جونګړه دی خاورینه خو احساس دی ډبرین وی
په فکـر کی تـر ټولــو دی خدمت ددین اړین وی
د خدای چی په تقسیم کی تاته هر څه ورسیږی
تــر ښه استعداد نـور به درته څشئ بهتـرین وی
چـی ته یې اهل علم کـړې قلم یــې در روان کـړ
دا ومنه چـی بخت به دی عالـی وی اوزریـن وی
وِجهه یې درته درکړه او آبرو یې در خوندی کړه
پرڅه دی نور وران فکر وی او ولی به ناوړین وی
چی قــدر اوعــزت یې مفت درکـړئ په عالـم کی
نو خود به یې خوشاله او تندئ به دی تل ورین وی
ډیـر خلګ دی چی ستا حالت دځان لپاره غــواړی
نو خود به مظهری په روح آرام په زړه تسکین وی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر