کړي، د خپل عقل څخه کار واخلي، د عدل او انصاف په ترازو فيصله وکړي، د درواغجنو انسانانو تقليد ونکړي او تاريخ ته په ځراکت وګوري ارومرو به ترهګر او تروريست وپېژني.
راځئ د تروريست او ترهګر فيصله به تاسي لوستونکو ته پرېږدو لومړی به په تاريخ کې د هغو سترو وژنو احصائيه ذکر کړو چې د تاريخ کتابونه او ويب سايټونه په ډک دي:
۱ – جاپاني کمونيست "هيديکي توجو" ۵ مليونه انسانان ووژل.
۲ – بلجيکي نصراني دويم "ليوبولد" ۱۰ مليونه افريقايان ووژل.
۳ – آلماني کاتوليک نصراني "ادولف هتلر" ۲۰ مليونه انسانان ووژل.
۴ – روسي کمونيست "جوزف ستالين" ۴۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۶۰ مليونه انسانان ووژل.
۵ – چينايي کمونيست "ماوستي تونغ" ۵۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۷۰ مليونه انسانان ووژل.
۶ – روسي کمونيست "ليونيد بريجينيف" ۱.۵ مليونه انسانان ووژل.
۷ – ايتوپيايي کونيست "منغستو هيلا مريام" 2 مليونه انسانان ووژل.
۸ – روسي کمونيست "لينين" ۴ مليونه انسانان ووژل.
۹ – کوريايي کمونيست "تيم ال سونغ" ۲.۵ مليونه انسانان ووژل.
۱۰ – کمبوديايي کمونيست "بول بوت" ۲ مليونه انسانان ووژل.
ښه! پورته کسانو چې ټوله غير مسلمان وه سره د دې چې په مليونونو انسانان يې وژلي دي ولي څوک ورته ترهګر او تروريست نه وايي؟ ولي يې څوک د مذهب او ايديالوژۍ غندنه نه کوي؟ ولي يې څوک هيوادونه د نړۍ لپاره خطر نه ګڼي؟ او ولي يې لا هم پلويان د نړۍ پر ډېرو هيوادونو واکمن دي؟؟؟
دا ملګري ملتونه چې د عدالت او منځګړيتوب نغارې ډنګوي چيري دي؟ دا د بشر د حقوقو مدافعين چې په ډېرو بغارو يې ستوني څيري سوه چيري دي؟ او دا نړيواله جنايي محکمه چې يواځي يې د مسلمانانو پسې لېڅي رانغښتي دي چيري ده؟؟؟
د تکنالوژۍ او روښن فکرۍ په زمانه کي چې ځيني سوټه فکره انسانان يې هر وخت او هر ځاي زمزمه کوي دا روښن فکري، عقلانيت او بشرپالنه چيري ده چې په مخ کې يې نن د اسرائيلي غاصبو صهيونستانو لخوا په ډله ايز ډول د غزې مسلمانان وژل کيږي؟
اصلي خبره دا ده چې دا ټوله د مسلمانانو او اسلامي نظامونو لپاره دسيسې دي خو د افسوس خبره دا ده چې لا هم زموږ ځيني ساده فکره، سرټمبه او غرب پلوه انسانان د دوی سره د ترهګر خبره زمزمه کوي او مسلمانانو ته يې نسبت کوي.
دا ځيني په اصطلاح روښن فکره انسانان چې خپل فکر، زړه او خوله يې ټوله د مادياتو تابع ګرځولي وي ولي د يو لږ وخت لپاره خپل فکر نه روښانه کوي او د خپل عقل څخه د اصلي مثبت او منفي، تور او سپين او ښه او بد په جلا کولو کې کار نه اخلي؟؟؟
راځئ مسلمانانو وړونو او خويندو! نور د خپل انساني فکر، بشري استعداد، ديني فراست او علمي ځراکت څخه کار واخلو او د خپلو مسلمانانو وړونو او اسلامي نظام په وړاندي د پرديو په تبليغاتو دوکه نسو او ځانونه د ناپوهو انسانانو ښکار جوړ نه کړو!
د تاريخي پيښـو مأخذ: ويکيپډيا، قاسيون او ارم نيوز ويب پاڼي.
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۰۱
سیاست واقعی جزء شريعت و دین است:(قسمت دوم)
بخاطر اینکه سیاست و حاکمیت جُدَا از شریعت نیست خداوند عزوجل مسلمانان را امر میکند که رسول الله صلی الله علیه وسلم را در تمام امورات خویش حاکم و فیصل بگردانند چنانچه میفرماید:
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[النساء65]
ترجمه: سوگند به پروردگارت که آنها مؤمن نمی شوند تا آنکه تو را در آنچه میان آنها واقع می شود حاکم نگردانند و از داوری تو دلگیر نشوند و کاملا تسلیم شوند.
در اینجا خداوند عزوجل مؤمن بودن انسان را موقوف بر تسلیمی حاکمیت رسول الله صلی الله علیه وسلم کرده است و می فرماید تا زمانیکه آنها حاکمیت را به تمام معنی به تو تسلیم نکنند مؤمن محسوب نمی شوند؛ این واقعه در مورد کسی نازل شده است که فیصله خود را به کعب بن اشرف می برد و حکم رسول الله صلی الله علیه وسلم را دوست نداشت.
حکم وحاکمیت یکی از افراد سیاست است که بخشی عظیمی دولت را تشکیل میدهد چیزی که خداوند عزوجل ایمان را موقوف بر قبولانیدن آن نموده است؛ بناء کسانی که خود را مؤمن میدانند باید عقیده شان این باشد که سیاست از دین جدا نیست.
نمونه بارز سیاست و دین نظام حاکم در زمان خود رسول الله صلی الله علیه وسلم بود که در تمام بخش های مورد نیاز انسانها حاکمیت میکرد.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا خداوند عزوجل تحکیم را به رسول الله صلی الله علیه وسلم می سپرد و چرا رسول الله صلی الله وسلم نظام دولتی را تأسیس می نمود؟.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا رسول الله صلی الله علیه با وجود اینکه رهبر مذهبی بود رهبر نظامی و سیاسی هم بود؟
اگر به آیات 44، 45، 47 سوره مائده نگاه کرده شود صد فی صد برای مسلمان ثابت می شود که سیاست از دین جدا نیست زیرا در آن آیات خداوند عزوجل میفرماید: کسانی که به آن چیزی که از جانب خداوند نازل شده است حکم نکنند ظالم اند، کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند کافر اند و کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند فاسق اند.
حالا حکم کردن به کتاب الله یعنی چه؟ یعنی حکومت وسیاست؛ پس میتوان گفت که عقیده جدایی سیاست از دین عقیده مسلمان نیست و استوار بر هیچ دلیل قوی و قابل اعتبار نمی باشد.
از بسی که دین در سیاست تداخل قوی و جدایی ناپذیر دارد خداوند عزوجل در قبول نمودن حکم شرعی اختیار را از مسلمانان گرفته اند و آنها را مکلف به قبول کردن آن نموده اند چناچه میفرماید:وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ.[الأحزاب:36] ترجمه: نیست برای مؤمن ذکور واناث زمانی که الله و رسولش قضاوت بکند اینکه آنها در کارشان اختیار داشته باشند.
پس زمانی که مسلمان مکلف به حکم خداوند عزوجل میشود لازم آن اتصال سیاست با دین است زیرا حکم کردن بدون سلطه و حکومت معنایی ندارد.
حتی مسلمان مأمور شده است که حکم منزل خداوند عزوجل را متابعت کرده و از متابعت غیر آن جدا بپرهیزد چنانچه خداوند عزوجل میفرماید:
اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ.[الأعراف:3] ترجمه: پیروی آنچیز را بکنید که از جانب پروردگار تان برای تان نازل شده است و متابعت دوستان غیر از او را نکنید چه اندک پند می گیرید.
ما مسلمانان باید در همچون آیات فکر بکنیم که خداوند عزوجل ما را به متابعت قرآن مأمور نموده و از متابعت غیر از قرآن که عبارت از قوانین غیر اسلامی و قوانین وضعی است منع نموده پس لازم آن اینست که دین قانون همه شمول مسلمانان است که باید در همه ابعاد به شمول حکومتداری و دولتداری عملی شود.
کسانی که از دین معلومات ندارند و یا سیاست را به معنای حقیقی نمی شناسند شاید مفکوره جدایی سیاست از دین را در ذهن خود بپرورانند ور نه لزوم سیاست با دین از قرآن، حدیث، اجماع و قیاس ثابت است و از بدو خلقت کائنات ما نمونه های زیادی از نظام سیاسی اسلام داریم که در بخش دیگر ان شاء الله بیان خواهد گردید.
بعض انسانهای کنجکاو و منجمد الفکر که به اثر نافهمی، تقلید کور کورانه و تعصب قائل به جدایی سیاست از دین است هیچ دلائل قوی برای مدعی خود ندارند فقط همیشه خرافات، هزلیات و دروغها را می سرایند تا اینکه در چشم مردم مسلمان ما خاک بپاشند و حقیقت را پنهان کنند ولی آنها باید بدانند که پنهان نمودن حقیقت با وجود اینکه مرض منفی گرایی و مهلک است سبب رسوایی و بدنامی خود پنهان کننده می شود که تاریخ مملؤ از همچون حوادث است.
مکررا به صراحت تمام میگوئیم که سیاست جزء لاینفک شریعت ودین است.
ادامه دارد......
مولوی نورالحق مظهری
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[النساء65]
ترجمه: سوگند به پروردگارت که آنها مؤمن نمی شوند تا آنکه تو را در آنچه میان آنها واقع می شود حاکم نگردانند و از داوری تو دلگیر نشوند و کاملا تسلیم شوند.
در اینجا خداوند عزوجل مؤمن بودن انسان را موقوف بر تسلیمی حاکمیت رسول الله صلی الله علیه وسلم کرده است و می فرماید تا زمانیکه آنها حاکمیت را به تمام معنی به تو تسلیم نکنند مؤمن محسوب نمی شوند؛ این واقعه در مورد کسی نازل شده است که فیصله خود را به کعب بن اشرف می برد و حکم رسول الله صلی الله علیه وسلم را دوست نداشت.
حکم وحاکمیت یکی از افراد سیاست است که بخشی عظیمی دولت را تشکیل میدهد چیزی که خداوند عزوجل ایمان را موقوف بر قبولانیدن آن نموده است؛ بناء کسانی که خود را مؤمن میدانند باید عقیده شان این باشد که سیاست از دین جدا نیست.
نمونه بارز سیاست و دین نظام حاکم در زمان خود رسول الله صلی الله علیه وسلم بود که در تمام بخش های مورد نیاز انسانها حاکمیت میکرد.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا خداوند عزوجل تحکیم را به رسول الله صلی الله علیه وسلم می سپرد و چرا رسول الله صلی الله وسلم نظام دولتی را تأسیس می نمود؟.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا رسول الله صلی الله علیه با وجود اینکه رهبر مذهبی بود رهبر نظامی و سیاسی هم بود؟
اگر به آیات 44، 45، 47 سوره مائده نگاه کرده شود صد فی صد برای مسلمان ثابت می شود که سیاست از دین جدا نیست زیرا در آن آیات خداوند عزوجل میفرماید: کسانی که به آن چیزی که از جانب خداوند نازل شده است حکم نکنند ظالم اند، کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند کافر اند و کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند فاسق اند.
حالا حکم کردن به کتاب الله یعنی چه؟ یعنی حکومت وسیاست؛ پس میتوان گفت که عقیده جدایی سیاست از دین عقیده مسلمان نیست و استوار بر هیچ دلیل قوی و قابل اعتبار نمی باشد.
از بسی که دین در سیاست تداخل قوی و جدایی ناپذیر دارد خداوند عزوجل در قبول نمودن حکم شرعی اختیار را از مسلمانان گرفته اند و آنها را مکلف به قبول کردن آن نموده اند چناچه میفرماید:وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ.[الأحزاب:36] ترجمه: نیست برای مؤمن ذکور واناث زمانی که الله و رسولش قضاوت بکند اینکه آنها در کارشان اختیار داشته باشند.
پس زمانی که مسلمان مکلف به حکم خداوند عزوجل میشود لازم آن اتصال سیاست با دین است زیرا حکم کردن بدون سلطه و حکومت معنایی ندارد.
حتی مسلمان مأمور شده است که حکم منزل خداوند عزوجل را متابعت کرده و از متابعت غیر آن جدا بپرهیزد چنانچه خداوند عزوجل میفرماید:
اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ.[الأعراف:3] ترجمه: پیروی آنچیز را بکنید که از جانب پروردگار تان برای تان نازل شده است و متابعت دوستان غیر از او را نکنید چه اندک پند می گیرید.
ما مسلمانان باید در همچون آیات فکر بکنیم که خداوند عزوجل ما را به متابعت قرآن مأمور نموده و از متابعت غیر از قرآن که عبارت از قوانین غیر اسلامی و قوانین وضعی است منع نموده پس لازم آن اینست که دین قانون همه شمول مسلمانان است که باید در همه ابعاد به شمول حکومتداری و دولتداری عملی شود.
کسانی که از دین معلومات ندارند و یا سیاست را به معنای حقیقی نمی شناسند شاید مفکوره جدایی سیاست از دین را در ذهن خود بپرورانند ور نه لزوم سیاست با دین از قرآن، حدیث، اجماع و قیاس ثابت است و از بدو خلقت کائنات ما نمونه های زیادی از نظام سیاسی اسلام داریم که در بخش دیگر ان شاء الله بیان خواهد گردید.
بعض انسانهای کنجکاو و منجمد الفکر که به اثر نافهمی، تقلید کور کورانه و تعصب قائل به جدایی سیاست از دین است هیچ دلائل قوی برای مدعی خود ندارند فقط همیشه خرافات، هزلیات و دروغها را می سرایند تا اینکه در چشم مردم مسلمان ما خاک بپاشند و حقیقت را پنهان کنند ولی آنها باید بدانند که پنهان نمودن حقیقت با وجود اینکه مرض منفی گرایی و مهلک است سبب رسوایی و بدنامی خود پنهان کننده می شود که تاریخ مملؤ از همچون حوادث است.
مکررا به صراحت تمام میگوئیم که سیاست جزء لاینفک شریعت ودین است.
ادامه دارد......
مولوی نورالحق مظهری
سیاست واقعی جزء شریعت و دین است:(بخش سوم و آخری)
عقیده جدایی سیاست از دین که در قرن 17 میلادی در نصاری بروز کرد به مرور زمان توسط دشمنان دین به کشور های اسلامی نیز وارد گردید که امروز بخاطر تخریب عقیده ناب اسلامی از طرف دشمنان اسلام از آن استفاده صورت میگیرد و به عنوان یکی از اسباب مستقیم جنگ فکری بر علیه اسلام شناخته می شود.
هدف کسانی که سیاست را از دین جدا میدانند این است که جلو حاکمیت اسلامی را بگیرند و جامعه مسلمانان را از قوت همه جانبه و معجزانه اسلام دور کنند و به مرور زمان بطور تدریجی همه مسلمانان را در یوغ بردگی کفار و انسانهای بی دین گرفتار کنند چنانچه از بدو بروز این پدیده فتنه انگیز نمونه های زیادی از آن دیده شده و در صفحات تاریخ ثبت است.
یکی از دسیسه های که یهود، نصاری و منافقین برای سقوط خلافت عثمانی و دیگر نظام های اسلامی به کار برده اند نشر همین عقیده منحوس سیکولاریزم است که آنرا در فکر جوانان مسلمان تزریق نموده و آنها را به انحراف فکری و سیاسی آغوشته اند که در نتیجه از عقیده و عمل اسلام دور شده و در دام مهلک دشمنان دین هلاک گردیده اند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند کوشش میکنند در بین علماء دین و مردم فاصله ایجاد کنند و نظام های اسلامی که در وقت شان حاکم است متهم به فساد، تبعیض و کارهای دیگر غیر انسانی بکنند تا اینکه مردم را از حاکمیت اسلامی متنفر سازند و خود شان با عقیده کفری شان بر مسلمانان حاکمیت بکنند و همچنان انسانهای سیکولار و بی دین بر علیه کشور های اسلامی دسیسه سازی می کنند و اکثر اوقات همچون مردم، آله دست کفار گردیده و در صف مقدم کفار بر ضد مسلمانان و نظامهای اسلامی جبهه گیری میکنند که نمونه بارز آنها کمونیستهاست که در صف مقدم روسها آمدند و کشور شان را به خاک و خون کشیدند و همچنان بعض مسلمان نماهای غربگرا که در صف مقدم امریکا و ناتو حرکت کردند و برعلیه کشور شان افغانستان جنگ ویرانشمول را آغاز کردند.
مردم مسلمان ما باید هوشیار باشند وهیچگاه فریب چنین افراد شیطان صفت را نه خورند زیرا اینها نه تنها اینکه کشور های اسلامی را بدست کفار میدهند بلکی هویت و شخصیت مسلمانان را می ربایند و کوشش میکنند که جامعه مسلمانان مملو از هر گونه فساد گردد تا راه فعالیت برای آنها باز شده و مسلمانان را شکار فکر مفسد خود شان بگردانند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند بر مدعای خود هیچ دلیل قابل اعتبار نقلی و عقلی را ندارند بلکی در بیشترین مناظره های و مباحثه های که در این مورد شده اند مرتکب شکست فضیحانه شده اند که تاریخ پر از همچون حوادث است.
مولوی نورالحق مظهری
هدف کسانی که سیاست را از دین جدا میدانند این است که جلو حاکمیت اسلامی را بگیرند و جامعه مسلمانان را از قوت همه جانبه و معجزانه اسلام دور کنند و به مرور زمان بطور تدریجی همه مسلمانان را در یوغ بردگی کفار و انسانهای بی دین گرفتار کنند چنانچه از بدو بروز این پدیده فتنه انگیز نمونه های زیادی از آن دیده شده و در صفحات تاریخ ثبت است.
یکی از دسیسه های که یهود، نصاری و منافقین برای سقوط خلافت عثمانی و دیگر نظام های اسلامی به کار برده اند نشر همین عقیده منحوس سیکولاریزم است که آنرا در فکر جوانان مسلمان تزریق نموده و آنها را به انحراف فکری و سیاسی آغوشته اند که در نتیجه از عقیده و عمل اسلام دور شده و در دام مهلک دشمنان دین هلاک گردیده اند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند کوشش میکنند در بین علماء دین و مردم فاصله ایجاد کنند و نظام های اسلامی که در وقت شان حاکم است متهم به فساد، تبعیض و کارهای دیگر غیر انسانی بکنند تا اینکه مردم را از حاکمیت اسلامی متنفر سازند و خود شان با عقیده کفری شان بر مسلمانان حاکمیت بکنند و همچنان انسانهای سیکولار و بی دین بر علیه کشور های اسلامی دسیسه سازی می کنند و اکثر اوقات همچون مردم، آله دست کفار گردیده و در صف مقدم کفار بر ضد مسلمانان و نظامهای اسلامی جبهه گیری میکنند که نمونه بارز آنها کمونیستهاست که در صف مقدم روسها آمدند و کشور شان را به خاک و خون کشیدند و همچنان بعض مسلمان نماهای غربگرا که در صف مقدم امریکا و ناتو حرکت کردند و برعلیه کشور شان افغانستان جنگ ویرانشمول را آغاز کردند.
مردم مسلمان ما باید هوشیار باشند وهیچگاه فریب چنین افراد شیطان صفت را نه خورند زیرا اینها نه تنها اینکه کشور های اسلامی را بدست کفار میدهند بلکی هویت و شخصیت مسلمانان را می ربایند و کوشش میکنند که جامعه مسلمانان مملو از هر گونه فساد گردد تا راه فعالیت برای آنها باز شده و مسلمانان را شکار فکر مفسد خود شان بگردانند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند بر مدعای خود هیچ دلیل قابل اعتبار نقلی و عقلی را ندارند بلکی در بیشترین مناظره های و مباحثه های که در این مورد شده اند مرتکب شکست فضیحانه شده اند که تاریخ پر از همچون حوادث است.
مولوی نورالحق مظهری
سياست واقعی جزء شريعت و دين است:(بخش اول)
بعضی مردم فكر ميكنند كه سياست از شريعت جدا است زیرا سیاست به معنای حکومت، حکومتداری و تسلط بر مردم است ولی شریعت عبارت از عبادت، طاعت و بندگی است.
به این مردم باید گفته شود که سیاست به همین معنای که شما ذکر نمودید جدا از شریعت نیست بلکه جزء لاینفک شریعت است؛ به این معنی که سیاست بدون شریعت هیچ ارزشی ندارد و شریعت بدون سیاست هیچ مفهوم واقعی ندارد.
اگر به نصوص قرآن، سنت و اجماع رجوع بکنیم و مصلحت های بشری را در پرتو فطرت اصیل انسانی زیر مطالعه عقل سالم قرار بدهیم صد فی فیصد فیصله میکنیم که سیاست از دین جدا نیست.
این یک حقیقت است که شريعت ضامن و جوابگوی تمام امورات زنده گی همه انسانهاست؛ تفاوت ندارد که كارهای ملكی و مردمی باشد يا كارهای نظامی يا حكومتی باشد ويا هم كارهائيكه مورد ضرورت هر فرد جامعه باشد.
در اسلام تمام ابعاد زنده گی مکلفین، محکومین و انسانها مورد بحث قرار گرفته و برای هر چیز حکم خاص با شرایط و اصول بیان شده است که یکی از مباحث مهمی در دین اسلام حکومتداری و یا ساختن نظام است به همین خاطر است که واژه های مخصوص سیاست در دین اسلام جا داده شده است؛ مانند: خلیفه/امیرالمؤمنین، والی، ولاة الأمر، قضاء، قاضی، حکم، بیت المال، حسبة، حدود، تعزیر، جیش، اعداد، جهاد، عدل، وزیر، عامل، مؤلفة القلوب، مال، قانون، اطاعت وغیره.....
کسی که از اصول و فلسفه دین خبر باشد و سیاست را به معنای حقیقی اش بشناسد هرگز سیاست را از دین جدا نمی داند و همچنین انحراف سیاسی را بسیار زود شناسائی کرده و آنرا مصداق سیاست مطلق نمیداند.
سوره نساء خداوند عزوجل ميفرمايد :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا. [سورة النساء 59]
ترجمه: ای مؤمنان اطاعت الله واطاعت رسول الله وصاحبان امر تان را بكنيد، اگر شما در يك كاری باهم اختلاف كرديد پس آنرا بسپاريد به الله ورسولش اگر بر الله وروز آخرت ايمان داريد و اين برای تان خيلی بهتر است وبهترين تأويل است.
اگر در اين آيه به دقت نگریسته شود معلوم خواهد شد كه انسان بايد همه كارهای خود را که شامل کارهای حکومتداری هم می شود بر الله متعال، رسولش و علماء پيش كند تا آنها راه حل را برايش پيدا كنند.
اينجا مراد از الله تعالی قول الله تعالی است كه عبارت از قرآن است و مراد از رسول الله صلی الله عليه وسلم سنت رسول الله است که عبارت از قول، عمل، تقریر وصفت است ومراد از اولي الامر علماء و حکام شرعی است.
نظر به همین ویژه گی که دین اسلام دارد علماء متبحر و دانشمندان بزرگ نظام سیاسی اسلام را شامل دو ویژه گی میکند که در هیج نظام دیگری وجود ندارد که عبارت از الهی بودن منابع و الهی بودن هدف است.
چیزی که در محتوای این آیت ذکر شده عبارت از سه چیز است: اطاعت الله، اطاعت پیامبر و اطاعت اولی الامر؛ با وجود اینکه اطاعت مطلقا ذکر شده باید گفت که بدون لحاظ معنای سیاسی آن که حاکم قرار دادن قول الله، قول رسول الله و اولی الامر است هیچ مصداق دیگری برای آیه یافت نشده و نه هم یافت می شود.
پس به استدلال همین آیه میتوان گفت که سیاست اصلی جدا از دین وشریعت نیست و هیچگاه جدا نخواهد شد بناء هیچ مسلمان باید عقیده جدایی سیاست از دین را نداشته باشد بلکی سیاست را جزء لاینفک دین بدانند.
ادامه دارد.....
مولوي نورالحق مظهري
به این مردم باید گفته شود که سیاست به همین معنای که شما ذکر نمودید جدا از شریعت نیست بلکه جزء لاینفک شریعت است؛ به این معنی که سیاست بدون شریعت هیچ ارزشی ندارد و شریعت بدون سیاست هیچ مفهوم واقعی ندارد.
اگر به نصوص قرآن، سنت و اجماع رجوع بکنیم و مصلحت های بشری را در پرتو فطرت اصیل انسانی زیر مطالعه عقل سالم قرار بدهیم صد فی فیصد فیصله میکنیم که سیاست از دین جدا نیست.
این یک حقیقت است که شريعت ضامن و جوابگوی تمام امورات زنده گی همه انسانهاست؛ تفاوت ندارد که كارهای ملكی و مردمی باشد يا كارهای نظامی يا حكومتی باشد ويا هم كارهائيكه مورد ضرورت هر فرد جامعه باشد.
در اسلام تمام ابعاد زنده گی مکلفین، محکومین و انسانها مورد بحث قرار گرفته و برای هر چیز حکم خاص با شرایط و اصول بیان شده است که یکی از مباحث مهمی در دین اسلام حکومتداری و یا ساختن نظام است به همین خاطر است که واژه های مخصوص سیاست در دین اسلام جا داده شده است؛ مانند: خلیفه/امیرالمؤمنین، والی، ولاة الأمر، قضاء، قاضی، حکم، بیت المال، حسبة، حدود، تعزیر، جیش، اعداد، جهاد، عدل، وزیر، عامل، مؤلفة القلوب، مال، قانون، اطاعت وغیره.....
کسی که از اصول و فلسفه دین خبر باشد و سیاست را به معنای حقیقی اش بشناسد هرگز سیاست را از دین جدا نمی داند و همچنین انحراف سیاسی را بسیار زود شناسائی کرده و آنرا مصداق سیاست مطلق نمیداند.
سوره نساء خداوند عزوجل ميفرمايد :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا. [سورة النساء 59]
ترجمه: ای مؤمنان اطاعت الله واطاعت رسول الله وصاحبان امر تان را بكنيد، اگر شما در يك كاری باهم اختلاف كرديد پس آنرا بسپاريد به الله ورسولش اگر بر الله وروز آخرت ايمان داريد و اين برای تان خيلی بهتر است وبهترين تأويل است.
اگر در اين آيه به دقت نگریسته شود معلوم خواهد شد كه انسان بايد همه كارهای خود را که شامل کارهای حکومتداری هم می شود بر الله متعال، رسولش و علماء پيش كند تا آنها راه حل را برايش پيدا كنند.
اينجا مراد از الله تعالی قول الله تعالی است كه عبارت از قرآن است و مراد از رسول الله صلی الله عليه وسلم سنت رسول الله است که عبارت از قول، عمل، تقریر وصفت است ومراد از اولي الامر علماء و حکام شرعی است.
نظر به همین ویژه گی که دین اسلام دارد علماء متبحر و دانشمندان بزرگ نظام سیاسی اسلام را شامل دو ویژه گی میکند که در هیج نظام دیگری وجود ندارد که عبارت از الهی بودن منابع و الهی بودن هدف است.
چیزی که در محتوای این آیت ذکر شده عبارت از سه چیز است: اطاعت الله، اطاعت پیامبر و اطاعت اولی الامر؛ با وجود اینکه اطاعت مطلقا ذکر شده باید گفت که بدون لحاظ معنای سیاسی آن که حاکم قرار دادن قول الله، قول رسول الله و اولی الامر است هیچ مصداق دیگری برای آیه یافت نشده و نه هم یافت می شود.
پس به استدلال همین آیه میتوان گفت که سیاست اصلی جدا از دین وشریعت نیست و هیچگاه جدا نخواهد شد بناء هیچ مسلمان باید عقیده جدایی سیاست از دین را نداشته باشد بلکی سیاست را جزء لاینفک دین بدانند.
ادامه دارد.....
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۲۹
د حق په وړاندي د باطل رسوايي:
د دوحې په غونډه کي د ا.ا.ا لخوا د ګډون ردول نه تنها دا چې د ا.ا سياسي خپلواکي او په تصميم نيولو کي استقلال په ډاکه کوي بلکي د هغو کسانو پر مخ تنده څپېړه هم وه چي ويل يې: طالبان غونډي ته نه بلل کيږي که وبلل سي په ځغاستو به ورځي.
ځيني په عقيده ضعيف او په فکر ناسم خلک تل هر څه ته د خپل فکر له تنګي زاويې ګوري او له وخته مخکي د احساساتو او تعصباتو پر بنسټ غير معقوله وړاندوينه کوي چي آخر يې رسوايي په برخه سي.
مولوي نورالحق مظهري
ځيني په عقيده ضعيف او په فکر ناسم خلک تل هر څه ته د خپل فکر له تنګي زاويې ګوري او له وخته مخکي د احساساتو او تعصباتو پر بنسټ غير معقوله وړاندوينه کوي چي آخر يې رسوايي په برخه سي.
مولوي نورالحق مظهري
په دوحه کي د غونډي په اړه ولسي معقول نظر:
په افغانستان کي اوسني حاکم نظام عملا ثابته کړېده چي په اوس کي يواځي همدغه نظام په تمامه معنی د افغانانو نماينده ګي او د هغوی د هيلو ترجماني کولای سي ځکه د افغانستان په تاريخ کي دا يواځينی نظام دی چي د افغانانو په غوښتنه او قربانۍ تنها د افغانانو څخه جوړ دی او په خپلو ټولو تصميمونو کي په پوره توګه خپلواک او آزاد دی.
اوسنی نظام نه تنها دا چي د افغانانو څخه جوړ دی بلکي د افغانانو د دين، مذهب، فرهنګ او ګټو ټولو ارزښتونو ته ژمن نظام دی له همدې امله يې تر اوسه په امنيتي، اقتصادي، سياسي او ټولنيزو برخو کي په لږ وخت کي ډېر اوږد کامياب مزل کړی دی چي مثبت آثار يې د هيڅ ويښ او هوښيار انسان څخه پټ ندي.
دا هم تجربه سوی حقيقت دی او هم د سالم عقل فيصله ده چي د دې نظام له مؤثر ګډون څخه پرته د افغانستان په اړه هيڅ ځای ناسته ګټه نه لري او نه هم د افغانستان د حالاتو څخه د ناخبرو بهر مېشتو کسانو سره خبري کوم ارزښت لري د همدې حقيقت پر اساس موږ په دې باور يو چي هر څوک که د افغانانو غمخوار ځان بولي بايد د اوسني حاکم نظام سره جوړ راسي او داسي عاقلانه تعامل غوره کړي چي د شخصي او بهرنيو هيوادونو د ګټو پر ځای د افغانانو ګټي پکې خوندي وي.
ممکن ځيني خلګ دا زموږ شخصي نظر وبولي خو موږ يې داسي حقيقت بولو چي پوره عقلي او تجربوي لاسوندونه د ځانه سره لري چي د اوس لپاره نړيوالو او هغو کسانو ته چي ځانونه د دې نظام مخالفین بولي بېله تعامله بل هيڅ مؤثر او معقول غوراوی شتون نه لري ځکه نو د کنجکاوي او خوشي ستړيا پر ځای بايد د ا.ا.ا سره د خبرو او عقلانيت پر ميز کښيني.
مولوي نورالحق مظهري
اوسنی نظام نه تنها دا چي د افغانانو څخه جوړ دی بلکي د افغانانو د دين، مذهب، فرهنګ او ګټو ټولو ارزښتونو ته ژمن نظام دی له همدې امله يې تر اوسه په امنيتي، اقتصادي، سياسي او ټولنيزو برخو کي په لږ وخت کي ډېر اوږد کامياب مزل کړی دی چي مثبت آثار يې د هيڅ ويښ او هوښيار انسان څخه پټ ندي.
دا هم تجربه سوی حقيقت دی او هم د سالم عقل فيصله ده چي د دې نظام له مؤثر ګډون څخه پرته د افغانستان په اړه هيڅ ځای ناسته ګټه نه لري او نه هم د افغانستان د حالاتو څخه د ناخبرو بهر مېشتو کسانو سره خبري کوم ارزښت لري د همدې حقيقت پر اساس موږ په دې باور يو چي هر څوک که د افغانانو غمخوار ځان بولي بايد د اوسني حاکم نظام سره جوړ راسي او داسي عاقلانه تعامل غوره کړي چي د شخصي او بهرنيو هيوادونو د ګټو پر ځای د افغانانو ګټي پکې خوندي وي.
ممکن ځيني خلګ دا زموږ شخصي نظر وبولي خو موږ يې داسي حقيقت بولو چي پوره عقلي او تجربوي لاسوندونه د ځانه سره لري چي د اوس لپاره نړيوالو او هغو کسانو ته چي ځانونه د دې نظام مخالفین بولي بېله تعامله بل هيڅ مؤثر او معقول غوراوی شتون نه لري ځکه نو د کنجکاوي او خوشي ستړيا پر ځای بايد د ا.ا.ا سره د خبرو او عقلانيت پر ميز کښيني.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۲۵
د د لو ٢٦ او زموږ مسئوليتونه:
دا يقيني خبره ده چي د سلواغې ۲۶ د مجاهدينو د اتلولۍ او افغانانو د برياليتوب ورځ ده او د باطل په وړاندي د حق د اوچت کېدلو څرک دی.
پدې ورځ کي د مسلمانو شهيدانو وينو، د مجاهدينو ستړياوو او د افغانانو کړاوونو رنګ راوړ او د وخت زبرځواک شوروی يې د غريبو افغانانو په وړاندي په ګونډو کړ.
د دلو ۲۶ هغه تاريخ جوړوونکې ورځ ده چي افغانانو د نړۍ په کچه د دويمي لويي امپراطورۍ د ماتولو ريکارډ په همدې ورځ خپل کړ او د وخت قطبي شوروی يې د ګران افغانستان څخه وشړی.
زموږ مسئوليتونه:
۱ - موږ بايد يواځي د دې ورځي په لمانځلو او په دې ورځ کي په رخصتۍ کولو بسنه ونکړو بلکې دا ورځ د ټولو اړخونو سره د خپل آينده نسلونو په فکرونو کي د ګڼو لارو څخه ژوندۍ وساتو تر څو هغوی هم د خپلو نيکونو پر قدمونو پښې کښيږدي او د هر يرغلګر په وړاندي د خپلو نيکونو په څېر ودريږي.
٢ – د دې ورځي ټولي ظاهري او باطني برياوي وپېژنو او د ساتني کوښښ يې وکړو؛ په دې ورځ کي نه تنها دا چي په فزيکي ډول روسان د افغانستان څخه وشړل سوه بلکي د روسانو پلويانو خلقيانو او پرچميانو ته هم د خطر زنګ او د دوی د منحوسي غلامي واکمنۍ د پای پيل وو ځکه نو موږ بايد خپل ولس د روسي او کمونيستي فزيکي او فکري اشغال په خطرونو خبر کړو او د ولس هر وکړي ته د دوی په وړاندي د مبارزې هر اړخيزه انګېزه ورکړو.
٣– دا معلومه خبره ده چي روسانو د ځانه سره کفري فکر هم راوړی وو تر څو زموږ مسلمان ولس ته يې تزريق کړي او د کمونيزم تر سايه لاندي يې د ارتداد لوري ته يوسي خو الحمدلله خپلي دې موخي ته و نه رسېدل.
زموږ افغانان بايد په دې باندي خپل سر خلاص کړي چي لکه د روسانو وتل چي د هر افغان وظيفه وه د روسي فکر ختمول او هيواد ورڅخه پاکول هم د هر افغان وظيفه ده ځکه نو موږ بايد د ټولو هغه فکرونو او باورونو په وړاندي مبارزه وکړو چي د هيواد خپلواکۍ، مسلمانۍ، رښتيني آبادۍ او ايماني ترقۍ لپاره ممکنه او بالقوه خطر وي او په فکري او سياسي ډګر کي داسي اصلاحات راولو چي د هيواد څخه مو د فکري او سياسي انحراف ټغر په پوره توګه ټول سي.
٤ – دا يقيني خبره ده چي د روسانو په وړاندي د افغانانو مبارزه د وطن او دين د ساتني لپاره وه ځکه نو موږ ته دا لازمه ده چي د وطن او دين ساتنه مو هر وخت په لومړيتوبونو کي وي او په ټولو هيوادوالو کي د وطن دوستۍ او دين دوستۍ روحيه پيدا کړو تر څو زموږ هر وګړی د دين په چوکاټ کي هم وطن وساتي او هم يې جوړ کړي.
٥ – کڅه هم د روسانو وتل د افغانانو لپاره لويه نيکمرغي وه خو له بده مرغه چي د هغوی د وتلو وروسته د ځينو قدرت طلبو لخوا د جهاد آرمانونه د خاورو سره خاوري سوه او جهادي موخي د قدرت او چوکۍ په نېشه شا ته وغورځول سوې ځکه نو هيواد د قدرت په جزيرو و وېشل سو او هر چيري خپل منځي جګړې پيل سوې چي په نتيجه کي د روسانو د وتلو وروسته اسلامي نظام هم جوړ نسو او هيوادوالو هم د آرامۍ ساه وا نه خيستل خو الحمدلله د طالبانو د اسلامي تحريک راتګ د خپل مينځي جګړو او احتمالي تجزيې آفتونه د افغانستان څخه ورک کړه او د اسلامي نظام په جوړولو سره يې د مسلمانو افغانانو د هيلو غوټۍ ګل کېدلو ته نژدې کړې؛ موږ ټول افغانان بايد د تېرو حالاتو څخه پوره عبرت واخلو او بيا ځلي داسي شرايطو ته زمينه برابره نکړو.
۶ – اوس چي الحمدلله په هيواد کي سوچه اسلامي نظام حاکم دی ټول افغانان يې په وړاندي دا مسئوليت لري چي د دې اسلامي نظام سمبالول د ځان دنده وبولي، ساتنه يې د آينده لپاره د ځان ايماني وظيفه وبولي او په عمل کي دا خبره ثابته کړي چي همدغه نظام زموږ د درو واړو جهادي مبارزې ثمره او نتيجه ده په هيڅ صورت کي يې له لاسه نه ورکوو.
مولوي نورالحق مظهري
پدې ورځ کي د مسلمانو شهيدانو وينو، د مجاهدينو ستړياوو او د افغانانو کړاوونو رنګ راوړ او د وخت زبرځواک شوروی يې د غريبو افغانانو په وړاندي په ګونډو کړ.
د دلو ۲۶ هغه تاريخ جوړوونکې ورځ ده چي افغانانو د نړۍ په کچه د دويمي لويي امپراطورۍ د ماتولو ريکارډ په همدې ورځ خپل کړ او د وخت قطبي شوروی يې د ګران افغانستان څخه وشړی.
زموږ مسئوليتونه:
۱ - موږ بايد يواځي د دې ورځي په لمانځلو او په دې ورځ کي په رخصتۍ کولو بسنه ونکړو بلکې دا ورځ د ټولو اړخونو سره د خپل آينده نسلونو په فکرونو کي د ګڼو لارو څخه ژوندۍ وساتو تر څو هغوی هم د خپلو نيکونو پر قدمونو پښې کښيږدي او د هر يرغلګر په وړاندي د خپلو نيکونو په څېر ودريږي.
٢ – د دې ورځي ټولي ظاهري او باطني برياوي وپېژنو او د ساتني کوښښ يې وکړو؛ په دې ورځ کي نه تنها دا چي په فزيکي ډول روسان د افغانستان څخه وشړل سوه بلکي د روسانو پلويانو خلقيانو او پرچميانو ته هم د خطر زنګ او د دوی د منحوسي غلامي واکمنۍ د پای پيل وو ځکه نو موږ بايد خپل ولس د روسي او کمونيستي فزيکي او فکري اشغال په خطرونو خبر کړو او د ولس هر وکړي ته د دوی په وړاندي د مبارزې هر اړخيزه انګېزه ورکړو.
٣– دا معلومه خبره ده چي روسانو د ځانه سره کفري فکر هم راوړی وو تر څو زموږ مسلمان ولس ته يې تزريق کړي او د کمونيزم تر سايه لاندي يې د ارتداد لوري ته يوسي خو الحمدلله خپلي دې موخي ته و نه رسېدل.
زموږ افغانان بايد په دې باندي خپل سر خلاص کړي چي لکه د روسانو وتل چي د هر افغان وظيفه وه د روسي فکر ختمول او هيواد ورڅخه پاکول هم د هر افغان وظيفه ده ځکه نو موږ بايد د ټولو هغه فکرونو او باورونو په وړاندي مبارزه وکړو چي د هيواد خپلواکۍ، مسلمانۍ، رښتيني آبادۍ او ايماني ترقۍ لپاره ممکنه او بالقوه خطر وي او په فکري او سياسي ډګر کي داسي اصلاحات راولو چي د هيواد څخه مو د فکري او سياسي انحراف ټغر په پوره توګه ټول سي.
٤ – دا يقيني خبره ده چي د روسانو په وړاندي د افغانانو مبارزه د وطن او دين د ساتني لپاره وه ځکه نو موږ ته دا لازمه ده چي د وطن او دين ساتنه مو هر وخت په لومړيتوبونو کي وي او په ټولو هيوادوالو کي د وطن دوستۍ او دين دوستۍ روحيه پيدا کړو تر څو زموږ هر وګړی د دين په چوکاټ کي هم وطن وساتي او هم يې جوړ کړي.
٥ – کڅه هم د روسانو وتل د افغانانو لپاره لويه نيکمرغي وه خو له بده مرغه چي د هغوی د وتلو وروسته د ځينو قدرت طلبو لخوا د جهاد آرمانونه د خاورو سره خاوري سوه او جهادي موخي د قدرت او چوکۍ په نېشه شا ته وغورځول سوې ځکه نو هيواد د قدرت په جزيرو و وېشل سو او هر چيري خپل منځي جګړې پيل سوې چي په نتيجه کي د روسانو د وتلو وروسته اسلامي نظام هم جوړ نسو او هيوادوالو هم د آرامۍ ساه وا نه خيستل خو الحمدلله د طالبانو د اسلامي تحريک راتګ د خپل مينځي جګړو او احتمالي تجزيې آفتونه د افغانستان څخه ورک کړه او د اسلامي نظام په جوړولو سره يې د مسلمانو افغانانو د هيلو غوټۍ ګل کېدلو ته نژدې کړې؛ موږ ټول افغانان بايد د تېرو حالاتو څخه پوره عبرت واخلو او بيا ځلي داسي شرايطو ته زمينه برابره نکړو.
۶ – اوس چي الحمدلله په هيواد کي سوچه اسلامي نظام حاکم دی ټول افغانان يې په وړاندي دا مسئوليت لري چي د دې اسلامي نظام سمبالول د ځان دنده وبولي، ساتنه يې د آينده لپاره د ځان ايماني وظيفه وبولي او په عمل کي دا خبره ثابته کړي چي همدغه نظام زموږ د درو واړو جهادي مبارزې ثمره او نتيجه ده په هيڅ صورت کي يې له لاسه نه ورکوو.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۱۸
د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(شپږمه او ورستنۍ برخه)
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.
د دې لپاره چي مسلمان مشران او عام مسلمانان، اسلام او مسلمانانو ته د منافقينو په زيانونو ډېر پوه سي او په پوره توګه يې وپېژني راځو په قرآن شريف کي د منافقينو ځيني راغلي حالات په لنډ ډول بيانوو:
په سورة البقره کي الله تعالی د منافقينو د زړونو ناروغي او د دوی لخوا د مسلمانانو دوکه کول ذکر کړي دي، په سورة آل عمران کي يې د دوی نا آرامي او خواري ذکر کړې ده، په سورة النساء کي يې د الله او رسول الله صلی الله عليه وسلم د حکمونو څخه د دوی مخ اړول ذکر کړي دي، په سورة المائده کي يې د کفارو سره د منافقينو د دوستۍ بيان کړی دی، په سورة الانفال کي يې د دين د قوي کېدلو لپاره د الله تعالی په نصرت کي د دوی د شک او ترديد بيان کړی دی، په سورة التوبة کي يې د جهاد څخه د دوی د تښتي او پر مسلمانانو باندي د دوی د بد ويلو يادونه کړېده، په سورة الحچ کي يې د دوی د تزلزل يادونه کړېده، په سورة النور کي يې د دې بيان کړی دی چي منافقين په خپلو نفسي غوښتنو پر دين باندي نيوکه کوي، په سورة العنکبوت کي يې د دوی د صبر د لږوالي يادونه کړېده، په سورة الأحزاب کي يې د الله تعالی د وعدې څخه د دوي د مخالفت بيان کړی دی، په سورة محمد کي يې د دوی د بېغرتۍ يادونه کړېده، په سورة الفتح کي يې پر الله تعالي د دوي د بدګمانۍ يادونه کړېده، په سورة الحديد کي يې په هيلو باندي د دوي لخوا د خپلو ځانونو د دوکه کولو بيان کړي دي، په سورة المجادلة کي يې د دوي د درواغ قسم اخيستلو يادونه کړېده، په سورة الحشر کي يې د قيامت په ورځ د منافقينو د دوستانو د ذلت او خوارۍ بيان کړی دی، په سورة المنافقين کي يې د رسول الله صلي الله عليه وسلم سره د منافقينو د بې ادبۍ ذکر کړی دی او په سورة التحريم کي پر منافقينو د سختۍ کولو او د دوی په وړاندي د جهاد کولو بيان کړی دی.
لنډه دا چي د منافقينو د تاوانونو د ډېروالي له کبله او د دوی په وړاندي د مسلمانانو د ويښتوب لپاره الله تعالی د قرآن شريف په 17 سورتونو کي د دوي د بديو، فريبونو او ګمراهيو يادونه کړېده له همدې امله ټوله مسلمانان په خاصه توګه په اسلامي نظام کي مسئولين بايد د هغه کسانو په وړاندي چي د منافقينو کړني تر سره کوي ډېر ويښ او ځيرک وي تر څو يې دوکه نه کړي او مسلمانان يا اسلامي نظام د ستونزو او ننګونو سره مخ نه کړي.
اسلام او مسلمانانو ته د منافقينو د ډېر زيان په خاطر رسول الله صلي الله عليه وسلم د خپل امت په وړاندي د منافقينو د دسيسو او چلونو څخه ډېر د ويري اظهار کړی او فرمايي:
عن عمران بن حصين قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم إن أخوف ما أخاف عليكم بعدي كل منافق عليم اللسان.[صفة المنافق23]
ژباړه: عمران به حصين رضي الله عنه فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: هغه څوک چي د هغه څخه زه پر تاسي باندي ډېر وېرېږم هر هغه منافق دي په ژبه عالم وي.
محدثينو د دې حديث په تشريح کي ليکلي دي: په ژبه باندي عالم هغه چا ته وايي چي علم يې يواځي په ژبه کي وي نه په زړه کي يعني په خوله او ژبه ښې خبري کوي خو په زړه کي پر الله تعالي او پر خپلو ښو خبرو باور و نه لري چي دا په اصل کي د منافق عمل دی ځکه نو رسول الله صلی الله عليه وسلم دې شخص ته منافق ويلي دي.
د منافق د خطر او تاوان ډېروالي په دې خاطر دي چي هغه ځان د مسلمان په بڼه ښکاره کوي، د مسلمانانو سره په ټولي کي ژوند کوي او د مسلمانانو په ټولو حالاتو ښه پوره خبر وي نو د هر ناوړه کار اراده چي وکړي د کافر په نسبت يې ډېر ژر په اسلامي ټولني کولای سي.
د يوې شبهې جواب: ځيني خلګ وايي: تاسي ولي د ځانونو او خپلو ځينو مشرانو ملامتيا پر منافقينو اچوی او تل واياست چي په فلاني وخت کي منافقينو داسي او داسي کړي دي؟ او ولي په دې کار کي د خلپو مشرانو او ځانونو نيمګړتيا له پامه غورځوي؟.
د دوي په جواب کي بايد وويل سي چي: موږ د ځان او خپلو مشرانو ملامتيا پر منافقينو نه اچوو بلکي د منافقينو په دسيسو خلک خبروو او د دوي کرغېړنه څېره خلکو ته معرفي کوو ځکه دوي د اسلام په جامه کي په خوږه ژبه د مسلمانانو په منځ کي ژوند کوي او د مسلمانو مشرانو په شمول هر څوک ورباندي نيک ګمان کوي او دوي ته د خپلو مسلمانو وړونو په سترګه ګوري ځکه يې په خپلو رازونو خبروي او مشورې ورسره کوي؛ نو په داسي حالت کي دوکه کېدل د انساني فطرت او بشري طبيعت عارضه ده.
موږ دا د ځان لپاره دنده بولو چي په اسلامي نړۍ کي د مسلمانانو هر بدخواه که ښکاره کافر وي، که منافق وي او که ضعيف الايمان مسلمان وي مسلمانو مشرانو او خپلو عامو مسلمانانو ته د کارونو او عادتو پر اساس معرفي کړو تر څو زموږ اسلامي نظامونه او زموږ مسلماني ټولني د دوی د هر ډول شر او فساد څخه خوندي وساتل سي.
په دې خاطر چي منافقين د نفس د عزت او حياء څخه خلاص دي عموما په دوو حالتونو کي د مسلمانانو په منځ کي منافقت کوي او د نفرت خپرولو کوښښ کوي:
1 – په هغه حالت کي چي مسلمانان د زور او قوت پر لوري روان وي؛ په دې حالت کي منافقين خپل موقف او د خپلو بادارانو چي يهود او نصاري دي راتلونکې په خطر کي ويني ځکه نو د ايمان اظهار کوي او د نفاق د خپرولو له لاري مسلمانانو ته ستونزي پيدا کوي.
2 – په هغه وخت کي چي مسلمانان د اسلامي نظام خاوندان وي؛ منافقينو ته اسلامي نظام په هيڅ صورت کي د منلو ندي ځکه چي د اسلامي نظام د حاکميت سره د منافقينو او د دوی د بادارانو ګټي په خطر کي لويږي او همدا راز مسلمانان پر يو امير باندي سره راټوليږي چي منافقين د مسلمانانو لپاره داسي حالت نسي زغملای.
اجمالي منبع: صفة المنافق للفريابي
۱۴۰۲/۱۱/۱۵
د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(پنځمه برخه)
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.
عثماني خلافت چي شپږ پېړۍ يې مسلمانان پر ځان راټول كړي وه، د شرق او غرب د کفارو څخه يې په هر ځای کي مسلمانان ساتلي وه او د اروپا پر ډېره برخه يې اسلامي واکمني حاکمه کړې وه د يهودو په پلان او د منافقينو په دسيسو باندي ړنګ سو او د خلافت په آخره کي هغه معامله ورسره وسوه کومه چي د عباسي خلافت سره وسوه.
منافقينو د عثماني خلافت پر ضد هم داسي دسيسې جوړولې لکه د اسلام د پيل څخه يې چي د اسلامي نظامونو په وړاندي جوړولې؛ د نصاراوو لخوا د اندلس د اشغال وروسته چي کوم يهودي منافقين ترکيې ته راغلي وه د ځينو نورو داخلي منافقينو په مرسته يې د يهودانو د پلانونو عملي کول پيل کړه تر څو عثماني خلافت ړنګ کړي، د مسلمانانو اتحاد له مينځه يوسي او بې دينه انسانان پر اسلامي هيوادونو حاکمان کړي.
يهودانو هغه وخت نور هم منافقين د خلافت په وړاندي مبارزې ته وهڅول چي کله سلطان عبدالحميد رحمه الله د يهودانو وړانديز رد کړ او دوی ته يې په فلسطين کي د حکومت جوړولو اجازه ورنکړه.
وروسته تر دې چي يهودان د عثماني خلافت څخه ناهيلي سوه د اوسني اسرائيلي دولت مؤسس او نقشه جوړوونکي ثيودر هرتزل په خلافت کي د ننه د ځينو په نامه مسلمانانو سره چي په اصل کي منافقين وه نوري هم اړيکي ټينګي کړې او د عثماني خلافت د ړنګولو پلانونه يې ورکړه.
چي يو د هغو څخه مدحت باشا وو؛ نوموړی هغه بدمرغه يهودي الاصل منافق وو چي عثماني خلافت ته يې ځان داخل کړی وو او د خلافت تر لومړي وزيرۍ پوري رسېدلي وو؛ نوموړي د خپل نفوذ څخه په استفاده او د خپلو نورو منافقو ملګرو په مرسته د عثماني خلافت پر ضد ډېر کارونه وکړه چي ځيني يې په لاندي ډول دي:
1 – سره د دې چي نوموړی د خلافت په لوړ پوړو چارواکو کي هم وو خو بيا يې هم په پټه په اسلامي هيوادونو کي شيطنت کوي، د مسلمانانو په مينځ کي يې د عرب او عجم په نامه قومي نفرتونه پيدا کول، د عثماني خلافت د رهبرۍ د بدنامولو کوښښ يې کوی تر څو خلک د عثماني خلافت پر ضد را وپاريږي او ړنګ يې کړي.
2 – د سلطان عبدالعزيز بدنامه کول وروسته يې عزل کول او بيا يې وژل؛ کله چي سلطان عبدالعزيز پوه سو چي اروپايي دولتونه غواړي د عثماني خلافت پر ضد يو ائتلاف جوړ کړي نو يې هڅي پيل کړې چي د اروپا او روسيې د اختلافاتو څخه د عثماني خلافت په ګټه کار واخلي ځکه يې نو د روسيې سفير استانبول ته د خبرو لپاره ډېر رابلی؛ کله چي مدحت باشا د سلطان عبدالعزيز په دې کار باندي خبر سو دستي يې د ده پر ضد شائعات خپاره کړه چي سلطان عبدالعزيز ډېر اسراف کوي او د روسي کافر سره يې دوستي شروع کړېده تر څو چي سلطان يې په دغه افواهاتو باندي عزل کړ او بيا يې په مرموز شکل وواژه.
3 – مدحت باشا په مسلمانانو کي د بې دينۍ يا سيکولر فکر خپرولو ډېره هڅه وکړه آن تردې چي وضعي قانون يې جوړ كړ چي له مخي يې ځيني نصاری د ځينو ولايتونو واليان ټاکل کېدل او نصراني زده کوونکي د عثماني لښکر حربي پوهنتون کي شاملېدل خو اصلي هدف د ده دا وو چي د شرعي قانون پر ځای يې عملي کړي خو سلطان د قانون د لاسليک کولو څخه ډډه وکړه.
4 – مدحت باشا د خلافت تر حاکميت لاندي د ځينو سياسي ګوندونو جوړولو ته لاره آواره کړه چي مشهور يې د اتحاد او ترقۍ ګوند دی چي ډېری غړي يې دونمي ماسوني يهودان وه او بل د ځواني ترکيې ګوند وو چي ډېری غړي يې بې دينان او سيکولران وه.
منافقين په ډېري ځيرکتيا سره د اسلامي نظامونو د ړنګولو لپاره کار کوي؛ په لومړۍ نړيواله جګړه کي چي عثماني خلافت د امريکا، بريتانيا، ايټاليا، فرانسه، روسيه او د دوی د نورو متحدينو سره په جنګ بوخت وو د انګريزانو او فرانسويانو لخوا د يو پټ پلان او له مخکي آماده سوي طرحي له مخي د عثماني خلافت د ړنګولو په موخه د هغه وخت عثماني افسر "رئوف بی" مجبور کړل سو چي په يونان کي د مودروس په بندر کي د اوربند تړون امضاء کړي د دې تړون د امضاء کولو دوه کاله وروسته د يهودانو او انګريزانو په توطئه او د هغه وخت د منافقينو په دسيسه په فرانسه کي د هغه وخت د عثماني خلافت د صدر اعظم "دامات عادل فريد باشا" لخوا د امريکا او متحدينو سره د عثماني خلافت د بدنامولو په هدف د سور په نوم تړون امضاء سو چي له مخي يې د عثماني خلافت څو سيمي يونان، ارمنستان او کردستان ته ورکول کېدلې؛ دامات عادل فريد باشا هغه څوک وو چي د عثماني خلافت د دښمنانو سره له مخکي په مرسته او د خلافت د بدنامولو لپاره د ځينو کارونو په کولو باندي متهم وو ځکه چي نوموړی د يهودانو او منافقينو ډېر غمخوار وو؛ که څه هم ددغه تړون وروسته د خليفه لخوا دی عزل سو خو دغه تړون د عثماني خلافت نوم ډېر بد کړ او په خلافت کي د ننه يې ډېر مخالفتونه را پيدا کړه.
د تاريخي حوادثو څخه داسي ښکاري چي ددغه دواړو تړونونو تر شا د مشهور منافق او بې دینه انسان مصطفي کمال اتاترک لاس وو چي قصدا يې غوښتل عثماني خلافت بدنام کړي او خلګ يې پر ضد را وپاروي ځکه اتاترک چي پدې وخت کي په عثماني فوج کي مشهور افسر وو د سور تړون څخه د ځان د مشهور کولو او مطرح کولو په ګټه ډېره استفاده وکړه، عثماني خلافت يې د ترکانو سره په خيانت متهم کړ او پر ضد يې عملا په فوج کي کمياين شروع کړ چي بالآخره يې پدې نامه چي ګويا دی د سور د تړون مخالف دی په څو ځايونو کي د فرانسويانو او يونانيانو سره د جنګ په نامه مانورونه وکړه او دې جنګ ته يې د ترکيې د استقلال نوم ورکړ چي تر اوسه يې ترکان په همدغه نامه باندي لمانځي، خو په اصل کي دغه جنګ د ترکيې د استقلال لپاره نه بلکي د عثماني خلافت د ړنګولو لپاره وو.
مصطفي کمال اتاترک د انگريزانو، فرانسويانو او امريکايانو لخوا واک ته ورسېدی، عثماني خلافت يې لغوه اعلان کړ او اوسنې ترکيه يې د مستقل هيواد په بڼه جوړه کړه.
دا يو ثابت سوی حقيقت دی چي د اسلامي نظامونو مخالفين په خاصه توګه منافقين د اسلامي نظامونو د ړنګولو لپاره هره کړنه تر سره کوي لکه: د اسلامي نظام پر ضد تبليغات، يواځي د اسلامي نظام منفي ټکي خلکو ته بيانول، د اسلامي نظام د حاکم پر ضد د خلګو راپارول، د شرعي قوانينو کم رنګه کول او د سياسي ګوندونو جوړول.
په هر وخت کي بايد حاکم اسلامي نظام او اسلامي ټولنه د خپل وخت پردي پال او منافق مزاجه خلک تشخيص کړي او اجازه ورنکړي چي اسلامي نظامونه د ننګونو او چالشونه سره مخامخ کړي.
منابع: الخلافة العثمانية و أسباب سقوطها او ځيني نوري ويب پاڼي.
دوام لري...
۱۴۰۲/۱۱/۱۱
د امريکا د دروغجن سياست حاکميت پر ختمېدو دی:
د چين هيواد لخوا د اسلامي امارت د سفير باور ليک منل د دې ښکارندويي کوي چي نړيوال ورو ورو عملا د حقائقو منلو ته تسليميږي، د غربي فتنه ګري نړۍ فاسد فکر او جامد باورونه ختميږي او د امريکا څخه د ويري ټغر نور د نړۍ څخه ټوليږي.
د ډېر پخوا څخه ډېرو هيوادونو حقائق درک کول خو د امريکا له ويري يې شی نسوه ويلای خو نن افراد او هيوادونه پوه سوي دي چي د امريکا ټولي خبري د حقائقو په وړاندي تبليغاتي جګړه وه او پر نړۍ امريکايي ښکېلاک ته لاره آوارول وو.
په تاريخ کي د اهل باطلو دا عادت دی چي د عامو فکرونو لخوا د حقائقو د نه پېژندلو لپاره هرج او مرج جوړوي، خاص افکار تهديدوي او خپل باطل ته د حق پوښ ور اغوندي چي په نتيجه کي هر ډول انحراف ته لاره آواريږي او د اهل حق په وړاندي په پټو سترګو د باطل پالو او باطل پلوو انسانانو لخوا اجماع جوړيږي او په ډېر تأسف سره بايد ووايو چي ځيني ساده انسانان د دوی سره په څپه کي پساو سي؛ خو تاريخ ښودلې ده چي يوه ورځ ارومرو حق ښکاره کيږي او باطل د خپل کاذب رعب سره له ميدانه تښتي چي د افغانستان د دوو لسيزو حالات د دې حقيقت لپاره قوي دليل دی چي هر سالم عاقل والا يې درک کولای سي.
نور بايد هيڅ هوښيار انسان د امريکا او د هغې د همفکرو هيوادونو په تبليغاتو دوکه نسي بلکي د خپل عقل څخه په استفاده او د تعصب، سرټمبګۍ او منفي تقليد څخه ليري حقائق وپېژني.
مولوي نورالحق مظهري
د ډېر پخوا څخه ډېرو هيوادونو حقائق درک کول خو د امريکا له ويري يې شی نسوه ويلای خو نن افراد او هيوادونه پوه سوي دي چي د امريکا ټولي خبري د حقائقو په وړاندي تبليغاتي جګړه وه او پر نړۍ امريکايي ښکېلاک ته لاره آوارول وو.
په تاريخ کي د اهل باطلو دا عادت دی چي د عامو فکرونو لخوا د حقائقو د نه پېژندلو لپاره هرج او مرج جوړوي، خاص افکار تهديدوي او خپل باطل ته د حق پوښ ور اغوندي چي په نتيجه کي هر ډول انحراف ته لاره آواريږي او د اهل حق په وړاندي په پټو سترګو د باطل پالو او باطل پلوو انسانانو لخوا اجماع جوړيږي او په ډېر تأسف سره بايد ووايو چي ځيني ساده انسانان د دوی سره په څپه کي پساو سي؛ خو تاريخ ښودلې ده چي يوه ورځ ارومرو حق ښکاره کيږي او باطل د خپل کاذب رعب سره له ميدانه تښتي چي د افغانستان د دوو لسيزو حالات د دې حقيقت لپاره قوي دليل دی چي هر سالم عاقل والا يې درک کولای سي.
نور بايد هيڅ هوښيار انسان د امريکا او د هغې د همفکرو هيوادونو په تبليغاتو دوکه نسي بلکي د خپل عقل څخه په استفاده او د تعصب، سرټمبګۍ او منفي تقليد څخه ليري حقائق وپېژني.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۱۰
د عاجزۍ ګټه او د تکبر تاوان:
ژباړه: عمر رضي الله عنه پداسي حال کي چي پر منبر ولاړ وو وفرمايل: ای خلګو عاجزي وکړئ! ځکه ما د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه اورېدلي دي چي ويل يې: هر څوک چي د الله لپاره عاجزي وکړي الله پاک به يې لوړ کړي، نو د ته ځان کوچنی ښکاري خو د خلګو په سترګو کي لوی ښکاري. او هر څوک چي تکبر وکړي الله پاک به يې بې اعتباره کړي، نو دی خلګو ته کوچنی (سپک) ښکاري خو ځان ورته لوی ښکاري، آن تردې چي خلګو ته تر سپي او سرکوزي هم بې اعتباره وي.
توضيح: يعني څوک چي د الله لپاره عاجزي وکړي داسي چي پر نورو انسانانو باندي ځان لوړ و نه بولي، د الله پاک اطاعت او بنده ګي وکړي او د تکبر څخه ځان وساتي نو الله پاک به و دې انسان ته دومره عزت او اعتبار ورکړي چي د خلګو په سترګو کي به يې لوړ او عزتمند کړي او د الله پاک په نزد به هم معتبر او عزتمند وي.
او څوک چي تکبر او غرور کوي الله پاک به يې دومره بې اعتباره کړي چي خلګ به يې تر سپي او سرکوزي هم سپک ګڼي کڅه هم ده ته خپل ځان لوی او معتبر ښکاري.
هيڅ وخت په خپل فکر کي ځان تر نورو انسانانو لوړ مه ګڼئ تر څو مو الله پاک عزتمند کړي او په ښو باندي مو په انسانانو کي مشهور کړي.
قَالَ عُمَرُ وَهُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ: أَيُّهَا النَّاسُ، تَوَاضَعُوا فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللهُ، فَهُوَ فِي نَفْسِهِ صَغِيرٌ، وَفِي أَعْيُنِ النَّاسِ عَظِيمٌ، وَمَنْ تَكَبَّرَ وَضَعَهُ اللهُ، فَهُوَ فِي أَعْيُنِ النَّاسِ صَغِيرٌ، وَفِي نَفْسِهِ كَبِيرٌ، حَتَّى لَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِمْ مِنْ كَلْبٍ أَوْ خِنْزِيرٍ.[شعب الايمان ۷۷۹۰]
مولوي نورالحق مظهري
توضيح: يعني څوک چي د الله لپاره عاجزي وکړي داسي چي پر نورو انسانانو باندي ځان لوړ و نه بولي، د الله پاک اطاعت او بنده ګي وکړي او د تکبر څخه ځان وساتي نو الله پاک به و دې انسان ته دومره عزت او اعتبار ورکړي چي د خلګو په سترګو کي به يې لوړ او عزتمند کړي او د الله پاک په نزد به هم معتبر او عزتمند وي.
او څوک چي تکبر او غرور کوي الله پاک به يې دومره بې اعتباره کړي چي خلګ به يې تر سپي او سرکوزي هم سپک ګڼي کڅه هم ده ته خپل ځان لوی او معتبر ښکاري.
هيڅ وخت په خپل فکر کي ځان تر نورو انسانانو لوړ مه ګڼئ تر څو مو الله پاک عزتمند کړي او په ښو باندي مو په انسانانو کي مشهور کړي.
قَالَ عُمَرُ وَهُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ: أَيُّهَا النَّاسُ، تَوَاضَعُوا فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللهُ، فَهُوَ فِي نَفْسِهِ صَغِيرٌ، وَفِي أَعْيُنِ النَّاسِ عَظِيمٌ، وَمَنْ تَكَبَّرَ وَضَعَهُ اللهُ، فَهُوَ فِي أَعْيُنِ النَّاسِ صَغِيرٌ، وَفِي نَفْسِهِ كَبِيرٌ، حَتَّى لَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِمْ مِنْ كَلْبٍ أَوْ خِنْزِيرٍ.[شعب الايمان ۷۷۹۰]
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۰۸
د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې(څلورمه برخه)
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.
د عباسي خلافت آخري خليفه معتصم بالله د تساهل او آسانۍ په نتيجه کي يوه منافق ځان ورته نژدې کړ او د خلافت تر وزارت او مشاورې پوري يې ځان ورسوی.
نوموړی کس محمد بن ابي طالب مؤيدالدين العلقمي نومېدی، علقمي کوښښ کوی چي خلافت د اهل سنتو له لاسه وباسي او روافضو ته يې په لاس ورکړي خو په دې خاطر چي په دې وخت کي روافض ډېر ضعيف وه نو دغه منافق قصد وکړ چي اسلامي خلافت ړنګ کړي او کفارو ته يې په لاس ورکړي هغه، وو چي په پټه يې د تتاريانو له مشر هولاکو سره تماس ونيوی او د هغه څخه يې د عباسي خلافت پر ضد د حملې کولو غوښتنه وکړه.
په دې خاطر چي عباسي خلافت ډېر تکړه ځواکونه درلودل هولاکو نه غوښتل د داسي لوی فوج سره ځان په جګړه بوخت کړي ځکه تر دې مخکي د مستنصر بالله په وخت کي يوځل هولاکو پر بغداد بريد وکړ چي بريد يې ناکامه سو او ډېر کسان يې په بغداد کي ووژل سوه له همدې امله هولاکو علقمي ته وويل: مخکي تر دې چي زه پر بغداد باندي بريد وکړم ته بايد ما ته خپله ملګرتيا او صداقت په اثبات ورسوې او پر بغداد زموږ حملې ته زمينه برابره کړې.
په دې خاطر چي علقمي خليفه ته ځان ډېر نژدې کړی وو او د هغه باور يې تر لاسه کړی وو نو يې د خليفه د دوکه کولو اراده وکړه تر څو په يو ډول يې خطاباسي او داسي غلط تصميم په ونيسي چي په نتيجه کي يې عباسي خلافت ړنګ سي.
علقمي منافق، خليفه ته په ډېره پسته لهجه او خوږه ژبه وويل: زموږ او ستاسي ښارونه اوس د ښه امنيت درلودونکي دي او د هيڅ دښمن لخوا موږ ته خطر ندی متوجه په داسي حال کي چي زموږ اقتصادي وضعيت هم برابر ندی نو که ستا خوښه وي لښکر به کم کړو؟ خليفه غريب هم دده خبره ومنل او نوموړي ته يې ددې کار د اجراء کولو اجازه ورکړه؛ علقمي پر فوجيانو معاشونه بند کړه او په لومړي قدم کي يې 15000 تکړه او غښتلي فوجيان د فوج څخه و ايستل، څه مده وروسته يې 20000 پياوړي او تکړه فوجيان د فوج څخه بهر کړه؛ بيا يې ټولو ته وويل: نور په بغداد کي ستاسي پاتي کېدلو ته اړتيا نسته د بغداد څخه ووځئ او ځانونو ته د روزۍ پيدا کولو لپاره کار پيدا کړئ او په دې ډول يې د عباسي خلافت ډېر فوجيان د صف څخه بهر کړه تر څو په بغداد کي يواځي 10000 عسکر پاتي سوه؛ هغه وو چي وروسته يې هلاکو ته خبر ورکړ، هولاکو راغی او پر بغداد يې بريد وکړ چي په نتيجه کي يې خليفه شهيد کړ بغداد يې ونيوی او همدغه علقمي خبيث يې د بغداد والي وټاکی؛ چي بيا بيرته د هولاکو لخوا ووژل سو ځکه هغه په دې باور وو چي دا سړي کله د معتصم بالله سره خيانت وکړ زما سره يې خو بيخي کوي.[سیر اعلام النبلاء]
په هره زمانه کي منافقين کوښښ کوي چي ځان ته په اسلامي نظام او يا اسلامي خلافت کي ځای پيدا کړي چي په نتيجه کي د نظام رهبرۍ ته ځان ورسوي او د ګڼو دسيسو له لاري نظام ضعيف او ړنګ کړي.
منافقين هيڅ وخت د اسلامي نظام حاکميت نه غواړي او ډېری وختونه يهودان او نصاری خپل پلانونه د دوی په واسطه عملي کوي له همدې امله که تاريخ ته وګورو نو دا به راته ثابته سي چي د تاريخ په اوږدو کي هر اسلامي هيواد ته کفار راغلي وي همدغه منافقينو لاره ورته آواره کړې وي.
منافق هغه داخلي دښمن دی چي په خپله هم فساد کوي او نورو بهرنيو دښمنانو ته هم د فساد کولو فرصت په لاس ورکوي او که د منافقينو خصلت ته وګورو او په تاريخ کي د منافقينو حالات وڅېړو دا به راته ښکاره سي چي منافق توبه هم نه باسي او ډېر لږ داسي پيښيږي چي منافق دي د خپل نفاق څخه لاس واخلي چي لويه او نژدې بېلګه يې زموږ په هيواد کي هغه کسان دي چي د شورويانو سره هم ولاړ وه او چي کله امريکايانو پر هيواد يرغل وکړ تر ټولو مخكي دوی ورته ښه راغلاست ووايه او په صف کي ورسره ودرېدل.
د منافقينو سره ډېر احتياط په کار دی؛ الله تعالی مسلمانانو ته د دوی په اړه داسي خبره کړېده چي د يهودو او نصاراوو په اړه يې نده کړې او فرمايي: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ.[المنافقون4] يعني دوی دښمنان دي احتياط ورسره وکړئ.
که څه هم هر کافر د مسلمانانو دښمن دی خو په دې خاطر چي د منافق دښمني خطرناکه او ډېره پېچلې ده ځکه نو الله تعالی مسلمانان د دوی په وړاندي په احتياط کولو سره امر کوي.
دوام لری....
د عباسي خلافت آخري خليفه معتصم بالله د تساهل او آسانۍ په نتيجه کي يوه منافق ځان ورته نژدې کړ او د خلافت تر وزارت او مشاورې پوري يې ځان ورسوی.
نوموړی کس محمد بن ابي طالب مؤيدالدين العلقمي نومېدی، علقمي کوښښ کوی چي خلافت د اهل سنتو له لاسه وباسي او روافضو ته يې په لاس ورکړي خو په دې خاطر چي په دې وخت کي روافض ډېر ضعيف وه نو دغه منافق قصد وکړ چي اسلامي خلافت ړنګ کړي او کفارو ته يې په لاس ورکړي هغه، وو چي په پټه يې د تتاريانو له مشر هولاکو سره تماس ونيوی او د هغه څخه يې د عباسي خلافت پر ضد د حملې کولو غوښتنه وکړه.
په دې خاطر چي عباسي خلافت ډېر تکړه ځواکونه درلودل هولاکو نه غوښتل د داسي لوی فوج سره ځان په جګړه بوخت کړي ځکه تر دې مخکي د مستنصر بالله په وخت کي يوځل هولاکو پر بغداد بريد وکړ چي بريد يې ناکامه سو او ډېر کسان يې په بغداد کي ووژل سوه له همدې امله هولاکو علقمي ته وويل: مخکي تر دې چي زه پر بغداد باندي بريد وکړم ته بايد ما ته خپله ملګرتيا او صداقت په اثبات ورسوې او پر بغداد زموږ حملې ته زمينه برابره کړې.
په دې خاطر چي علقمي خليفه ته ځان ډېر نژدې کړی وو او د هغه باور يې تر لاسه کړی وو نو يې د خليفه د دوکه کولو اراده وکړه تر څو په يو ډول يې خطاباسي او داسي غلط تصميم په ونيسي چي په نتيجه کي يې عباسي خلافت ړنګ سي.
علقمي منافق، خليفه ته په ډېره پسته لهجه او خوږه ژبه وويل: زموږ او ستاسي ښارونه اوس د ښه امنيت درلودونکي دي او د هيڅ دښمن لخوا موږ ته خطر ندی متوجه په داسي حال کي چي زموږ اقتصادي وضعيت هم برابر ندی نو که ستا خوښه وي لښکر به کم کړو؟ خليفه غريب هم دده خبره ومنل او نوموړي ته يې ددې کار د اجراء کولو اجازه ورکړه؛ علقمي پر فوجيانو معاشونه بند کړه او په لومړي قدم کي يې 15000 تکړه او غښتلي فوجيان د فوج څخه و ايستل، څه مده وروسته يې 20000 پياوړي او تکړه فوجيان د فوج څخه بهر کړه؛ بيا يې ټولو ته وويل: نور په بغداد کي ستاسي پاتي کېدلو ته اړتيا نسته د بغداد څخه ووځئ او ځانونو ته د روزۍ پيدا کولو لپاره کار پيدا کړئ او په دې ډول يې د عباسي خلافت ډېر فوجيان د صف څخه بهر کړه تر څو په بغداد کي يواځي 10000 عسکر پاتي سوه؛ هغه وو چي وروسته يې هلاکو ته خبر ورکړ، هولاکو راغی او پر بغداد يې بريد وکړ چي په نتيجه کي يې خليفه شهيد کړ بغداد يې ونيوی او همدغه علقمي خبيث يې د بغداد والي وټاکی؛ چي بيا بيرته د هولاکو لخوا ووژل سو ځکه هغه په دې باور وو چي دا سړي کله د معتصم بالله سره خيانت وکړ زما سره يې خو بيخي کوي.[سیر اعلام النبلاء]
په هره زمانه کي منافقين کوښښ کوي چي ځان ته په اسلامي نظام او يا اسلامي خلافت کي ځای پيدا کړي چي په نتيجه کي د نظام رهبرۍ ته ځان ورسوي او د ګڼو دسيسو له لاري نظام ضعيف او ړنګ کړي.
منافقين هيڅ وخت د اسلامي نظام حاکميت نه غواړي او ډېری وختونه يهودان او نصاری خپل پلانونه د دوی په واسطه عملي کوي له همدې امله که تاريخ ته وګورو نو دا به راته ثابته سي چي د تاريخ په اوږدو کي هر اسلامي هيواد ته کفار راغلي وي همدغه منافقينو لاره ورته آواره کړې وي.
منافق هغه داخلي دښمن دی چي په خپله هم فساد کوي او نورو بهرنيو دښمنانو ته هم د فساد کولو فرصت په لاس ورکوي او که د منافقينو خصلت ته وګورو او په تاريخ کي د منافقينو حالات وڅېړو دا به راته ښکاره سي چي منافق توبه هم نه باسي او ډېر لږ داسي پيښيږي چي منافق دي د خپل نفاق څخه لاس واخلي چي لويه او نژدې بېلګه يې زموږ په هيواد کي هغه کسان دي چي د شورويانو سره هم ولاړ وه او چي کله امريکايانو پر هيواد يرغل وکړ تر ټولو مخكي دوی ورته ښه راغلاست ووايه او په صف کي ورسره ودرېدل.
د منافقينو سره ډېر احتياط په کار دی؛ الله تعالی مسلمانانو ته د دوی په اړه داسي خبره کړېده چي د يهودو او نصاراوو په اړه يې نده کړې او فرمايي: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ.[المنافقون4] يعني دوی دښمنان دي احتياط ورسره وکړئ.
که څه هم هر کافر د مسلمانانو دښمن دی خو په دې خاطر چي د منافق دښمني خطرناکه او ډېره پېچلې ده ځکه نو الله تعالی مسلمانان د دوی په وړاندي په احتياط کولو سره امر کوي.
دوام لری....
۱۴۰۲/۱۱/۰۴
د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(درېيمه برخه)
ليكنه: مولوي نورالحق مظهري.
کله چي عثمان رضي الله عنه د مسلمانانو خليفه وټاکل سو حضرت عثمان رضي الله عنه د حضرت عمر رضي الله د لاري تعقيبول پيل کړه او د هغو ناتمامو پروژو اکمال يې شروع کړ کومي چي د حضرت عمر رضي الله عنه څخه پاتي سوي وې د بېلګي په ډول: د اسلامي حاکميت په داخل کي به د مسلمانانو تر مينځ يووالي او اصلاح ته کار کوي، د اسلامي نظام حاکميت به نورو سيمو ته غځوي او د الله تعالی دين به ټولي نړۍ ته رسوي دلته د يهودو په زړه کي اورونه بل سوه او د وخت منافقين يې د اسلامي نظام په وړاندي ورانيو ته ودرول.
عبدالله بن سبأ يهودي چي په ابن السوداء باندي مشهور وو د حضرت عثمان رضي الله عنه په زمانه کي يې د اسلام اظهار وکړ تر څو په مسلمانانو کي د مسلمان په نوم نفوذ وکړي او د يهوادنو پلانونه عملي کړي.
ابن سبأ يهودي د اسلامي نظام په حاکميت کي خپل شيطنت پيل کړ او د خپلو شخصي منافقو ملګرو په ذريعه يې ډېر منافقين او ساده فکره مسلمانان پر ځان باندي راټول کړه او په عراق، شام او مصر کي يې د اسلامي نظام او حضرت عثمان رضي الله عنه پر ضد تبليغات شروع کړه البته تبليغات يې د ښکاره منفي خبرو په شکل نه کول بلکي په ډېري چاپلوسۍ سره يې د نصيحت او خير خواهۍ په بڼه تبليغات کول او د نظام او خليفه پر ضد يې د خلګو په ذهنونو کي شبهات پيدا کول.
عبدالله بن سبأ منافق د حضرت عثمان رضي الله عنه پر ضد خلګ را وپارول او ډېره لويه فتنه يې پيل کړه آن تردې چي د حضرت عثمان رضي الله عنه د عزل او ګوښه کېدلو غوښتنه يې وکړه چي په سبب يې حضرت عثمان رضي الله عنه شهيد سو او د مسلمانانو په مينځ کي ډېرو لويو فتنو ځای ونيوی او همدغه عبدالله بن سبأ وو چي حضرت علي رضي الله عنه ته يې د خدای نسبت وکړ چي وروسته يې پر همدغه عقيده لويه ډله جوړه سوه.
ابن سبأ يهودي د مسلمانانو په مينځ کي خپل منافقين داسي پاشلي وه چي مؤرخين وايي: د جمل او صفين لوی جنګونه چي د عثمان رضي الله عنه د شهادت وروسته وسوه سبب يې هغه منافقين وه د مسلمانانو په صفونو کي يې ځای نيولی وو او په خاصو دسيسو باندي به يې مسلمانان يو د بل په وړاندي تحريکول.
د همدغه ابن سبأ د منافقت په سبب په مسلمانانو کي د هغه وخت څخه دوې لويي فتنه ګري ډلي روافض او خوارج پيدا سوه.
نو منافقين تل ددې کوښښ کوي چي په مسلمانانو کي بې اتفاقي پيدا کړي، د مسلمانانو پر اسلامي نظام د خلګو باورونه له مينځه يوسي، د مسلمانانو پر خليفه يا اميرالمؤمنين شبهات واردوي او تبليغات پسې کوي تر څو مسلمانان يې په وړاندي را وپاريږي، د مسلمانانو په مينځ کي د يو بل په وړاندي مخالفتونه پيدا کوي او بالآخره کوښښ کوي چي مسلمانان په ګڼو ډلو او حزبونو سره وويشي.
په دويمه صدۍ کي د ابوالخطاب ابن الاجدع په نوم يو منافق چي د جعفر الصادق رضي الله عنه څخه يې په دې پلمه چي ګويا زه ستا خدمت کوم بده استفاده کول او د مسلمانانو تر مينځ يې نفاق خپروي تر څو همدغه منافق د خطابيه په نوم ډله جوړه کړه او دده يو شاګرد وو چي ميمون القداح نومېدی او په اصل کي يهودي وو د إباحيه په نوم ډله جوړه کړه چي بيا دده يوه لمسي چي سعيد نومېدی ددې دعوه يې وکړه چي زه د اسماعيل بن جعفر د هغو زامنو څخه يم چي ځانونه يې پټ کړيدي؛ بيا يې پر ځان د عبيدالله نوم کښېښودی او ملګرو يې په نوم تبليغات شروع کړه چي ګويا دی د فاطمې رضي الله عنها د اولادې څخه دی چي په سبب يې په المغرب، بحرين او يمن کي ډېر پلويان پيدا کړه او د عبيديينو په نوم يې ځان ته حکومت جوړ کړ چي په المغرب کي د 297هـ ق څخه بيا تر 363 هـ ق پوري د دوی حکومت دوام وکړ.
د عبيديينو عادت دا وو چي ځانونه به يې يهودو او نصاراوو ته ډېر نژدې کول، د هغوی سره به يې د نکاح دوستۍ کولې، هغوی ته به يې په خپل دولت کي وظيفې ورکولې تر څو آخر د دوی حکومت د يهودو لاس ته ولوېدی او ددوی مشران د شام څخه چي د دوی په لاس کي وو وتښتېدل چي د هغه وروسته يهودانو په سيمه کي ډېر نفوذ وکړ او د اقصي مسجد يې اشغال کړ.
مسلمانان بايد تل هوښيار وي او د منافقينو په وړاندي ځانونه ډېر ځيرک ونيسي تر څو خدای مکړه دوکه يې نکړي، اسلامي نظام يې بدنام او ړنګ نکړي او د دوی دښمنان ورباندي واکمن نکړي.
۱۴۰۲/۱۱/۰۳
د لاندي کسانو سره بحثونه او مرکې مکوئ!
۱ ـ د متعصب انسان سره بحث او مرکه مکوئ ځکه چي متعصب انسان د تعصب په سبب د حق د منلو څخه منکر، د ليدلو څخه يې ړوند، د ويلو څخه يې ګونګی او د اورېدلو څخه يې کوڼ دی؛ متعصب انسان ستا په وړاندي د بديهياتو څخه هم انکار کوي او ستا هر ډول مثبت ته د منفي په سترګه ګوري.
۲ ـ د بدژبي او ښکنځلمار انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه په هره خبره کي تاسي ته سپکي خبري کوي چي په نتيجه کي ممکن ستاسي احساسات را وپاريږي او بحث په لانجه بدل سي او يا هم ممکن ستاسي عزت او آبرو ورسره لوټ سي.
۳ ـ د منفي ګرا يا منفي ليدلوري والا انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه مو د منفي خوا ته کشوي او تاسي ته ستاسي په ثابته پالېسۍ کي شکونه پیدا کوي او ستاسي اعتماد بالنفس يا په ځان باور له مينځه وړي.
۴ ـ د کم علمه انسان سره بحث مکوئ ځکه چي کم علمه انسان ستاسي د علم او پوهي په ارزښت نه پوهيږي او نه هم ستاسي دلائل درک کولای سي.
۵ ـ د هغه چا سره بحث مکوئ چي سياست د دين څخه جدا بولي ځکه دا کس سيکولر دی او يا داسي جاهل دی چي د سياست او دين په اصلي معنی نه پوهيږي چي په دواړو صورتونو کي اهليت د بحث، ارزښت د خبرو او احتمال د هدايت نه لري
۶ ـ د عنادي او ضدګر انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه له مخکي لا تاسي ملامت بولي او ستاسي پر خبره غوږ نه نيسي ځکه هغه ستاسي شخصيت نه مني نو علميت او پوهه به دي څنګه ومني؟
۷ ـ د سوټه فکر او سرټمبه انسان سره بحث مکوئ ځکه چي د هغه دماغ ستاسي د خبري منلو ته آمادګي نلري او زړه ته يې ستاسي هيڅه خبره نه تېريږي که څه هم پوره حق خبره وي.
۹ ـ د ډېر ساده انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه خپلواک فکر نه لري بلکي ستاسي د خبري وزن د نورو خلګو په خبرو کي ويني.
۱۰ ـ د غير مشهور اهل باطل سره بحث مکوئ ځکه چي هغه غواړي ستاسي سره په بحث کولو ځان مشهور کړي او خپل پلويان ډېر کړي.
مولوي نورالحق مظهري
۲ ـ د بدژبي او ښکنځلمار انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه په هره خبره کي تاسي ته سپکي خبري کوي چي په نتيجه کي ممکن ستاسي احساسات را وپاريږي او بحث په لانجه بدل سي او يا هم ممکن ستاسي عزت او آبرو ورسره لوټ سي.
۳ ـ د منفي ګرا يا منفي ليدلوري والا انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه مو د منفي خوا ته کشوي او تاسي ته ستاسي په ثابته پالېسۍ کي شکونه پیدا کوي او ستاسي اعتماد بالنفس يا په ځان باور له مينځه وړي.
۴ ـ د کم علمه انسان سره بحث مکوئ ځکه چي کم علمه انسان ستاسي د علم او پوهي په ارزښت نه پوهيږي او نه هم ستاسي دلائل درک کولای سي.
۵ ـ د هغه چا سره بحث مکوئ چي سياست د دين څخه جدا بولي ځکه دا کس سيکولر دی او يا داسي جاهل دی چي د سياست او دين په اصلي معنی نه پوهيږي چي په دواړو صورتونو کي اهليت د بحث، ارزښت د خبرو او احتمال د هدايت نه لري
۶ ـ د عنادي او ضدګر انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه له مخکي لا تاسي ملامت بولي او ستاسي پر خبره غوږ نه نيسي ځکه هغه ستاسي شخصيت نه مني نو علميت او پوهه به دي څنګه ومني؟
۷ ـ د سوټه فکر او سرټمبه انسان سره بحث مکوئ ځکه چي د هغه دماغ ستاسي د خبري منلو ته آمادګي نلري او زړه ته يې ستاسي هيڅه خبره نه تېريږي که څه هم پوره حق خبره وي.
۹ ـ د ډېر ساده انسان سره بحث مکوئ ځکه چي هغه خپلواک فکر نه لري بلکي ستاسي د خبري وزن د نورو خلګو په خبرو کي ويني.
۱۰ ـ د غير مشهور اهل باطل سره بحث مکوئ ځکه چي هغه غواړي ستاسي سره په بحث کولو ځان مشهور کړي او خپل پلويان ډېر کړي.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۰۲
د انسانانو څخه د منني ارزښت:
په دنيا کي انساني ژوند داسي جوړ دی چي د ټولو انسانانو استعدادونه سره برابر ندي او نه هم انسان جامع الکمالات جوړېدلای سي ځکه نو ځيني کارونه ځينو انسانانو زده وي او ځيني نور بيا ځينو نورو زده وي داسي نسي کېدلای چي ټول کارونه دي يوه نفر زده وي له همدې امله د انسانانو تر مينځ په کارونو کي همږغي او مرسته ډېره ضروري ده.
کومو انسانانو چي کار زده وي هغوی بايد د خپل توان سره سم په اخلاص او صداقت کار وکړي او کومو کسانو چي کار زده نه وي ددې تر څنګ چي کار به زده کوي د هغو کسانو څخه به مننه او شکر ګذاري کوي چي دوی ته کار زده کوي يا ددوی په اداره کي مسلکي کار سر ته رسوي ځکه له يوې خوا دا د انسانانو څخه مننه او ستاينه ده کوم چي د الله تعالی او د رسول الله صلی الله عليه وسلم ډېره خوښيږي او بله خبره دا ده چي ترڅو انسان د الله تعالی د بندګانو شکر آداء نکړي تر هغه وخته د الله تعالی شکر نسي آداء کولای؛ په حديث شريف کي راځي: عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ: لاَ يَشْكُرُ اللَّهَ مَنْ لاَ يَشْكُرُ النَّاسَ.[سنن ابي داود4813]
ژباړه: هغه څوک د الله تعالی شکر نسي آداء کولای کوم چي د خلګو شکر نسي آداء کولای.
په بل حديث کي راځي: عَنِ الأَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ قَالَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم: أَشْكَرُ النَّاسِ لِلَّهِ أَشْكَرْهُمْ لِلنَّاسِ.[السنن الکبري للبيهقي12391]
ژباړه: اشعث بن قيس وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: په خلګو کي د الله تعالی ډېر شکر هغه چا آداء کړی دی چي د خلګو شکر يې ډېر آداء کړی وي.
په دې خاطر چي د نورو انسانانو سره موږ په څنګ کي ژوند کوو او د نورو انسانانو لخوا احسان په اصل کي د الله تعالی لخوا احسان دی نو ځکه موږ چي کله د نورو انسانانو څخه ښيګڼه او پېرزوينه وينو مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که زموږ سره کوم څوک په مال، ځان، مشوره او بل شي مرسته کوي موږ يې بايد مننه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که زموږ سره کوم څوک په يوه اداره کي کار کوي او په خپل کار کي ډېر رسېدلی او تکړه وي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که زموږ سره په اداره يا ټولنه کي داسي څوک وي چي په کارونو کي نوښتونه او ابتکارات رامينځ ته کوي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که کوم څوک موږ ته حقه لار بيانوي او د ګمراهۍ څخه مو راګرځوي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که کوم څوک موږ ته د ښه ژوند او ښه اقتصاد امکانات برابروي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
د شکر آداء کول د انسانانو سره د مرتبې په لحاظ فرق کوي ذوالنون مصري رحمه الله وايي: د هغه چا شکر چي تر تا لوړ وي دا دی چي طاعت يې وسي، د سيال شکر دا دی چي مکافات ورسره وسي او تر تا د کښته شکر دا دی چي احسان او نيکي ورسره وسي.[تفسير القرطبي ج 1ص398]
کوم څوک چي د انسان سره ښه وکړي هيڅ وخت يې بايد هېر نکړي او د مناسبت په شرط يې په مناسب ځای کي يادونه وکړي په حديث شريف کي راځي:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-: مَنْ أُعْطِىَ عَطَاءً فَوَجَدَ فَلْيَجْزِ بِهِ فَإِنْ لَمْ يَجِدْ فَلْيُثْنِ فَمَنْ أَثْنَى بِهِ فَقَدْ شَكَرَهُ وَمَنْ كَتَمَهُ فَقَدْ كَفَرَهُ.[السنن الکبري للبيهقي 12388]
ژباړه: د جابر رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: چا ته چي کوم شی ورکړل سي نو دی يو شی ومومي د هغه بدل دي ورکړي، که يې و نه موندی نو ښه دي ووايي که يې ښه وويل نو د هغه شکر يې آداء کړ او که يې خبره پټه کړه نو د هغه ناشکري يې وکړه.
په آخره کي هغه جالبه قيصه درته ليکم چي د هغه چا په اړه راغلې ده چي ډېره ناشکري يې کړې او د هغه چا سره يې ډېر بد کړي دي چي هغه دده سره ډېر ښه کړي وه:
وايي: نعمان بن المنذر يو بنا د سنمار په نوم مزدور کړ چي يوه ماڼۍ ورته جوړه کړي، کله يې چي ماڼۍ جوړه کړه نعمان سنمار د ځانه سره پر ماڼۍ وګرځوی تر څو د نژدې څخه يې وګوري؛ کله يې چي ماڼۍ وکتله ډېره يې خوښه سوه؛ سنمار ته يې وويل: آيا تر دې هم ښکلۍ ماڼۍ جوړولای سې؟ سنمار ورته وويل: هو؛ نعمان خپلو عسکرو ته امر وکړ او سنمار يې د قصر د سر څخه لاندي را وغورځوی او مړ يې کړ د دې لپاره چي بل چا ته د ده تر دغه ماڼۍ ښايسته ماڼۍ جوړه نکړي.[المفصل في تاريخ العرب]
موږ هم چي کله څوک مرسته راسره کوي هيڅ وخت د هغه احسان هېر نکړو او چي په کوم انسان کي د خدمت ښه استعداد او لياقت وينو روحيه يې مړه نکړو بلکي نور يې هم تشويق کړو او چي څوک احسان را سره کوي که مو په وسه وه احسان ورسره وکړو که مو په وسه نه وه احسان يې تل په ياد ولرو او ناشکري يې ونکړو.
مولوي نورالحق مظهري
کومو انسانانو چي کار زده وي هغوی بايد د خپل توان سره سم په اخلاص او صداقت کار وکړي او کومو کسانو چي کار زده نه وي ددې تر څنګ چي کار به زده کوي د هغو کسانو څخه به مننه او شکر ګذاري کوي چي دوی ته کار زده کوي يا ددوی په اداره کي مسلکي کار سر ته رسوي ځکه له يوې خوا دا د انسانانو څخه مننه او ستاينه ده کوم چي د الله تعالی او د رسول الله صلی الله عليه وسلم ډېره خوښيږي او بله خبره دا ده چي ترڅو انسان د الله تعالی د بندګانو شکر آداء نکړي تر هغه وخته د الله تعالی شکر نسي آداء کولای؛ په حديث شريف کي راځي: عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ: لاَ يَشْكُرُ اللَّهَ مَنْ لاَ يَشْكُرُ النَّاسَ.[سنن ابي داود4813]
ژباړه: هغه څوک د الله تعالی شکر نسي آداء کولای کوم چي د خلګو شکر نسي آداء کولای.
په بل حديث کي راځي: عَنِ الأَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ قَالَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم: أَشْكَرُ النَّاسِ لِلَّهِ أَشْكَرْهُمْ لِلنَّاسِ.[السنن الکبري للبيهقي12391]
ژباړه: اشعث بن قيس وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: په خلګو کي د الله تعالی ډېر شکر هغه چا آداء کړی دی چي د خلګو شکر يې ډېر آداء کړی وي.
په دې خاطر چي د نورو انسانانو سره موږ په څنګ کي ژوند کوو او د نورو انسانانو لخوا احسان په اصل کي د الله تعالی لخوا احسان دی نو ځکه موږ چي کله د نورو انسانانو څخه ښيګڼه او پېرزوينه وينو مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که زموږ سره کوم څوک په مال، ځان، مشوره او بل شي مرسته کوي موږ يې بايد مننه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که زموږ سره کوم څوک په يوه اداره کي کار کوي او په خپل کار کي ډېر رسېدلی او تکړه وي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که زموږ سره په اداره يا ټولنه کي داسي څوک وي چي په کارونو کي نوښتونه او ابتکارات رامينځ ته کوي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که کوم څوک موږ ته حقه لار بيانوي او د ګمراهۍ څخه مو راګرځوي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
که کوم څوک موږ ته د ښه ژوند او ښه اقتصاد امکانات برابروي موږ بايد مننه ورڅخه وکړو او شکر يې آداء کړو.
د شکر آداء کول د انسانانو سره د مرتبې په لحاظ فرق کوي ذوالنون مصري رحمه الله وايي: د هغه چا شکر چي تر تا لوړ وي دا دی چي طاعت يې وسي، د سيال شکر دا دی چي مکافات ورسره وسي او تر تا د کښته شکر دا دی چي احسان او نيکي ورسره وسي.[تفسير القرطبي ج 1ص398]
کوم څوک چي د انسان سره ښه وکړي هيڅ وخت يې بايد هېر نکړي او د مناسبت په شرط يې په مناسب ځای کي يادونه وکړي په حديث شريف کي راځي:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-: مَنْ أُعْطِىَ عَطَاءً فَوَجَدَ فَلْيَجْزِ بِهِ فَإِنْ لَمْ يَجِدْ فَلْيُثْنِ فَمَنْ أَثْنَى بِهِ فَقَدْ شَكَرَهُ وَمَنْ كَتَمَهُ فَقَدْ كَفَرَهُ.[السنن الکبري للبيهقي 12388]
ژباړه: د جابر رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: چا ته چي کوم شی ورکړل سي نو دی يو شی ومومي د هغه بدل دي ورکړي، که يې و نه موندی نو ښه دي ووايي که يې ښه وويل نو د هغه شکر يې آداء کړ او که يې خبره پټه کړه نو د هغه ناشکري يې وکړه.
په آخره کي هغه جالبه قيصه درته ليکم چي د هغه چا په اړه راغلې ده چي ډېره ناشکري يې کړې او د هغه چا سره يې ډېر بد کړي دي چي هغه دده سره ډېر ښه کړي وه:
وايي: نعمان بن المنذر يو بنا د سنمار په نوم مزدور کړ چي يوه ماڼۍ ورته جوړه کړي، کله يې چي ماڼۍ جوړه کړه نعمان سنمار د ځانه سره پر ماڼۍ وګرځوی تر څو د نژدې څخه يې وګوري؛ کله يې چي ماڼۍ وکتله ډېره يې خوښه سوه؛ سنمار ته يې وويل: آيا تر دې هم ښکلۍ ماڼۍ جوړولای سې؟ سنمار ورته وويل: هو؛ نعمان خپلو عسکرو ته امر وکړ او سنمار يې د قصر د سر څخه لاندي را وغورځوی او مړ يې کړ د دې لپاره چي بل چا ته د ده تر دغه ماڼۍ ښايسته ماڼۍ جوړه نکړي.[المفصل في تاريخ العرب]
موږ هم چي کله څوک مرسته راسره کوي هيڅ وخت د هغه احسان هېر نکړو او چي په کوم انسان کي د خدمت ښه استعداد او لياقت وينو روحيه يې مړه نکړو بلکي نور يې هم تشويق کړو او چي څوک احسان را سره کوي که مو په وسه وه احسان ورسره وکړو که مو په وسه نه وه احسان يې تل په ياد ولرو او ناشکري يې ونکړو.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۰/۲۷
سياست واقعی جزء شريعت و دين است:(قسمت اول)
نویسنده: مولوی نورالحق مظهری
بعضی مردم فكر ميكنند كه سياست از شريعت جدا است زیرا سیاست به معنای حکومت، حکومتداری و تسلط بر مردم است ولی شریعت عبارت از عبادت، طاعت و بندگی است.
به این مردم باید گفته شود که سیاست به همین معنای که شما ذکر نمودید جدا از شریعت نیست بلکه جزء لاینفک شریعت است؛ به این معنی که سیاست بدون شریعت هیچ ارزشی ندارد و شریعت بدون سیاست هیچ مفهوم واقعی ندارد.
اگر به نصوص قرآن، سنت و اجماع رجوع بکنیم و مصلحت های بشری را در پرتو فطرت اصیل انسانی زیر مطالعه عقل سالم قرار بدهیم صد فی فیصد فیصله میکنیم که سیاست از دین جدا نیست.
این یک حقیقت است که شريعت ضامن و جوابگوی تمام امورات زنده گی همه انسانهاست؛ تفاوت ندارد که كارهای ملكی و مردمی باشد يا كارهای نظامی يا حكومتی باشد ويا هم كارهائيكه مورد ضرورت هر فرد جامعه باشد.
در اسلام تمام ابعاد زنده گی مکلفین، محکومین و انسانها مورد بحث قرار گرفته و برای هر چیز حکم خاص با شرایط و اصول بیان شده است که یکی از مباحث مهمی در دین اسلام حکومتداری و یا ساختن نظام است به همین خاطر است که واژه های مخصوص سیاست در دین اسلام جا داده شده است؛ مانند: خلیفه/امیرالمؤمنین، والی، ولاة الأمر، قضاء، قاضی، حکم، بیت المال، حسبة، حدود، تعزیر، جیش، اعداد، جهاد، عدل، وزیر، عامل، مؤلفة القلوب، مال، قانون، اطاعت وغیره.....
کسی که از اصول و فلسفه دین خبر باشد و سیاست را به معنای حقیقی اش بشناسد هرگز سیاست را از دین جدا نمی داند و همچنین انحراف سیاسی را بسیار زود شناسائی کرده و آنرا مصداق سیاست مطلق نمیداند.
سوره نساء خداوند عزوجل ميفرمايد :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا. [سورة النساء 59]
ترجمه: ای مؤمنان اطاعت الله واطاعت رسول الله وصاحبان امر تان را بكنيد، اگر شما در يك كاری باهم اختلاف كرديد پس آنرا بسپاريد به الله ورسولش اگر بر الله وروز آخرت ايمان داريد و اين برای تان خيلی بهتر است وبهترين تأويل است.
اگر در اين آيه به دقت نگریسته شود معلوم خواهد شد كه انسان بايد همه كارهای خود را که شامل کارهای حکومتداری هم می شود بر الله متعال، رسولش و علماء پيش كند تا آنها راه حل را برايش پيدا كنند.
اينجا مراد از الله تعالی قول الله تعالی است كه عبارت از قرآن است و مراد از رسول الله صلی الله عليه وسلم سنت رسول الله است که عبارت از قول، عمل، تقریر وصفت است ومراد از اولي الامر علماء و حکام شرعی است.
نظر به همین ویژه گی که دین اسلام دارد علماء متبحر و دانشمندان بزرگ نظام سیاسی اسلام را شامل دو ویژه گی میکند که در هیج نظام دیگری وجود ندارد که عبارت از الهی بودن منابع و الهی بودن هدف است.
چیزی که در محتوای این آیت ذکر شده عبارت از سه چیز است: اطاعت الله، اطاعت پیامبر و اطاعت اولی الامر؛ با وجود اینکه اطاعت مطلقا ذکر شده باید گفت که بدون لحاظ معنای سیاسی آن که حاکم قرار دادن قول الله، قول رسول الله و اولی الامر است هیچ مصداق دیگری برای آیه یافت نشده و نه هم یافت می شود.
پس به استدلال همین آیه میتوان گفت که سیاست اصلی جدا از دین وشریعت نیست و هیچگاه جدا نخواهد شد بناء هیچ مسلمان باید عقیده جدایی سیاست از دین را نداشته باشد بلکی سیاست را جزء لاینفک دین بدانند.
ادامه دارد.....
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۰/۲۶
د اسلامي نظامونو په وړاندي د منافقينو دسيسې:(دويمه برخه)
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.
لکه څنګه چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کي منافقينو د اسلام او مسلمانانو پر ضد خپل ناوړه کارونه کول د هغه د وفات وروسته يې نور هم خپلو کارونو ته کش ورکړ او د دې لپاره چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم په لاس جوړ سوی اسلامي نظام ړنګ کړي او د اسلام د پرمختګ مه ونيسي د صحابه وو په زمانه کي يې هم خپل منافقت ته دوام ورکړ او د وخت اسلامي نظام يې د ګڼو ننګونو سره مخ کړ.
د رسول الله صلي الله عليه وسلم په زمانه کي ډېرو منافقينو ظهور نسو کولای خو کله چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفات سو ځينو يې سر راپورته کړ او د وخت حاکم اسلامي نظام پر ضد يې بغاوت وکړ چي لويه بېلګه يې د زکات څخه انکار وو او بيا ارتداد وو.
د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کي ځينو خلګو لکه اسد او غطفان قبيلو زکاتونه په اخلاص نه آداء کول چي همدې خبري ته په قرآن شريف کي هم اشاره سوېده: وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَنْ يَتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَائِرَ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ.[التوبة98] ژباړه: ځيني د اعرابو هغه کسان دي چي د الله په لاره کي مال مصرفول تاوان ګڼي او ستاسي لپاره آفتونو ته انتظار کوي، پر دوی باندي به بد آفت وي او الله تعالی اورېدونکی او باخبر دی.
په تفاسيرو کي راځي چي دغه آيت د دوی په باره کي نازل سو چي په اخلاص يې زکات نه ورکوی، کله چي ابوبکر رضي الله عنه خليفه وټاکل سو دوی وړانديز ورته وکړ چي زموږ څخه زکات معاف کړي خو ابوبکر رضي الله عنه د دوی خبره و نه منل او زکات يې ورته معاف نه کړ هغه وو چي د خپل قوم پر يوه سړي طليحة الاسدي باندي راټول سوه چي هغه د پيغمبرۍ دعوه کړېوه چي هغه بيا د خالد بن وليد رضي الله عنه سره په جګړه کي ماتي وخوړل او بيرته مسلمان سو.
مؤرخينو ليکلي دي چي دا د منافقينو په دسيسه يو لوی سياسي ارتداد وو چي هدف يې د اسلامي نظام دړي وړي کېدل او د عربو ټوټه ټوټه کېدل وو تر څو اسلامي نظام ړنګ سي او يا هم لږترټږه د پرمختګ مخه يې ونيول سي خو الله تعالی د ابوبکر رضي الله عنه او نورو صحابه وو په قوي ايمان او جديت سره دا دسيسه شنډه کړه.
بايد ووايو چي د دين څخه د مسلمانانو اړول د منافقينو لوی هدف دی چي هم يې د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کي د لاس ته راوړلو کوښښ کوی او هم يې د صحابه وو په وخت کي کوی؛ دا ځکه چي د مسلمانانو د يووالي او اتحاد محور يواځي دين دی تر څو چي دوی پر دين سره راټول وي هيڅ وخت يې په مينځ کي تفرقه او درځ نه راځي خو که د دين څخه واووښتل بيا به يې په مينځ کي هر ډول طبقاتي توپيرونه، ژبني تبعيضونه، قومي شخړي او سيمه ايز وېشونه راځي چي په نتيجه کي به د هر ډول قوي او خپلواک نظام څخه محروم وي؛ چي دا ترخه تجربه مو د اسلامي خلافتونو له ړنګېدلو څخه بيا تر اوسه په خپلو حواسو او ذائقو ليدلې او څکلې ده.
د ابوبکر رضي الله څه وروسته چي حضرت عمر رضي الله عنه خليفه سو بيا هم منافقين آرام نه وه ناست خو د حضرت عمر رضي الله عنه الهي رعب پر دوی غالب سوی وو ځکه يې نو په چټکۍ او زغرده کوم کار نسو کولای.
د حضرت عمر رضي الله عنه د شهادت پلان هم دوو منافقينو جوړ کړ او امکانات يې د ابولؤلؤ مجوسي په لاس ورکړ تر څو چي يې عمر رضي الله عنه په شهادت ورسوی.
د تاريخ په کتابونو کي راځي: هرمزان د فارس د حاکمانو څخه يو حاکم وو کله چي مسلمانانو ګير کړ نو ده په ښکاره د حضرت عمر رضي الله عنه مخ ته ايمان راوړ خو په اصل کي يې د حضرت عمر رضي الله عنه وژلو ته فرصت جوړوی ځکه نو ډېر وختونه د حضرت عمر رضي الله عنه څخه نه جلا کېدی هغه وو چي زهرجن خنجر يې جوړ کړ او د ابولؤلؤ مجوسي په لاس يې ورکړ هغه حضرت عمر رضي الله عنه ورباندي شهيد کړ، دويم منافق د حيرې اوسېدونکی جفينة نصراني وو چي سعد بن ابي وقاص رضي الله عنه مدينې منورې ته را لېږلی وو تر څو مسلمانانو ته ليکل او لوستل ور زده کړي خو هغه بدمرغه د هرمزان سره په ګډه د حضرت عمر رضي الله عنه د شهادت پلان جوړ کړ.
د اوږد تاريخ په پاڼو کي دا يوه وړوکې بېلګه ده؛ خو که موږ تاريخ وګورو دا به راته ثابته سي چي د هر مسلمان رهبر په وژلو، متهم کولو او ضعيف کولو کي د منافقينو لاس دی په خاصه توګه هغه منافقين چي اصليت يې يهودي وي ځکه يهودان بيا په شيطنت، منافقت او دسيسه جوړولو کي خورا ډېره لويه سابقه لري.
دوام لري....
لکه څنګه چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کي منافقينو د اسلام او مسلمانانو پر ضد خپل ناوړه کارونه کول د هغه د وفات وروسته يې نور هم خپلو کارونو ته کش ورکړ او د دې لپاره چي د رسول الله صلی الله عليه وسلم په لاس جوړ سوی اسلامي نظام ړنګ کړي او د اسلام د پرمختګ مه ونيسي د صحابه وو په زمانه کي يې هم خپل منافقت ته دوام ورکړ او د وخت اسلامي نظام يې د ګڼو ننګونو سره مخ کړ.
د رسول الله صلي الله عليه وسلم په زمانه کي ډېرو منافقينو ظهور نسو کولای خو کله چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفات سو ځينو يې سر راپورته کړ او د وخت حاکم اسلامي نظام پر ضد يې بغاوت وکړ چي لويه بېلګه يې د زکات څخه انکار وو او بيا ارتداد وو.
د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کي ځينو خلګو لکه اسد او غطفان قبيلو زکاتونه په اخلاص نه آداء کول چي همدې خبري ته په قرآن شريف کي هم اشاره سوېده: وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَنْ يَتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَائِرَ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ.[التوبة98] ژباړه: ځيني د اعرابو هغه کسان دي چي د الله په لاره کي مال مصرفول تاوان ګڼي او ستاسي لپاره آفتونو ته انتظار کوي، پر دوی باندي به بد آفت وي او الله تعالی اورېدونکی او باخبر دی.
په تفاسيرو کي راځي چي دغه آيت د دوی په باره کي نازل سو چي په اخلاص يې زکات نه ورکوی، کله چي ابوبکر رضي الله عنه خليفه وټاکل سو دوی وړانديز ورته وکړ چي زموږ څخه زکات معاف کړي خو ابوبکر رضي الله عنه د دوی خبره و نه منل او زکات يې ورته معاف نه کړ هغه وو چي د خپل قوم پر يوه سړي طليحة الاسدي باندي راټول سوه چي هغه د پيغمبرۍ دعوه کړېوه چي هغه بيا د خالد بن وليد رضي الله عنه سره په جګړه کي ماتي وخوړل او بيرته مسلمان سو.
مؤرخينو ليکلي دي چي دا د منافقينو په دسيسه يو لوی سياسي ارتداد وو چي هدف يې د اسلامي نظام دړي وړي کېدل او د عربو ټوټه ټوټه کېدل وو تر څو اسلامي نظام ړنګ سي او يا هم لږترټږه د پرمختګ مخه يې ونيول سي خو الله تعالی د ابوبکر رضي الله عنه او نورو صحابه وو په قوي ايمان او جديت سره دا دسيسه شنډه کړه.
بايد ووايو چي د دين څخه د مسلمانانو اړول د منافقينو لوی هدف دی چي هم يې د رسول الله صلی الله عليه وسلم په زمانه کي د لاس ته راوړلو کوښښ کوی او هم يې د صحابه وو په وخت کي کوی؛ دا ځکه چي د مسلمانانو د يووالي او اتحاد محور يواځي دين دی تر څو چي دوی پر دين سره راټول وي هيڅ وخت يې په مينځ کي تفرقه او درځ نه راځي خو که د دين څخه واووښتل بيا به يې په مينځ کي هر ډول طبقاتي توپيرونه، ژبني تبعيضونه، قومي شخړي او سيمه ايز وېشونه راځي چي په نتيجه کي به د هر ډول قوي او خپلواک نظام څخه محروم وي؛ چي دا ترخه تجربه مو د اسلامي خلافتونو له ړنګېدلو څخه بيا تر اوسه په خپلو حواسو او ذائقو ليدلې او څکلې ده.
د ابوبکر رضي الله څه وروسته چي حضرت عمر رضي الله عنه خليفه سو بيا هم منافقين آرام نه وه ناست خو د حضرت عمر رضي الله عنه الهي رعب پر دوی غالب سوی وو ځکه يې نو په چټکۍ او زغرده کوم کار نسو کولای.
د حضرت عمر رضي الله عنه د شهادت پلان هم دوو منافقينو جوړ کړ او امکانات يې د ابولؤلؤ مجوسي په لاس ورکړ تر څو چي يې عمر رضي الله عنه په شهادت ورسوی.
د تاريخ په کتابونو کي راځي: هرمزان د فارس د حاکمانو څخه يو حاکم وو کله چي مسلمانانو ګير کړ نو ده په ښکاره د حضرت عمر رضي الله عنه مخ ته ايمان راوړ خو په اصل کي يې د حضرت عمر رضي الله عنه وژلو ته فرصت جوړوی ځکه نو ډېر وختونه د حضرت عمر رضي الله عنه څخه نه جلا کېدی هغه وو چي زهرجن خنجر يې جوړ کړ او د ابولؤلؤ مجوسي په لاس يې ورکړ هغه حضرت عمر رضي الله عنه ورباندي شهيد کړ، دويم منافق د حيرې اوسېدونکی جفينة نصراني وو چي سعد بن ابي وقاص رضي الله عنه مدينې منورې ته را لېږلی وو تر څو مسلمانانو ته ليکل او لوستل ور زده کړي خو هغه بدمرغه د هرمزان سره په ګډه د حضرت عمر رضي الله عنه د شهادت پلان جوړ کړ.
د اوږد تاريخ په پاڼو کي دا يوه وړوکې بېلګه ده؛ خو که موږ تاريخ وګورو دا به راته ثابته سي چي د هر مسلمان رهبر په وژلو، متهم کولو او ضعيف کولو کي د منافقينو لاس دی په خاصه توګه هغه منافقين چي اصليت يې يهودي وي ځکه يهودان بيا په شيطنت، منافقت او دسيسه جوړولو کي خورا ډېره لويه سابقه لري.
دوام لري....
در مورد بحث و مناظره:
در موضوع مناظره و استدلال رتبه علمی، درجه درک، لیاقت تخاطب جانب مقابل شرط و ضروری میباشد زیرا با اشخاص نافهم، بدزبان، منکر مطلق مناظره و استدلال هیچ معنی و هیچ فایده ی ندارد چونکه اینها از همان گروه سفسطه خواه هستند که مثبت و منفی را در دیده محدود خود حصر کرده اند و همیشه در سنگر انکار نشسته اند و در مقابل هر سخنی که مخالف خواهشات نفسانی او باشد میگوید: قبول نمی کنم، نمی پذیرم، برای من قابل قبول نیست و I don't accept it.
این قسم مردم در اصل اهلیت مناظره و بحث را ندارند و هیچ عاقل وقت گرانبهای خویش را در بحث باچنین مردم ضایع نمی کند.
استدلال و مناظره باکسی نتیجه میدهد که دارای عقل سالم بوده، درک قوی دارد، قوه انفعال و تأثر در مقابل حق را دارد، دارای طبیعت سالم انسانی که عبارت از حلم و بردباری باشد تنها به حواله دلیل و و جود شبهات مسلم در جهت مخالف قرار گرفته باشد.
چونکه در بحث نیاز به تفاسیر و تعبیرات واژه ها است بناء به استثناء دین و اسلام در موارد دیگر نیاز به وحدت دین است چونکه با اختلاف دین تعبیرات و تعریفات مختلف میشود که در هیچ صورت توافق صورت نمی گیرد.
مثلا اگر ما روی واژه مساوات صحبت بکنیم در بین کافر و مسلمان امکان بحث نیست چونکه تفسیر مساوات در اسلام و کفر متفاوت است.
و سخن مهم اینکه جانب مقابل متعصب نباشد زیرا تعصب انسان را گونگ، کر و کور میکند که در نتیجه هیچ حقیقت را نمی بیند.
و سخن آخری اینکه جانب مقابل صاحب جوش منفی و جذبات نفسانی نباشد زیرا جوش هوش را از بین میبرد و جذبات نفسانی انسان را در ورطه هلاکت میاندازد.
مولوی نورالحق مظهری
۱۴۰۲/۱۰/۲۴
نور به مدرسې او پوهنتونونه سره يو وي:
لکه څنګه چي په اصل کي بايد د مدرسو او پوهنتونونو ترمينځ واټن او فاصله نه وي د اسلامي امارت د حاکميت څخه بيا تر اوسه پوري پر همدې باندي کار روان دی چي څنګه د مکاتبو، پوهنتونونو او مدرسو ترمينځ واټن له مينځه ولاړ سي او هر يوه ته د اسلامي ښوونيز مرکز په سترګه وکتل سي؟ د دې هدف لپاره د نظام او وزارتونو په کچه ډېر ښه د پام وړ چټک ګامونه پورته سوي دي.
د دې لپاره چي موږ په خپل علمي ډګر کي ځانونه تکامل او بسايني ته ورسوو دا لازمه ده چي علمي مرکزونه د کميت او کيفيت په برخو کي پياوړي کړو او د ديني او عصري علومو په نوم د علومو او مراکزو ترمينځ واټن له مينځه يوسو تر څو مو د الله تعالی د رضايت او خپل وطن، خلګو او نظام ته د خدمت لپاره هڅي نوري هم چټکي سي او پوره نتيجه ورکړي.
د ديني او طبيعي دواړو علومو زده کول د مسلماني ټولني اړتيا ده ځکه نو د همدغه علومو ترمينځ يا د هغو د ښوونځايونو تر مينځ درځ او واټن ته په اسلام کي هيڅ ځای نسته بلکي ټول بايد د زده کړو مرکزونه وبلل سي او د هر ډول پرمختګ لپاره يې کوټلي ګامونه پورته سي.
دا انځور چي وينی په فراه ولايت کي د 16 ديني مدرسو د پګړۍ تړلو د ګډي غونډي چي د فراه ولايت په مرکزي عيدګاه کي جوړه سوې وه د يوې برخي انځور دی چي د فراه ولايت لوړو زده کړو مؤسسې استاذان او محصلين پکې ښکاري؛ د فراه ولايت لوړو زده کړو مؤسسې استاذانو او محصلينو په ياده غونډه کي په ډېره لوړه کچه ګډون کړی وو او پر يوه پرده يې چي د ځانونو سره يې راوړې وه په دري ژبه داسي ليکلي وه: اتحاد وهمفکري مدرسه و پوهنتون محصول جهاد است. يعني د مدرسې او پوهنتون فکري يووالی د جهاد نتيجه ده؛ وروسته يې بيا په پښتو ژبه ليکلي وه: دين مو اسلام، مذهب مو حنفي، سياست مو امارت، عزت مو جهاد او بريا مو اتفاق دی.
که د ديني مدرسو او پوهتونونو تر مينځ روابط همداسي دوام وکړي نو ډېر ژر به ان شاء الله د مدرسو او پوهنتونونو تر مينځ د پخوا څخه راپاتي منفي واټنونه ختم سي او ټولو ته به يواځي د علمي مرکزونو او انسان جوړوني اساسي ځايونو په سترګه وکتل سي.
د اسلام د ابتداء څخه بيا د مسلمانانو د زبرځواکۍ او امپراطورۍ تر ختمېدلو پوري په تعليمي برخه کي د مدرسو، مکتبونو او پوهنتونونو وېش نه وو بلکي په يوځای کي هم مهاله ټوله علوم درسېدل له همدې کبله موږ وينو چي د هغه وخت مسلمان طبيبان، د رياضي، کيميا، بيولوژي او نورو علومو پوهان او مخترعين د دغو علمي برخو تر څنګ ديني علماء هم وه همداسي ډېری ديني علماء د دې ترڅنګ چي په ديني علومو کي يې ډېر مهارت درلودی په طبيعي علوم کي هم پوره رسېدلي وه.
په اسلام کي علمي برخي نه دي وېشل سوي او نه هم د يوې برخي لپاره د خاص موقعيت او يونيفورم شتون ضروري دی هرڅوک کولای سي په هره برخه کي زده کړي وکړي البته د شرائطو او امکاناتو په لحاظ د ځينو علمي تجربو او مهارتونو لپاره د يوځای ځانګړي کول هغه بېله خبره ده.
نو لکه علمي برخي او رشتې چي مشترکي دي زموږ د زده کړي ځايونه هم بايد مشترک وي، د کومو شيانو له وجهي چي د مدرسو، مکتبونو او پوهنتونو وېش او تقسيم راغلی دی هغه شيان بايد له مينځه يوسو او هر مسلمان د ديني او طبيعي علومو د زده کولو كوښښ وكړي.
زه پدې باور يم چي د ټولو علومو د زده کولو لپاره بايد يوځای وي که يوځای نسي کېدلای نو ټول هغه منفي باورونه او کړني دي له مينځه يووړل سي چي په سبب يې د مدرسې، مکتب او پوهنتون وېش راغلی دی.
په مدرسه، مکتب او پوهنتون درو واړو کي بايد زموږ بچيان په ديني او عصري علومو وروزل سي او داسي خلګ اسلامي ټولني ته وړاندي سي چي په اسلامي عقيدې پاخه، په اسلامي اعمالو سمبال، په اسلامي اخلاقو ښايسته او په عصري علومو پوره ماهر وي.
مدرسه، مکتب او پوهنتون که نومونه او عنوانونه يې مختلف دي خو معنون او محتوی يې بايد يو شی وي چي هغه د ديني او طبيعي علومو زده کول دي او بس.
يقيني خبره ده چي زموږ اوسنی حاکم اسلامي نظام د مدرسې، مکتب او پوهنتون تر مينځ د واټن کمولو ډېر کوښښ کوي ځکه نو ټول ولس بايد په دې مهمه چاره کي د نظام سره ودريږي او هر ډول همکاري ورسره وکړي.
مولوي نورالحق مظهري
https://chat.whatsapp.com/JYUzaGcwWR642f1eJi3lvn
اشتراک در:
پستها (Atom)