ژباړه: عبدالله بن مبارک وايي: ځينو حکماوو ويلي دي: څوک چي بېله ذکر څخه د الله په بل شي کي خبري کوي نو هغه بې فايدې خبري وکړې، څوک چي بېله عبرت اخيستلو کوم شي ته ګوري نو هغه خطا وتلی دی او څوک چي بېله فکره چوپ کښيني نو عبث کار يې کړی.
سَمِعْتُ ابْنَ الْمُبَارَكِ يَقُولُ: قَالَ بَعْضُ الْحُكَمَاءِ: مَنْ كَانَ مَنْطِقُهُ فِي غَيْرِ ذِكْرِ اللهِ تَعَالَى؛ فَقَدْ لَغَا، وَمَنْ كَانَ نَظَرُهُ فِي غَيْرِ اعْتِبَارٍ؛ فَقَدْ سَهَا، وَمَنْ كَانَ صَمْتُهُ فِي غَيْرِ فِكْرٍ؛ فَقَدْ لَهَى.[المجالسة وجواهرالعلم337]
مولوي نورالحق مظهري
https://chat.whatsapp.com/JYUzaGcwWR642f1eJi3lvn
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر