۱۴۰۲/۰۵/۱۸

فرهنګي مبارزينو ته نصيحتونه!

ليکوال: مولوي نورالحق مظهري
فرهنګي مبارز وروره! پدې کي شک نسته چي ستا مبارزه مقدسه او مهمه ده خو ددې لپاره چي مبارزه دي نوره هم مؤثره واقع سي او د فرهنګونو او فکرونو د اصلاح سبب سي لاندي شيان په پام کي ونيسه:
۱ – هیڅ وخت پداسي شیانو کي مه ږغېږه چي په اړه یې پوره معلومات نلرې او د داسي شيانو په اړه تبصرې مکوه چي تا ته يې دقيق معلومات نه وي؛ الله جل جلاله فرمايي: وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا.[سورة الاسراء ۳۶]
ژباړه: د هغه شي پسې مه ځه كوم چي ته ورباندي علم نلرې، يقينا چي غوږونه او سترګي او زړه د هر يوه په هكله د دوی څخه پوښتنه كيږي.
يعني په هغه شي پسې مځه كوم چي ته ورباندي خبر نه يې، او هغه خبره مكوه كومه چي ته يي په ثبوت باندي يقين نلرې.

۲ – د شرعي مصلحت څخه په استثناء هيڅ وخت درواغ مه وايه ځکه د درواغو ويل د انسان ايمان په خطر کي اچوي؛ په اثر کي راځي: عن قيس بن أبي حازم، قال: سمعت أبا بكر الصديق يقول: اتقوا الكذب، فإن الكذب مجانب للإيمان.[مساوئ الأخلاق۱۲۸]
ژباړه: قيص بن ابي حازم وايي: ما د ابوبکر رضي الله عنه څخه واورېدل چي ويل يې: ځانونه د درواغو څخه وساتئ ځکه درواغ د ايمان ليري کوونکي دي.
يعني درواغ ويل د ايمان د زوال سبب جوړيږي.

۳ – د چا سره په مقابله کی ښكنځل او سپکي سپوري خبري مكوه د دې ترڅنګ چي په ښکنځلو باندي د خبري تأثير او خوند له مينځه ځي ناروا او حرام کار هم دی؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایی: لَيْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلاَ اللِّعَانِ وَلاَ الْفَاحِشِ وَلاَ الْبَذِي.[مسندالبزار۳۲۰۷]
ژباړه: مسلمان باید طعن ویونکی، لعنت ویونکی، ښکنځل کوونکی او بد ویونکی نه وي.

۴ – د باطل په وړاندي باید تل ثابته پالیسي او ښکاره موقف ولرې په حديث شريف کي راځي: عَنْ حُذَيْفَةَ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لاَ تَكُونُوا إِمَّعَةً، تَقُولُونَ: إِنْ أَحْسَنَ النَّاسُ أَحْسَنَّا، وَإِنْ أَسَاؤُوا أَسَأْنَا، وَلَكِنْ وَطِّنُوا أَنْفُسَكُمْ إِنْ أَحْسَنُوا أَنْ تُحْسِنُوا، وَإِنْ أَسَاؤُوا أَلاَّ تَظْلِمُوا.[مسندالبزار۲۸۰۲]
ژباړه: د حذيفه رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: بې موقفه مه جوړېږئ چي تاسي واياست: که خلګو ښه کول موږ هم ښه کوو، که خلګو بد کول موږ هم بد کوو بلکي ځانونه پر دې باندي مجبور کړئ چي که خلګو ښه کول تاسي هم ښه وکړئ او که خلګو بد کول تاسي ظلم مکوئ.
يعني د ځانه څخه هيڅ وخت بې موقفه او بې رأيي انسان مه جوړوه بلکي هميشه بايد د ځان لپاره ثابته او مثبته پالېسي ولرې، په هر څه کي دي موقف معلوم وي او د هر شي په وړاندي روښانه دريځ ولرې! داسي مکوه چي خلګو ته ګورې او په کړنو کي هغوی د ځان لپاره مقتدا او مشران جوړوې، که هغوی ښه کول ته هم د هغوی په پلوۍ ښه کوې او که هغوی بد کول ته هم بد کوې ځکه د مسلمان سره داسي متزلزله او مبهمه پالېسي مناسبه نده.
قال عبد الله بن مسعود: لا يكونن أحدكم إمعة. قالوا: وما إمعة؟ قال: يجري مع كل ريح. [مساوئ الاخلاق۲۸۷]
عبدالله بن مسعود رضي الله عنه فرمايي: د ځانه څخه بې موفقه مه جوړوئ! چا پوښتنه وکړه چي بې موقفه څنګه شی دی؟ هغه ورته وويل: هغه څوک چي د هر باده سره روان وي. يعني د هر چا په ډول پالېسي او فکر غوره کوي او د ځانه څخه ثابت موقف نلري.

۵ – پر خپل مسلمان ورور هيڅ وخت ناحقه او بې ثبوته خبره مکوه ځکه د دې تر څنګ چي بې ثبوته خبره انفرادي او اجتماعي فساد د ځانه سره لري تاوان یې خپله انسان ته رسيږي؛ په حديث شريف کي راځي: عَنْ أَبِي ذَرٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : مَنْ شَانَ عَلَى مُسْلِمٍ كَلِمَةً يَشِينُهُ بِهَا بِغَيْرِ حَقٍّ أَشَانَهُ اللَّهُ بِهَا فِي النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.[المستدرک ۷۸۹۳]
ژباړه: د ابوذر رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: څوک چي په مسلمان پوري ناحقه خبره وتړي چي دده عيب په ښکاره کوي الله تعالی به دی د همدغه خبري په خاطر د قيامت په ورځ دوږخ ته واچوي.
نو کوښښ وکړه چي په هيڅ مسلمان پسې بې ځايه خبري او تبليغات ونکړې او د هيڅ مسلمان د معيوب ښکاره کولو کوښښ ونكړې چي خدای مکړه په همدې سبب دوږخ ته داخل نسې.

۶ – کوښښ وکړه چي د هر مسلمان په غیاب کي د هغه دفاع وکړې په خاصه توګه د خپلو مشرانو او علماء کرامو؛ په حديث شريف کي راځي: عَنْ أَسْمَاءِ بِنْتِ يَزِيدَ قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ يَقُولُ: مَنْ ذَبَّ عَنْ لَحْمِ أَخِيهِ فِي الْمَغِيبَةِ، كَانَ حَقًّا عَلَى اللهِ أَنَّ يُعْتِقَهُ مِنَ النَّارِ.[الزهدلإبن مبارک۶۸۷]
ژباړه: اسماء بنت يزيد وايي: ما د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه واورېدل چي ويل يې: هر څوک چي په غياب کي د خپل ورور د غوښو حمايت وکړي الله پاک به يې ارومرو د اور څخه آزادوي.
يعني څوک چي د خپل مسلمان ورور په غياب کي د هغه څخه دفاع وکړي، اتهامات ورڅخه ليري کړي او چاته يې د غيبت کولو اجازه ورنکړي الله پاک به دی د قيامت په ورځ د جنهم د اور څخه وساتي.

۷ – د هر چا سره بايد ستا دوستي او دښمني د الله لپاره او د دين پر اساس وي د قومۍ و وطن پر اساس بايد نه وي؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمايي: وَمَنْ بَطَّأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ ».[صحیح مسلم ۷۰۲۸]
ژباړه: څوک چي عمل یې وروسته کړي نسب یې نسي مخته کولای.
یعني د چا چي عمل سم نه وي او په عمل باندي مخ ته ولاړ نسي په نسب باندي مخ ته نسي تللای.

۸ – د خپل دعوت او مبارزې لپاره د مصلحتونو او حکمتونو څخه ډکي طریقې انتخاب کړه او په ښه تګلاره حق د خلګو تر غوږو پوري ورسوه؛ الله جل جلاله فرمايي: ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ.[فصلت ۳۴] ژباړه: په هغه خصلت باندي دفع وکړه چي ډېره ښه وي نو هغه څوک چي ستا او دده تر مينځ دښمني وي ستا سره به داسي سي لکه صميمي دوست.
يعني په ښه طريقه د ځان څخه بدي دفع کړه تر څو ښه تأثير وکړي او دښمنان درته داسي وګرځي لکه صميمي ملګري او دوستان.

۹ – نيک اخلاق غوره کړئ او د هر چا سره د نبوي اخلاقو پر اساس مقابله وکړئ ځکه د نيکو اخلاقو غوره کول ددې تر څنګ چي خپل ډېر مثبت تأثيرات لري د انسان پر ښه توب او غوراوي باندي هم دلالت کوي په حديث شريف کي راځي:
إِنَّ مِنْ أَخْيَرِكُمْ أَحْسَنَكُمْ خُلُقًا.[صحيح البخاري۶۰۲۹]
ژباړه: يقينا چي بهترينه ستاسي هغه څوک دی چي ښه اخلاق ولري.

۱۰ – د چاپلوسۍ او دوه مخي سياست څخه ځان وساتئ ځکه دوه مخی سياست او چاپلوسي د منافقينو عادت دی مسلمان بايد ځان ورڅخه وساتي؛ امام قرطبي رحمه الله په خپل تفسير کي وايي: إنما كان ذو الوجهين شر الناس، لأن حاله حال المنافق، إذ هو متملق با لباطل وبا لكذب.[حاشيه صحيح ابن حبان]
ژباړه: دا چي دوه مخی انسان د ټولو خلګو شرير وبلل سو پدې خاطر چي دوه مخی انسان داسي دی لکه منافق؛ ځکه دوه مخی انسان په باطل او درواغو باندي چاپلوسي کوي.

۱۱ – د خپل اسلامي نظام څخه دفاع وکړئ ځکه دا نظام په ډېرو قربانيو باندي راغلی دی او د اسلامپالو لپاره يواځنې ځاله ده، که خدای مکړه ددې نظام په سمبالولو او ساتلو کي ناکام راځو دا به موږ ته د ټول وخت لپاره د محروميت معنی ولري او د نورو منحرفو انسانانو خبري به راباندي جوړي سي چي دين د حکومتولۍ څخه بېل بولي او اسلام د نظام چلولو لپاره کافي نه بولي.
د اسلامي نظام او مسلمان باچا په ارزښت باندي بايد موږ خپل سر خلاص کړو او خپل ټوله توان د اسلامي نظام ساتلو او مسلمان باچا پلوۍ لپاره وکاروو؛ په اثر کي راځي:
عن عثمان بن عفان رضي الله عنه أنه قال: إن الله ليزع بالسلطان ما لا يزع بالقرآن.[شرح سنن أبي داود لعبدالمحسن العباد]
ژباړه: حضرت عثمان رضي الله عنه فرمايي: الله پاک په باچا باندي داسي شيان دفع کوي چي په قرآن باندي يې نه دفع کوي.
يعني مسلمان باچا دومره مهم دی چي ډېری جرائم او تخلفات دده په ذريعه باندي د ټولني څخه ختميږي هغه چي په قرآن باندي نه ختميږي ځکه ډېر خلګ قرآن لولي او تلاوت يې کوي خو هيڅ ورڅخه نه متأثره کيږي سره ددې چي په قرآن کي د ګناه کوونکو او مجرمينو لپاره ډېري سزاګاني هم راغلي دي خو د مسلمان باچا له وېري ډېری خلګ د جرم څخه لاس اخلي دا ځکه چي مسلمان باچا مجرمينو ته عملا مجازات ورکوي له همدې امله په اسلامي نظام کي د جرمونو کچه ډېره ټيټه وي.
نو اوس چي الله تعالی موږ ته اسلامي نظام راکړی دی بايد دفاع يې وکړو او ترڅنګ يې ودريږو ترڅو مو نظام سمبال او ټينګ سي.

۱۲ – تقوی غوره کړئ! تقوی د هر مسلمان لپاره لازمه ده خو د مبارز لپاره تقوی ځکه په نسبي ډول ډېره اړينه ده چي په تقوی باندي د مبارز په ګړنو کي برکت او معنويات پيدا کيږي چي په نتيجه کي به يې استقامت په برخه سي او په مبارزه کي به يې الله تعالی خاص او ځانګړی چټک تأثير کښيږدي.
په آخره کي  درته وایم: دا نظام هم د خدمت دی هم غيرت بناء چي څومره مو په هره برخه کي خدمت په طاقت وي ويې کړئ او چي څومره مو توان وي ځانونه غيرتمند ونيسئ.
په اسلامي نظام کي د هرچا مثبت ليدلوري ته په درنه سترګه کتل کيږي نو ځکه د هر مسلمان مبارز ليکنه، وينا او مشوره ارزښتناکه بلل کيږي او اعتبار ورکول کيږي.
په اسلامي نظام کي فعال شخصيتونه ځکه ډېر مهم دي چي نظام په خپل سمبالښت او پرمختګ کي هغوی ته اړتيا لري او د نظام په اداري تشکيلاتو کي ددوی شتون د قوت سبب او د بقاء علت جوړېدلای سي.
له همدې امله هر مسلمان مبارز چي مخکي د ټولني د اصلاح لپاره څومره مبارزه کوله اوس يې بايد د نظام سره په همږغۍ څو برابره وکړي او چي هر با غيرته وګړي په کومو ځايونو کي شرعي غيرت کوی اوس يې بايد د مسئولينو سره په مشوره نور هم غښتلی کړي.زموږ د واټساپ ګروپ لينک

۱۴۰۲/۰۵/۱۷

د کامياب انسان ځيني صفتونه:

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
۱ - د کامياب انسان يو صفت دا دی چي ستونزي ګالي، د ستونزو ګاللو ته آمادګي نيسي او خپلو موخو ته د رسېدلو لپاره هره ورځ نوي نوي تجربې حاصلوي.
کامياب انسان د پوره جرأت درلودلو په سبب هيڅ وخت د ستونزو په وخت کي خپله روحيه او استعداد له لاسه نه ورکوي او د دنيا هري ستونزي ته د تېرېدونکي په سترګه ګوري ځکه نو هيڅ مشکل ته د لاينحل نوم نه ورکوي.
که غواړی د کاميابو انسانانو په نوملړ کي وشمېرل سی نو په ځان باور ولرئ او هيڅ وخت خپله روحيه او حوصله له لاسه مه ورکوئ همداسي د ستونزو او مشکلاتو په وړاندي مه مأيوسه کېږئ او ستونزو جوړوونکو انسانانو ته هيڅ وخت مه تسلمېږئ.
 
۲ - کاميابه انسان د نيک کار د انتخاب وروسته پر هغه باندي دوام او استقامت کوي او په کولو کي يې ډېر جدي وي ځکه نو د کار په مخ کي راتلونکي ستونزي حل کوي او په وړاندي يې دريږي خو خپل شروع کړی نيک کار نه پسې پريږدي.
که نقلي شرعي دلائلو، عقلي استنباطاتو او تجربو ته وګورو دا به راته ثابته سي چي په نيک کار کي استقامت د کاميابۍ او برياليتوب مهم راز او هدف ته د رسېدلو لپاره کيلي ده له همدې امله د تاريخ په اوږدو کي چي څومره بريالي انسانان تېر سوي دي د ټولو د برياليتوب راز د نورو سببونو تر څنګ په استقامت کي پروت وو.
نو داسي ويلای سو چي استقامت او دوام د کامياب انسان لپاره دويم مهم صفت دی.
 
۳ - د کامياب انسان بل لوی صفت په تېروتنه باندي اعتراف دی ځکه چي ځيني وختونه د تېروتني څخه ډېر شی زده کيږي او د آينده لپاره ډېر عبرتونه او درسونه انسان ته حاصليږي.
تېروتنه داسي انساني عارضه ده چي بېله پيغمبرانو نور انسانان ورڅخه خوندي ندي له همدې امله د لومړي تېروتني مخنيوی ډېر ګران وي خو مهمه دا ده چي د تېروتني وروسته د انسان مسئوليت څشی دی؟ د تېروتني وروسته بايد انسان د ځان سره فکر وکړي، د پښېمانتيا تر څنګ پر خپلي تېروتني اقرار وکړي، د تېروتني لاملونه و پلټي او د آينده لپاره يې د بياځلي کېدلو مخه ونيسي.
پر تېروتني ټينګار ددې سبب جوړيږي چي انسان دي په شعوري ډول نوري تېروتني هم وکړي او هيڅ کله دي د خپلي اصلاح لپاره کار ونکړي.
په دې باندي بايد ټول ځانونه پوه کړو چي د دنيا ژوند هره شيبه د آزموينو وخت او ځای دی ځکه نو بايد تېر ژوند ټول د را روان ژوند لپاره تجربه سي او د هري ورځي په تېرېدلو سره زموږ تفکر، تعقل او هوښياري ډېروالی پيدا کړي.
 
۴ – د کامياب انسان بل مهم صفت دا دی چي يو بريالی انسان د دې توان لري چې د برياليتوب لپاره د پلان سوي لاري څخه بهر که بالفرض د کومو خنډونو او ستونزو سره مخامخ کيږي ځان ورسره عيار او برابر کړي.
بريالی انسان د هدف د ټاکني وروسته ارومرو ځان خپل هدف ته رسوي او چي په لاره کي يې کوم خنډونه راځي د هغو سره ځان عياروي او مبارزه ورسره کوي.
 
۵ – کامياب او بريالی انسان د دې توان لري چي په ژوند کي د ګڼو وېرو سره مخامخ سي او په ښه تدبير باندي خپلې وېري او خپل ژوند کنټرول کړي، ځکه چي بريالی انسان دا نه پرېږدي چي وېري يې پر باور غلبه وکړي او هوډ يې کمزوری کړي.
 
۶ – د کامياب انسان بل مهم صفت تمرکز، استقامت او دوام دی؛  دا معلومه خبره ده چي بريا په يوه شپه، ورځ او څو شېبو نه راځي بلکي ډېري ژمنتيا، بشپړ تمرکز، د ستونزو او سختيو د زغملو وړتيا او د هدفي خوبونو له لاسه نه ورکولو ته اړتيا لري. که څه هم په ژوند کي بريالی کس ارومرو د نا اميده، منفيګرا او بدنيته خلګو سره مخامخ کيږي خو بريالی کس ځان تر ټولو لنډمهاله خنډونه تېروي، پر ټولو ننګونو ځان بريالی کوي، د منفيګرا انسانانو د کمين څخه ځان باسي او خپل هدف ته ځان رسوي.
نو که غواړی بريالي پاتي سی هيڅ وخت تر خپل هدف مه تېرېږئ او په نيمه لار کي مه ناهيلي کېږئ.
 
۷ – د کامياب انسان بل مهم صفت خوشبيني او مثبت انګېرنه ده؛ يو بريالی کس له اعتماد، خوشبينۍ او مثبتګرايي څخه برخمن وي او د امکان تر حده هڅه کوي تر څو د هغه شيانو څخه ډډه وکړي چي د هغه د اهدافو سره په ټکر کي وي او د هغه شيانو په اړه مثبت او خوشبينه فکر وکړي چي د هغه سره د خپلو اهدافو په ترلاسه کولو کي مرسته کوي. دا ټول ددې لپاره چي خپل فعاليت دوامداره وساتي او ځان خپل ټاکل سوي هدف ته ورسوي.
 
۸ – د کامياب او بريالي انسان بل صفت دا دی چي کوم کار چي يې په غاړه اخيستی وي د هغه سره مينه او محبت لري او دا ددې سبب جوړيږي چي خپل کار دي بېله کومي ستړيا سر ته ورسوي او بېله دې چي په ځان پوه سي د کار لپاره ډېر وخت ورکوي ځکه دی د خپل کار څخه خوند اخلي او د کار په کولو کي ځانګړی هدف لري چي د لاس ته راوړلو اراده يې لري.
نو کوم کار چي په غاړه اخلی په ډېري ليوالتيا سره يې تر سره کړئ تر څو په کار کي بريالي سی او خپله وړتيا هم په ننداره پرېږدی.

۱۴۰۲/۰۵/۱۴

د بدګمانۍ تعريف، حکم، اسباب او تاوانونه:

ليکوال: مولوي نورالحق مظهري

بدګماني هغه بد عمل دی چي د انسانانو تر مينځ د ډېرو ستونزو سبب او لامل جوړيږي او د ډېرو انسانانو پر انفرادي او اجتماعي ژوند باندي منفي اغيزه لري.

ددې ترڅنګ چي بدګماني لويه ګناه ده، په قرآن، حدیث او اجماع باندي حرامه ده لوی بشري جرم هم دی ځکه د بدګمانۍ تاوان هم بدګمانه انسان ته او هم مقابل لوري ته رسيږي.

 

بدګماني څه شي ته وايي:

امام ماوردي رحمه الله فرمايي: بدګماني دېته وايي چي ته په باوري کس باور نلرې.[ بدګماني څه  شي ته وايي؟ امام ماوردي رحمه الله فرمايي: بدګماني دېته وايي چي ته په باوري کس باور نلرې.أدب الدنيا والدين -  الماوردي 1/ 186]

ابن کثير رحمه الله فرمایي: بدګماني د خپلو خپلوانو، دوستانو او خلګو سره خيانت او پر هغوی بې ځايه تهمت دی.[تفسير ابن كثير 7/ 377]

ابن قيم رحمه الله فرمايلي دي: بدګماني دېته وايي چي د چا زړه پر خلګو باندي د بدو ګمانونو څخه ډک سي تر څو يې تأثير په ژبه او اندامونو باندي ښکاره کيږي نو ځكه تل د هغه مسلمان غيبت کوي، بد ورباندي وايي، عيبونه پکښې پيدا کوي، لعنت ورباندي وايي، آزار او تاوان ورته رسوي.[الروح لابن القيم 1/ 238]

 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ.[الحجرات:12]

ژباړه: ای مؤمنانو! ځانونه د ډېرو ګمانونو څخه وساتئ يقينا چي بعضي ګمان ګناه ده.

ابن کثير رحمه الله فرمايلي دي: الله تعالی خپل بندګان د ډېر ګمان څخه منع کړيدي چي هغه پر خپلي کورنۍ، خپلوانو او عامو خلګو باندي تهمت دی او د هغوی سره خيانت دی؛ دا ځکه چي بعضي ګمانونه ګناه ده نو د احتياط لپاره دي د ډېرو ګمانونو څخه ځانونه وساتي.

که سړی پدې آيت کي فکر وکړي نو دا به ورته ثابته سي چي د بدګمان څخه ځان ساتل څومره مهم دي! سره ددې چي لږ ګمانونه ممکن ګناه وي خو د احتياط لپاره الله تعالی د ډېرو ګمانونو څخه د ځان ساتلو امر کړی دی.

امام سعدي رحمه الله فرمايلي دي: الله تعالی ځکه د ډېرو بدو ګمانونو څخه منع کړېده چي بعضي د هغو ګناه ده لکه هغه ګمان چي د حقيقت او مستندو قرائنو څخه خالي وي، لکه هغه ګمان چي په درلودلو يې انسان د ډېرو بدو خبرو او بدو کارونو مرتکب کيږي ځکه بد ګمان تنها د ګمان په حد کي نه پاتيږي بلکي خاوند يې داسي خبري او داسي کارونه کوي چي هيڅ مناسب نه وي چي په نتيجه کي پر مسلمان د بدګمانۍ ترڅنګ د هغه سره بغض او دښمني هم ده؛ هغه چي مسلمان يې په نه درلودلو باندي امر سوی دی.

 

د بدګمانۍ په اړه د حديث حکم:

عن أبي هريرة: أن رسول الله صلى الله عليه و سلم قال: إياكم والظن فإن الظن أكذب الحديث.[موطأ امام محمد 895]

ژباړه: د ابوهريره رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: ځانونه د (بد) ګمان څخه وساتئ ځکه (بد) ګمان ډېري درواغجني خبري دي.

علامه عبدالحي رحمه الله د موطأ په شرح کي چي التعليق الممجد نوميږي ددې حديث په تشريح کي فرمايي: يعني ځانونه د بدو ګمانونو څخه وساتئ او هغه تهمت دی چي بېله کوم دليله زړه هغه ته ميلان کوي. يعني بېله کوم شرعي دليله انسان پر خپل مسلمان ورور بدګمانه کيږي او پر هغه باندي تهمتونه تړي.

همداسي فرمايي: بد ګمان ځکه غټ درواغ دی چي هغه د انسان په زړه کي د شيطان د وسوسې له کبله وي.[التعليق الممجد حديث 895]


د بدګمانۍ اسباب:

ددې لپاره چي موږ ځانونه د بدګمانۍ څخه وساتو بايد د بدګمانۍ اسباب وپيژنو چي په لاندي ډول يې يادولای سو:

1 - ناپوهي:

ناپوهي هغه شی دی چي په سبب يې يو شخص پر بل شخص باندي بدګمانه کيږي ځکه د ناپوهۍ له امله انسان ته حقيقت نه معلوميږي، د شريعت د احکامو په حکم او حکمت نه يې خبر او د بل انسان په وړاندي خپل مسئوليت نه پيژني نو ارومرو پر نورو انسانانو باندي بېله کوم دليله بدګمانه کيږي لکه ذوالخويصرة چي د ناپوهۍ له کبله يې پر رسول الله صلی الله عليه وسلم د غنيمتونو په وېشلو کي نيوکه وکړه او هغه يې په بې عدالتۍ باندي متهم کړ.

2 - بد قصد:

ځيني خلګ په هرڅه پوهيږي خو د ناوړه قصد درلودلو له کبله پر يوه پاک انسان باندي بدګمانه کيږي ځکه دی غواړي هغه شخص بدنام کړي او ددې لاري څخه خپل ناوړه هدف ته ورسيږي، کڅه هم ممکن دا بدګماني شعوري وي او يو ډول تظاهر وي خو پدې خاطر چي دداسي هدف تعقيبول انسان په تعصب اخته کوي او د انسان عقل له مينځه وړي نو ځکه دغه انسان پداسي منفي ګرايي باندي روبدی وي چي هرڅه ته د شک او ترديد په سترګه ګوري او پر ډېرو پاکو انسانانو يې ګمان بد وي لکه يهود چي د حقائقو پيژندني سره سره پر مسلمانانو باندي بدګمانه وه.

3 - د نفس متابعت:

ځيني وختونه د نفس متابعت ددې سبب جوړيږي چي انسان دي پر بل انسان بدګمانه سي ځکه نفس د انسان په بدن کي د شيطان جاسوس دی او ټولو شيطاني دسيسو ته لاره آواروي چي يو يې بدګماني ده.

امام عزالي رحمه الله فرمايي: ته بايد پر مسلمان باندي دده د مسلمانۍ په خاطر بدګماني ونکړې که دي پدې خاطر پر يوه مسلمان بدګماني کول چي يو ناوړه عمل دي د بل چا څخه ليدلی وو نو يقينا ته د جنايت او ګناه مرتکب سوې.

که تاريخ ته وګورو صحابه رضي الله عنهم چي کله د مسلمانانو ښارونو ته داخلېدل پر هيچا يې دا ګمان نه کوی چي دده مال به حرام وي سره ددې چي ددوی په وخت کي حرام مالونو هم شتون درلود او د هر چا په مال کي د حرام احتمال وو.

4 - د فاسقانو او بدو خلګو ملګرتيا:

ابو حاتم بستي رحمه الله فرمايي: د بدو خلګو ملګرتيا انسان ته پر ښو خلګو بدګماني پيدا کوي او چا چي د بدو خلګو سره ملګرتيا وکړه ارومرو يې په ټولۍ کي داخليږي، نو پر هوښيار سړي دا لازمه ده چي د شک لرونکو خلګو څخه ځان وساتي تر څو شکمن ورڅخه جوړ نسي

5 - د تهمت ځای ته ورتلل:

بل سبب د بدګمانۍ دا دی چي څوک د بدګمانۍ ځای ته ورځي، پدې صورت کي ارومرو خلګ پر ده باندي بدګمانه کيږي، حضرت عمر رضي الله عنه فرمايي: من أقام نفسه مقام التهم فلا يلومنَّ من أساء به الظنَّ.[الأربعين الطائية] ژباړ: څوک چي ځای ته د تهمت ولاړ سي نو هغه څوک دي نه ملامتوي چي پر ده باندي بدګمانه کيږي.

6 - حسد او کينه:

ځيني وختونه حسد او کينه د بدګمانۍ سبب جوړيږي ځکه د هر انسان سره چي د بل انسان په اړه حسد پيدا سي نو په وړاندي يې هيڅ مثبت فکر نه کوي بلکي تل يې په اړه منفي فکرونه کوي او تل ورباندي بدګمانه وي.

7 - په انساني غيرت کي اسراف:

ځيني خلګ داسي طبيعت لري چي په انساني غيرت کي ډېر اسراف ورڅخه کيږي؛ پدې معنی سره چي په غيرت کي تر حد اضافه تېری کوي د بېلګي په ډول د خپلي ښځي په اړه په حجاب کي ډېر توغل کوي او د هغې هر حرکت ته د بې حجابۍ په سترګه ګوري، يا په عموم کي د ښځي لپاره په بند او محدود ژوند باور لري نو ځکه دده د فکر خلاف هري کړني ته يې د شک په سترګه ګوري او يا هم د نورو انسانانو په ژوند کي دخالت کوي او په خپل فکر د ژوند محدوديت ورته ټاکي چي په مخالفت کولو سره يې دستي بدګماني ورته پيدا کيږي.[موسوعة الاخلاق]

 

د بد ګمانۍ ځيني تاوانونه:

بدګماني هم د نورو ګناهونو په څېر ډېر تاوانونه لري چي ځيني يې په لاندي ډول دي:

1 د بدګمانۍ له کبله په انسان کي بغض کول او حسد کول پيدا کيږي؛ مهلب رحمه الله فرمايي: د نورو انسانانو سره د بغض او حسد اصلي لامل بدګماني ده دا ځکه چي بغض کوونکی او حسد کوونکی د هغه چا کارونه چي دی ورسره حسد کوي غلط تأويلوي ځکه نو حسد ورڅخه پيدا کيږي.

2 څوک چي بدګماني کوي هغه نور بد کارونه هم کوي؛ طبري رحمه الله فرمايي: مسلمان پر الله تعالی باندي نيک ګمان لري نو ځکه نيک کارونه هم کوي خو کافر او منافق بيا پر الله تعالی باندي بد ګمان لري نو ځکه بد کارونه هم کوي.

3 د بدګمانۍ په سبب د انسانانو په مينځ کي حسد او دښمني پيدا کيږي؛ ځکه چي بدګماني د مسلمانانو په مينځ کي د نفاق تخم شيندي، د ورورګلوۍ تړون له مينځه وړي، محبت ختموي او بخالت او دښمني پيدا کوي.

ابن قيم رحمه الله فرمايلي دي: بدګماني دېته وايي چي د چا زړه پر خلګو باندي د بدو ګمانونو څخه ډک سي تر څو يې تأثير په ژبه او اندامونو باندي ښکاره کيږي نو ځكه تل د هغه مسلمان غيبت کوي، بد ورباندي وايي، عيبونه پکښې پيدا کوي، لعنت ورباندي وايي، آزار او تاوان ورته رسوي.

4 بدګمانه انسان تل د مسلمانانو په رازونو او خصوصي حريم پسې ګرځي او کوښښ کوي چي د مسلمان آبرو او عزت کم کړي؛ امام غزالي رحمه الله فرمايي: د بدګمان د تأثيراتو څخه يو تأثير تجسس دی ځکه چي بدګمانه انسان په ګمان باندي قناعت نه کوي بلکي د مسلمان پسې پلټنه او جاسوسي کوي.

5 په بدګمانۍ باندي د مسلمانو کورنيو تر مينځ ستونزي او مشکلات پيدا کيږي ځکه چي د بدګمانۍ په سبب را پورته سوي مشکلات د افرادو ترمينځ د مناقشې وروسته کورنيو ته سرايت کوي او ددوی کورنۍ په خپل مينځ کي په ډېرو ستونزو باندي سره اخته کيږي آن تر دې چي ممکن د دښمنۍ او وژلو تر کچي پوري ورسيږي.

6 بدګماني د مسلمانانو تر مينځ باور او اعتماد کمزوری کوي ځکه چي بد ګمان کوونکی انسان هغه بل مسلمان ته د دښمن په سترګه ګوري چي د رسوايۍ وروسته هغه هم ممکن متقابله پاليسي غوره کړي چي په نتيجه کي ددوی تر مينځ د دښمنۍ او پوره بې باورۍ فضاء حاکمه کيږي.

7 د بدګمانۍ په سبب د مسلمان په زړه کي شيطان ته لاره پيدا کيږي چي په نتيجه کي ممکن په ډېرو لويو ګناهونو کي اخته سي؛ امام غزالي رحمه الله فرمايي: د شيطان د ډېرو لويو حيلو څخه يوه پر مسلمانانو باندي بدګماني ده.

8 بدګماني د انسان د باطني چټلۍ لپاره يوه نښه ده او د زړه د ناروغيو سبب جوړيږي؛ امام غزالي رحمه الله فرمايي: کله چي دي يو څوک وليدی چي پر مسلمانانو يې بد ګمان كوی نو پوه سه چي هغه په باطن کي چټل دی او دا چټلي دده خپل څخه را پورته کيږي خو دی بل څوک د ځان غوندي ويني ځکه مسلمان د بل مسلمان لپاره عذرونه پيدا کوي خو منافق بيا عيبونه پيدا کوي او د مسلمان زړه د نورو مسلمانانو په نسبت پاک او سالم وي. [موسوعة الاخلاق]

 

پر خپل مسلمان ورور نيک ګمان کوه!

ژباړه: جعفر بن محمد وايي: کله چي ستا د ورور څخه تا ته داسي شی ورسيږي چي ستا نه خوښيږي نو ته د هغه لپاره د يوه څخه تر 70 پوري عذرونه پيدا کړه که رښتيا په ده کښې دغه عذر وو خو ښه دی که نه وو بيا ووايه شايد داسي عذر ولري چي زه به په خبر نه يم.

يعني د خپل مسلمان ورور په اړه ژر فيصله مکوه بلکي د هغه د هر کار لپاره عذر پيدا کړه او دی معذور وشميره آن تر دې پوري چي تر 70 پوري عذرونه ورته پيدا کړه او دده د هر کار لپاره صحيح محمل او سمه توجيه ولټوه.

قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ: إِذَا بَلَغَكَ عَنْ أَخِيكَ الشَّيْءُ تُنْكِرُهُ فَالْتَمِسْ لَهُ عُذْرًا وَاحِدًا إِلَى سَبْعِينَ عُذْرًا، فَإِنْ أَصَبْتَهُ وَإِلَّا قُلْ: لَعَلَّ لَهُ عُذْرًا لَا أَعْرِفُهُ.[شعب الايمان7991 ]

 

مشر بايد پر خلګو بدګماني ونکړي:

ژباړه: د ابي امامه رضي الله عنه څخه روايت دي چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: امير چي کله پر خلګو بدګماني وکړي نو فاسدوي يې.

توضيح: مناوي رحمه الله ويلي دي: کله چي کوم مشر په خلګو کي د رسوايۍ په نيت د بدګمانۍ پسې ولاړ سي نو هغوی فاسدوي چي په نتيجه کي د هغوی څخه هغه کارونه کيږي چي ده يې ورباندي ګمان کوی.

د حديث مقصد دا دی چي امام او مشر بايد د خلګو د عيبونو او اسرارو پسې ولاړ نسي ځکه چي نظام په همدې باندي ټينګيږي او ډېر لږ انسانان پيدا کيږي چي د عيب څخه دي خالي وي نو که چيري مشر ددوی سره پر هره خبره او هره کړنه حساب وکړي ډېره سخته به پر دوی تمامه سي او ژوند به يې تنګ سي له همدې امله بايد مشر د خپل رعيت عيبونه پټ کړي، يو ډول تغافل وکړي، دوی ته عفوه وکړي، ددوی په اسرارو پسې دي نه ځي او په  دوی پسې دي تجسس نه کوي.[موسوعة الأخلاق]

تنبيه: مشر کولای سي د خپلو خلګو حالات وڅاري او د اصلاح په نيت لارښووني ورته وکړي خو د عيبونو پلټنه او بدګماني دي ورباندي نه کوي ځکه د عيبونو پلټنه او بدګماني ددغه حديث په حواله د فساد سبب جوړيږي.

عَن أَبِى أُمَامَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: إِنَّ الأَمِيرَ إِذَا ابْتَغَى الرِّيبَةَ فِى النَّاسِ أَفْسَدَهُمْ.[سنن ابي داود 4891]


خلاصه:

نو ددې لپاره چي د بدګمانۍ په ګناه هم اخته نسو او د خپل بل مسلمان ورور حق مو هم تر پښو نه وي لاندي کړی بايد ځانونه د بدګمانۍ څخه وساتو، که يو څوک موږ ته د کوم مسلمان په اړه کومه خبره کوي ددې پر ځای چي موږ ورباندي بدګمانه سو بايد تحقيق او پلټنه وکړو ممکن دغه سړي د درواغو موږ ته خبر را رسولی وي چي د قرآني اصولي له نظره يې موږ بايد د ګمان مخکي پلټنه وکړو.

۱۴۰۲/۰۵/۱۰

فرهنګي خدمت به څنګه کوو؟

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.
دا يو حقيقت دی چي په اسلام کي فرهنګي خدمت ډېر مهم دی ځکه فرهنګي خدمت د هر هيواد د وګړو تر روزني او په هيواد کي ددين تر شخصي ماهيت پوري تعلق لري.
فرهنګي خدمت د هر بل خدمت لپاره په پيلولو، غځولو او ساتلو کي ډېر مهم رول لري له همدې امله موږ وينو چي ډېر ملتونه اوس د خپل فکر او ځواک د غځېدلو او خپرېدلو لپاره د نظامي او فزيکي هڅو تر څنګ فرهنګي هڅي هم کوي او دواړو برخو ته په کافي اندازه بوديجه او امکانات برابروي بلکي په ډېرو مواردو کي خو فرهنګي کار ته تر نورو کارونو ترجيح ورکوي او تر نورو برخو ورته ډېره او دوامداره بوديجه ځانګړې کوي.
موږ  چي هيواد مو اسلامي دی او خپله مسلمانان يو دې ځانګړي برخي ته بايد ډېره پاملرنه وکړو په خاصه توګه د اوس په شرايطو کي چي کفار پر اسلامي هيوادونو د نظامي تهاجم تر څنګ فرهنګي تهاجم هم کوي.
ځيني خلګ  پدې باور دي چي فرهنګي يرغل د نظامي يرغل تر سيوري لاندي کيږي يعني لومړی نظامي يرغل کيږي بيا د نظامي يرغل تر پوښښ لاندي فرهنګي او فکري يرغل کيږي؛ خو زه پدې باور يم چي نظامي يرغل د فکري او فرهنګي يرغل تر سيوري لاندي کيږي ځکه هر يرغلګر هيواد په نورو هيوادونو کي لومړی د ځان لپاره خلګ روزي بيا يرغل ورباندي کوي چي زموږ هيواد افغانستان ددغه حقيقت يوه ښکاره بېلګه ده.
زموږ هيواد افغانستان چي تر اوسه څومره يرغلګرو هيوادونو اشغال کړی دی د فزيکي اشغال وړاندي يې د ځان لپاره خلګ روزلي دي وروسته يې بيا نظامي يرغل کړی وي ځکه يو هيواد د بل هيواد مستعمره هغه وخت جوړيږي چي اشغالګر هيواد په اشغال سوي هيواد کي ګوډاکی او لاسپوڅی نظام ولري او د نظام شتون هغه وخت ممکن دی چي پدغه هيواد کي دوی روزل سوي خلګ ولري؛ هدف د روزل سوو خلګو څخه دا ندی چي بايد په پوهنتون او روزنتون کي يې زدکړه ورکړي وي بلکي هدف ورڅخه دادی چي دوی يې خپل استعمال او کارولو ته آماده کړي وي هغه که په اوږدمهاله فکري او فرهنګي کار باندي وي او که په لنډمهاله پروژې باندي وي.
روسانو مخکي کمونيستان وروزل بيا يې پر هيواد يرغل وکړ او د هغوی څخه یې خپل مزدور نظام جوړ کړ، امريکايانو سيکولران او بې دينان وروزل بيا یې د مسلمانانو پر ضد وکارول او زموږ پر هيواد يې ددوی په مرسته يرغل وکړ.
دا سمه خبره ده چي د نظامي اشغال وروسته د فکري جګړې او فرهنګي يرغل بڼه د پخوا په پرتله تغيير کوي پدې معنی سره چي نسبت پخوا ته به هم چټکه او هم علني وي خو پيل به يې د نظامي اشغال مخکي کيږي تر څو په مټ يې نظامي اشغال ته لاره آواره سي.
ددې لپاره چي موږ مسلمانان د خپل دين او هيواد په ګټه سم فکري کار او فرهنګي خدمت وکړو بايد لاندي ټکي په پاک کي ونيسو:
۱ – د ټولو مخکي بايد مشران او کشران ټوله په خپلي مبارزې کي اخلاص او للهيت په پام کي ونيسي تر څو کارونه يې برکت وکړي او مؤثر واقع سي.
۲ – فرهنګي خدمت بايد تنها تر مجازي نړۍ پوري محدود نه وي بايد په حقيقي نړۍ کي هم د پام وړ ګامونه پورته سي او د يوه سالم او جامع ميکانيزم له مخي په ټولو برخو کي فرهنګي خدمت ته زور ورکول سي.
۳ – دا معلومه خبره ده چي ددين لپاره فرهنګي خدمت يو جهاد دی نو لکه قتال چي يرغليز او دفاعي دوه حالته لري فرهنګي خدمت يې هم بايد ولري، کومو خلګو چي پر موږ باندي فرهنګي يرغل کړی دی موږ يې هم بايد ورباندي وکړو او ددوی د بريد جواب په بريد باندي ورکړو، هغه خلګ چي د ليري ځايونو څخه زموږ پر ضد فرهنګي کارونه کوي موږ يې بايد ددې ځايه څخه ددوی پر ضد وکړو او کوم خلګ چي په هيواد کي د ننه د کفري فرهنګ څخه متأثره سويدي د هغوی لپاره بيا بېل کار وکړو.
۴ – دا ښکاره خبره ده چي په فرهنګي کارونو د خلګو پر زړونو او فکرونو باندي کار کيږي نو ځکه يې تأثير هم عميق وي نو بايد د فرهنګي خدمت د کولو لپاره داسي لاري چاري په کار واچول سي چي د ناتوانۍ په حالت کي دعوت وي، د نفوذ په حالت کي تنبيه وي او د تسلط په حالت کي امربالمعروف او نهي عن المنکر وي او داسي اساسي کار هغه وخت شونی دی چي د وخت شرايطو ته په پام د مسلکي کسانو لخوا د يوه سالم او جامع پلان له مخي کار پر مخ باندي ولاړ سي.
۵ – ددې لپاره چي فرهنګي کارونه ډېر پر مخ ولاړ سي بايد تشکيلاتو او تسهيلاتو ته يې ډېره پاملرنه وسي او په کافي اندازه مالي بوديجه ورته ځانګړې سي ځکه دښمن د خپل فرهنګي دعوت لپاره د هيڅ اقدام څخه مخ نه اړوي او په ګڼو طريقو سره خپل فرهنګي کار کوي چي په حقيقي نړۍ کي يې ټلويزيونونه، ماهوارې، راډيوسټيشنان، مجلې، ورځپاڼي، ځانګړي يونيفورمونه، اشتهارات، تبليغات او نورشيان د خپل فرهنګي کار د خپرولو او پخشولو لپاره جوړ کړيدي او په مجازي نړۍ کي يې په زرهاوو مذهبي، منحرف سياسي، مزخرف معلوماتي او مبتذل ويب سايټونه، ويبلاګونه، فورمونه او پاڼي په کار اچولي دي چي د ټولو څخه يې هدف د ځان مسلک ته دعوت او د اسلام څخه د مسلمانانو ليري کېدل دي، ياروسلاف تروفايموف هغه امريکايي ژورناليست دی چي په منځني ختيځ، افريقا، منځنۍ آسيا، بلقان او نورو هيوادونو کي يې د ډېرو آمريکايي ورځ پاڼو لپاره د خبريالۍ دنده سرته رسولې او د ډېرو خلګو سره يې ناسته ولاړه او مرکې کړيدي، نوموړي په خپل کتاب Faith at war (يعني ايمان په جنګ کي ) ليکلي دي د 2001 سپتمبر 11 وروسته چي امريکايانو په نړۍ کي کومي جګړې پيل کړيدي دا جګړې چي څومره نظامي دي په هماغه کچه فکري او فرهنګي هم دي. نو زموږ لپاره هم دا په کار ده چي په هره برخه کي ځان ددې جګړې په وسله باندي سمبال کړو.
۶ – دا يو حقيقت دی چي انټرنټ څخه کار اخيستل اوس د خلګو د ژوند يوه برخه ګرځېدلې ده نو موږ بايد د ويب سايټونو، ويبلاګونو او سوشل ميډيا د ټولو څخه په خپله ګټه استفاده وکړو او ددې تر څنګ په ټولو کوچينيو او لويو روزنتونونو او جوماتونو کي په مختلفو طريقو خپل فرهنګي خدمت روان وساتو.
۷ – اوس خو الحمدلله بسته نظام زموږ په لاس کي دی ځکه نو که شته امکانات د فرهنګي او فکري مبارزې لپاره وکاروو نو ډېر ژر به په هيواد کي د فکري تصفيې او سمون شاهدان وسو.

۱۴۰۲/۰۵/۰۹

د شهيد شيخ رحيم الله حقاني صاحب په ياد کي:

په حديث شريف کي راځي: يَرِثُ هَذَا الْعِلْمَ مِنْ كُلِّ خَلَفٍ عُدُولُهُ يَنْفُونَ عَنْهُ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ وَانْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَتَحْرِيفَ الْغَالِينَ.[ سنن الكبري للبيهقي 21439]
ژباړه: دغه علم به د هري وروستنۍ ډلي څخه عادلان او با انصافه خلګ په ميراث وړي چي دوی به تأويل د ناپوهانو، غلا د باطل کوونکو او تحريف د تجاوز کوونکو ورڅخه ليري كوي.
شهيد شيخ رحيم الله حقاني صاحب الله تعالی د همدغي ډلي څخه ګرځولی وو(ان شاء الله) چي په خپل ژوند کي يې د دين ډېره سخته دفاع وکړه او د تصنيفاتو، مناظرو، علمي مجالسو، تدريس او علمي ويناوو په ذريعه يې د سنت عملي کولو او بدعت ختم کولو لپاره ډېره فعاله مبارزه وکړه الله تعالی دي ورڅخه قبول کړي.
شهيد شيخ رحيم الله حقاني صاحب ددې تر څنګ چي محقق او څېړونکی عالم وو تکړه مقاتل مجاهد هم وو چي د اسلامي نظام د ژوندي کولو لپاره يې د نورو ملګرو او مجاهدينو ترڅنګ ډېري ستړياوي، محبوسونه او کړاوونه ګاللي دي الله تعالی دي د آخرت لپاره ورته ذخيره کړي.
د شهيد شيخ صاحب علمي نبوغ دومره ډېر وو چي په هره برخه کي يې داسي مثبته جاذبه درلودل چي ډېر ژر يې زده کوونکي او خلګ ځانته جذب کول او په ډېر لږ وخت کي ورته ډېر مينوال پيدا کېدل چي د شيخ صاحب د درس او مناظرې حلقات يې ښکاره بېلګه ده.
شهيد شيخ صاحب د حنفي مذهب په دفاع او تهذيب کي د لامذهبو او بدعتي انسانانو سره ډېره مبارزه وکړه او د حنفيت اصلي انځور په وړاندي کولو کي يې ډېر خدمتونه وکړه چي د احقاق الحق في الدفاع عن مذهب الحق کتاب يې لويه بېلګه ده.
شهيد شيخ صاحب کڅه هم ذاتا يو شخص وو خو په علمي او فکري برخو کي يوه ايديالوژي او فکري خوځښت وو چي تل يې په ګڼو برخو کي د انحرافاتو څخه د انسانانو د ژغورني او را ګرځولو لپاره مبارزه کول چي د نوموړي په زرهاوو مخلص او تکړه شاګردان يې ښکاره نمونه ده.
 ددې لپاره چي د شهيد شيخ رحيم الله حقاني صاحب لاس ته راوړني خوندي سي، نيمګړي آرمانونه يې پوره سي او فکري مسير يې ژوندي پاته سي موږ يې بايد لاره تعقيب کړو او دده په څېر د دين، مذهب، اسلامي سياست، اسلامي نظام او نبوي سنت څخه دفاع وکړو؛ همداسي د باطل، فساد او بدعت په وړاندي دده په څېر بېله کومي ويري مبارزه وکړو.
الله تعالی دي شهيد شيخ رحيم الله حقاني صاحب ته جنت الفردوس په نصيب کړي، دده ټول خدمتونه دي په خپل دربار کي قبول کړي او دده شاګردانو او مخلصينو ته دي الله تعالی توفيق ورکړي چي دده پر لاره باندي ولاړ سي او فکر يې ژوندی وساتي.
مولوي نورالحق مظهري

۱۴۰۲/۰۵/۰۸

د مسلمان باچا حقوق:(اتمه برخه)

ليکوال: مولوي نورالحق مظهري
اتم حق: پر رعيت باندي د باچا بل حق دا دی چي رعيت بايد د باچا په اړه شايعات او منفي تبليغات و نه مني.
هر مسلمان په دې باندي مکلف دی چي کله يوه خبره اوري مخکي تر دې چي نشر او خپره يې کړي هغه خبره د خپلو مشرانو سره شريکه کړي تر څو هغوی د خبري په اړه تحقيق وکړي او حقيقت يې معلوم کړي؛ په خاصه توګه داسي خبره چي د مملکت د باچا يا د کوم بل مشر په اړه وي داسي خبره خو بايد هيڅ وخت د اورېدلو څخه متصل نشر نه کړي، الله تعالی فرمايي:
وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا.[النساء: 83]
ژباړه: او کله چي دوی ته د امن يا وېري کومه خبره راسي، دوی هغه نشر کړي او که چيري دوی هغه رسول ته او خپلو د کار خاوندانو(حاکمانو) ته رسولې وای نو خامخا په دوی کي به هغو کسانو دا خبره معلومه کړې وای چي دا خبر را ايستلای سي او که چيري پر تاسي باندي د الله تعالی فضل او رحمت نه وای نو ارومرو به تاسي د شيطان پلوي کړې وای مګر لږ ستاسو.
يعني کله چي تاسي ته يو ښه يا بد خبر را ورسيږي نو مخکي تر دې چي تاسي يې په خلګو کي نشر کړی دا خبر د خپلو مشرانو سره شريک کړئ تر څو هغوی يې په اړه تحقيق او پلټنه وکړي او درواغ او رښتيا يې معلوم کړي، کله چي د مشرانو لخوا خبر تأييد سو وروسته يې بيا تاسي تر نورو خلګو پوري ورسوئ.
ابن کثير رحمه الله ددې آيت په تفسير کي فرمايي: قوله تعالى: وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ.[النساء: 83] إنكار على من يبادر إلى الأمور قبل تحقُّقها، فيخبر بها ويفشيها وينشرها، وقد لا يكون لها صحة.[تفسير ابن كثير جـ 2 صـ 365]
دا قول د الله تعالی انکار دی پر هغه کسانو چي دوی مخکي تر ثبوت کارونو ته تلوار کوي، خلګ په هغه خبروي، افشاء کوي يې او نشر کوي يې په داسي حال کي چي دا خبره ځيني وختونه سمه نه وي.
رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي:
بِئْسَ مَطِيَّةُ الرَّجُلِ زَعَمُوا.[سنن ابي داود4974]
ژباړه: د انسان ډېره بده سورلۍ ده دوی ګمان کوي.
يعني دا د انسان لپاره ډېر بد کار دی چي د خلګو د ګمانونو پسې ځي او بېله دې چي تحقيق او پلټنه وکړي د خلګو د ګمان پر اساس د هغوی خبره مني او اجراات ورباندي کوي.
د بېلګي په ډول په خلګو کي د يو چا په اړه يوه آوازه خپريږي نو مخکي تر دې چي انسان تحقيق او پلټنه وکړي د دغي آوازې منل او نورو ته يې رسول ډېر بد کار دی په خاصه توګه کله چي د حاکم او باچا په اړه وي.

زموږ په زمانه کي شايعات:
له بده مرغه چي زموږ په زمانه کي د شايعاتو خپرولو او نشرولو ته تر بل هر وخت ډېره زمينه برابره ده ځکه د هر چا په جيب کي ټليفون شتون لري چي په هغه کي ارومرو د سوشل ميډيا له لاري د ډېرو خلګو سره رابطه لري نو ځکه کله چي خبره واوري دستي يې په واټساپ، تلګرام، ټويټر، فيسبوک، انستاګرام او نورو کي د خلګو سره شريکه کړي سره د دې چي تر اوسه د خبري حقيقت معلوم نه وي خو د مسلمان لپاره داسي کار مناسب نه دی بلکي لومړی بايد د اورېدلي خبر په رښتينولۍ ځان ډاډه کړي بيا يې د نورو سره شريک کړي.
البته ځيني داسي خبرونه هم سته چي د رښتيا والي سره سره يې بايد مسلمان په نشرولو کي ډېر احيتاط وکړي لکه داسي خبرونه چي په نشرولو يې په ټولنه كي فساد خپريږي، امنيت ورسره خرابيږي، د مسلمانانو په روحيه باندي بد تأثير کوي او د اسلامي نظام په تاوان تماميږي.

۱۴۰۲/۰۵/۰۵

قدرمنو ځوانانو ته:

قدرمنو ځوانانو! د انټرنټ او غټو ټليفونانو څخه استفاده وکړئ خو د ځان لپاره يې مصروفيت او دنده مه جوړوئ؛ په دې معنی سره چي په علمي او معلوماتي ډګر کي ګټه ورڅخه پورته کړئ، د خپل ټليفون څخه کتابتون جوړ کړئ او په ليکلو او مثبتو روابطو کي استفاده ورڅخه وکړئ خو د ځان لپاره يې دنده او سرګرمي مه جوړوئ ځکه چي په بې ځايه مصروفيت ددې تر څنګ چي د انسان قيمتي وخت تېريږي او ګناهکاره کيږي د ژوند په ګڼو برخو کي انسان ډېر فرصتونه له لاسه ورکوي او علمي استعداد يې ورسره ټيټ کيږي.
د انسان پر مغز او اخلاقو د غټو ټليفونانو او انټرنټ منفي اغيزي په تحقيق او تجربه ثابتي سوي دي ځکه نو ډېر احتياط ورسره وکړئ او ځانونه ورسره مه روبدي کوئ.
ټليفون او انټرنټ هم د نورو اسبابو غوندي سببونه دي چي هم ښه استفاده ورڅخه کېدلای سي او هم بده استفاده نو که موږ په منظم ډول مرتبه ښه استفاده ورڅخه وکړو يقينا چي د ګناه څخه به مو ځانونه ساتلي وي او ممکن په ځينو ځايونو کي الله تعالی ثواب هم راته راکړي او که مو بده استفاده ورڅخه وکړه بيا نو يقينا چي ګناه مو کړې او الله تعالی به حساب راسره کوي.
په ټليفون او انټرنټ باندي د ښې او مباحي استفادې ځيني بېلګي:
۱ – په ټليفون کي کتابونه او کتابتونونه ذخيره کول او استفاده ورڅخه کول.
۲ – په ټليفون باندي اسلامي مقالې او مطالب ليکل او د نورو مسلمانانو سره د اصلاح په نيت شريکول.
۳ – په ټيلفون باندي علمي او اصلاحي مجالس او ويناوي ريکارډول او د نورو مسلمانانو سره شريکول.
۴ – په ټليفون باندي د خپلوانو، ملګرو او دوستانو سره مثبتي او ښې اړيکي نيول.
۵ – په انټرنټ کي د اسلامي نشراتو لپاره ويب پاڼي، پاڼي، ګروپونه او چينلونه جوړول او مسلمانانو ته پکښې عقيدوي، فکري، عملي، اخلاقي او سياسي مثبت معلومات د اصلاح او سمون په نيت خپرول.
۶ – په انټرنټ کي علمي او معلوماتي لټون او د ښو کتابونو، مقالو او معلوماتو راټولول.
۷ – د انټرنټ له لاري د ږغ، ليکلو او ويډيو په بڼه درسونه ورکول يا درسونه لوستل.
۸ – د انټرنټ له لاري په علمي، معلوماتي او ښوونيزو ورکشاپونو او سيمينارونو کي ګډون کول.
۹ – د انټرنټ له لاري د اړتيا سره سم د ورځنيو سيمه ايزو يا نړيوالو خبرونو اورېدل او تعقيبول.
۱۰ – د انټرنټ له لاري خپل حلال تجارت ته مارکيټينګ يا بازار موندنه.
مولوي نورالحق مظهري

۱۴۰۲/۰۴/۳۱

هغه درې پورونه چي د قيامت په ورځ کي يې الله تعالی آداء کوي:

ژباړه: د عبدالله بن عمر رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: هر پور د خپل خاوند د نيکيو څخه اخيستل کيږي مګر هغه څوک چي په درې شيانو کي پوروړی سي: هغه څوک چي د الله تعالی په لاره کي يې قوت ضعيف سي نو د دښمن سره د جګړې کولو لپاره ځان په پور قوي کړي او دی مړ سي خو پور يې نه وي آداء کړی، هغه څوک چي دده سره يو مسلمان مړ  سي نو دی هيڅ شی پيدا نکړي چي د مسلمان کفن يې کړي مګر دا چي پور وکړي او بيا دغه سړی مړ سي خو پور يې نه وي آداء کړی او هغه څوک چي پر ځان باندي د مجردۍ څخه وېريږي نو ځان ته د نکاح کولو لپاره پور وکړي بيا دی مړ سي خو پور يې نه وي آداء کړی ددغه کسانو څخه يې د قيامت په ورځ کي الله تعالی آداء کوي.
يعني کوم څوک چي په دنيا کي پور وکړي بيا يې آداء نکړي الله تعالی يې د قيامت په ورځ دده د نيکيو څخه آداء کوي؛ په دې معنی سره چي دده نيکۍ اخلي او هغه چا ته يې ورکوي چي دی يې پوروړی وو خو د دريو نفرو پورونه الله تعالی په خپله آداء کوي او د هغه د نيکيو څخه يې نه کموي:
۱ – هغه څوک چي د جهاد لپاره پور وکړي او مخکي تر دې چي آداء يې کړي مړ سي.
۲ – هغه څوک چي د مسلمان د کفن کولو او پټولو لپاره پور وکړي او مخکي تر دې چي آداء يې کړي مړ سي.
۳ – هغه څوک چي د نکاح کولو لپاره پور وکړي او مخکي تر دې چي آداء يې کړي مړ سي.
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو؛ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللهِ  صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: كُلُّ دَيْنٍ مَأْخُوذٌ مِنْ حَسَنَاتِ صَاحِبِهِ؛ إِلا مَنِ ادَّانَ فِي ثَلاثٍ: رَجُلٌ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ فِي سَبِيلِ اللهِ فَتَقَوَّى عَلَى قِتَالِ عَدُوِّهِ بِدَيْنٍ وَمَاتَ وَلَمْ يَقْضِهِ، وَرَجُلٌ مَاتَ عِنْدَهُ رَجُلٌ مُسْلِمٌ فَلَمْ يَجِدْ مَا يُكَفِّنُهُ إِلا بِدَيْنٍ فَمَاتَ وَلَمْ يَقْضِهِ، وَرَجُلٌ خَافَ عَلَى نَفْسِهِ الْعُزُوبَةَ فَاسْتَعَفَّ فِي نِكَاحِ امْرَأَةٍ بِدَيْنٍ فَمَاتَ وَلَمْ يَقْضِهِ ؛ فَإِنَّ اللهَ يَقْضِي عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.[المجالسة وجواهرالعلم۲۶۱۱]
مولوي نورالحق مظهري

۱۴۰۲/۰۴/۳۰

د ويب پاڼو او پاڼو خاوندانو ته:

ليکوال: مولوي نورالحق مظهري
د ځينو ويب پاڼو او پاڼو خاوندان د ليکوالانو څخه ددې غوښتنه کوي چي هره ليکنه په بلي ويب پاڼي يا پاڼي کي نشر سوې وي هغه به ددوی پر ويب پاڼه او پاڼه باندي نه نشر کوي يا په بل تعبير دوی ته بل لومړی لاس ليکنه ورکوي.
ممکن ددوی هدف ددې شرط څخه دا وي چي ددوی ويب پاڼي يا پاڼي ته هر مطلب نوی او تازه پورته سي يا د مطالبو په نشر کي تر نورو پاڼو ددوی پاڼه مخکي وبلل سي او يو ډول مرجعيت او اصالت غوره کړي يا به يې هدف دا وي چي په نشراتو کي ځان خود کفاء ښکاره کړي او د نورو مقلد ونه بلل سي.
که د ويب پاڼو او پاڼو خاوندانو ليکني د ليکوالانو څخه پېرېدلي وي نو دا شرط يې پرځای دی ځکه رانيول سوې ليکنه د ويب پاڼي او پاڼي شخصي ملکيت دی د نشر واک يې د رانيوونکي سره دی هر وخت چي يې نشر کوي خپله خوښه يې ده ليکوال يې بايد بل ځای نشر نکړي.
که ليکنه پېرېدل سوې نه وي خو په يوه اداره کي د استخدام لپاره دا شرط ايښوول سوی وي چي هيڅ کارکوونکی به يې  بل ځای ليکنه نه کوي بيا هم د انحصار لپاره لاره جوړېدلای سي چي ممکن ادارې ددې ليکوال سره داسي تړون کړی وي چي ته زما لپاره ليکني کوه زه به تا ته ځانګړی مسئوليت يا خاص امتياز درکوم چي بيرته خبره پلورلو او پېرېدلو ته راجع کيږي.
که په ويب پاڼه يا پاڼه کي د نشراتو څخه هدف خدمت وي او خلګو ته د معلوماتو او مقالو رسول وي نو بيا دداسي شرط ايښوول مناسب نه دی ځکه هيڅ وخت ټوله خلګ پر يوې ويب پاڼي يا پاڼي باندي نه سره راټوليږي بلکي هر څوک د مسئوليت، روابطو او طبيعت پر اساس پاڼه انتخابوي نو ددې پر ځای چي يو مطلب په يوې پاڼي کي نشر سي او محدود خلګ يې وويني ډېره به ښه وي چي په ګڼو پاڼو کي نشر سي او ډېر خلګ يې وويني البته په هره پاڼه کي د مطلب په نشر کولو کي د ليکوال رضايت شرط دی په هر ځای کي چي د ليکوال خوښه وي هلته دده مقاله يا مطلب نشر کېدلای سي.
د مطالبو په نشر کي تعميم او نه انحصار ډېري ګټي لري:
1 – د ځانګړي پاڼي په بندېدلو سره مطالب له منځه نه ځي ځکه په نورو پاڼو کي يې خلګ ليدلای سي خو که په يوې پاڼي کي نشر سي بيا نو ددې پاڼي د بندېدلو سره ټولو مطالبو ته لاسرسي غير ممکنه کيږي.
2 – مطالب تر ډېرو خلګو پوري رسيږي ځکه د هري پاڼي خوښوونکي يې کتلای سي خو که په يوې پاڼي کي نشر سي تنها د همدې پاڼي خوښوونکي يې ويني نور يې نه ويني، او داسي انحصار د پاڼي د خوښوونکو ډېروالی هم سل په سلو کي نه تضمينوي ځکه د پاڼي خوښول تنها د محتوياتو په سبب نه کيږي بلکي محيط، روابط، مسئوليتونه، تبليغات، ژر تازه کېدل او نور شيان هم د پاڼي په خوښولو کي رول لري ددې يو ساده مثال داسي دي: که يوکتاب په يوه مدرسه کي درسيږي دومره زده کوونکي ورته نه راټوليږي لکه په ډېرو مدرسو کي چي درس سي یا یوه وینا که په ډېرو جوماتونو کي وویل سی اورېدونکي به یې ډېر وي نسبت و هغه ته چي په یوه جومات کي وویل سي.
3 – د پاڼي لپاره ليکوالان ډېر پيدا کيږي ځکه هر ليکوال غواړي تر ډېرو خلګو پوري خپلي ليکني ورسوي نو هر هغه چا ته د ليکني په ورکولو خوشاله کيږي چي هغه يې تر نورو خلګو پوري رسوي او دا د پوهاوي د تعميم لپاره ډېره ښه ذريعه ده.
4 – د پاڼي ليدونکي ډېريږي ځکه هر ليکوال ځان ته مينوال لري نو کله چي د ډېرو ليکوالانو مقالې په پاڼه کي نشر سي د هر ليکوال مينوال پاڼه خوښوي او که په ټولنيزو شبکو کي وګورو د آزادو پاڼو خوښوونکي څو برابره تر هغه پاڼو ډېر دي چي پورته انحصاري شرطونه لري.
5 – پاڼه معطله نه پاتېږي ځکه د اوس په وخت کي هيڅ داسي ليکوال نسته چي د درو څلورو پاڼو لپاره دي ليکل نه کوي نو په هره پاڼه کي چي ليکنه ايږدي پدې پاڼه کي به يې هم ايږدي او که تنها د يوې پاڼي لپاره ليکنه وسي، تر ډېره بريده پوري آزاد ليکوالان د يوې پاڼي لپاره ليکنه نه کوي ځکه د پاڼي نشراتي محدوديت ليکوالي هم محدوده کوي چي په نتيجه کي پاڼي ته به ډېر لږ معلومات پورته کيږي چي لزوما به يې خوښوونکي هم لږ وي.

۱۴۰۲/۰۴/۲۶

د مسلمان باچا حقوق:(اوومه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري.
اووم حق: پر رعيت باندي د مسلمان باچا بل حق دا دی چي رعيت بايد د خپل باچا په وړاندي صبر او زغم ولري په دې معنی سره چي کله د خپل باچا څخه د خپلي غوښتني خلاف کوم شی ويني ژر دي غبرګون نه ښکاره کوي او د خپل باچا پر ضد دي تبليغات او پاڅونونه نه کوي.
په حديث شريف کي راځي: عن ابن عباس يرويه عن النبي صلى الله عليه و سلم قال: من رأی من أميره شيئا يكرهه فليصبر فإنه ما أحد يفارق الجماعة شبرا فيموت إلا مات ميتة جاهلية.[مسند احمد۲۷۰۲]
ژباړه: عبدالله بن عباس رضي الله عنه د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه روايت کوي چي هغه وفرمايل: څوک چي د خپل امير څخه داسي شی وويني چي بد يې ورڅخه راځي نو صبر دي وکړي ځکه هيڅوک داسي نه دی چي د ټولۍ څخه د مسلمانانو يوه لوېشت جلا سي او مړ سي مګر دا چي دی پر مرګ د جاهليت مړ کيږي.
دا معلومه خبره ده چي مسلمان باچا د خپل ولس د خوشالۍ او سوکالۍ لپاره هڅي کوي خو پدې خاطر چي باچا هم انسان دی او معصوم نه دی ممکن ځيني تېروتني ورڅخه وسي چي ولس يې بايد وزغمي او په تمامه معنی په اصلاحاتو کي مرسته ورسره وکړي او بله خبره دا ده چي د خدماتو په تناسب په ولس کي د وګړو خوشحالي يو متفاوت نسبي حالت دی چي ځيني په يو شي خوشحاله کيږي، ځيني په بل شي خوشحاله کيږي او ځيني بيا په بل شي خوشحاله کيږي ځکه نو په اقتدار کي د هر فرد رضايت شرط نه دی بلکي د شريعت نافذ کول، تر خپله وسه امنيت راوستل، اقتصاد پياوړی کول، د تعليم او تعلم زمينه برابرول، هيواد مستقل ساتل او په هر اړخيز ډول د خدماتو عرضه کول مهم دي.
او که بالفرض موږ د باچا څخه په ښکاره ډول تبعيض هم ووينو بيا هم زموږ لپاره دا نه رواکيږي چي د خپل باچا څخه خوا بده کړو يا يې پر ضد تبليغات وکړو ځکه د باچا مسئوليت د ټوله هيواد په کچه دی د هر چا اړتيا او استعداد ورته معلوميږي نو که کوم څوک د وظيفې يا مرستي لپاره انتخابوي هغه کي ارومرو کوم حکمت او مصلحت په پام کي نيسي، که د رسول الله صلی الله عليه وسلم سيرت مطالعه کړو دا به راته ثابته سي چي رسول الله صلی الله عليه وسلم ځينو کسانو ته وظيفې ورکولې ځينو ته يې بيا نه ورکولې، د ځينو سره يې مالي مرسته کول او د ځينو سره يې بيا نه کول لکه په بخاري شريف کي چي د انس بن مالک رضي الله په حديث کي راځي: کله چي رسول الله صلی الله عليه وسلم ته د هوازن مالونه راوړل سوه رسول الله صلی الله عليه وسلم ځينو قريشو ته سل اوښان ورکړه نو ځينو انصارو وويل: الله تعالی دي رسول الله صلی الله عليه وسلم ته بخښه وکړي قريشو ته مالونه ورکوي خو موږ يې پرېښودلو په داسي حال کي چي زموږ تر تورو ويني توئيږي؛ کله چي رسول الله صلی الله عليه وسلم د دوی په خبرو خبر سو نو يې دوی ټوله سره راټول کړه او ورته ويې ويل: زه ځينو هغو کسانو ته يو شی ورکوم چي تازه د کفر څخه بېل سوي وي، آيا تاسي په دې نه خوشحاله کيږی چي خلګ مالونه يوسي او تاسي خپلو کورونو ته د رسول الله صلی الله عليه وسلم سره ولاړ سی؟ زما دي په الله قسم وي چي کوم شی چي تاسي يې د ځانه سره وړی هغه ډېر ښه دی تر هغه شي چي دوی يې د ځانه سره وړي، انصارو وويل: يا رسول الله موږ خوشحاله يو؛ رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: تاسي به زما وروسته پر ځان سخت غوراوی ووينی نو صبر وکړئ تر څو د الله او د هغه د رسول سره پر حوض ملاقات کوی.[صحيح البخاري۳۱۴۷]
د انس بن مالک رضي الله عنه څخه روايت دی چي دی فرمايي: نَهَانَا كُبَرَاؤُنَا مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَا تَسُبُّوا أُمَرَاءَكُمْ وَلَا تَغُشُّوهُمْ، وَلَا تَعْصُوهُمْ، وَاتَّقُوا اللهَ وَاصْبِرُوا، فَإِنَّ الْأَمْرَ إِلَى قَرِيبٍ.[شعب الايمان۷۱۱۷]
ژباړ: د رسول الله صلی الله عليه وسلم د ملګرو څخه زموږ مشرانو موږ منع کړي يو او راته ويلي يې دي: خپلو واکمنانو ته ښکنځل مه کوئ، هغوی ته دوکه مه ورکوئ، د هغوی نافرماني مه کوئ او له الله څخه ووېرېږئ او صبر وکړئ، ځکه خبره نژدې ده.
ابوالدرداء رضي الله عنه فرمايي: إياكم ولعن الولاة، فإن لعنهم الحالقة، وبغضهم العاقرة. قيل: يا أبا الدرداء، فكيف نصنع إذا رأينا منهم ما لا نحب؟ قال: اصبروا، فإن الله إذا رأى ذلك منهم حبسهم عنكم بالموت.[السنة لابن أبي عاصم848]
ژباړه: ابوالدرداء رضي الله عنه فرمايي: ځانونه پر خپلو مشرانو د لعنت ويلو څخه وساتئ ځکه پر دوی لعنت ويل بربادي ده، چا وويل: نو موږ به څنګه وکړو که موږ هغه څه وګورو چې موږ يې له دوی څخه نه خوښوو ای ابو الدرداء؟ ابوالدرداء رضي الله عنه وويل: صبر وکړه، ځکه که الله تعالی د دوی څخه دا وليدل، نو هغه به د مرګ په واسطه له تاسي څخه منع کړي.
همداسي ابوالدرداء رضي الله عنه فرمايي: وإن أول نفاق المرء طعنه على إمامه.[التمهيد لما في الموطأ من المعاني والأسانيد ج21 ص287]

۱۴۰۲/۰۴/۲۱

د مسلمان باچا حقوق:(شپږمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
شپږم حق: پر رعيت باندي د باچا بل حق دا دی چي بايد د باچا احترام او درناوی وسي او نه تنها دا چي خپله يې بايد درناوی وکړي بلکي د باچا درناوي ته خلګ را وبولي او د آبرو، عزت او وقار دفاع يې وکړي.
درناوی په انساني ټولنه کي د ټولنيز ژوند يو اصل دی ځکه نو هر انسان بايد د مراتبو پر اساس د بل انسان احترام وکړي د بېلګي په ډول اولادونه د خپل پلار او مور احترام وکړي، کشران وړونه او خويندي د خپلو مشرانو وړونو او خويندو احترام وکړي، زده کوونکي د خپل استاذ او ښوونکي احترام وکړي، ميرمن د خپل خاوند احترام وکړي، په رتبه کشران تر ځان په رتبه د مشر احترام وکړي، ټول مسئولين او رعيت د خپل باچا او امير احترام وکړي.
که سړی د ډېري کښتي درجې څخه د احترام ګټي او فايدې وګوري نو دا به ورته ثابته سي چي د نورو انسانانو په نسبت د مسلمان باچا احترام بايد څو برابره ډېر وي.
باچا ته دعا کول احترام دی، اطاعت کول يې احترام دی، د غيبت څخه د ځان ساتل يې احترام دی او د هر حق آداء کول يې احترام دی.
په احاديثو کي راځي:
۱ -  عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم خَمْسٌ مَنْ فَعَلَ وَاحِدَةً مِنْهُنَّ كَانَ ضَامِنًا عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ مَنْ عَادَ مَرِيضًا أَوْ خَرَجَ مَعَ جَنَازَةٍ أَوْ خَرَجَ غَازِيًا أَوْ دَخَلَ عَلَى إِمَامِهِ يُرِيدُ تَعْزِيرَهُ وَتَوْقِيرَهُ أَوْ قَعَدَ فِي بَيْتِهِ فَسَلِمَ النَّاسُ مِنْهُ وَسَلِمَ مِنَ النَّاسِ.[السنة لابن أبي عاصم۱۰۲۱]
ژباړه: د معاذ بن جبل رضي الله عنه څخه روايت دی چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: پنځه شيان دي چي يو دانه يې څوک وکړي نو الله تعالی دده ضمانت کوي، څوک چي پر ناروغ پوښتنه وکړي، څوک چي د مسلمان په جنازه کي ګډون وکړي، څوک چي خپل امام ته ورځي تر څو عزت او احترام يې وکړي او څوک چي په خپل کور کي کښېني تر څو خلګ دده څخه وساتل سي او دی د خلګو څخه وساتل سي.
ددې حديث څخه له ورايه ښکاري چي د باچا او امير عزت کول ددې سبب ګرځي چي انسان دي پر الله تعالی ګران سي او الله تعالی دي دده ضمانت وکړي.
۲ -  عَنْ أَبِي بَكْرَةَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ مَنْ أَكْرَمَ سُلْطَانَ اللَّهِ أَكْرَمَهُ اللَّهُ ، وَمَنْ أَهَانَ سُلْطَانَ اللَّهِ أَهَانَهُ اللَّهُ.[السنة لابن أبي عاصم۱۰۱۷]
ژباړه: د ابي بکره څخه روايت دی چي ما د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه واورېدل چي ويل يې: څوک چي د الله تعالی د باچا عزت وکړي الله تعالی به دده عزت وکړي او څوک چي د الله تعالی د باچا سپکاوی وکړي الله تعالی به دی سپک کړي.
۳ - عَنْ أَبِي ذَرٍّ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ سَيَكُونُ بَعْدِي سُلْطَانٌ فَمَنْ أَرَادَ ذُلَّهُ ثَغَرَ فِي الإِسْلامِ ثُغْرَةً وَلَيْسَتْ لَهُ تَوْبَةٌ إِلاَّ أَنْ يَسُدَّهَا وَلَيْسَ يَسُدُّهَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.[السنة لابن أبي عاصم۱۰۱۹]
ژباړ: ابوذر رضي الله عنه فرمايي: ما د رسول الله صلی الله عليه وسلم څخه واورېدل چي ويل يې: زما وروسته به باچا راځي، څوک چي يې د خوار کولو اراده وکړي نو ده په اسلام کي درځ پيدا کړ او دده توبه تر هغه وخت پوري نه قبليږي تر څو چي دغه درځ و نه تړي او دی يې د قيامت تر ورځي پوري نسي تړلای.
په دې حديث کي د مسلمان باچا د سپکاوي تاوان ته اشاره سوېده چي هغه په مسلمانانو کي درځ او نيمګړتيا پيدا کېدل دي او بيا تر ډېره وخته يې پاته کېدل او غځېدل دي.
دا په تجربه ثابته سوېده چي د مسلمان باچا سپکاوی د ډېرو داسي فتنو د پيدا کېدلو سبب جوړيږي چي هغه بيا تر ډېره وخته پوري نه ورکي کيږي.

۱۴۰۲/۰۴/۲۰

د مسلمان باچا حقوق:(پنځمه برخه)

ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
پنځم حق: بل حق د باچا پر رعيت باندي دا دی چي پر نيکو کارونو د باچا سره مرسته وکړي.
الله جل جلاله مسلمانانو ته په عمومي خطاب کي فرمايي: وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ.[المائدة2]
ژباړه: د يو بل سره پر نيکۍ او تقوی مرسته وکړئ او د يو بل سره پر ګناه او تيري مرسته مکوئ.
نو لکه انسان چي د خپل کور د کارونو د سمون لپاره د کور د غړو سره مرسته کوي او د کلي د کارونو د سمون لپاره د خپلو کليوالو سره مرسته کوي د خپل هيواد د کارونو د سمون لپاره بايد د خپل مسلمان باچا سره هم مرسته وکړي.
په کومو برخو کي چي باچا خپل ولس ته خدمتونه عرضه کوي لکه: امنيت، جهاد، اقتصاد، اصلاحات، تعليم، ساينس او داسي نور... په هماغه برخو کي بايد هر وګړی د خپل توان سره سم په اصولو کي د ننه د خپل باچا او امير سره مرسته وکړي او د خپلو هيوادوالو په ښېرازۍ کي تل د خپل مسلمان حاکم تر څنګ ولاړ وي.
امام نووي رحمه الله د مسلم شريف په شرح کي فرمايي: قَالَ الْخَطَّابِيُّ رَحِمَهُ اللَّه: وَمِنْ النَّصِيحَة لَهُمْ الصَّلَاة خَلْفهمْ، وَالْجِهَاد مَعَهُمْ، وَأَدَاء الصَّدَقَات إِلَيْهِمْ، وَتَرْك الْخُرُوج بِالسَّيْفِ عَلَيْهِمْ إِذَا ظَهَرَ مِنْهُمْ حَيْفٌ أَوْ سُوءُ عِشْرَة، وَأَنْ لَا يُغَرُّوا بِالثَّنَاءِ الْكَاذِب عَلَيْهِمْ، وَأَنْ يُدْعَى لَهُمْ بِالصَّلَاحِ.[شرح النووي علي مسلم82]
ژباړه: خطابي رحمه الله ويلي دي: د باچاهانو لپاره نصيحت دا هم دی چي د دوی پسې لمونځ وسي، د دوی تر څنګ جهاد وسي، زکاتونه ورکړل سي، د دوی څخه د ظلم او بد ژوند ليدلو په وخت کي يې پر ضد توره را و نه کښل سي، په دروغجني ستايني دوی مغرور نه کړل سي او د دوی لپاره نيکه دعا وسي.
د مسلمان باچا سره په هره برخه کي مرسته کول په رعيت کي د هر وګړي دنده ده ځکه د باچا سره مرسته کول نه تنها دا چي د خپل مسئوليت پوره کول دي بلکي د نورو مسلمانانو د ژوند په تأمين او سمون کي برخه اخيستل هم دي چي په انساني ژوند کي تر ټولو مهم کار دی.
زموږ په زمانه کي چي د شل کلن اشغال وروسته الله تعالی مسلمان امير او باچا را ته په نصيب کړی دی زموږ افغانانو هر قشر يې بايد هر اړخيزه مرسته وکړي او په اصول کي د ننه يې هر يو ځان مرستيال جوړ کړي؛ البته په هر ولايت کي والي او نور ولايتي مسئولين د اميرالمؤمنين نماينده ګان بلل کيږي ځکه نو د والي، قومندان، استخباراتو، محاکمو او نورو رياستونو سره مرسته کول په اصل کي خپله د اميرالمؤمنين سره مرسته کول دي.