کله به پوه سو؟ چی:

کفري نړۍ د مسلمانانو لپاره هیڅوخت پر مختګ نه غواړي خو تر ټولو د دوو شیانو څخه ډیر ویریږی او هیڅکله مسلمانان هغو ته نه پریږدي:
۱ ـ د مسلمانانو یو والئ او پر یو مسلمان امیر باندی راټولیدل، چی کفری نړۍ یې د مخنیوي لپاره خپل ټوله توان پکار اچولئ دئ.
۲ ـ په اسلامی اصولو باندی پوره عمل کول او د اسلام سم پیژندل، چی کفری نړۍ تل مسلمانان ورڅخه را ګرځولی دی.
خو ګیله مو خپله د مسلمانانو څخه ده چی تل د غفلت په خوب ویده وی، دوست او دښمن نه پیژنی، د اسلام مستقیم مسیر یې پسې پرې ایښئ دئ، ددښمن څخه په پټو څخه تقلید کوی، دښمن ته دوست او دوست ته د دښمن په سترګه ګوری، په خپل تیر تاریخ ویاړی خو بیرته ورته نه راګرځی، ډیرو شیانو ته سطحی او احساسی کتنه کوی، د انسانی او حیوانی ژوند تر مینځ توپیر نکوی، د ځان د خود کفاء کولو لپاره خپل استقلالیت ته اهمیت نه ورکوی بلکی تل د پردو تر سایې او سیوری لاندی روان وی، ددې پر ځای چی د دښمن څخه استفاده وکړی دښمن ته خدمت کوی، ددې پر ځای چی د دښمن چم ونیسی په دښمن باور کوی او ددې پر ځای چی د آلاتو او اسبابو څخه د استفادې سره سره پر الله باندی توکل وکړی پر مخلوق باندی ځان سپاری.
مولوی نورالحق مظهری