ژباړه: عمر بن خطاب رضي الله عنه و ابوموسی اشعري رضي الله عنه ته وليکل: حکمت د عمر د ډېروالي څخه ندی بلکي د الله تعالی ورکړه ده هغه چا ته يې ورکوي چي خوښه يې وي نو ځان د سپکو کارونو او بدو اخلاقو څخه ساته.
يعني د انسان ښه والی او مصلح کېدل په ډېروالي پوري د عمر کار نلري بلکي د الله تعالی ورکړه ده چي هرڅوک يې خوښ وي ورکوي يې کڅه هم د لږ عمر والا انسان وي؛ ځکه نو انسان بايد ځان د سپکو کارونو او تندو ناوړه اخلاقو څخه وساتي تر څو د الله تعالی خوښ سي او نيک انسان ورڅخه جوړ کړي.
كَتَبَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ إِلَى أَبِي مُوسَى الأَشْعَرِيِّ: إِنَّ الْحِكْمَةَ لَيْسَتْ عَنْ كِبَرِ السِّنِّ، وَلَكِنَّهُ عَطَاءَ اللهِ يُعْطِيهِ مِنْ يَشَاءُ، فَإِيَّاكَ وَدَنَاءَةَ الأُمُورِ وَمَدَاقَ الأَخْلاقِ.[المجالسة وجواهرالعلم٢٠٨٩]
مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر