الله تعالی فرمایي: ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ.[الروم 41]
ژباړه:ښکاره سو فساد په وچه او دريابونو کي په خاطر د هغو کارونو چي د خلګو لاسونو کړي دي ددې لپاره چي الله په دوی باندي وګالي جزاء د ځينو هغو اعمالو چي دوی کړي دي تر څو الله ته رجوع وکړي.
يعني د انسانانو د کارونو له وجهي په مځکه او دريابونو کي فساد ښکاره سوی دی. فساد عام دی که اقتصادي او مالي فساد وي که ځاني او معنوي فساد وي، که وچکالۍ راځي او برکتونه پورته کيږي دا هم فساد دی که ګمراهۍ، انحرافات او ناآرامۍ ډېريږي دا هم فساد دی، د استعداد ټيټ کېدل چي هم نا آرامي ده او هم سبب د انحراف کيږي دا هم فساد دی، خو هر ډول فساد چي وي سبب يې د انسانانو ناوړه کړه وړه دي.
نو که موږ غواړو د نورو فسادونو تر څنګ د استعداد د ټيټ كېدلو د فساد څخه هم ځانونه وساتو بايد خپل چاپېريال برابر کړو او د هر ډول ګناهونو او نافرمانيو څخه يې پاک کړو.
دا تجربه سوې خبره ده چي سالم محيط د انسان د طبيعت او استعداد په جوړېدلو کي ډېر مهم رول لري.
د چاپېريال خرابوالی لکه د انسان پر معنوياتو باندي چي منفي تأثير کوي همداسي په ښکاره بڼه هم د انسان پر ذهن باندي بده اغېزه کوي چي په نتيجه کي يې استعداد هم ورڅخه اغېزمن کيږي.
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر