د علم او مال توپير:( دويمه او آخري برخه)

د علم او مال تر منځ ځيني توپيرونه مو په لومړۍ برخي لیکنې کې ولیکل، ځيني دا دی په دې برخي کي ستاسي مخي ته ږدو:

۲۲ ـ امت د هغه چا پر احترام اتفاق لري چې د مال د ټولولو څخه ځان ليري ساتي او د هغه چا پر بد ګڼلو اتفاق لري چې ځان د علم د حاصلو څخه ليري ساتي.

۲۳ ـ د مال د بډايۍ سره وېره او عمګيني مل وي خو د علم د بډايۍ سره امن او خوشحالي مل وي.

۲۴ ـ په مال باندي بډا ارومرو د مال څخه جدا کيږي نو ځکه عذاب او درد ويني خو په علم باندي بډايي له خپل خاوند څخه نه جدا کيږي نو ځکه نه عذاب ويني او نه هم درد.

۲۵ ـ په مال باندي ښايست په هغو مستعارو کالو ښايست دی چې ارومرو به يې يوه ورځ اصلي خاوند ته سپاري خو په علم باندي ښايست په هغه ټينګ او کامله صفت باندي ښايست دی چې هيڅ وخت د خپل خاوند څخه نه جدا کيږي.

۲۶ ـ په مال باندي بډايي د نفس لپاره لوږه ده خو په علم باندي بډايي اصلي او حقيقي بډايي ده.

۲۷ ـ څوک چې د مال په سبب پرمختګ وکړي او عزتمند شي کله يې چې مال ختم شي پرمختګ او عزت يې هم ورسره ختم شي خو څوک چې د علم په سبب پرمختګ وکړي او عزتمند شي ورځ تر بلي يې پرمختګ او عزت ډېريږي.

۲۸ ـ د مال په سبب حاصل شوی خوند يواځي د تازه راتللو په وخت کې وي خو د دوام په وخت کې دغه خوند يا ختم کيږي او يا هم کميږي مګر د علم خوند هم د تازه راتللو په وخت کې وي او هم د بقاء په وخت کې وي البته د تازه راتللو په وخت کې يې  خوند نور هم پسې ډېريږي.

۲۹ ـ په مال باندي بډايي د دې غوښتنه کوي چې دی بايد د مال په لګولو د خلکو سره احسان او نيکي وکړي؛ که يې د نيکۍ دروازه پر ځان وتړله نو په خلکو کې په  بې خيره او بې ګټي مشهور شي نو خلک بغض ورسره کوي، بد يې وايي او سپکاوی يې کوي همداسي د دومره آفتونو ورته مخ شي لکه وچ بوټي چې په اور باندي سوځوې؛ کله چې دی په دې باندي پوه شي چې خلک يې بد ګڼي او سپکاوی يې کوي نو ارومرو يې زړه درد کوي او ډېر غمونه يې په زړه اوري او که د نيکۍ او ورکړي دروازه خلاصه کړي نو ارومرو ځينو ته به يې ورکوي او ځينو ته به يې نه ورکوي چې په دې کار سره د نوموړي په وړاندي د پاتي خلکو د دښمنۍ او کرکي دروازې را خلاصيږي؛ خو دغه آفات د علم بډايۍ او سرمايې ته نه پېښيږي ځکه د علم خاوند خپل علم هر چا ته ورکولای شي بلکې د ټولي نړۍ سره يې شريکولای شي او چې چا ته يې ورکړي د نورو سره يې د شريکولو امکان نه کميږي او چې څوک يې واخلي د هغه سره تل پاتيږي بلکې هغه يې نور پسې ډېرولای شي.

۳۰ ـ د مال را غونډول درې مهمي ستونزي او مهم مشکلات د ځانه سره لري:
۱ – د مال راټول د ځانه سره سختۍ، ستونزي او دردونه لري چې بېله هغو په لاس نشي راتللای.
۲ – د مال د راټولو وروسته هغه ساتنه او حفاظت غواړي چې په سبب يې خاوند سهار او ماښام د غمونو او ستړياوو سره مخامخ وي.
۳ – د مال د زائل کېدلو وروسته يې خاوند ته ډېري پريشانۍ او غمونه پيدا کيږي او دا چې ځيني وختونه د مال او خاوند تر منځ يې واټن رامنځ ته کيږي نو په سبب يې ډېري روحي نا آرامۍ د مال خاوند ته پيدا کيږي او دا چې د مال د پيدا کولو او لګښت په سبب په دنيا او آخرت کې د مال خاوند د څومره پوښتنو او ګروېږنو سره مخامخ کيږي دا خو لا بېله خبره ده؛ خو د علم خاوند نه تنها دا چې د داسي ستونزو څخه په آمان دی بلکې علم يې لذت او خوند ورته بخښي او چې څومره  يې علم ډېريږي په هماغه کچه يې حساب ورته آسانه کيږي.

۳۱ ـ ډېری وختونه د مال خاوند د مال سره د ډېر محبت له کبله د مرګ څخه کرکه کوي تر څو د خپل مال څخه نوره ګټه پورته کړي خو د علم خاوند د الله تعالی ملاقات ته تږی وي او تر دنيا يې د آخرت سره زړه ډېر تړلی وي.

۳۲ ـ ډېری وختونه د مال د خاوندانو نومونه د مړيني وروسته ختم شي او د خلکو هېر شي خو د علم خاوند که مړ هم شي ياد يې د خلکو سره پاتي وي.

۳۳ ـ زړه د بدن پاچا دی او علم يې ښايست او آمادګي ده؛ پاچا ارومرو د لښکرو شمېر او آمادګۍ ته اړتيا لري نو علم يې سورلي، آمادګي او ښايست دی او د مال څخه د خپل ځان او لښکر په آمادګۍ کې ګټه پورته کولای شي او په خپلو مهمو اړتياوو کې يې لګولای شي نو ځکه علم يې اصل او مال يې فرع شو.
مولوي نورالحق مظهري

د علم او مال تر منځ توپير:

لیکنه: يونس بن محمد الصباحي
ژباړه: مولوي نورالحق مظهري.
که څه هم حلال مال ډېر ښه شی دی او په درلودلو يې انسان ډېر څه لاس ته راوړلای شي؛ همداسي بېله مال څخه ډېر ښه کارونه دي چې نشي کېدلای خو چې کله يې د علم سره پرتله کړو بيا نو علم په ډېرو مراتبو تر مال غوره او ښه دی؛ لاندي هغه ځيني توپيرونه دي چې موږ را غونډ کړي او تاسي ته يې نشر کوو:
۱ ـ علم د انبياؤ ميراث دی او مال د پاچاهانو او اغنياؤ ميراث دی.

۲ ـ علم خپل خاوند ساتي او د مال خاوند خپل مال ساتي.

۳ ـ مال په مصرف او لګښت کميږي خو علم په مصرف او لګښت ډېريږي.

۴ ـ د مال خاوند چې کله مړ شي مال ورڅخه پاتيږي خو د علم خاوند چې کله مړ شي علم قبر ته ورسره داخليږي.

۵ ـ علم پر مال حاکم دی خو مال پر علم نشي حاکم کېدلای.

۶ ـ مال مسلمان، کافر، ښه سړي او بد سړي ټولو ته حاصليږي خو ګټور علم يواځي مسلمان او ښه سړي ته حاصليږي.

۷ ـ عالم ته پاچاهان او تر هغوی کښته خلک اړتيا پيدا کوي خو د مال خاوند ته نيستمند او وږي خلک اړتيا پيدا کوي.

۸ ـ نفس د علم په حاصلولو او راټولولو عزتمند او صفا کيږي خو مال نه نفس صفا کوي، نه يې کمال ته رسوي او نه يې هم د ښو خلکو د ستايني وړ ګرځوي بلکې د مال په ډېرېدلو نفس نور هم نيمګړي کيږي، بخالت ورته پيدا کيږي او حرص يې ورسره ډېريږي.

۹ ـ مال انسان سرکښۍ، فکر او تکبر ته رابولي خو علم انسان عاجزۍ او عبادت ته رابولي.

۱۰ ـ علم د نفس ساتونکی دی او هغي نيکمرغۍ ته يې رسوي کوم چې نفس له هغې لپاره پيدا شوی دی خو مال د نفس او رښتيني نيکمرغۍ تر منځ پرده ده او نفس د ډېرو کمالاتو څخه راګرځوي.

۱۱ ـ څوک چې په علم کې غني وي هيڅ وخت په علمي ډګر کې نه مسکين کيږي خو په مال باندي غني هر ګړی د مالي مسکنت سره مخامخ وي.

۱۲ ـ مال خپل خاوند د ځان محبت او بندګۍ ته رابولي خو علم بيا انسان د الله تعالی محبت او بندګۍ ته  رابولي.

۱۳ ـ د علم محبت او د علم طلب د هر طاعت او عبادت لپاره اصل او سبب دی خو د مال محبت او طلب د هري ګناه لپاره اصل او سبب دی.

۱۴ ـ د بډا انسان ارزښت په مال کې دی او د عالم ارزښت په علم کې دی؛ کله چې د بډا انسان مال ختم شي ارزښت يې هم ورسره ختم کيږي خو د عالم ارزښت ځکه نه ختم کيږي چې علم يې نه ختم کيږي بلکې د ممارست په شرط ورځ تر بلي يې علم ډېريږي چې هم مهاله يې ارزښت هم ورسره ډېريږي.

۱۵ ـ د پيسو ماهيت د بدن ماهيت ته ورته دی او د علم ماهيت د روح ماهيت سره ورته دی او د دوی ترمنځ توپير د روح او بدن ترمنځ توپير دی؛ يعني لکه بدن چې له منځه ځي مال هم له منځه ځي او لکه روح چې له منځه نه ځي علم هم له منځه نه ځي.

۱۶ ـ عالم ته که د ده د علم په اندازه د علم په عوض کې مال ورکړل شي نه يې مني خو هوښيار بډا انسان چې کله د علم عزت او ارزښت و ويني او کمال يې درک کړي ارومرو يې زړه غواړي چې خپله ټوله سرمايه د علم په عوض کې ورکړي. يعني عالم خپل علم پر مال نه سودا کوي خو داسي هوښيار بډا چې د علم په ارزښت پوه وي دېته حاضر دی چې خپل مال په علم باندي سودا کړي.

۱۷ ـ ډېری انسانان چې د الله تعالی اطاعت کوي د علم په ذريعه يې کوي او ډېری کسان چې د الله تعالی نافرماني کوي د مال په سبب يا د مال لپاره يې کوي.

۱۸ ـ عالم انسان په علم او حال باندي نور خلک الله تعالی ته رابولي خو د مال ټولوونکی انسان په خپل مال او حال نور خلک دنيا او مال ته رابولي.

۱۹ ـ د پيسو شتمني کيدای شي د خپل مالک لپاره د ډيرو ستونزو لامل شي، مګر علم د عالم او نورو انسانانو د ژوند لامل کيږي، او کله چې خلک يو څوک ويني چې دوی کنټرولوي او د هغه په لټه کې دي دوی د هغه سره مينه لري، د هغه خدمت او عزت کوي.

۲۰ ـ د دنيا څخه  انسان ته وهمي او خيالي خوند راځي او که يې په خپلو شهوتونو او خواهشاتو کې ولګوي نو بيا حيواني خوند ورته راځي خو د علم خوند عقلي او روحاني خوند دی چې د فرشتو د خوند او لذت سره ورته دی.

۲۱ ـ د ټول امت هوښياران پر دې اتفاق لري چې د مال په ټولولو کې ډېر حرص او لوټماري ناوړه عمل دی او انسان بايد ځان ورڅخه وساتي خو د علم په ټولولو او حاصلولو کې زيار ايستل ښه کار دی بلکې د انسان لپاره کمال دی او انسان د ستايني او تقدير وړ ګرځوي.
دوام لري.....

د اسرائيلو ظلم او د نړۍ ناتواني:

د اسرائيلو څخه د امريکا، بريتانيا او فرانسې قاطع ملاتړ، د عربي هيوادونو بې غيرتي، د اسلامي نړۍ بې اتفاقي او د ټولي نړۍ غفلت د اسرائيلو په وړاندي نن ټوله نړۍ عاجزه او ناتوانه کړېده ځکه نو اسرائيلو ته يې دومره جرأت ورکړی دی چې د ټولي نړۍ په مخ کې په غزې او رفح کې ټول وژنه کوي او د ملګرو ملتونو په غونډو کې د اسرائيلو نماينده د ټولي نړۍ د نماينده ګانو په مخ کې د فلسطينيانو په وړاندي د ظلمونو د درېدلو لپاره پرېکړه ليک څيري او کچرې ته يې وراچوي.

پر فسلطينيانو د ټولو ظلمونو اصلي سبب امريکا، بريتانيا او فرانسه هيوادونه دي ځکه که دوی په قطعي توکه د اسرائيلو هر اړخيزه مرسته نه کولای هيڅ وخت اسرائيلو داسي جرأت نشو پيدا کولای.

په دويم قدم کې عربي هيوادونه ډېر سخت ملامت دي ځکه که دوی د اسرائيلو په وړاندي د مخالفت ږغ پورته کړی وای او د هغوی سره يې خپلي مرسته درولي وای هيڅ کله به اسرائيلو داسي تېره ښکرونه نه وای پيدا کړي.

په درېيم قدم کې هغه اسلامي هيوادونه ډېر سخت ملامت دي چې اسرائيلي حکومت يې په رسميت پېژندلی او لا هم د اسرائيلو سره سياسي، نظامي او اقتصادي اړيکي ساتي او لا هم د دوی په هيوادونو کې اسرائيلي سفيران ديپلوماتيکي حضور لري.

او په څلورم قدم کې ټوله نړۍ ځكه ملامته ده چې د اسرائيلو په وړاندي يې د امريکا له ويري ډېر د نرمۍ او تسامح پاليسي غوره کړېده له همدې امله اسرائيل ورځ تر بلي خپلو ظلمونو ته دوام ورکوي او د ټولو عقلي او بين المللي اصولو پر خلاف د غزې او رفح ښارونو مځکي لاندي کوي او مظلوم اوسېدونکې يې وژني.
مولوي نورالحق مظهري

مسخه شوي فکرونه وپېژنئ!(دويمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري

زموږ د زمانې مسخه شوي فکرونه د داسي لويو حقايقو څخه انکار کوي چې هوښيار انسان ورته هک پک پاتيږي او داسي خبري کوي چې د هوښيار ماشوم ذهن ته لا هم نه تيريږي، د بېلګي په ډول: ځيني وايي: طالبان ولي په افغانستان کې ټول شموله حکومت نه جوړوي، ځيني وايي: د طالبانو نظام ځکه مشروعيت نه لري چې نړۍ يې په رسميت نه پېژني او ځيني بيا په هر کار کې طالبان دخيل بولي.

که راشو د ټول شموله حکومت موضوع ته؛ يو خو دا د ټول شموله حکومت واضح تفسير دوی نه دی کړی بلکې د خپلو نفسي غوښتنو پر اساس يې د يوې سوژې او جنګجالي موضوع په صفت يې کاروي او غواړي د ذهنيتونو د تخريب او تخريش له لاري اوسنی نظام د ننګونو سره مخامخ کړي ځکه نو چې کله په همدې موضوع کې بحث ورسره وکړې هيڅ ثابت نظر او سالمه پاليسي نه لري بلکې کله يې د سياسي حزبونو په ګډون تعبيروي، کله يې د ټولو قومونو په ګډون تعبيروي، کله يې د ښځو په ګډون تعبيروي او کله يې بيا د پخوانيو چارواکو په ګډون تعبيروي.

که اسلامي دستوراتو او عقلي معيارونو ته راشو دا به راته ثابته شي چې د نظام د جوړولو لپاره هيڅ حزبي، ژبنی او اقليمي محورونه شتون نه لري بلکې په اسلام کې د عادل، مقتدر، خپلواک او مصلح نظام جوړول مهم دي او داسي نظام د سوسياليسم، حزب پالني او وطن پرستۍ په چوکاټ کې نه جوړيږي بلکې د اسلامي اصولو په چوکاټ کې جوړېدلای شي.

د ټول شموله نظام تعريف بايد موږ د داسي کسانو څخه ومنو چې دوی خپله ټول شموله وي؛ هغه کسان چې ډېر محدود او محصور فکر لري، د هر څه  لپاره يواځي ځان او خپل همفکره خلک مناسب بولي او د اسلامي افغاني کلتور سره نابلده وي د هغوی څخه د ټول شموله نظام تعريف هيڅ قابل د قبول نه دی ځکه دوی ټول شموله نظام نه پېژّني بلکې ځان يې ټول شموله نه دی جوړ کړی، په دې خاطر چې ټول شموله انسان دا نه دی چې د هر چا سره د تسليمۍ او تأييد سر ښوروي، نړۍ يې په رسمت پېژني او په خبرو کې تکلف او سختي کوي بلکې ټول شموله انسان هغه دی چې په خپل چاپېريال کې د ټولو شيانو په اړه خپل مسئوليت وپېژني او اداء يې کړي.

په اسلام کې د نظام منابع او موخي ډېري مهمي دي؛ کوم نظام چې منابع او موخي يې اسلامي وي هغه ته اسلامي نظام ويل کېدلای شي او په اصلي معنی ټول شموله بلل کيږي ځکه ټول شموله نظام هغه دی چې د هر انسان حق پکې خوندي وي او هره فيصله يې د عدل او انصاف پر اصولو ولاړه وي.

موږ چې د تېر دور څخه بيا تر اوسه د اسلامي امارت په اړه کوم معلومات لرو دا راته ثابته شوېده چې اسلامي امارت، اسلامي نظام دی او د منابعو او موخو له جهته پر اسلامي اساساتو ولاړ دی البته د دې معنی دا نده چې په نظام کې به ټول مسئولين داسي پاک خلک وي لکه فرشتې او يا به هم د نظام د حاکميت په وخت کې کوم جرم سر ته نه رسيږي؛ ځکه بېله انبياؤ بل هيڅوک د ګناه څخه پاک نشي ګڼل کېدلای او نه هم انسانان داسي نظام جوړولای شي چې په تمامه معنی دي د جرمونو څخه پاک وي بلکي چې د نظام اصول او منابع اسلامي وي او د اسلامي موخو لپاره کار کوي بس همدومره د نظام د اسلاميت لپاره بسنه کوي.

دا هم مسلمه خبره ده او موږ يې بايد ومنو چې لکه غير اسلامي نظام چې د ځينو ښو خلکو په شتون نه اسلامي کيږي، اسلامي نظام د ځينو بدو خلکو په شتون نه غير اسلامي کيږي بلکي په نظام کې رهبري، منابع او موخي مهمي دي له همدې امله په نظام کې ظاهري نيمګړتيا د نظام اسلامي کېدل تر پوښتني لاندي نه راولي او نه هم د دې معنی ورکوي چې نظام ټول شمول ندی.

حقيقت دا دی چې اوسنی نظام په دې معنی چې د ټول ولس غم بايد وخوري او اهل کسان پر دندو وګماري ټول شمول دی ځکه په شعوري ډول د هيڅ هيوداوال حق تر پښو نه لاندي کيږي او قصدا نااهله کسان پر دندو نه ګمارل کيږي خو کوم کسان چي يې د ټول شمول په صفت نه پېژني د هغوی فکرونه مسخه شوي دي او د فکري انحراف ښکار ګرځېدلي دي.

بله مسئله چې ځيني کسان يې په اړه ناسم تحليلونه کوي د امريکا څخه د 40 ميليونه ډالرو خبره ده چې ځيني وختونه د مرسته کوونکو هيوادونو لخوا افغانستان ته رالېږل کيږي؛ د يادي مرستي په اړه مرسته کوونکې هيوادونه، امريکا او ملګري ملتونه ټول وايي چې دا مرسته موږ طالبانو ته نه ورکوو بلکې دا هغه مرسته ده چې په افغانستان کې د بهرنيو مرستندويه مؤسساتو لخوا د يوه خاص ميکانيزم له مخي پر افغانانو وېشل کيږي او دا خبره طالبانو هم په څو ځله کړې چې دا مرستي زموږ په اختيار کې نه راکول کيږي بلکې د نړيوالو ناظرينو تر څارني لاندي د مؤسساتو لخوا پر اړمنو افغانانو توزيع کيږي خو فکري منحرفين پر دې خبره ټينګ ولاړ دي چې دا مرستي د امريکا لخوا طالبانو ته ورکول کيږي بلکې دا د امريکا او طالبانو ترمينځ د يو مرموز تړون برخه ګڼي؛ د دې څخه له ورايه ښکاري چې د دغه خلکو فکرونه مسخه شوي کنه نو د داسي سترو حقايقو څخه به يې انکار نه کولای.

بله مسئله د تبعيض او قومي تربګنۍ خبره ده؛ کوم کسان چې خپله په واقعي ډول په قوم پرستۍ تورن دي د ميډيا پر مخ اسلامي امارت په قوم پرستۍ او نژاد پرستۍ متهم کوي تر څو په هيواد کې د افغانانو تر منځ راغلی اتفاق او اتحاد له منځه يوسي او افغانان د سوسياليستي منحوسي جګړې په اور کې وسوځوي په داسي حال کې چې پر دوی خپله کره اسناد شته چې د ډېره وخته څخه بيا تر اوسه پوري د افغان د ټکي سره مخالف دي بلکې د طالب سره يې دومره په پټو دښمني شروع کړې وي چې ځيني وختونه ورڅخه اوتي بوتي ويل کيږي لکه څه مده وړاندي چې يوه کس ويل: د بغلان په سيلابونو کې د طالبانو لاس دی يعني سيلابونه د طالبانو له لاسه پر خلکو راغلي دي؛ په داسي حال کې چې هر هوښيار انسان حتی يو کوچني ماشوم لا هم په دې پوهيږي چې د سيلاب راتلل د باران له کبله کيږي او د باران په کېدلو کې د هيچا لاس نه دی بلکې د الله تعالی په قدرت سره کيږي.

آخري خبره دا کول غواړم چې ټول هيودوال بايد ځانونه پوه کړي چې د داسي خلکو ذهنونه دومره ډېر خراب شوي چې فکرونه يې بيخي مسخه شوي او د فکري انحراف په ډېر بد حالت کې ژوند تېروي ځکه نو د داسي خلکو پر تجزيي او تحليل هيڅ غوږ مه نيسئ او د دوی له آدرسه پر هيڅ شي باور مه کوئ.

مولوي نورالحق مظهري

مسخه شوي فکرونه وپېژنئ!(لومړی برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري

که تاريخي پيښو ته وګورو او حقائق وڅېړو دا به راته ثابته شي چې لکه د تاريخ په اوږدو کې چې د ځينو انسانانو جسمونه الله تعالی مسخ کړي او په بده څېره يې اړولي د ځينو انسانانو فکرونه يې هم مسخه کړي او بد حالت ته يې اړولي.

د داود او عيسی عليهما السلام په زمانه کې د يهودو د مسخي قيصې ډېري مشهوري دي چې الله تعالی دوی په سرکوزانو او بيزوګانو باندي مسخه کړه يعنی د دوی څخه يې سرکوزان او بيزوګاني جوړ کړه چې دا قيصې د نورو الهي کتابونو ترڅنګ په قرآن شريف او احاديثو کې هم راغلي دي.

همداسي زموږ د عقايدو په کتابونو کې د داسي کسانو يادونه هم شوېده چې دوی په فکري لحاظ دومره منحرف وه چې سړی ورته فکري مسخه ويلای شي؛ د بېلګې په ډول د سوفسطائيه ډلي يادونه شوې ده کوم چې د حقائقو څخه منکر وه يعني د شيانو لپاره يې پر حقائقو باور نه درلودی چې هغوی بيا په هغه وخت کې درې ډلي وې: عنديه، عناديه او لاادريه.

عنديه په دې باور وه چې د حقائقو په اړه د هر چا خپل آند او فکر د اعتبار وړ دی؛ کوم څوک چې کوم شی مني هغه يې خپل کار دی او هغه ته د اعتبار وړ دی، او کوم څوک چې يې نه مني هغه هم د هغه انسان خپل کار دی او ده ته د اعتبار وړ دی.

عناديه بيا د تضاد او تعصب دومره لوړي کچي ته رسېدلي وه چې ممکن سر يې په حقائقو خلاصېدی خو د تضاد او تعصب له وجهي يې انکار ورڅخه کوی.

لاادريه بيا هغه جاهله او ناپوه ډله وه چې د حقائقو په وړاندي يې ځان ناخبره او ناپوه ښکاره کوی او د حقائقو د منلو څخه به يې په دې پلمه انکار کوی چې موږ نه په پوهيږو.

نن زموږ په زمانه کې د جسمي مسخي مستنده بېلګه موږ نده ليدلې خو د فکري مسخي بېلګي بيخي ډېري دي او هره ورځ د داسي انسانانو سره مخامخ کيږو چي د بربنډو حقائقو څخه په سپنيه ورځ په ډېري سپين سترګۍ سره انکار کوي.

زموږ د زمانې فکري منحرفين کټ مټ د پخوانيو سوفسطائيه ډلو په څېر د ډېرو حقائقو په وړاندي د انکار ږغ پورته کوي بلکي يواځي د ږغ په پورته کولو بسنه هم نه کوي بلکي د حقائقو د پټولو او درواغ ويلو لپاره په خپل فکر دلائل هم وايي.

راځو زموږ په زمانه کې د فکري مسخه سوو انسانانو ځيني هغه خبري نقل کوو چې د هغو څخه د دوی انحراف او فکري مسخه په ثبوت رسيږي:

په افغانستان کې  د اسلامي امارت د رهبر او اميرالمؤمنين شتون او وجود داسي حقيقت دی چې موږ يې د کره دلائلو پر اساس تواتر بللی شو ځکه د اميرالمؤمنين قوم، ځای او اصالت دومره خلکو ته معلوم دی چې د هغه څخه هيڅ کله انکار نشي کېدلای؛ که څه هم د هر شي د وجود لپاره د هغه ليدل شرط نه دی خو بيا هم اميرالمؤمنين په سلهاؤ انسانانو شفاهي او مخامخ ليدلی دی او د ټول افغانستان څخه ډېرو جهادي مشرانو، علماؤ او سپينږيرو څو ځلي ملاقاتونه ورسره کړيدي بلکې هره ورځ د ټول افغانستان څخه ډېری کسان ورځي او ملاقات ورسره کوي، البته د اسلامي امارت د حاکميت څخه وروسته خو په څو جلساتو او د اختر په لمونځونو کې د عام ولس پر مخ راښکاره شوی دی خو بيا هم داسي کسان شته چې د اميرالمؤمنين د جود څخه منکر دي، دوی هيڅ دليل نه لري؛ د دوی دليل دا دی چې دوی نه دی ليدلی سره د دې چې دوی ډېر شيان نه دي ليدلي خو بيا يې هم مني او انکار ورڅخه نه کوي.

که وګورو داسي کسانو په نړۍ کې ډېر نور انسانان چې مشهور دي نه دي ليدلي خو بيا يې هم د وجود څخه انکار نه کوي، په نړۍ کې ډېر مشهور ښارونه يې نه دي ليدلي خو بيا يې هم د وجود څخه انکار نه کوي او په تېره زمانه کې ډېري پيښي وي چې دوی نه دي ليدلي خو بيا يې مني؛ ولي يې مني؟ ځکه چي دومره ډېر خلک يې وايي چې پر هغوی څوک د درواغو ګمان نشي کولای خو په دغه ځای کې بيا تعصب او عناد غلبه ورباندي وکړي او د حقيقت څخه يې منکر کړي يا يې نفسي غريزه دومره باندي قوي شي چې د ښکاره حقيقت په وړاندي ورته شک پيدا شي او سمدم انکار ورڅخه وشي.

د يو شي په منلو او نه منلو کې هر انسان خپل اختيار لري خو د حقائقو په منلو کې ځکه انسان اختيار نه لري چې د حقائقو څخه انکار د انسان د بې عقلۍ او سرټمبګۍ ښکارندويي کوي او د سالم عقل په فيصله د حقائقو څخه منکرين ناپوه، ګمراهان او بې لاري دي دا په دې خاطر چې الله تعالی انسان ته عقل ورکړی چې حيثيت د رسول لري او انسان بايد په خپل عقل حقائق درک کړي؛ کوم کسان چې حقائق نشي درک کولای معلومه خبره ده چې د عقل څخه محروم دي او يا هم د حقائقو په مقابل کې تجاهل کوي چې دا بيا د بې عقلۍ سربيره بله بې عقلي ده.

که سړی د داسي انسانانو کړني تر څارني لاندي ونيسي دا به له ورايه ورته ثابته شي چې دوی د حقائقو څومره سرسخته دښمنان دي! ځکه د امارت په تاوان کې د يوه نفر د درواغو خبره مني او هغې ته ډېر پاړسوب ورکوي خو کوم شی چې د دوی په فکر د امارت په ګټه وي د هغه څخه بيا په سپينه ورځ او ډېري سپين سترګۍ سره انکار کوي حتی په ډېري بې شرمۍ سره خپله خبره د ولس په مخ کې په رسنيو کې هم نشر کوي؛ نو د داسي انسانانو په اړه ويلای شو چې د دوی فکرونه مسخه شوي دي او د تعصب له کبله يې د حقائقو د منلو څخه انکار کړی دی آن تر دې چې د حقائقو په ردولو کې يې لفظي او خبريز سنگرونه جوړ کړي دي او د ورځي څو ځلي د حقائقو د پټولو او ردولو لپاره خبري سرويسونه او تحليلونه پر مډيا نشر ته سپاري.

زموږ د مسلمان او ويښ ولس دا دنده ده چې داسي انسانان وپېژني تر څو يې په خبرو دوکه نشي او خدای مکړه د حقائقو د منکرينو په کتار کې و نه شمېرل شي.

مولوي نورالحق مظهري

په ټولنه کې د رسنيو د ځينو منفي تأثيراتو ځيني کوچنۍ بيلګي:

په هر هيواد کې  رسنۍ د ملت د سترګو، غوږونو او خولې حيثيت لري او د دوی ږغ د ولس ږغ بلل کيږي له همدې امله يې پر ټولنه باندي تأثير هم ډېر دی د بېلګي په ډول.
۱ – په ۲۰۱۰ او ۲۰۱۱ ميلادي کلونو کې د الربيع العربي، عربي پسرلي Arab Spring په نامه چې کوم خوځښتونه پيل سوه چې په ځينو هيوادونو کې يې حکومتونه راوپرځول او نوي حکومتونه جوړ شوه او په ځينو هيوادونو کې لکه سوريه او ليبيا د داخلي جنګونو لامل شوه لوی محرک يې همدغه رسنۍ وې.

۲ – په ۱۸۶۸ ميلادي کال کې چې يهودي الاصل مدحت باشا د عثماني خلافت د وخت پر صدراعظم محمود نديم باندي کودتا وکړه او په زوره يې ځان صدراعظم کړ د هغه وخت د رسنيو څخه په استفاده يې د خلافت پر ضد تبلیغات پيل کړه، د سلطان عبدالعزيز مخالفت ته يې خلګ را وپارول چې بالآخره هغه يې په مرموزه توګه شهيد کړ، د هغه وروسته چې پنځم سلطان مراد خلافت ته ورسېدی د همدغه رسنيو په واسطه يې هغه ليونی معرفي کړ چې په نتيجه کې خلک او د خلافت نور مشران يې پر ضد راپورته شوه او هغه يې د قدرت څخه ليري کړ.

۳ – په ۱۳۵۷ کال کې پر ۷ د ثور پر سردار محمد داود باندي د حفيظ الله امين او نورمحمد ترکي لخوا چې کله کودتاه وشوه تر ټولو مخکې دوی ملي راډيو ټلويزيون اشغال کړ او د هغه ځای څخه يې د خپل انقلاب آواز پورته کړ وروسته يې نورو ځايونو او ارګ ته مخه کړه او د کودتاه په عملي کولو کې بريالي شوه.

۴ – په ۲۰۰۱ کال کې چې کله د طالبانو د اسلامي تحريک پر ضد امريکايانو جګړه پيل کړه تر ټولو مخکې يې يوه ګرځنده راډيو جوړه کړه چې پر AM موج يې نشرات کول او ټوله ورځ يې افغانانو ته غولوونکي خبري کولې، او هم مهاله يې آزادي راډيو چې يو وخت يې نشرات کول خو بيا يې نشرات درېدلي وه بيرته فعاله کړه چې د ۱۵ د قيقو څخه يې نشرات په تدريجي ډول ۱۲ ساعته ته وغځېدل چې اوس يې نشرات دوام لري.

۵ – بي بي سي چې د روسانو د اشغال په وخت کې يې د افغانانو په ګټه نشرات کول هماغه وخت يې په خلګو کې اعتبار پيدا کړ چې تر اوسه يې خلګ اوري سره د دې چې د امريکايانو د راتګ سره د بي بي سي پاليسۍ هم پوره تغيير کړی وو او موږ ټوله شاهدان يو چې د بي بي سي په شمول ټولو غربي رسنيو د افغان ولس په تاوان باندي نشرات کول او لوی لوی حقائق يې د خلکو څخه پټول البته د شرائطو په بدلون دا څو کاله کيږي چي د بي بي سي په شمول ډېري غربي رسنۍ په نسبي ډول د حقائقو ويلو ته مجبوره شويدي.

۶ – په ټولي نړۍ کې په خاصه توګه په افغانستان کې چې کوم فکري او سياسي انحراف په عمومي ډول په ټولو خلګو کې بيا په خاصه توګه په ځوانانو کې ډېر سوی دی سبب يې همدغه منحرفي رسنۍ دي ځکه دا ټوله خلک پرديو او کفارو په مستقيم ډول نه دي روزلي بلکې د رسنيو په تزويري خبرونو، تحليلونو، تبصرو، فيلمونو، سريالونو او تبليغاتو باندي د  لاري څخه اووښتي دي.

۷ ـ د خلکو سره چې څومره منفيګرايي پيدا شوې ده او عقل يې سترګو ته را رسېدلی دی ډېره فيصدي يې د رسنيو د ناوړه نشراتو نتيجه ده ځکه خلک داسي فکر کوي چې يوه موضوع هغه وخت رښتينې بلل کیږي چې د رسنیو لخوا نشر شي.

د رسنيو ياد تأثير ته په پام داسي ويلی شو چې هيڅ وخت بايد رسنۍ ناديده و نه نيسو بلکې نظام يې بايد د پوره څارني ترڅنګ د بديل په لټون کې شي او خلک بايد د رسنيو په ښه او بد کې د خپلو علماؤ او مشرانو خبري ومني؛ خلک بايد د رسنيو پر هري خبري باور ونګړي بلکې هره خبره يې بايد د حقيقت په ترازو وتلي؛ ښه خبره يې واخلي او ناسمه خبره يې وغورځوي.

د نا اهله رسنيو د اصلاح او سمون لپاره بايد ګډ او کوټلي کامونه واخيستل شي او د دوی خپروني، تحليلونه، خبرونه، اداري تشکيلات او ټول نشراتي فعاليت د دين او افغاني فرهنګ چوکاټ ته داخل شي تر څو د رسنيو له کبله د اوسني او راتلونکي خطرونو مخه ونيول شي.
مولوي نورالحق مظهري

د مرکزي غزې وروسته د رفح ښاګوټی د تولي نړۍ په مخ کې ورانيږي:

د اسلامي او غير اسلامي ټولي نړۍ په مخ کې اسرائيلو په ډېري بد معاشۍ سره په غزه کې د رفح پر ښارګوټي هم حمله وکړه او پر مظلومو ځايي او بې ځايه سوو فلسطينيانو يې ډېره درنه بمباري وکړه؛ د اسرائيلو په وينا چې دوی به پر رفح خپل بريدونه همداسي دوامداره ساتي.

اسلامي نړۍ نن تر بل هر وخت د بې غيرتۍ او غفلت په مرګوني خوب کې د بې ايمانه او بې غيرته حاکمانو له لاسه ويده ده که يواځي عربي هيوادونو تنها دومره کړي وای چې خپله مځکه، فضاء او سواحل يې د اسرائيلو پر مخ بند کړي وای زه په پوره ډاډ سره وايم چې نه تنها دا چې اسرائيلو به پر غزې خپل بریدونه درولي وای بلکې په ډېر لږ وخت کې به د غزې مجاهدين ورباندي بر لاسي سوي وای او تر تل ابیب به يې اسرائيل په ګونډو کړي وای.

خو له بده مرغه چې تر ټولو مخکي د  فلسطين سره ګاونډیو اسلامي هیوادونو لکه مصر او اردن خپله مځکه او فضا د اسرائيلو او امريکا په اختیار کې ورکړه او تر اوسه ترکيه او نور عربي هيوادونه د مظلومو مسلمانانو وژلو ته لاس تر زني ناست دي او ننداره يې کوي بلکې تر تولو لا بده خبره دا ده چې تر اوسه دوی د ظالمو اسرائيلو سره خپلي سیاسي، نظامي او اقتصادي اړیکي همداسي ګرمي ساتلي دي.

که په سوشل ميډیا کې پر خبرونو باور وسي خو تر اوسه د ترکيې بمونه او د سعودي او متحده اماراتو تېل په ورځني ډول په پېخر اسرائیلو ته روان دي.

د امریکا، بريتانیا، آلمان، ايټاليا، فرانسې او نورو کفري هيوادونو څخه موږ ګيله نه کوو او نه هم د مرستي او بشر دوستي طمعه ورته لرو ګیله مو د هغو کسانو څخه ده چې ځانونو ته مسلمانان وايي خو بيا هم د غزې په موضوع کې د امريکا او اسرائيلو تر څنګ دریږي؛ الله تعالی مو په خپل قدرت کامله سره تباه او برباد کړه چې ستاسي د بې غیرتۍ او کفري غلامۍ په سبب نن پر مسلمانانو مځکه تور تبی ده!

مسلمانانو وړونو! که مو نور په وسه نه وي پوره د ښځو غوندي دعا خو کولای سو؛ راځئ چې تر ټولو مخکې د اسلامي هيوادونو حاکمانو ته دعا وکړو چې که يې هدايت او غيرت مقدر نه وي الله تعالی يې را څخه واخلي او داسي سوچه اسلامي او غيرتي نظام په ټولو هيوادونو کې حاکم کړي لکه په افغانستان کې چې يې حاکم کړی دی.

بيا د غزې مسلمانانو ته په اخلاص دعا وکړو چې الله تعالی يې د خپل غيب څخه نصرت وکړي او کفري نړۍ داسي وشرموي لکه په افغانستان کې چې یې وشرمول.

دا د ټول بشر په تاريخ کې د ټولي نړۍ په خاصه توګه د مسلمانانو پر ټنډه تور داغ دی چې د دوی په مخ کې د غزې د مرکز وروسته د رفح ښارګوتی د اسرائيلي غاصبو ځناورانو لخوا ورانيږي او مظلوم مسلمانان په ډېر وحشت او بربريت سره شهيدانيږي.
مولوي نورالحق مظهري

د حضرت عمر رضي الله عنه جالبه وينا:

(په دوی کې خير نسته چې موږ ته خبري ونکړي او په موږ کې خير نسته چې د دوی خبرو ته غوږ و نه نيسو) 

ژباړه: حسن بصري رحمه الله فرمايي: يو سړي عمر رضي الله عنه ته وويل: ای عمره د خدای څخه و وېرېږه! او دا خبره يې بيخي ډېره ورته وکړه؛ يو کس دغه سړي ته وويل: چوپ سه امير المؤمنين ته دي ډېري خبري وکړې! عمر رضي الله عنه ورته وويل: دغه سړی پرېږده چې خپلي خبري وکړي؛ په دوی کې به خير نه وي چې موږ ته يې و نه وايي او په موږ کې به خير نه وي چې د دوی څخه يې و نه منو.

يعني پرېږده چې خپلي خبري ما ته وکړي؛ په دوی کې به هيڅ خير نه وي چې موږ ته خپلي خبري ونکړي او په موږ کې به هيڅ خير نه وي چې د دوی خبري و نه منو.

په بل روايت کې راځي چې يوه ښځه د أم حکيم په نامه د حضرت عمر رضي الله عنه مخي ته ولاړه سوه نيوکه يې ورباندي وکړه او ورته ويې ويل: د خدای څخه و وېرېږه ای عمره! د ناستو کسانو څخه يو چا اراده وکړه چې ښځه په چپلاخه/څپېړه ووهي، عمر رضي الله عنه منع کړ او ورته ويې ويل: پرېږده چې خپله خبره وکړي! زما دې په الله قسم وي چې په دوی کې هيڅ خير نسته که خپلي خبري موږ ته ونکړي او په موږ کې هيڅ خير نسته چې د دوی خبرو ته غوږ و نه نيسو.  

که په کوم نظام کې ملت خپلي مشورې، وړانديزونه او سالمي نيوکي د مسئولينو تر غوږو پوري ورسوي او مسئولين يې هم په ورين تندي واوري لکه حضرت عمر رضي الله عنه چې د دغه سړي او د دغې ښځي خبري واورېدلې يقينا چې نظام به هم سمبال وي او هم به د خپل ولس ډېر باور تر لاسه کړي ځکه د هر ځای خپلواک نظام د هماغه ځای د خلکو څخه جوړ دی نو که د خلکو او نظام تر منځ پوره همږغي او د يو بل په وړاندي پوره خواخوږي  موجوده وي هيڅ کله به د نظام او ولس تر منځ منفي واټن نه پيدا کيږي او که خلک خپل ږغ تر مسئولينو پوري و نه رسوي او يا يې مسئولين ورڅخه وا نه وري يقينا چې دواړو د يو بل په وړاندي خپل مسئوليت سر ته نه دی رسولی او د کارونو په پرمختګ کې يې د يو بل سره مرسته نه ده کړې. 

عن الحسن البصري أن رجلا قال لعمر بن الخطاب: اتق الله يا عمر!(واکثر عليه) فقال له قائل: اسکت فقد أکثرت علي أميرالمؤمنين فقال له عمر: دعه، لا خير فيهم إن لم يقولوا لنا، و لاخير فينا إن لم نقبل.[الخراج ص 12]

قالت له أم حكيم بنت الحارث اتق الله يا عمر، فقام إليها أحد الحاضرين يريد لطمها، فمنعه عمر وقال له: دعها تقول، فوالله لا خير فيهم إن لم يقولوها، ولا خير فينا إن لم نسمعها.[الفتنة في عهدالصحابة98]

مولوی نورالحق مظهری

سياست واقعی جزء شريعت و دين است:

بعضي مردم فكر ميكنند كه سياست از شريعت جدا است زیرا سیاست به معنای حکومت، حکومتداری و تسلط بر مردم است ولی شریعت عبارت از عبادت، طاعت و بندگی است.

به این مردم باید گفته شود که سیاست به همین معنای که شما ذکر نمودید جدا از شریعت نیست بلکه جزء لاینفک شریعت است؛ به این معنی که سیاست بدون شریعت هیچ ارزشی ندارد و شریعت بدون سیاست هیچ مفهوم واقعی ندارد.

اگر به نصوص قرآن، سنت و اجماع رجوع بکنیم و مصلحت های بشری را در پرتو فطرت اصیل انسانی زیر مطالعه عقل سالم قرار بدهیم صد فی فیصد فیصله میکنیم که سیاست از دین جدا نیست.

این یک حقیقت است که شريعت ضامن و جوابگوی تمام امورات زنده گی همه انسانهاست؛ تفاوت ندارد که كارهای ملكی و مردمی باشد يا كارهای نظامی يا حكومتی باشد ويا هم كارهائيكه مورد ضرورت هر فرد جامعه است.

در اسلام تمام ابعاد زنده گی مکلفین، محکومین و انسانها مورد بحث قرار گرفته و برای هر چیز حکم خاص با شرایط و اصول بیان شده است که یکی از مباحث مهمی در دین اسلام حکومتداری و یا ساختن نظام است به همین خاطر است که واژه های مخصوص سیاست در دین اسلام جا داده شده است؛ مانند: خلیفه/امیرالمؤمنین، والی، ولاة الأمر، قضاء، قاضی، حکم، بیت المال، حسبة، حدود، تعزیر، جیش، اعداد، جهاد، عدل، وزیر، عامل، مؤلفة القلوب، مال، قانون، اطاعت وغیره.....

کسی که از اصول و فلسفه دین خبر باشد و سیاست را به معنای حقیقی اش بشناسد هرگز سیاست را از دین جدا نمی داند و همچنین انحراف سیاسی را بسیار زود شناسائی کرده و آنرا مصداق سیاست مطلق نمیداند.

در سوره نساء خداوند عزوجل ميفرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا [سورة النساء 59]

ترجمه: ای مؤمنان اطاعت الله واطاعت رسول الله وصاحبان امر تان را بكنيد، اگر شما در يك كاری باهم اختلاف كرديد پس آنرا بسپاريد به الله ورسولش اگر بر الله وروز آخرت ايمان داريد و اين برای تان خيلی بهتر است وبهترين تأويل است.

اگر در اين آيه به دقت نگریسته شود معلوم خواهد شد كه انسان بايد همه كارهای خود را که شامل کارهای حکومتداری هم می شود بر الله متعال، رسولش و علماء  پيش كند تا آنها راه حل را برايش پيدا كنند.

اينجا مراد از الله تعالی قول الله تعالی است كه عبارت از قرآن است و مراد از رسول الله صلی الله عليه وسلم سنت رسول الله است که عبارت از قول، عمل، تقریر وصفت است ومراد از اولي الامر علماء و حکام شرعی است.

نظر به همین ویژه گی که دین اسلام دارد علماء متبحر و دانشمندان بزرگ، نظام سیاسی اسلام را شامل دو ویژه گی میکند که در هیج نظام دیگری وجود ندارد که عبارت از الهی بودن منابع و الهی بودن هدف است.

چیزی که در محتوای این آیت ذکر شده عبارت از سه چیز است: اطاعت الله، اطاعت پیامبر و اطاعت اولی الامر؛ با وجود اینکه اطاعت مطلقا ذکر شده باید گفت که بدون لحاظ معنای سیاسی آن که حاکم قرار دادن قول الله، قول رسول الله و اولی الامر است هیچ مصداق دیگری برای  آیه یافت نشده و نه هم یافت می شود.

پس به استدلال همین آیه میتوان گفت که سیاست اصلی جدا از دین وشریعت نیست و هیچگاه جدا نخواهد شد بناء هیچ مسلمان باید عقیده جدایی سیاست از دین را نداشته باشد بلکی سیاست را جزء لاینفک دین بدانند.

بخاطر این که سیاست و حاکمیت جدا از شریعت نیست خداوند عزوجل مسلمانان را امر میکند که رسول الله صلی الله علیه وسلم را در تمام امورات خویش حاکم و فیصل بگردانند چنانچه میفرماید:

فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[النساء65]

ترجمه: سوگند به پروردگارت که آنها مؤمن نمی شوند تا آنکه تو را در آنچه میان آنها واقع می شود حاکم نگردانند و از داوری تو دلگیر نشوند و کاملا تسلیم شوند.

در اینجا خداوند عزوجل مؤمن بودن انسان را موقوف بر تسلیمی حاکمیت رسول الله صلی الله علیه وسلم کرده است و می فرماید تا زمانیکه آنها حاکمیت را به تمام معنی به تو تسلیم نکنند مؤمن محسوب نمی شوند؛ این واقعه در مورد کسی نازل شده است که فیصله خود را به کعب بن اشرف می برد و حکم رسول الله صلی الله علیه وسلم را دوست نداشت.

حکم وحاکمیت یکی از افراد سیاست است که بخشی عظیمی دولت را تشکیل میدهد چیزی که خداوند عزوجل ایمان را موقوف بر قبولانیدن آن نموده است؛ بناء کسانی که خود را مؤمن میدانند باید عقیده شان این باشد که سیاست از دین جدا نیست.

نمونه بارز سیاست و دین نظام حاکم در زمان خود رسول الله صلی الله علیه وسلم بود که در تمام بخش های مورد نیاز انسانها حاکمیت میکرد.

اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا خداوند عزوجل تحکیم را به رسول الله صلی الله علیه وسلم می سپرد و چرا رسول الله صلی الله وسلم نظام دولتی را تأسیس می نمود؟.

اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا رسول الله صلی الله علیه با وجود این که رهبر مذهبی بود رهبر نظامی و سیاسی هم بود؟

اگر به آیات 44، 45، 47 سوره مائده نگاه کرده شود صد فی صد برای مسلمان ثابت می شود که سیاست از دین جدا نیست  زیرا در آن آیات خداوند عزوجل میفرماید: کسانی که به آن چیزی که از جانب خداوند نازل شده است حکم نکنند ظالم اند، کسانکی که به آن چیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند کافر اند و کسانکی که به آن چیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند فاسق اند.

حالا حکم کردن به کتاب الله یعنی چه؟ یعنی حکومت وسیاست؛ پس میتوان گفت که عقیده جدایی سیاست از دین عقیده مسلمان نیست و استوار بر هیچ دلیل قوی و قابل اعتبار نمی باشد.

از بسی که دین در سیاست تداخل قوی و جدایی ناپذیر دارد خداوند عزوجل در قبول نمودن حکم شرعی اختیار را از مسلمانان گرفته اند و آنها را مکلف به قبول کردن آن نموده اند چناچه می فرماید:

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ.[الأحزاب:36] 

ترجمه: نیست برای مؤمن ذکور واناث زمانی که الله و رسولش قضاوت بکند اینکه آنها در کار شان اختیار داشته باشند.

پس زمانی که مسلمان مکلف به حکم خداوند عزوجل میشود لازم آن اتصال سیاست با دین است زیرا حکم کردن بدون سلطه و حکومت معنایی ندارد.

حتی مسلمان مأمور شده است که حکم منزل خداوند عزوجل را متابعت کرده و از متابعت غیر آن جدا بپرهیزد چنانچه خداوند عزوجل میفرماید:

اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ.[الأعراف:3] 

ترجمه: پیروی آنچیز را بکنید که از جانب پروردگار تان برای تان نازل شده است و متابعت دوستان غیر از او را نکنید چه اندک پند می گیرید.

ما مسلمانان باید در همچون آیات فکر بکنیم که خداوند عزوجل ما را به متابعت قرآن مأمور نموده و از متابعت غیر از قرآن که عبارت از قوانین غیر اسلامی و قوانین وضعی است منع نموده پس لازم آن اینست که دین قانون همه شمول مسلمانان است که باید در همه ابعاد به شمول حکومتداری و دولتداری عملی شود.

کسانی که از دین معلومات ندارند و یا سیاست را به معنای حقیقی نمی شناسند شاید مفکوره جدایی سیاست از دین را در ذهن خود بپرورانند ور نه لزوم سیاست با دین از قرآن، حدیث، اجماع و قیاس ثابت است و از بدو خلقت کائنات ما نمونه های زیادی از نظام سیاسی اسلام داریم که در بخش دیگر ان شاء الله بیان خواهد گردید.

بعض انسانهای کنجکاو و منجمد الفکر که به اثر نافهمی، تقلید کور کورانه و تعصب قائل به جدایی سیاست از دین است هیچ دلائل قوی برای مدعی خود ندارند فقط همیشه خرافات، هزلیات و دروغها را می سرایند تا اینکه در چشم مردم مسلمان ما خاک بپاشند و حقیقت را پنهان کنند ولی آنها باید بدانند که پنهان نمودن حقیقت با وجود اینکه مرض منفی گرایی و مهلک است سبب رسوایی و بدنامی خود پنهان کننده می شود که تاریخ مملؤ از همچون حوادث است.

عقیده جدایی سیاست از دین که در قرن 17 میلادی در نصاری بروز کرد به مرور زمان توسط دشمنان دین به کشور های اسلامی نیز وارد گردید که امروز بخاطر تخریب عقیده ناب اسلامی از طرف دشمنان اسلام از آن استفاده صورت میگیرد و به عنوان یکی از اسباب مستقیم جنگ فکری  بر علیه اسلام شناخته می شود.

هدف کسانی که سیاست را از دین جدا میدانند این است که جلو حاکمیت اسلامی را بگیرند و جامعه مسلمانان را از قوت همه جانبه و معجزانه اسلام دور کنند و به مرور زمان بطور تدریجی همه مسلمانان را در یوغ بردگی کفار و انسانهای بی دین گرفتار کنند چنانچه از بدو بروز این پدیدۀ فتنه انگیز نمونه های زیادی از آن دیده شده و در صفحات تاریخ ثبت است.

یکی از دسیسه های که یهود، نصاری و منافقین برای سقوط خلافت عثمانی و دیگر نظام های اسلامی به کار برده اند نشر همین عقیده منحوس سیکولاریزم است که آنرا در فکر جوانان مسلمان تزریق نموده و آنها را به انحراف فکری و سیاسی آغوشته اند که در نتیجه از عقیده و عمل اسلام دور شده و در دام مهلک دشمنان دین هلاک گردیده اند.

کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند کوشش میکنند در بین علماء دین و مردم فاصله ایجاد کنند و نظام های اسلامی که در وقت شان حاکم است متهم به فساد، تبعیض و کارهای دیگر غیر انسانی بکنند تا اینکه مردم را از حاکمیت اسلامی متنفر سازند و خود شان با عقیده کفری شان بر مسلمانان حاکمیت بکنند و همچنان انسانهای سیکولار و بی دین بر علیه کشور های اسلامی دسیسه سازی می کنند و اکثر اوقات همچون مردم، آله دست کفار گردیده و در صف مقدم کفار بر ضد مسلمانان و نظامهای اسلامی جبهه گیری میکنند که نمونه بارز آنها کمونیستهاست که در صف مقدم روسها آمدند و کشور شان را به خاک و خون کشیدند و همچنان بعض مسلمان نماهای غربگرا که در صف مقدم امریکا و ناتو حرکت کردند و برعلیه کشور شان افغانستان جنگ ویرانشمول را آغاز کردند.

مردم مسلمان ما باید هوشیار باشند وهیچگاه فریب چنین افراد شیطان صفت را نه خورند زیرا اینها نه تنها اینکه کشور های اسلامی را بدست کفار میدهند بلکی هویت و شخصیت مسلمانان را می ربایند و کوشش میکنند که جامعه مسلمانان مملو از هر گونه فساد گردد تا راه فعالیت برای آنها باز شده و مسلمانان را شکار فکر مفسد خود شان بگردانند.

کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند بر مدعای خود هیچ دلیل قابل اعتبار نقلی و عقلی را ندارند بلکی در بیشترین مناظره های و مباحثه های که در این مورد شده اند مرتکب شکست فضیحانه شده اند که تاریخ پر از همچون حوادث است.

مولوی نورالحق مظهری

د حماسو او انقلابونو رهبر؛ درېيم عمر:

په داسی وخت کې چې په نړۍ کې د اسلام سیاسی نظام هیڅ شتون نه درلودی او په افغانستان کې د روسیانو د ماتی وروسته خودسریو او پاټک سالارۍ ټول هیواد په سر اخیستی وو د روسانو په مقابل کې د جهادی بهیر یو تن مجاهد او د مبارزینو د کاروان ګډونوال د ظلم، فساد او لنډغرۍ په وړاندی را پورته سو او په جهادی مبارزه یې د هیواد ډېره برخه د ښایسته اسلامی نظام په عدل ښایسته کړه او محمد شریعت یې د قانون په صفت په هیواد کې نافذ کړ؛ هغه کس ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله وو، نوموړی داسی مشر وو
چې په هيواد كې يې په خپلي واكمنۍ كې داسي شرعي نظام راويست چې د اسلامي خلافت د سقوط را پدې خوا يې نمونه نه وه لیدل سوې؛
داسي مشر وو چې نړۍ ته يې د هغه خلکو طاقت او توان وښود چې خلکو ورسره باچاهي بده ګڼل بلكې د هغوی وظيفه يې تنها: د ماشوم په غوږ كې آذان، په جوماتونو كې امامت، د مړو پرېول او داسی نور شیان بلل؛
داسی مشر وو چې ټوله قومندانان يې د اخلاقو، اخلاص او ساده سيرت څخه متأثر شوي وه او يوه ذره يې ورڅخه بغاوت نه كوی؛
داسی مشر وو چې هر چا يوځلي ليدلی وای ټوله عمر يې تعريف كوی، او په تنها ليدلو يې تر تأثير لاندي راتلی؛
داسي مشر وو چې د نړۍ ټوله رښتيني مجاهدين يې اتل، قهرمان او عمر ثالث بولي؛
داسي مشر وو چې د فرمان چلېدلو ته يې نه د فيلم اړتيا وه، نه د تصوير اړتيا وه او نه هم د ږغ بلکې په ليكلو پيغامونو او نامه يې فرمان چلېدی.
داسي مشر وو چې د يوه مسلمان مجاهد لپاره يې درست حكومت له لاسه وركړ خو د كفر غلامي يې قبوله نه كړه او د اسلام  د هيبت او وقار شمله يې ټيټه نه كړه؛
داسي مشر وو چې كله امريكا ورڅخه د اسامه د ورسپارلو غوښتنه كوي دی د ځينو خلکو سره مشوره كوي څوك ورته وايي: د اسامه سپارل ضرر قليل دی او زموږ د اسلامي نظام پاتېدل منفعت كثير دی د ډېر منفعت لپاره سړی لږ ضرر ګالي؛ دی ورته وايي: ډېر منفعت د اسلام د هيبت او وقار ساتل دي، د اسلام د حريت او ايماني عزم ښكاره كول دي او كافر ته نه تسليميدل دي او لږ ضرر زما د حكومت له لاسه وركول دي؛ زه خپل حكومت له لاسه وركوم خو د اسلام وقار او عزت نه كښته كوم؛ هيڅ كله به اسامه امريكايانو ته تسليم نه كړم؛
داسي مشر وو چې په يوه فرمان يې په ټول هيواد كې مطلقا د نشه ايزو توكو كرل عملي بند كړه؛
داسي مشر وو چې له دنيا ولاړی خو نه يې شخصي ښارګوټي پرېښودل نه يې لويي بنګلې او ساختمانونه پرېښودل؛
داسي مشر وو چې كله به د خپلو ملګرو سره پر لاره روان وو د چا په فكر كې به نه راتله چې دغه به مشر وي؛
داسي مشر وو چې د يوې خاوريني جونګړي څخه يې د داسي حركت قيادت كوی چې د 47 متكبرو هيوادونو سره يې مقابله كول؛
داسي مشر وو چې نه يې مال ډېر وو نه يې نفر ډېر وه او نه يې هم ځمكه ډېره وه په خپل قوي ايمان او اوسپنيز عزم يې ځان د هر شي څخه مستغني كړی وو او د نړۍ تر ټولو لوی زبرځواك يې په همدغه ايماني قوت او الهي نصرت باندي مات كړ؛
داسي مشر وو چې په خپلي واكمنۍ كي يې داسي امنيت راوستلی وو چې په بازارونو كې به د لمانځه پر وخت د دوكانونو دروازې خلاصي وې يوه سورې ستن به هم نه غلا كېدل؛
او داسي مشر وو چې د هر چا سره يې موافقت او مخالفت يواځي د الله تعالی د دين لپاره وو.
الله تعالی دي قبر د جنت باغچه وګرځوي او د ده مجاهدينو ته دي الله تعالی د ده پر قدم باندي د تللو توفيق وركړي.
په رښتيا دغسي پوره انسان ته وايي رښتينی مشر؛ الله پاك دي ورته جنت الفردوس وركړي.
مولوي نورالحق مظهري

فکري اصلاح/داسي فکر مکوه:

۱ ـ داسي فکر مکوه چې هر شی چې ته یې صحي بولې هغه به خاماخا صحي وي؛ ځکه یو خو ته معصوم نه یې بل که ستا هر فکر صحي شي نو د هر چا هر فکر صحي دی بیا نو غلط او خطأ نشي موجودېدلای سره د دې چې د خطأ او غلط وجود حق دی.

۲ ـ داسي فکر مکوه چې کوم حیثیت چې ته يې په خپل قوم او وطن کې لرې هغه به په ټولو قومونو او وطنونو کې لرې؛ ځکه ستا قوم به د قومیت په خاطر او وطنداران به دې د وطندارۍ په خاطر عزت کوي او دا دواړه تړونونه ته د نورو خلکو سره نه لرې.

۳ ـ داسي فکر مکوه چې ته په يوې ټولني کې په علمیت باندي مشهوره یې نو په ټولي نړۍ کې به ته په علميت باندي مشهوره کیږې او په نړیواله سطحه به ستا کلیوال حیثیت منل کیږي؛ ځکه نړیوال شهرت نړیوال ظرفیت غواړي او هغه په هر چا کې نشته.

۴ ـ داسي فکر مکوه چې ستا هره خبره بايد نور خلک ومني او يا په هر شي کې بايد نور خلک ستا سره مشوره وکړي؛ ځکه ستا خبره خو قرآن او حدیث نه دی چې په منلو یې نور انسانان مجبور وي او نه هم هر څوک په تا باور کوي چې ستا سره مشوره وکړي.

۵ ـ داسي فکر مکوه چې کله ته په يو نظام کې وظیفه لرې نو ستا هر کار دي په هره برخه کې د نظام په نماينده ګۍ وي او تا ته دي دا حق وي چې خپل هر کار نظام ته منسوب کړې؛ ځکه نظام د پاشل شوو فکرونو څخه نه دی جوړ، همداسي نظام یواځې ستا پر فکر او ستا پر عمل باندي نه دی ولاړ بلکې په نظام کې ستا په څېر په سلهاوو خلک سته نو که هر یو ستا غوندي دعوه وکړي بیا خو نو د یوه نظام څخه په سلهاوو نظامونه جوړيږي.

۶ ـ داسي فکر مکوه چې دين او مذهب د یوه ښار او یوه کلي لپاره راغلي تر څو نور ښارونه او کلي ستا د ښار او کلي په مذهب شي؛ بلکې دین او مذهب د عقیدې او عمل نوم دی په هر ځای او هر کس کې موجودېدلای سي.

۷ ـ داسي فکر مکوه چې دين او مذهب ته ستا لخوا جوړ شوي شعارونه بايد ټول خلک ومني؛ ځکه ستا لخوا جوړ شوي شیان د دین او مذهب شعایر نه دي بلکې ستا تفردات دي، منل او نه منل یې یواځي ستا کار دی نور خلک یې په منلو باندي نه دي مکلف.

۸ ـ داسي فکر مکوه چې د یو شخص د کاري ظرفیت او استعداد په تشخیص کې ته حتما پر حق یې او نور خلک هم باید د هغه شخص په اړه ستا خبره ومني؛ ځکه دا ستا خپل شخصي فکر او انفرادي استنباط دی ممکن ته پکې خطاوتلی وسې.

۹ ـ داسي فکر مکوه چې ته به هميشه پر یو حالت يې او تغيير به ستا په حالت کې نه راځي؛ ځکه ته انسان يې او هر انسان محل د حوادثو دی له همدې امله خپل پخوانی حالت مه هېروه، په اوسني حالت سل په سلو باور مکوه او را روان حالت پر پخواني او اوسني حالت مه قياسوه؛ د هري زمانې پر ښه حالت شکر آداء کړه او د تکبر څخه ځان وساته او د هر بد حالت په وخت کې مه نا اميده کېږه او زغم له لاسه مه ورکوه.

۱۰ ـ داسي فکر مکوه چې ستا مرموز منفي کارونه به د تل لپاره پټ پاتيږي او هيڅوک به نه په خبريږي؛ ځکه دا د الله تعالی عادت دی چې باطل ته لږ وخت ورکوي خو وروسته يې بيا د رسوايۍ ميدان ته را باسي.

۱۱ ـ داسي فکر مکوه چې ستا په مقابل کې هره چوپتيا ستا تأييدی او احترام دی؛ ممکن ځيني خلک ستا د شر څخه د ځان ساتني لپاره ستا مخي ته چوپ پاتیږي او يا ممکن ستا خبره د جواب ورکولو ارزښت ونلري.
مولوي نورالحق مظهري

فرهنګي مبارز ته د فرهنګي مبارزې ګټي:

فرهنګي مبارزه وروره! په دې خاطر چې د اسلام او اسلامي نظام لپاره ستا مبارزه د الله تعالی لوري ته دعوت او د دين دفاع ده نو که ته خپل نيت سم کړې او په پوره اخلاص د ښو اخلاقو په چوکاټ کې خپله مبارزه پر مخ يوسې ستا مبارزه به ارومرو مثبته نتيجه ورکړي او لاندي ګټي او فايدې به ورباندي مرتبي سي:

۱ – د الله تعالی لوري ته په دعوت باندي د مسلمان په ايمان کې قوت راځي او د لا هدايت سبب يې جوړيږي.

۲ – د الله تعالی لوري ته په دعوت داسي لويي مزدورۍ د انسان په برخه کيږي چې د مړيني وروسته يې هم ثواب ورته رسيږي.

۳ – د الله تعالی لوري ته په دعوت انسان ته د زړه سکون او اطمينان حاصليږي او ورځ تر بلي يې پرمختګ په برخه کيږي.

۴ – د الله تعالی لوري ته په دعوت د انسان په علم او پوهه کې ډېروالی راځي آن تر دې چې په دعوت او مبارزه کې يې نوښتونه په برخه کيږي.

۵ – د الله تعالی لوري ته دعوت د ستري بريا او کاميابۍ سبب دی چې هر مسلمان يې په هره زمانه کې غوښتونکی دی.

۶ – د الله تعالی لوري ته په دعوت پر انسان د الله تعالی رحمتونه نازليږي او ډېر توفيقات يې په برخه کيږي.

۷ – د الله تعالی لوري ته په دعوت اسلامي امت ته اسباب د نصرت په لاس ورځي او پر خپلو دښمنانو د بريا فرصتونه ورته برابريږي.

۸ – د الله تعالی لوري ته دعوت د هغو اسبابو څخه دی چې په درلودلو يې اسلامي امت په غوروالي او خيريت متصف سوی او د دې امت لپاره ممتاز صفت ګرځېدلی دی.

۹ – د الله تعالی لوري ته دعوت د ټولو خبرو غوره خبره ده ځکه نو کوونکي ته يې الله تعالی تر بل هر چا ډېر ثوابونه او لوړي مرتبې ورکوي.

۱۰ – د الله تعالی لوري ته دعوت د انبياؤ او پيغمبرانو دنده ده او د هغوی وروسته د رسول الله صلی الله علیه وسلم په امت کې د علماء کرامو وظيفه ده.

۱۱ – د الله تعالی لوري ته په دعوت په کفارو کې اسلام او په مسلمانانو کې تقوی خپريږي چې په نتيجه کې اسلام او تقوی ته خلک راځي او د کفر او فسق څخه خلک وځي چې دا کار خپله دعوت کوونکي ته لويه بريا ده.

مولوي نورالحق مظهري