معاويه رضي الله عنه حاسد په هغو انسانانو کې شميري چې خوشحاله کول يې آسانه کار ندی او فرمايي:
كُلُّ النَّاسِ أَسْتَطِيعُ أَنْ أُرْضِيَهُ؛ إِلَّا حَاسِدَ نِعْمَةٍ؛ فَإِنَّهُ لَا يُرْضِيهِ إِلَّا زَوَالُهَا.[المجالسة وجواهرالعلم657]
ژباړه: ټوله خلک زه خوشحاله کولاي شم مګر هغه څوک چې د نعمت له کبله حسد راسره کوي؛ ځکه هغه بېله دې چې هغه نعمت زوال شي په بل شي نه خوشحاله کيږي.
حسن بصري رحمه الله حسد هغه اور بولي چې هيڅ نه مړ کيږي او فرمايي:
الحسد من أخلاق اللئام، وتركه من أفعال الكرام، ولكل حريق مطفئ، ونار الحسد لا تطفأ.(روضة العقلاء:134)
ژباړه: حسد د بدو خلکو د اخلاقو څخه دی، پرېښودل يې د نيکو خلکو د کارونو څخه دی او هر اور مړ کيږي خو اور د حسد نه مړ کيږي.
ابوالليث سمرقندي رحمه الله د حسد ځيني هغه تاوانونه بيانوي چې د محسود څخه مخکې خپله حسد کوونکي انسان ته رسيږي او فرمايي:
يصل إلى الحاسد خمس عقوبات قبل أن يصل حسده إلى المحسود: أولاها: غم لا ينقطع. الثانية: مصيبة لا يؤجر عليها. الثالثة: مذمة لا يحمد عليها. الرابعة: سخط الرب. الخامسة: يغلق عنه باب التوفيق.(المستطرف في كل فن مستظرف للأبشيهي:221)
ژباړه: حسد کوونکي ته پنځه عذابونه رسيږي مخکې تر دې چې محسود ته ورسيږي: لومړی يې داسي غم دی چې نه قطع کيږي، دويم داسي مصيبت دی چې هيڅ مزدوري نه ورباندي ورکول کيږي، درېيم هغه بد دی چې ستاينه يې نه ورباندي کيږي، څلورم د الله تعالی قهر دی او پنځم د توفيق دروازه ورباندي تړل کيږي.
ابن ابجر د ځينو کتابونو په حواله حسد کوونکی د الله تعالی دښمن ګڼلی او فرمايي:
فِي بَعْضِ الْكُتُبِ: يَقُولُ اللهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: الْحَاسِدُ عَدُوُّ نِعْمَتِي، مُتَسَخِّطٌ لِقَضَائِي، غَيْرُ رَاضٍ بَقَسْمِي بَيْنَ عِبَادِي.(المجالسة وجواهرالعلم658: 3/51)
ما په ځينو کتابونو کي ليدلي دي چې الله تعالی فرمايي: حسد کوونکی انسان زما د نعمت دښمن دی، زما فيصلې او قضاء ته په خښم دی او زما په بندګانو کې زما په تقسيم باندي خوشحال ندی.
ابن المعتز وايي:
الحاسد مغتاظ على من لا ذنب له، ويبخل بما لا يملكه، ويطلب ما لا يجده.(غرر الخصائص الواضحة للوطواط603) ژباړه: حسد کوونکی په هغه چا باندي په غوصه کيږي چې هيڅ ګناه يې نه وي کړې، په داسي څه باندي بخيلي کوي چې په خپله يې مالک نه دی او داسي څه غواړي چې هيڅ يې نشي موندلی.
مولوي نورالحق مظهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر