په ځان باندی دومره مه بې باوره کیږه چی د هرچا څخه متأثر سې او هره ورځ د یوه ملګری څخه تقلید کوې بلکی په ځان باندی داسی باور ولره چی ته د ډیرو انسانانو مقتدا سې او نور خلګ ستا څخه تقلید وکړي. خو هغه وخت داسی رتبې ته رسیدلائ سې چی ځان په دیانت، عقل او هوښیارۍ کی کمال ته ورسوې.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر