هغه څوک چې د حق مطالبه کوي، د حق پسې روان وي او تل د حق په لټه کې وي لاندي نښي لري:
1 – د حق طلب کوونکی انسان تل د حق په اړه فکر کوي او خپله هره کړنه په ډېر تدبر او سنجيده ډول سر ته رسوي.
2 – د حق طلب کوونکی انسان د حق په اورېدلو احساس د ارامۍ او اطمينان کوي او هيچ کله د حق په وړاندي سنگر نه نيسي.
3 – د حق طلب کوونکی انسان هيڅ وخت د حق ردولو لپاره پلمې نه لټوي بلکې تل د حق منلو ته سر ږدي.
4 – د حق طلب کوونکي انسان څخه چې کله حق پاتيږي ډېر غمګينه کيږي او د حق پر فوت کېدلو تل د پښېمانتيا اظهار کوي.
5 – د حق طلب کوونکی انسان خلک په حق پېژني، حق په خلکو نه پېژني ځکه نو د حق د درک کولو وروسته که ټوله نړۍ د حق په وړاندي ودريږي لا يې هم پروا نه کوي او تر حق نه تيريږي.
6 – د حق طلب کوونکی انسان هيڅ وخت پر خپلي هري خبري نه ټينګيږي بلکې خپله خبره د حق سره پرتله کوي، که د حق سره برابره وه ورباندي ټينګيږي او که د حق سره خلاف وه بيا تر تيريږي.
7 – د حق طلب کوونکی انسان د هيچا سره په زړه کې کينه نه ساتي بلکې مثبتي خبري په زړه کې ساتي او بدي خبري ډېر ژر د زړه څخه باسي.
8 – د حق طلب کوونکی انسان د چا د شخصيت سره دښمني نه کوي بلکې د هر چا سره يې دښمني د کړنو او اعمالو پر اساس وي.
9 – د حق طلب کوونکی انسان د حق لپاره خپل خواهشات تر پښو لاندي کوي خو د ځان لپاره حق تر پښو نه لاندي کوي.
10 – د حق طلب کوونکی انسان حق ته رسېدل او په حقيقت خبرېدل د ځان دنده بولي ځکه نو د حق د درک څخه خوند اخلي او حق د ځان ورکه بولي.
مولوي نورالحق مظهري
