پخوانې خاطره او د اوس واقعیت:

د طالبۍ په دوران کی مو یو وخت د نیمروز خاشرود مربوط په کوتلک کلی کی د یو مرید ډوله سړی سره مباحثه کول چی کله په خبرو کی ملامت سو یودم جست وغورځیدئ په خوله یې پرت پرت او غمبرشروع کئ ځان یې پر جذابیت اولیونتوب باندی واچوئ یوګړئ یې غورې ووهلې وروسته یې کلمه وویل او راکښینت، موږ ته یې مخ را واړوئ ویل یې: طالب جانه! زه خو ستا پرخوا یم، ستا ټولی خبری زما قبولی دی دا فلانئ سړئ نه پوهیږی چی ځان ستاسو سره نیسی، دطالب څومره لوړه مرتبه ده!او.......
آبس د ځان ملامتیا ته یې د اوړو پزه جوړه کړه او ځان یې خلاص کړ.
داقیصه می د لیونی ټرمپ تر کړنو پوری را یاده سوه چی دخپل قدرت په لومړیو کی یې خورا غټی غټی خبری کولې، په خپل فکر یې منظمه او عملی کیدونکې جګړه ایزه کړنلاره اعلان کړه.
وژنی، بمبارۍ، ورانئ او ظلمونه یې وکړه خوچی کله یې خپل په ناکامۍ باندی سر خلاص سو په پرتو او اوتو بوتو یې پیل وکړ.
د قدرت اوچوکۍ په نشه مست خلګ تل داسی وی.