ژباړه: منصور و مهدي ته ويل: ای د عبدالله پلاره! ستکرټر بايد ناپوه، ټنبل، سرټمبه، مصروف، بې موقف، هېرجن، سپک، بد او بد اخلاق نه وي.
سکرټر که ناپوه وي خپل خاوند ته به دداسي ځای څخه تاوان راولي چي هيڅ ګټه نسي ورته اندازه کولای، که ټنبل وي خپل خاوند ته خبري سمي نسي رسولای او نه هم د خپل خاوند خبري نورو ته سمي رسولای سي، که سرټمبه وي د معتبر انسان ځای به ورک کړي، بل ځای ته به يې يوسي، د هغه تر مرتبې به يې کښته کړي او سپک سړی به تر ده مخکي کړي او همداسي په هغه شيانو به نه پوهيږي چي پر ده باندي سته يا دده لپاره سته، که ناخبره مصروف انسان وي هغه څه ته به تاوان ورسوي چي پر خپل وخت يې خاوند اړتيا ورته لري، د هغو خلګو حقوق به ضائع کړي چي دده د خاوند د دروازې سره مينه لري، د خلګو څخه به پر خپل خاوند بد ويل را شروع کړي او هغه چا ته به اجازه ورکوي چي دده خاوند يې ملاقات ته هيڅ ضرورت نلري او هيڅ ګټه نسي ورته رسولای، که بې موقف سپک انسان وي خلګ به دده د ملګري په ځای کي د هغه سره هرڅه ځان ته حلال وبولي او دده په واسطه به پر هغه باندي کار وکړي او که قهرجن او بد اخلاقه وي د خلګو هري طبقې ته به يې تاوان رسيږي نو نصيحت والا خلګ به خپل نصيحتونه پسې پريږدي، حاجت والا انسانانو ته به ددوی په حاجتونو کي تاوان ورسوي ، دده د ملګري دروازې ته مراجعين به کم سي پدې خاطر چي دده د ملاقات څخه به تښتي.
يعني مشران بايد د ځان لپاره داسي سکرټر ونيسي چي د لاندي صفاتو درلودونکی نه وي:
۱ – بايد ناپوه نه وي ځکه که ناپوه وي مشر ته به داسي تاوان ورسوي چي بيا به يې جبران کولای نسي.
۲ – بايد ټنبل نه وي ځګه که ټنبل وي بيا مشر ته د نورو خلګو خبري سمي نسي رسولای او د مشر خبري نورو خلګو ته سمي نسي رسولای.
٣ – بايد سرټمبه نه وي ځکه که سرټمبه وي د خلګو په مراتبو به نه پوهيږي، د معتبرو او غير متعبرو انسانانو توپير به نسي کولای، د کشر او مشر به حثيثيت به نه پوهيږي او خپل په مسئوليت که به مثبت او منفي نسي سره جلا کولای.
٤– بايد ناخبره مصروف نه وي ځکه که ناخبره مصروف وي د مراجعينو حقوق به ضايع کړي، مشر ته به د اړتيا پر وخت مراجعين نه راولي او پدې به نه پوهيږي چي چا ته اجازه د ملاقات ورکړي؟.
٥– بې موقفه سپک انسان به نه وي ځکه که بې موقفه سپک انسان وي په خلګو کي به د مشر ارزښت او هيبت له مينځ يوسي او دده په ذريعه به خلګ مشر ته تاوان رسوي.
٦– بايد قهرجن او بد اخلاق نه وي ځکه که بد اخلاق وي خلګ به د مشر څخه خوابدي کړي بيا به څوک نه مشر ته مشوره ورکوي او نه به هم ستونزي ورسره شريکوي.
قَالَ الْمَنْصُورُ لِلْمَهْدِيِّ: يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ! لا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ الْحَاجِبُ جَهُولا وَلا عَيِيًّا وَلا غَبِيًّا وَلا مُتَشَاغِلًا وَلا خَامِلًا وَلا ذَهُولًا وَلا مُحْتَقَرًا وَلا ذَمِيمًا وَلا جَهُولًا وَلا عَبُوسًا؛ فَإِنَّهُ إِنْ كَانَ جَهُولًا أَدْخَلَ ذَلِكَ عَلَى صَاحِبِهِ الضَّرَرَ مِنْ حَيْثُ لا يُقَدِّرُ الْمَنْفَعَةَ، وَإِنْ كَانَ عَيِيًّا لَمْ يُؤَدِّ إِلَى صَاحِبِهِ وَلَمْ يُؤَدَّ عَنْهُ، وَإِنْ كَانَ غَبِيًّا جَهَلَ مَكَانَ الشَّرِيفِ فَأَحَلَّهُ غَيْرَ مَنْزِلَتِهِ وَحَطَّهُ عَنْ مَرْتَبَتِهِ، وَقَدَّمَ الْوَضِيعَ عَلَيْهِ، وَجَهَلَ مَا عليه وما له، وَإِذَا كَانَ جَهُولًا مُتَشَاغِلًا أَخَلَّ بِمَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ صَاحِبُهُ فِي وَقْتِهِ، وَأَضَاعَ حُقُوقَ الْغَاشِينَ لِبَابِهِ، وَاسْتَدْعَى بِهِ الذَّمَّ مِنَ النَّاسِ لَهُ، وَأَذِنَ عَلَيْهِ لِمَنْ لا يَحْتَاجُ إِلَى لِقَائِهِ وَلا يَنْتَفِعُ بمكانه، وَإِذَا كَانَ خَامِلًا مُحْتَقَرًا أَحَلَّ النَّاسُ صَاحِبَهُ فِي مَحِلِّهِ، وَقَضَوْا عَلَيْهِ بِهِ، وَإِذَا كَانَ جَهْمًا عَبُوسًا تَلَقَّى كُلَّ طَبَقَةٍ مِنَ النَّاسِ بِالْمَكْرُوهِ؛ فَتَرَكَ أَهْلُ النَّصَائِحِ نَصَائِحَهُمْ، وَأَخَلَّ بِذَوِي الْحَاجَاتِ فِي حَوَائِجِهِمْ، وَقَلَّتِ الْغَاشِيَةُ لِبَابِ صَاحِبِهِ فِرَارًا مِنْ لِقَائِهِ.[المجالسة وجواهرالعلم۲۲۶۱]
مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر