کله چې انسان د خپل عقل، ذهن او فکر له آزادي استفادې څخه محروم شي او د حق او باطل، سم او غلط، ګټور او مضر او خير او شر ترمنځ په سمه توګه توپير نه شي کولای او په دې اړه د تفکر، تحليل او قضاوت استعداد له لاسه ورکړي دغه انسان ته د فکر بندي يا اسير ويل کيږي ځکه دی په ذهني او رواني لحاظ په فکري زولنو يا قيدونو باندي تړلی وي.
څوک چې فکري بندي وي هغه د لاندې نښو خاوند وي:
۱ - وچ يا بې دليله تقليد؛ څوک چې فکري بندي وي هغه د هر چا بې دليله او بې اساسه خبره مني او په هغې باندې عمل کوي.
۲ - تعصب؛ څوک چې فکري بندي وي هغه د خپل قوم، مذهب، ګوند يا نظر له امله حق ته نه تسلميږي بلکې د حق په وړاندې په باطله طريقه مبارزه کوي.
۳ - د بدلون څخه بې پروايي؛ څوک چې فکري بندي وي هغه هيڅ وخت فکري او نظري بدلون ته تيار نه وي که څه هم حق ورته څرګنه شي، چې په نتيجه کې د ژوند په ډېرو برخو کې د مثبت بدلون څخه محروم پاتې کيږي او د خپلو سيالانو څخه ورځ تر بلي د سيالۍ څخه لويږي.
۴ - فکري غلامي؛ څوک چې فکري بندي وي هغه د نورو پرديو د فرهنګ، تمدن او افکارو په تقليد دومره اخته شي چې خپل فکر او ارزښتونه ورڅخه هېر شي او ژوند داسي تېروي لکه دی چې د نورو انسانانو پېښې کوي.
د يادوني وړ ده چې انسان هغه وخت د فکر بندي کيږي چې کله د بيان، څېړني، نقد، اختلاف نظر او علمي انکشاف اجازه و نه لري او يا يې د استعداد او ظرفيت څخه محروم وي.
مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر