په اسلامي هیوادونو کي:

په اسلامي هیوادونو کي باید هیڅ وخت د مصلحت په نامه داسي شئ شتون ونلري چي پخاطر یې شرعي حدود معطل سي او یاهم اسلامي فرهنګ او کلتور نادیده ونیول سي او یاهم د ځینو کفري اصطلاګانو په عملي کولو کي دي تساهل وسي ځکه چي په اسلامي هیوادونو کي باید تل اسلامي فکر ژوندئ او عملي وسي، بل فکر ورسره ګډ نکړل سي او هیڅ وخت شرعي محدودیت له پامه و نه غورځول سي.
بناء په اسلامي هیوادونو کي د لاندي شیانو جاري کولو ته هیڅ دلیل او جواز نسته:
۱ ـ شرعي حدود  ساقطول.
۲ ـ پر کفري اصطلاګانو او عنعناتو باندي سکوت.
۳ ـ د فحشاء او بې حیایۍ پر ضد عملي اقدام نکول.
۴ ـ کفري هیوادونو ته د مداخلې اجازه ورکول.
۵ ـ د دیموکراسۍ او یا ولسواکۍ تر عنوان لاندي داسي نظام جوړول چي ټولي چاري یې د وضعي قوانینو پر اساس پر مخ بیول کیږي.
۶ ـ د بیان د آزادۍ تر عنوان لاندي هر چا ته د هرشي اجازه ورکول کڅه هم د اسلامي اصولو سره په ټکر کي وي.
۷ ـ په سوداګریز ډکر کي آزاد بازار ته لاره آوارول.
مولوی نورالحق مظهری