د شپې لخوا ډېر مهم دم:

ژباړه: رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايلي دي: د بقرې سورت دوه آخري آيتونه هر څوک چې يې د شپې تلاوت کړي د ده بسنه به وکړي.

علماؤ ليکلي دي: دغه دوه آيتونه د څو شيانو څخه د انسان کفايت او بسنه کوي: د شپې د لمانځه څخه، د قرآن د حزب څخه د شر څخه د شيطان، جنياتو او هر آزار رسوونکې شي.

يعني څوک چې د شپې دغه دوه آيتونه تلاوت کړي د دې اميد شته چې الله تعالی به يې په تلاوت، د شپې د لمانځه ثواب ورکړي او که څوک د شپې د قرآن شريف د تلاوت حزب يا ورد ولري نو که يوه شپه يې و نه وايي او دغه دوه آيتونه ووايي اميد شته چې دغه دوه آيتونه به يې د هغه ورد پر ځای ودريږي؛ همداسي که څوک د شپې دغه دوه آيتونه ووايي الله تعالی به يې په برکت د شيطان او پېريانو د شر څخه وساتي او د هر هغه شي د شر څخه به يې په آمان کړي چې انسان ته آزار رسوي لکه مار، لړم او نور حشرات.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- « الآيَتَانِ مِنْ آخِرِ سُورَةِ الْبَقَرَةِ مَنْ قَرَأَهُمَا فِى لَيْلَةٍ كَفَتَاهُ».( صحيح مسلم 1914)

مولوي نورالحق مظهري

آيا غواړې الله تعالی عزت درکړي؟

ژباړه: د عمرو بن ميمون څخه روايت دی چې ده وويل: د رسول الله صلی الله عليه وسلم ملګرو به ويل: په مځکه کې مسجدونه د الله تعالی کورونه دي، نو يقينا چې څوک په هغو کې د الله سره ملاقات کوي الله تعالی به يې ارومرو عزت کوي.

دا يو عادت او معمول دی چې د هر چا کور ته څوک ورځي نو ارومرو به يې کوربه په خپل کور کي عزت کوي.

مسجدونه هم د الله تعالی لپاره د عبادت او طاعت ځايونه دي چې د کور حيثيت لري هر څوک چې مسجد ته د عبادت او طاعت لپاره ځي ارومرو به يې الله پاک عزت کوي او د بنده په ګټه به ورته د ثوابونو او درجو ميلمستيا ورکوي.

مسجدونه ټینګ کړئ او د لمانځه، ذکر او درس لپاره ورسئ ترڅو د الله تعالی لخوا عزت او میلمستیا تر لاسه کړئ. 

عَنْ عَمْرِو بْنِ مَيْمُونٍ قَالَ: كَانَ أَصْحَابُ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُونَ: إِنَّ بُيُوتَ اللهِ فِي الأَرْضِ الْمَسَاجِدُ، وَإِنَّ حَقًّا عَلَى اللهِ أَنْ يُكرِمُ مَنْ زَارَهُ فِيهَا.[الزهد لإبن مبارک2/6]

مولوي نورالحق مظهري

د ځوانانو د انحراف بېلګې:(اتمه برخه)

قومي تعصب:
د ځوانانو د انحراف بله بېلګه قومي تعصب دی؛ د اسلام په راتګ سره پر قومي تعصب باندي کلک بنديز ولګېدی، رسول الله صلی الله عليه وسلم په حجة الوداع کې وفرمايل: يَا أَيُّهَا النَّاسُ، أَلاَ إِنَّ رَبَّكُمْ وَاحِدٌ، وَإِنَّ أَبَاكُمْ وَاحِدٌ، أَلاَ لاَ فَضْلَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى عَجَمِيٍّ، وَلاَ لِعَجَمِيٍّ عَلَى عَرَبِيٍّ، وَلاَ أَحْمَرَ عَلَى أَسْوَدَ، وَلاَ أَسْوَدَ عَلَى أَحْمَرَ، إِلاَّ بِالتَّقْوَى.[مسندامام احمد]
ژباړه: ای خلکو! خبر اوسئ چې ستاسو پروردګار يو دی، ستاسو پلار يو دی (چې آدم عليه السلام دی) خبر اوسئ! چې فضليت نسته د عرب لپاره پر عجم او د عجم لپاره پر عرب، او فضيلت نسته د سره لپاره پر تور، او د تور لپاره پر سره مګر په تقوی سره.

يعني: عربيت چې هغه يوه قومي ده او عجميت چې هغه هم يوه قومي ده، او سپين پوست والی چې هغه  خاصيت د يوې قومۍ دی، او تور والی چې هغه هم خاصيت د يوې قومۍ دی، يو لا هم معيار د فضيلت د انسان نه شي کېدلای، بلکې معيار د فضيلت د انسان فقط اوفقط تقوی او پرهيزګاري ده.

خو له بده مرغه زموږ په ټولنه كې قوم پالنه، ژبه پالنه او وطن پالنه نن دومره منفي اوج ته رسېدلې چې خلک يې د ښه توب او بدتوب معيار بولي او پر اساس يې د خلکو سره دوستي او دښمني کوي.

د نورو خلکو په څېر ځوانان هم د دې منفي فکر او غلط دود ښكار سويدي او د قومۍ پر لحاظ ښه کارونه پريږدي او بد کارونه کوي، د قومۍ پر لحاظ حق پټوي او باطل ښکاره کوي، د قومۍ پر لحاظ مظلوم تر پښو لاندي کوي او د ظالم مرسته کوي، د قومۍ پر لحاظ دوست ته دښمن او دښمن ته دوست وايي، د قومۍ پر لحاظ غلطي فيصلې کوي، د قومۍ پر لحاظ د مجرم شفاعت کوي، د قومۍ پر لحاظ درواغ وايي او غيبت کوي او داسي نور منفي کارونو چې د قومۍ په خاطر يې کوي.

رسول الله صلي الله عليه وسلم فرمايي: مَنْ بَطَّأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ. [صحيح مسلم7028]
ژباړه: څوک چې عمل يې شا ته کړي نسب يې نه سي مخ ته کولای.

يعني د انسان پرمختګ او ښه توب په عمل باندې دی نه په نسب باندي څوک چې عمل يې سم نه وي په نسب باندي نه سي مخ ته کېدلای.

زموږ ځوانان بايد د نورو مسلمانانو سره د خپل هر نسبت معيار ايمان او تقوی وګرځوي او د هر چا سره یې هره معامله د ايمان او تقوی پر بنياد وي تر څو خدای مکړه د قومي تعصب په ګناه باندي روږدي نه سي او د هغو انسانانو څخه و نه ګرځي چې الله پاک تر توري کوخکي لا هم بې اعتبار بللي دي.
مولوي نورالحق مظهري

د اسد ۲۸ د خپلواکۍ ۱۰۶ کليزه دې ټولو ته مبارک وي:

د انګريزانو څخه د افغانانو خپلواکي دي ټولو ته مبارک وي خو د تېرو کارنامو په اړه يواځي مبارکي او نمانځنه زموږ مسئوليت نه دی بلکې د يادوني تر څنګ د تېرو کارنامو ساتل او د پخوانيو په څېر چې دغه کارنامې يې ګټلي د ځان جوړول هم زموږ وظيفه ده.

زموږ نيکه ګانو او پلرونو چې په کومه روحيه او ايماني جذبه د انګريزانو سره مبارزه کول او ۶۰ زره مسلمان افغانان د ۳۴۰ زره فرنګيانو په وړاندې بريالي و جنګېدل او هغوی ته يې ډېره سخته ماتې ورکړه موږ هم بايد په ځان کې د هغوی په څېر روحيه او ايماني جذبه را ژوندې کړو او تل د هر بهرني يرغلګر د هر یرغل په وړاندې هغه پاليسي غوره کړو کومه چې زموږ نيکه ګانو درلودل.

که موږ تل تر خپل منځ په اتفاق، اتحاد او ورورولۍ ژوند وکړو او ځانونه په عقيدوي او عملي لحاظ پر اسلام برابر کړو دا به په هر وخت کې د هر باطل په وړاندې زموږ د آماده ګۍ ښګارندويي کوي او موږ ته به د هر ډول نظامي، فرهنګي، فکري  او سياسي يرغل په وړاندې د فعالي مبارزې روحيه راکوي.

اوس چې الحمدلله په تمام معنی سره هيواد خپلواک دی او په هره سياسي پرېکړه کې زموږ هيواد د هيچا تر اغېزي نه دی لاندي موږ بايد د الله تعالی د شکر آداء کولو تر څنګ د دغي خپلواکۍ د ساتلو په کوښښ او تلاش کې وشو او د تېرو يرغلونو پاتې فکري او اقتصادي منفي اغيزې هم د هيواد او هيوادوالو څخه ختمي کړو.

مسلمان نه تنها دا چې د هر نظامي يرغل څخه د ځان په خلاصون مکلف دی بلکې د فکري، فرهنګي، سياسي او اقتصادي يرغلونو څخه هم بايد ځان وساتي تر څو په هيڅ ډول د کافر او منحرف انسان تر تأثیر لاندې را نه شی او په ټولو ډګرونو کې ځان د غلامۍ او مرييتوب څخه وساتي.
مولوي نورالحق مظهري

د اسد ۲۴ د درسونو او عبرتونو ورځ:

د اسد ۲۴ هغه ورځ ده چې په نړۍ کې د وخت زبرځواک د ظاهرا ضعيفو انسانانو په وړاندې سخته ماتې وخوړه او په افغانستان کې يې د استعمار او استثمار ليدلي خوبونه په اوبو لاهو شوه او د ځان په ګټه يې د ټولې اسيا لپاره جوړ شوی پلان له خاورو سره خاورې شو ځکه د دوی د راتګ موخه يواځې د افغانانو د ايمان او خپلواکۍ خرابول نه وو بلکې دوی غوښتل د افغانستان له لارې د آسيا پر نورو هيوادونو هم خپله عملي ولکه يا نفوذ پلی کړي خو د افغان مجاهد ملت شل کلني مبارزې دوی په شرمونو وشرمول او ټيټ سرونه يې د افغانستان څخه وشړل؛ د دې تاريخي ورځي د شانداره حقيقت څخه موږ لاندې درسونه او عبرتونه زده کولای شو:

۱ -  هيڅ وخت دې سړی ځان د نړۍ د زبرڅواک څخه په امان نه بولي او د هغه په وړاندي بايد تل خپل اکمالاتي آماده ګي ولري ځکه په عموم کې زبرځواک هيوادونه د ظاهري غرور په سبب د داسي لويو تېروتنو مرتکب کيږي چې په نتيجه کې ځان ته هم تاوان رسوي او تر يرغل لاندې راغلي هيوادونه هم زيانمند کوي يا يې لږ تر لږه پرمختګ ټکنی کوي.

۲ -  د حقيقي جهادي مبارزه که څه هم ځنډنۍ شي خو که په استقامت او تدبير سره وشي ارومرو نتيجه ورکوي لکه زموږ په هيواد کې چې د مجاهدينو شل کلني مبارزې ځلانده نتيجه ورکړه او په پايله کې يې هغه زبرځواک هيواد ماتې ته مجبور کړ چې يو وخت يې خلکو ماتې خوړل محال باله او په هره برخه کې يې د تل لپاره د دوی بريا او بقاء حتمي ګڼل.

۳ – جهادي مبارزه بايد د يوه امير تر مشرۍ لاندې وشي تر څو په ظاهري او معنوي لحاظ صف يو وي، په مبارزه کې همږغي وي، مجاهدين د وېشلو او تقسيم څخه وساتل شي، په ولس کې تفرقه پيدا نه شي او د جهادي مبارزې څخه هيلي مړاوي پاتې نه شي لکه اسلامي امارت چې شل کلنه مبارزه د يوه امير تر مشرۍ لاندې وکړه له همدې امله صف متحد پاتې شو، ولس مجاهدينو ته د يوه ستر فعال حرکت په سترګه کتل، د نړيوالو د نفاقي دسيسو څخه وساتل شوه او د جهاد څخه مهم هدف چې د اسلامي نظام واکمنتيا وه په لاس راغلی.

۴ – اهل حق که د حق لپاره مبارزه وکړي ولو که د صفر څخه شروع شي او ورو ورو پر مخ روانه وي خو چې للهيت پکې وي ارومرو يوه ورځ بريا ته رسيږي او د اهل باطل په نسکور کېدلو باطل له منځه ځي لکه د اشغال په وړاندې د افغانانو مبارزه چې د پاکو او سپېځلو انسانانو لخوا د الله تعالی د رضا لپاره پيل شوه هغه دی داسي نتيجه يې ورکړه چې اهل باطل د خپل ټول واک سره د هيواد پرېښودلو ته مجبور شوه ځکه دلته امريکايانو او غربيانو يواځې نظامي اشغال نه وو راوړی بلکې دوی د ځانه سره فکري، فرهنګي او کلتوري اشغال هم راوړی وو تر څو نه تنها دا چې افغانستان په فزيکي لحاظ د ځان مستعمره جوړه کړي بلکې د افغانانو څخه د دوی ديانت، اسلامي اخلاق، ديني فرهنګ او افغاني کلتور هم واخلي چې دوی  د دې کار د کولو لپاره ډېري عملي او مالي هڅي هم وکړې او په ډېره لوړه کچه بوديجه يې د افغانانو د بې دين کولو او ارتداد لپاره مصرف کړه، خو الحمدلله د الله تعالی په نصرت او د افغانانو په هراړخيزي مبارزې دوی د خپلو ټولو فکرونو او پلانونو سره وتلو ته اړايستل شوه.

۵ – په جهادي مبارزه کې معنوي او مادي قوتونه دواړه مهم دي ځکه معنوي قوت انسان ته روحي ځواک، استقامت، زغم، قوي اراده او د آينده لپاره فکر ورکوي چې په جګړه ايز ميدان کې د بريا لويه کيلي ده او مادي قوت انسان ته د دښمن په وړاندي د دفاع او بريد توان ورکوي چې هم د دښمن د بريدونو مخه ورباندي نيول کيږي او په مناسب فرصت کې پر دښمن  بريد کولو ته زمينه هم برابريږي له همدې امله دی چې په اسلام کې دواړو قوتونو ته ډېر ارزښت ورکول شوی دی چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم د زمانې څخه بيا زموږ تر زمانې پوري اسلامي دولتونو دې برخې ته ډېره پاملرنه کړېده او د جنګياليو د روزلو او خاصو وسلو جوړولو له لاري يې دې هدف ته د رسېدلو کوښښ کړی دی؛ دا يقيني خبره ده چې د امريکايانو په شل کلنه جګړه کې زموږ مجاهدينو ډېره ښه روحيه درلودل او په ډېره پخه عقيده باندې جنګېدل خو مادي امکانات ډېر کم وه ځکه نو د اسلامي کارپوهانو په وينا که مجاهدينو پرمختللي وسلې درلودلای امريکا به ډېر ژر او مخکي ماتې خوړلې وای او مجاهدينو به د دې تر څنګ چې تلفات لږ ورکولای فتح به يې هم ژر تر لاسه کړې وای.

۶ – د ملت د ارادې او اسلامي اصولو خلاف د يرغلګرو سره درېدل د ځانه سره ډېره تاريخي رسوايي او لويه ناکامي لري؛ که موږ د خپل هيواد تاريخ د انساني ارزښت او انساني آبرو له پلوه وګورو دا به راته ثابته شي چې تر ټولو بدنام کسان هغه خلک دي چې د خپل ملت د ارادې او اسلامي اصولو پر خلاف د يرغلګرو سره درېدلي او د خپل ملت او مبارزينو په وژلو او ځپلو کې يې د هغوی سره مرسته کړې لکه هغه کسان چې د انګريزانو سره ودرېدل، هغه کسان چې د روسانو سره ودرېدل او هغه کسان چې د صليبي امريکايانو سره ودرېدل په ټولو باندې نن هر هوښيار او عقل والا بد وايي او تر ټولو سپک او بې ارزښته خلک هم دوی دي ځکه دوی د ټولو نقلي او عقلي ارزښتونو خلاف داسي عمل کړی چې تجويز ته يې هيڅ ډول منلي دلائل نه شي پيدا کېدلای او يو په سلو کې هم مثبته کړنه ورته نه شي ويل کېدلای نو موږ ټوله بايد د دوی څخه درس واخلو او هيڅوخت داسي بدمرغي او ناوړي کړني ته زړه ښه نکړو.

۷ – د يو هيواد د خپلواکۍ په ګټلو او ساتلو کې د ويښو او بيدارو انسانو شتون ډېر ضروري دی ځکه په شل کلن اشغال کې د جګړه ايزي جهادي مبارزې ترڅنګ ډېرو ويښو انسانانو فرهنګي او فکري مبازه هم وکړه چې له يوې خوا يې جهادي مبارزه قوي کول له بلي خوا يې د دښمن فکري او تبليغاتي ملا ورته ماتول؛ که پر حقيقت سترګې پوټي نه کړو دا به راته ثابته شي چې د امريکايانو پر ضد په شل کلنه مبارزه کې په ښارونو کې ديني مدرسو او فرهنګي اسلامي مرکزونو ډېر مجاهدين وروزل بلکې په فکري او فرهنګي برخو کې يې د امريکايانو ډېر پلانونه د خاورو سره خاوري کړه، ځکه همدغه ديني مدرسې او اسلامي فرهنګي مرکزونه وه چې د خلکو پر فکرونو يې کار کوی، جهادي مبارزې ته يې ذهنونه جوړول، په خلکو کې يې د فکري او سياسي ارتداد د خپريدا مخنوی کوی، د مبتذلو رسنيو د فاسدو نشراتو په زيانونو يې خلک خبرول او لنډه دا چې د خپلو جګړه ايزو مجاهدينو تر څنګ يې په ډېري مېړاني او  سالمي طريقې فرهنګي او فکري مبارزه وکړه. نو هميشه بايد په هيواد کې د ويښو انسانانو او فعاله روزنځايونو شتون ته ډېره پاملرنه وشي.

مولوي نورالحق مظهري

د خپلواکۍ ورځ مو مبارک شه!

د اسد ۲۴ د خپلواکۍ مبارکه ورځ دې د ټولو افغانانو لپاره مبارک وي.

په دې ورځ کې ايمان پر کفر، تقوی پر فسق، اخلاقو پر بداخلاقۍ، حياء پر بې حیايۍ، اسلامي سياست پر ديموکراسۍ، سنت پر بدعت او اسلامي امارت پر جمهوريت بريا تر لاسه کړه او د نړۍ زبر ځواک هيواد د خپل ټول نظامي او سياسي حضور سره د خپلو ګوډاګيانو سره يوځای د ګران هيواد افغانستان څخه په مړاوو سترګو او ټيټو سرونو ووتی چې په نتيجه کې الله تعالی دغه ستره او خالصه خپلواکي افغانانو ته په خپلې ځانګړي پېرزويني او نعمت سره ورکړه.

موږ بايد د الله تعالی شکر آداء کړو، د هر هغه چا څخه مننه وکړو چې د دې خپلواکۍ په راوستلو کې يې هر ډول ونډه اخيستې وي او د تل لپاره د دې خپلواکۍ په ساتلو کې د خپل ټول توان سره د نظام تر څنګ ودريږو او په دې اړه خپل ايماني، وجداني او وطني مسئوليت په سمه توګه آداء کړو.
مولوي نورالحق مظهري

د ځوانانو د انحراف بېلګې:(اوومه برخه)

په سودا او معامله کې بې غوري:
د ځوانانو د انحراف بله بېلګه په سودا او معامله کې بې غوري ده؛ که څه هم زموږ په زمانه کې ډېری خلک په سودا او معامله کې شرعي اصول په نظر کې نه نيسي او په ډېره برخه کې يې تجارت د سود او ګټي پر اساس ولاړ دی خو تر بل هر چا د ځوانانو څخه په دې مسئله کې تساهل ډېر کيږي، په داسي حال کې چې مسلمان لکه په عباداتو کې چې ځان د شريعت په منلو مکلف بولي په اقتصادي چارو کې هم بايد د شريعت په منلو باندې ځان مکلف وبولي او خپل ټول راکړه ورکړه د شريعت په چوکاټ کې د ننه سر ته ورسوي.

په دې باندي نن هر څوک پوهيږي چې سود حرام دی او کوونکی يې فاسق دی که يې څوک حلال وبولي هغه خو صراحتا کافر کيږي نو بناءً زموږ ټوله مسلمانان په خاصه توګه ځوانان بايد د هري هغه سودا څخه ځان وساتي چې په هغې کې د سود او ربا بوی وي.

همدا راز په سودا کې د نورو مسلمانانو خطا ايستل هم شرعا حرام او ناروا دی رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي: «لَيْسَ مِنَّا مَنْ غَشَّ ».[سنن أبي داود] يعني زموږ څخه نه دی هغه څوک چې خلک خطاباسي.

له بده مرغه چې نن د ډېرو دوکاندارانو لخوا د دې حديث مخالفت کيږي او د دې کوښښ کوي چې رانيوونکي خطاباسي يو شی د بل شي په نامه ورکوي، بد شی د ښه شي په نامه ورکوي، ارزان شی د ګران شي په نامه ورکوي او دېته ورته نوري بېلګې.

په اسلام کې د تجارت کول او د ډېرو پيسو پيدا کول حرام نه دي خو د حرامي لاري څخه او د مسلمانانو په خطا ايستلو باندي د پيسو پيدا کول حرام دي او څوک چې دغسي سودا کوي رسول الله صلی الله عليه وسلم يې په اړه فرمايي: دا سړی زموږ څخه نه دی.

حديث د رسول الله صلی الله عليه وسلم دی چې فرمايي: مَنْ نَبَتَ لَحْمُهُ مِنَ السُّحْتِ فَإِلَى النَّارِ.[المستدرک7165] يعني څوک چې غوښه يې په حرام باندي وده وکړي د هغه سره اور مناسب دی.

دا معلومه خبره ده چې د هيڅ مسلمان او د هيڅ ځوان زړه نه غواړي چې بدن يې په اور باندې وسوځي نو بناءً ځان بايد د حرام مال د پيدا کولو څخه وساتي او په سودا کې د مسلمانانو د خطا ايستلو څخه په کلکه ډډه وکړه.
دوام لري...
مولوي نورالحق مظهري

د ځوانانو د انحراف بېلګې:(شپږمه برخه)

د اسلامي لباس نه انتخاب:

زموږ په زمانه کې د ځوانانو د انحراف بله بېلکه دا ده چې ځيني ځوانان د ځان لپاره اسلامي لباس او يونيفورم نه انتخابوي بلکې داسي لباس په تن کوي چې د مسلمان ځوان سره هيڅ نه ښايي.

په اسلام کې د لباس او کالو لپاره درې اصله وجود لري چې په کالو به عورت پټ وي، د جنس مخالف سره به مشابهت نه راځي او د کفارو ځانګړي کالي به نه وي تر څو د دوی سره هم مشابهت را نه شي.

له بده مرغه چې اوس ځيني ځوانان او نجوني داسي کالي په تن کوي چې عورت نه په پټيږي او يا هم په کالو کې ځوانان د ښځو سره او ښځي د ځوانانو سره مشابهت کوي او يا هم داسي کالي اغوندي چې په هغو باندې انسان د کفارو سره مشابه کيږي.

نارينه بايد په استثناء د شرعي ضرورته هميشه داسي لستوڼي والا کالي واغوندي چې لږترلږه د نامه څخه تر ځنګنو پوري يې بدن په پټ وي، په اسلامي ټولنه کې د نفرت او بې حيايۍ سبب ونه کرځي او داسي پيراخه وي چې د بدن د غړو انعکاس ورنکړي. 

مسلمانه ښځه بايد داسي کالي واغوندي چې هم پنډ هم پيراخه او هم اوږده وي او ټوله بدن يې ورباندې پټ وي او د دې تر څنګ اوږد او غټ پړونی هم ولري چې د اړتيا په صورت کې يې پرځان باندي راتاو کړي.

نارينه او ښځينه دواړه دا مسئوليت لري چې د کالو په اغوستلو کې د يوبل سره مشابهت ونکړي يعني نارينه د ښځي کالي وا نه غوندي او ښځينه د نر کالي وا نه غوندي همدا راز خپل کالي داسي جوړ نکړي چې د يو بل سره يې ورته والی راځي.

همدا راز مسلمان او مسلمانه په دې باندې مکلف دي چې د داسي کالو د اغوستلو څخه په کلکه ډډه وکړي چې هغه د کافرانو کالي وي او يا يې هم په اغوستلو سره يې د کفارو سره مشابهت راځي لکه ځيني دريشۍ او نيکټايي چې مسلمان ته يې اغوستل نه رواکيږي.

نو زموږ مسلمان ځوانان بايد په دې باندي خپل سر خلاص کړي چې کالي او يونيفورم د انسان د شخصيت ښکارندويي کوي که څوک غواړي خپل شخصيت دروند او مسلمان ښکاره کړي نو داسي کالي دي واغوندي چې د مسلمان سره مناسب وي او د داسي کالو د اغوستلو څخه دي ځان وساتي چې خدای مکړه انسان يې په اغوستلو کافر او سپک معلوميږي.

په اسلام کې کالو ته ډېر اعتبار ورکول سوی دی، دا شرعي مسئله ده چې کله د کفارو او مسلمانانو مړي داسي  سره ګډ شي چې تشخيص يې نه کيږي نو د کالو او نورو نښو پر اساس دي وپېژني، کوم چا چې د مسلمان کالي اغوستي وي هغه مسلمان شمېرل کيږي، د جنازې لمونځ ورباندي کيږي او د مسلمانانو په هديره کې ښخيږي او کوم چا چې د کفارو کالي اغوستي وي او د کفارو نښي ورباندي وي هغه کافر شمېرل کيږي، د جنازې لمونځ ورباندي نه کيږي او د مسلمانانو په هديره کې نه ښخيږي.

دوام لري...

مولوي نورالحق مظهري

د ځوانانو د انحراف بېلګې:(پنځمه برخه)

سياسي انحراف: 

د ځوانانو د انحراف بله بېلګه د اسلامي سياست څخه اووښتل دي؛ دا معلومه خبره ده چې اصلي سياست د دين نه بېلېدونکې برخه ده بناءً هر مسلمان بايد ځان په اسلامي سياست کې ورسوي خو له بده مرغه چې زموږ ځيني ځوانان اوس د کاذب سياست ښکار سويدي او د اسلامي سياسي مسير څخه اووښتي دي.

اسلامي حاکميت او اسلامي نظام چې د اسلامي سياست بنسټيز اصل او اساسي محور دی د ځينو ځوانانو څخه بيخي بېګانه سوی دی نو ځکه د تېرو اسلامي خلافتونو په اړه معلومات نه لري، د اسلامي نظام په فلسفه باندې خبر نه دي، د اسلامي نظام په ارزښت باندې نه پوهيږي او د اسلامي نظام راتللو، پياده کولو او قوي کولو ته نه ليوالتيا لري او نه يې هم دومره مهم بولي په داسي حال کي چي د تجربو پر اساس او د سالم عقل په حکم په اسلامي هيوادونو کې بېله اسلامي نظامه بل هيڅ نظام نه نتيجه ورکوي او نه هم د مسلمانانو د هر اړخيز ژوند ضمانت کولای شي.

مسلمان ځوانان بايد په هغه سياست باندي ځان سمبال کړي چې مأخذ يې قرآن، سنت او اسلامي تاريخ وي او خپل هر سياسي فعاليت د اسلامي نظام د راتللو په موخه سر ته ورسوي.

مسلمان ځوانان که سياسي تبصره او تحليل کوي، که سياسي ليکني کوي او که په عملي بڼه د سياست په ډګر کې د واک، ځواک او ټولنيز حاکميت لپاره کار کوي هدف يې بايد اسلامي نظام وي ځکه د مسلمان لپاره په دنيا کې د سياسي فعاليت يواځنی مجوز د اسلامي نظام إحياء او بقاء ده.

دوام لري...

مولوي نورالحق مظهري

اصل په عباداتو کې منع ده:(اصولي قاعده)

موږ په خپل ژوند کې ډېر عبادات لکه لمونځ، حج، روژه، زکات او داسي نور سر ته رسوو خو دا عبادات ځکه کوو چې په شريعت کې د قرآن، سنت او اجماع په لاسوند باندې ثابت دي، کوم شی چې شرعا ثبوت و نه لري د هغه کول د عبادت په نوم موږ ته نه روا کيږي ځکه په عباداتو کې اصل منع دی مګر دا چې په شريعت باندي ثابت وي يعني په دې خاطر چې عبادت الله تعالی لره د عبوديت او غاړي ايښوولو د ښکاره کولو لپاره کيږي نو تر څو چې په شريعت باندې ثابت نه وي تر هغه وخته پوري د عبادت په نوم هيڅ عمل نه تر سره کيږي ځکه عبادت په رأيه او قياس باندي نه ثابتيږي؛ امام سرخسي رحمه الله په خپل کتاب اصول السرخسي کې فرمايي: ولا مدخل للرأي في معرفة ما هو طاعة لله، ولهذا لا يجوز إثبات أصل العبادة بالرأي، وهذا لان الطاعة في إظهار العبودية والانقياد، وما كان التعبد مبنيا على قضية الرأي بل طريقه طريق الابتلاء.(اصول السرخسي:2/122)
ژباړه: د الله تعالی د طاعت (فرمانبردارۍ) په پېژندلو کې عقل او نظر (رأيي) ته هيڅ دخل نسته، له همدې امله د عبادت بنسټ پر نظر باندې ايښوول روا نه دی ځکه طاعت د بنده‌ګۍ او غاړي ايښوولو په ښکاره کولو کې دی او عبادت داسې شی نه دی چې د نظر پر بنسټ ولاړ وي، بلکې د هغه لاره د آزموينې (ابتلاء) لاره ده.
يعنې: د عبادت اساس بايد د شرع له خوا وي، نه د عقل يا نظر له مخې، ځکه چې د الله تعالی عبادت د تسليمۍ او بنده‌ګۍ اظهار دی نه د عقلاني تجزيو او تحليلونو نتيجه.
شاه انور شاه كشميري رحمه الله په خپل کتاب فيض الباري کې وايي: ونعم ما قال أحمد رحمه الله تعالى: الأصلُ في العبادات أن لا يُشْرِع منها إلا ما شرعه اللَّهُ، والأَصل في المعاملات أن لا يُحْذَر منها إلا ما حَذَّرَ اللَّهُ منه.(فيض الباري:3/170)
ژباړه: امام احمد رحمه الله تعالی څومره ښه خبره کړې ده چې ويلي يې دي: د عباداتو په برخه کې اصل دا دی چې له هغو څخه هيڅ يو نه مشروع کېږي، مګر هغه چې الله مشروع کړی وي؛ او د معاملاتو په برخه کې اصل دا دی چې له هغو څخه هيڅ يو نه منع کېږي، مګر هغه چې الله تعالی ترې منع کړې وي.
دغه اصل ته په کتو داسي ويلای شو چې هغه کسان ډېر خطا وتلي دي چې په خپل فکر عبادات ټاکي، په خپل فکر پر ځينو کارونو ثواب او پر ځينو عذاب مرتب کوي او په ټولنه کې داسي کارونه د عبادت او ثواب په نوم رواجوي چې په شريعت کې هيڅ اصل او بنسټ نه لري.
مولوي نورالحق مظهري

د صفر مياشت د بدفالۍ او بدمرغۍ مياشت نه ده:

ژباړه: جابر رضي الله عنه فرمايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم وفرمايل: د ناروغۍ سرايت نسته، د انسان څخه لاره ورکوونکی پېری نسته، او په صفر (مياشتي) باندي بدفالي نسته.

توضيح: پورته هغه شيان دي چې د جاهليت په زمانه کې خلکو ورباندې عقيده درلودل خو د اسلام په راتګ سره پر هغو باندې عقيده درلودل رد سوه.

د "عدوی" لپاره څو تفسيرونه راغلي دي خو يو تفسير يې دا دی چې د يوه شخص څخه ناروغي بل شخص ته ورتلل، په دې روايت باندې صراحتا د دې خبري رد سوی دی چې د يوه شخص ناروغي دي بل چا ته سرايت وکړي، خو د نورو احاديثو څخه داسي ښکاري چې ناروغي سرايت کوي؛ په تطبيق کې يې مختلف قولونه راغلي دي، خو معتبر قول دا دی چې د ناروغۍ ورتلل د يو شخص څخه وبل شخص ته د الله پاک تر قضاء او فيصلې پوري اړه لري، داسي نه ده چې که يوه سړي ته يوه ناروغي ورغله نو ارومرو د بل انسان څخه ورغلې ده که هغه نه وای نو دغه ناروغي به د ته نه ورتلل، او دا هم يقيني خبره نه ده چې د ناروغ انسان سره دي تماس نيول د ناروغۍ د انتقال سبب سي.

 

د جهالت د زمانې خلکو داسي عقيده وه چې جوړ سړي ته ورغلې ناروغي هماغه ناروغي ده چې هغه بل انسان ورباندې اخته و، خو رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي: داسي نه ده. بلکې دغه سړي ته ناروغي د هغه ذات په قضاء باندې سوېده کوم چې د لومړني سړي د ناروغۍ فيصله يې کړېوه؛ نو انسان بايد د ناروغۍ څخه په دې خاطر کرکه ونکړي چې که مي د ناروغ سره ارتباط ونيوی نو ارومرو يې ناروغي ماته راځي.

او "غول" هغه تخيلي شيطان يا پېري ته ويل کيږي چې د جاهليت په زمانه کې خلکو عقيده ورباندې درلودل؛ دوی په دې باور وه چې په دښت کې يو شيطان او يا پېری دی چې د انسانانو څخه لاره ورکوي او يا انسان وېروي خو رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي: داسي نه ده. د غول په نامه هيڅ شی نسته.

د "صفر" په تفسير کې هم مختلف اقوال راغلي دي خو مشهور قول يې دا دی چې د دې څخه د صفر المظفر مياشت مراد ده.

د جاهليت د زمانې خلکو به د صفرالمظفر په مياشتي باندې بدفالي کول، په دې مياشتي کې به يې سفر نه کوی، په دې مياشتي کې به يې کوزده او واده نه کوی، دا مياشت به يې د آفتونو او بلاګانو مياشت بلل او همدا راز نوري فاسدي عقيدې چې دوی د دې مياشتي په باره کې درلودلې.

رسول الله صلی الله عليه وسلم دغه ټولي رد کړې؛ داسي چې د صفرالمظفر د مياشتي په هکله چې خلک کوم فاسد باور لري هغه درست نه دی، په دې مياشت کې واده کول او سفرکول هيڅ پروا نه لري، او په دې مياشتي کې هيڅ ځانګړی مصيبت او غم نسته او نه هم دغه مياشت يو ځانګړی عبادت او طاعت لري بلکې د نورو مياشتو غوندي دا هم يوه د دوولسو مياشتو څخه ده چې کال ورڅخه جوړ دی.

نو دې مياشتي ته د غم او بلاګانو مياشت ويل او يا د دې مياشتي په تېرېدلو باندې خوشحالي ښکاره کول او د مياشتي په آخره کې د خوشالۍ مراسم نيول دا ټوله هغه شيان دي چې مسلمان يې په کولو باندي ګناهکاره کيږي او په کله بايد ځان ورڅخه وساتي.

په دې مياشتي کې واده کول هيڅ پروا نه لري ځکه رسول الله صلی الله عليه وسلم د خديجة بنت خويلد رضي الله عنها سره په همدې مياشتي کې واده کړی دی او حضرت علي رضي الله عنه د فاطمې رضي الله عنها سره هم په همدې مياشتي کې واده کړی دی.

د صفر په مياشت کې سفر کول هيڅ پروا نه لري ځکه رسول الله صلی الله عليه وسلم په همدې مياشت کې د مکې مکرمې څخه په هجرت ووتی او په ربيع الاول کې مدينې منورې ته ورسېدی.

عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-  لاَ عَدْوَى وَلاَ غُولَ وَلاَ صَفَرَ.[صحيح مسلم 5929]

مولوي نورالحق مظهري

الله تعالی ته محبوبه او کرکجنه د غوښي ټوټه:

ژباړه: ما د فضيل بن عیاض څخه اورېدلي دي چې ویل یې: په بدن کې هيڅ غوښه الله تعالی ته دومره محبوبه نه ده لکه رښتینې ژبه، او هيڅ غوښه الله تعالی ته دومره کرکجنه نه ده لکه دروغجنه ژبه.

يعني د انسان په بدن کې چې څومره د غوښو ټوټې دي تر ټولو الله تعالی ته رښتيا ويونکې ژبه محبوبه او ګرانه ده او تر ټولو کرکجنه او بده ټوټه الله تعالی ته درواغ ويونکې ژبه ده.

که غواړی ستاسې ژبه الله تعالی ته محبوبه سي نو رښتيا وواياست او د درواغو څخه ځان وساتئ.

سمعت الفضيل بن عياض يقول ما من مضغة أحب الى الله من لسان صدوق وما من مضغة أبغض الى الله من لسان كذوب.(روضة العقلاء:43)
مولوي نورالحق مظهري
https://t.me/isalamimaqali