دا د انسان د ښه توب نښه ده چي کله یې د بې کاره او بدو انسانانو څخه کرکه وسي ځکه که دی هم بد انسان وای نو هیڅ وخت يې له بدو انسانانو کرکه نه کېدل ولي چي هر انسان د ځان غوندي انسانانو ته تمايل لري.
د پورته خبري څخه په استنباط داسي ويلای سو چي د ښو خلګو څخه کرکه د انسان د بدۍ او فساد نښه ده ځکه د ښو خلګو څخه بد وړل د انسان پر بدوالي باندي لوی دليل دی.
لقد زادني حبا لنفسي أنني * بغيض إلى كل امرئ غير طائل.[دیوان الحماسه للتبریزی]
مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر